Ο Ράτχης ήταν Δούκας της Φριουλίας (739-744) και βασιλιάς των Λομβαρδών (744-749). Πατέρας του ήταν ο Δούκας Πέμμος και γυναίκα του η ρωμαία Τασσία. Βασίλεψε ειρηνικά ώσπου, για άγνωστους λόγους, φαίνεται πως πολιόρκησε την Περούτζια. Ο Πάπας Ζαχαρίας τον έπεισε να εγκαταλείψει τα σχέδιά του και τελικά παραιτήθηκε του θρόνου και κλείστηκε μαζί με την οικογένειά του στο αβαείο του Μόντε Κασσίνο. Μετά το θάνατο του Αϊστούλφου το 756, ο Ράτχης προσπάθησε να ηγηθεί των Λομβαρδών και πάλι, αλλά ηττήθηκε από τον Δεζιδέριο και αποσύρθηκε οριστικά σε ένα μοναστήρι.[1]