Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λουδοβίκος Β'
Περίοδος29 Σεπτεμβρίου 855 - 12 Αυγούστου 875
ΣτέψηΑπρίλιος 850
ΠροκάτοχοςΛοθάριος Α΄
ΔιάδοχοςΚάρολος ο Φαλακρός
Βασιλιάς της Ιταλίας
Περίοδος850 - 12 Αυγούστου 875
Στέψη15 Ιουνίου 844
ΠροκάτοχοςΛοθάριος Α΄
ΔιάδοχοςΚάρολος ο Φαλακρός
Γέννηση825
Θάνατος12 Αυγούστου 875 (50 ετών)
Γκέντι, Ιταλία
Τόπος ταφήςΒασιλική Σαντ' Αμπρότζο, Μιλάνο
ΣύζυγοςΕνγκελμπέργκα
ΕπίγονοιΓκιζέλα
Ερμενγάρδη
ΟίκοςΔυναστεία των Καρολιδών
ΠατέραςΛοθάριος Α΄
ΜητέραΕρμενγάρδη του Τουρ
ΘρησκείαΚαθολική Εκκλησία
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας ή Λουδοβίκος ο Νεώτερος (Ιταλική γλώσσα : Ludovico II il Giovane, 82512 Αυγούστου 875) ήταν βασιλιάς της Ιταλίας (844 - 875) και Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (850 - 875), έως το 855 ήταν συναυτοκράτορας με τον πατέρα του. Ο Λουδοβίκος Β΄ ήταν ο μεγαλύτερος γιος του αυτοκράτορα Λοθαρίου Α΄ και της Ερμενγάρδης του Τουρ.[1][2] Οι βασιλικοί τίτλοι "Αύγουστος αυτοκράτωρ" και "Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων" που χρησιμοποίησε όταν κατέκτησε το Μπάρι (871) δείχνουν ότι είχε δεσμούς με την Βυζαντινή αυτοκρατορία. Στην Δυτική Φραγκία είχε τον τίτλο "αυτοκράτωρ της Ιταλίας", οι Βυζαντινοί τον αποκαλούσαν αντίστοιχα "βασιλεύς των Φράγκων". Ο ιστορικός Αντρέας του Μπέργκαμο που είναι η βασική πηγή σχετικά με την βασιλεία του σημειώνει ότι "μετά τον θάνατο του μεγάλη συμφορά έπληξε την Ιταλία".[3]

Συναυτοκράτορας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Απεικόνιση βιτρό του Λουδοβίκου του Νεώτερου στον Καθεδρικό Ναό του Στρασβούργου, 13ος αιώνας

Ο παππούς του Λουδοβίκου Β΄ ήταν ο αυτοκράτορας Λουδοβίκος ο Ευσεβής, μεγάλωσε στην αυλή του, δεν είναι γνωστά πολλά από την παιδική του ηλικία, ο παππούς του τον αγάπησε θερμά και τον όρισε διάδοχο στο Βασίλειο της Ιταλίας (839). Ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής πέθανε την επόμενη χρονιά (840), η αυτοκρατορία μοιράστηκε ανάμεσα στους γιους του που ήταν ο πατέρας του Λουδοβίκου Λοθάριος Α΄ και ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός. Την εποχή που κυβέρνησε ο πατέρας του στέφτηκε στην Ρώμη συμβασιλεύς από τον πάπα Σέργιο Β΄ (15 Ιουνίου 844). Την τελετή της στέψης του γιου του βασιλιά σαν συμβασιλέα είχε ξεκινήσει ο προπάππους του Καρλομάγνος, είχε στέψει συναυτοκράτορα τον παππού του Λουδοβίκο τον Ευσεβή. Αμέσως μετά την άνοδο του στον θρόνο ο Λουδοβίκος ο Νεώτερος διεκδίκησε τον τίτλο του αυτοκράτορα, το αίτημα αρχικά απορρίφτηκε αλλά τελικά ο Πάπας Λέων Δ΄ τον έστεψε Συναυτοκράτορα μαζί με τον πατέρα του (850). Αμέσως μετά την στέψη του παντρεύτηκε την Ενγκελμπέργκα (851) και κυβέρνησε σαν ανεξάρτητος βασιλεύς της Ιταλίας. Προχώρησε στην συνέχεια νότια, μοίρασε το Δουκάτο του Μπενεβέντο ανάμεσα στους αντίπαλους δούκες που το διεκδικούσαν και έκλεισαν ειρήνη, οι Σαρακηνοί μισθοφόροι προδόθηκαν κατόπιν στον Λουδοβίκο Β΄ από τους δούκες που τους έσφαξε. Ο Λουδοβίκος ο Νεώτερος ξέσπασε στην συνέχεια σε σκληρές κατηγορίες εναντίον του πάπα Λέων Δ΄ και συγκάλεσε Σύνοδο στην Παβία. Τον Δεκέμβριο του 853 υποστήριξε τον σφετεριστή Πέτρο σαν πρίγκιπα του Σαλέρνο, εκτόπισε την δυναστεία που είχε εγκατασταθεί πριν από τρία χρόνια, με τον θάνατο του πατέρα του τον Σεπτέμβριο του 855 παρέμεινε μοναδικός αυτοκράτορας.

