Αλβοΐνος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αλβοΐνος | |
|---|---|
 Η δολοφονία του Αλβοΐνου. Έργο του Τσαρλς Λάντσιρ (1859) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 530 (περίπου) ή 526 |
| Θάνατος | 28 Ιουνίου 572[1] Βερόνα |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Τόπος ταφής | Βερόνα |
| Θρησκεία | Αρειανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Lombardic |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης[2] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Χλοθσίνδη[3][4] Ροζαμούνδη (σύζυγος του Αλβοΐνου) |
| Τέκνα | Αλβσουίνδα[5] |
| Γονείς | Αυδοΐνος[5] και Ροδελίνδη[5] |
| Αδέλφια | Γρασούλφος Α΄ του Φρίουλι |
| Οικογένεια | Οίκος των Γκαουζιδών |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλιάς της Ιταλίας (568–572) Βασιλέας των Λομβαρδών (Δεκαετία του 560 – 572) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αλβοΐνος (ιταλικά: Alboino, λατινικά: Alboinus, εκ του γερμανικού Alfwin, «φίλος των Ελφ», 530 - 28 Ιουνίου 572) από τον Οίκο των Γκαουζιδών ήταν βασιλιάς των Λομβαρδών, κατά τα μισά του 6ου αιώνα, ο οποίος οδήγησε τον λαό του στην Ιταλία το 568, θέτοντας τα θεμέλια για το λομβαρδικό βασίλειο της Ιταλίας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννημένος κατά το 530, διαδέχτηκε τον βασιλιά Αλδουΐνο, τον πατέρα του, κατά το έτος 560. Ένα χρόνο νωρίτερα, είχε διακριθεί στη διάρκεια της νικηφόρας μάχης επί των Γεπηδών του βασιλιά Θόρισιντ, σκοτώνοντας σε έφιππη μονομαχία, τον πρίγκηπα Θόρισμοντ, διάδοχο του βασιλιά Θόρισιντ.
Έχοντας μπει στην υπηρεσία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας με το σύνολο του λαού του, ο Αλβοΐνος συμμάχησε με τους Αβάρους ιππείς του χαγάνου Μπαγιάν, εναντίον των Γέπηδων, των οποίων κατέστρεψε το βασίλειο επί τον Δούναβη κατά το 567, σκοτώνοντας τον βασιιά τους, Κουνιμόνδο και νυμφευόμενος μετά βίας την κόρη του τελευταίου, την πριγκίπισσα Ροζεμόνδη.
Στις αρχές του έτους 568, πιθανώς λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης του προς τους Αβάρους, αλλά και λόγω της γνώσης που είχε για την βυζαντινή κυριαρχία στην Ιταλία, η οποία είχε κλονιστεί σημαντικά μετά τους Γοτθικούς Πολέμους (535-553/61), αποφάσισε την μετανάστευση του λαού του στην Βόρεια Ιταλία, αφού πρώτα είχε έρθει σε συμφωνία με τον Βαϊανό, ώστε να έχει δικαίωμα επιστροφής στην Πανονία και το Νωρικόν για διάστημα 200 ετών.
Κατευθύνθηκε τότε με τον λαό του, αλλά και με άλλους λαούς, συμπεριλαμβανομένων των Γέπηδων, 20.000 Σαξόνων, ακόμη και Αβάρων (περίπου 200.000 άτομα στο σύνολο), προς την Ιταλία, ξεκινώντας την πορεία του από την λίμνη Μπάλατον (στην σημερινή Ουγγαρία), την Δευτέρα του Πάσχα του έτους 568.
Κατέλαβε το Φρίουλι την άνοιξη του 569, κάνοντας την περιοχή το πρώτο λομβαρδικό δουκάτο, στην ηγεσία του οποίου εγκατέστησε έναν ανιψιό του, τον Γισούλφο, με έδρα το Τσιβιντάλε, πρωτεύουσα του δουκάτου. Από τα βορειοδυτικά της χερσονήσου, κατέλαβε στο σύνολό της την εύφορη κοιλάδα του Πάδου μέχρι και τις Άλπεις, καθώς και την Κεντρική Ιταλία, με εξαίρεση την Ραβέννα και την Ρώμη, οι οποίες βρισκόντουσαν ακόμη υπό βυζαντινή κατοχή, ενώ εγκατέστησε την έδρα του στο παλιό παλάτι του βασιλιά των Οστρογότθων Θεοδώριχου στην Βερόνα. Το Μιλάνο κατελήφθη στα τέλη του καλοκαιριού του 569 και η Παβία παραδόθηκε μετά από μια μακρά πολιορκία, διάρκειας τριών ετών, το 572.
Στις 28 Ιουνίου 572, ο Αλβοΐνος δολοφονήθηκε στην Βερόνα, ενώ κοιμόταν. Σύμφωνα με τον μύθο, ιθύνων νους αυτής της δολοφονίας ήταν η γυναίκα του Ροζεμόνδη, η οποία θέλησε με αυτόν τον τρόπο να εκδικηθεί τον Βασιλιά, ο οποίος την είχε υποχρεώσει στην διάρκεια γλεντιού να πιει κρασί από έναν κύπελλο, το οποίο ήταν φτιαγμένο από το κρανίο του ίδιου της του πατέρα. Ένα κύπελλο που διατηρείτο τουλάχιστον μέχρι την βασιλεία του Ράτχη (744-749), σύμφωνα με την μαρτυρία του Παύλου του Διακόνου, ιστορικού των Λομβαρδών, ο οποίος αναφέρει στο έργο του, Historia Langobardorum, πως το είδε με τα μάτια του στην βασιλική αυλή της Παβίας, όταν ο Βασιλιάς Ράτχης το έδειξε στους καλεσμένους του.
Ο τάφος του συλήθηκε τον 8ο αιώνα από τον Λομβαρδό Δούκα Γισελπέρτο της Βερόνα.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε πρώτα τη Χλοθσίνδη, κόρη του Χλωτάριου Α΄ βασιλιά των Φράγκων και είχε τέκνο:
- Αλβσουίνδα άκμασε το β' ήμισυ 6ου αι.
Έπειτα ο Αλβοΐνος έκανε δεύτερο γάμο, με τη Ροζαμούνδη, κόρη του Κουνιμούνδου ηγεμόνα των Γεπιδών.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ p67160.htm#i671596.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2015.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 72. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ p67160.htm#i671596. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Gianluigi Barni, La Conquête de l'Italie par les Lombards - VIe siècle - Les Événements, Le Mémorial des Siècles, Éditions Albin Michel, Paris (1975) ISBN 2-226-00071-2
- Paul Diacre, Histoire des Lombards, fin du VIIIe siècle
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Ιταλικά) « I Longobardi » Αρχειοθετήθηκε 2006-11-29 στο Wayback Machine.
- (Ιταλικά) « L'Italia in mano ai Longobardi » Αρχειοθετήθηκε 2012-11-18 στο Wayback Machine.
- (Ιταλικά) « Anno 568 : Invasione dei Longobardi in Italia » Αρχειοθετήθηκε 2012-08-31 στο Wayback Machine.
- (Ιταλικά) « I Longobardi in Italia (Da Alboino ad Autari : 568-590) » Αρχειοθετήθηκε 2011-09-18 στο Wayback Machine.
- (Ιταλικά) « Anno 572 : L'Assassinio di Alboino » Αρχειοθετήθηκε 2013-02-18 στο Wayback Machine.
| |||||||||||||||||||
|