Μόνος αυτοκράτορας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αυτοκρατορία του Λοθάριου Α΄ μοιράστηκε ανάμεσα στους γιους του : ο Λουδοβίκος Α΄ κληρονόμησε την Ιταλία, ο Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας την Λοθαριγγία και ο Κάρολος της Προβηγκίας την Προβηγκία. Η απώλεια όλων των περιοχών εκτός της Ιταλίας προκάλεσε την δυσαρέσκεια του Λουδοβίκου Β΄, συμμάχησε με τον θείο του Λουδοβίκο τον Γερμανικό εναντίον του αδελφού του Λοθαρίου και του άλλου θείου του Καρόλου του Φαλακρού. Με την επέμβαση του νέου πάπα Νικολάου Α΄ ο Λουδοβίκος ο Νεώτερος συμφιλιώθηκε με τον αδελφό του, του έδωσε δώρο μερικά εδάφη νότια από την Οροσειρά του Ιούρα σαν ανταμοιβή για την βοήθεια που του πρόσφερε να εκδόσει το διαζύγιο με την σύζυγο του Τευτβέργα. Ο μικρότερος αδελφός του Κάρολος πέθανε πρόωρα (863) και ο Λουδοβίκος Β΄ κληρονόμησε το βασίλειο της Προβηγκίας, την επόμενη χρονιά (864) ήρθε σε σύγκρουση με τον πάπα Νικόλαο Α΄ σχετικά με το διαζύγιο του αδελφού του. Οι επίσκοποι που είχαν χάσει την θέση τους από τον πάπα επειδή είχαν διαφωνήσει για το διαζύγιο του Λοθάριου ζήτησαν την υποστήριξη του αυτοκράτορα. Ο Λουδοβίκος Β΄ ήρθε τον Φεβρουάριο του 864 με μεγάλο στρατό στην Ρώμη, αρρώστησε ωστόσο από πυρετό και αναγκάστηκε να κλείσει ειρήνη με τον πάπα και να φύγει.

Μπάρι και Μπενεβέντο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λουδοβίκος κατά την πολιορκία του Μπάρι.

Στις προσπάθειες του να ανακτήσει ολόκληρη την Ιταλία είχε σημαντικές επιτυχίες, πολέμησε τόσο απέναντι στους πρίγκιπες όσο και απέναντι στους Σαρακηνούς στον νότο. Με διάταγμα (866) ζήτησε υποστήριξη απέναντι στους Σαρακηνούς, τους λεηλάτησε αλλά δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τις επιτυχίες του χάρη στην έλλειψη στόλου.[4] Ο ανατολικός αυτοκράτορας Βασίλειος Α΄ έστειλε στόλο να βοηθήσει τον Λουδοβίκο στην κατάληψη του Μπάρι ύστερα από συμμαχία που έκλεισε μαζί του (869), το Εμιράτο του Μπάρι τελικά παραδόθηκε (871).[5] Ο αδελφός του Λοθάριος πέθανε αιφνίδια την εποχή που ήταν απασχολημένος με τους Σαρακηνούς (869), δεν κατάφερε να ανακτήσει την Λοθαριγγία που μοιράστηκε ανάμεσα στον Λουδοβίκο τον Γερμανικό και τον Κάρολο τον Φαλακρό. Οι σχέσεις του με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Βασίλειο Α΄ πέρασαν κρίση μετά την κατάληψη του Μπάρι, από ζήλεια απέναντι στους τίτλους του οικειοποιήθηκε και ο ίδιος τον τίτλο του "αυτοκράτορα των Ρωμαίων".[6]

Ο Λουδοβίκος ο Νεώτερος οπισθοχώρησε στο Μπενεβέντο για να οργανώσει τον στρατό του, ύστερα από προδοσία τον Αύγουστο του 871 δέχτηκε επίθεση και φυλακίστηκε από τον Αντέλχις του Μπενεβέντο. Οι νέες επιδρομές των Σαρακηνών ανάγκασαν τον Αντέλχις να απελευθερώσει τον Λουδοβίκο τον Νεώτερο αφού πρώτα τον έβαλε να ορκιστεί ότι δεν θα τον εκδικηθεί, δεν θα τον τιμωρήσει και δεν θα προχωρήσει σε εκστρατεία στο Μπενεβέντο. Ο Λουδοβίκος Β΄ επέστρεψε στην Ρώμη όπου έσπασε τους όρκους του και ορκίστηκε για δεύτερη φορά αυτοκράτορας από τον πάπα Αδριανό Β΄ (18 Μαΐου 872). Οι επιτυχίες του Λουδοβίκου απέναντι στους Σαρακηνούς συνεχίστηκαν και τους έδιωξε από την Κάπουα, δεν μπόρεσε όμως να τιμωρήσει τον Αντέλχις. Όταν επέστρεψε στην νότια Ιταλία πέθανε στην Μπρέσια (12 Αυγούστου 875), τάφηκε στην Βασιλική του Αγίου Αμβροσίου στο Μιλάνο. Διάδοχος του στην Ιταλία ορίστηκε ο πρώτος του ξάδελφος Καρλομάνος της Βαυαρίας, γιος του Λουδοβίκου του Γερμανικού.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε το 851 την Ενγκελμπέργκα των Σουππονιδών, κόρη του Άντελχις Α΄ του Σπολέτο κόμη του Σπολέτο, της Κρεμόνας, της Πάρμας & της Μπρέσια και είχε τέκνα:

  • Ερμενγάρδη 852/5-897, παντρεύτηκε τον Μπόζο βασιλιά της Κάτω Βουργουνδίας & Προβηγκίας.

Πινακοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Peter H. Wilson, Heart of Europe, (Harvard University Press, 2016), 918
  2. Emperor Louis II, Medieval Italy: An Encyclopedia, ed.Christopher Kleinhenz, (Routledge, 2004), 655
  3. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2020. 
  4. Pierre Riche, The Carolingians: A Family who forged Europe, transl. Michael Idomir Allen, (University of Pennsylvania Press, 1993), 182
  5. Pierre Riche, The Carolingians: A Family who forged Europe, 182
  6. http://turbulentpriests.group.shef.ac.uk/will-the-real-roman-emperor-please-stand-up/

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Annales Bertiniani and Chronica S. Benedicti Casinensis, both in the Monumenta Germaniae Historica. Scriptores, Bände i. and iii. (Hanover and Berlin, 1826 fol.)
  • Muratori, L. A. Antiquitates Italicæ Medii ævi, Tome XIV, col. 106. (1778)
  • Muhlbacher, E. Die Regesten des Kaiserreichs unter den Karolingern (Innsbruck, 1881)
  • Sickel, T. Acta regum et imperatorum Karolinorum, digesta et enarrata (Vienna, 1867—1868)
  • Dummler, E. Geschichte des ostfrankischen Reiches (Leipzig, 1887—1888).
  • Oman, Charles. The Dark Ages 476–918. London: Rivingtons, 1914.


Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας
Γέννηση: 825 Θάνατος: 12 Αυγούστου 875
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Λοθάριος Α΄
Βασιλιάς της Ιταλίας

844 - 875
Με τον πατέρα του Λοθάριο Α΄
844 - 855
Διάδοχος
Κάρολος ο Φαλακρός
Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας

850 - 875
Με τον πατέρα του Λοθάριο Α΄
850 - 855