Γιάννης Ανδριανόπουλος
 | |||
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 1900 | ||
| Τόπος γέννησης | Πειραιάς, Ελλάδα | ||
| Ημερ. θανάτου | 6 Νοεμβρίου 1952 | ||
| Τόπος θανάτου | Πειραιάς, Ελλάδα | ||
| Θέση | Επιθετικός | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| Πειραϊκή Ένωσις | |||
| Α.Π.Σ. Πειραιώς | |||
| Ολυμπιακός Πειραιώς | |||
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1920 | Ελλάδα | 1 | (0) |
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Ο Γιάννης Ανδριανόπουλος (Πειραιάς, 1900 - 6 Νοεμβρίου 1952) ήταν Έλληνας ποδοσφαιριστής,
Βιογραφικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στον Πειραιά από πατέρα έμπορο με καταγωγή την Αρκαδία. Ήταν αδελφός του Γιώργου, Ντίνου, Βασίλη και Λεωνίδα, της θρυλικής πεντάδας των Ανδριανοπουλέων του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ελλάδας. Επίσης, είχε άλλα δύο αδέλφια ποδοσφαιριστές σε πιο μικρές ομάδες του Πειραιά τον Αριστείδη και τον Στέλιο.
Σπούδασε στο Κέιμπριτζ.[1]
Πέθανε στις 6 Νοεμβρίου 1952. Γιος του ήταν ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος.
Αθλητική καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε συλλογικό επίπεδο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο το 1918 από την Πειραϊκή Ένωση. Το 1924 ήταν από τους ιδρυτές και πρώτους παίκτες του Α.Π.Σ. Πειραιά και του Ολυμπιακού Πειραιώς. Το κόκκινο - λευκό χρώμα του Ολυμπιακού το εμπνεύστηκε από την ομάδα του Κέιμπριτζ όπου σπούδασε.[2]
Είχε το ψευδώνυμο «Ο δάσκαλος».
Σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 1929.
Στην εθνική ομάδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έγινε διεθνής μία φορά με την εθνική Ελλάδος.
Αθλητικός Παράγοντας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διετέλεσε πρόεδρος του Ολυμπιακού (1932-35) και της Ε.Π.Σ. Πειραιώς.[3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Καπράνος, Δημήτρης. Ο τελευταίος των πέντε, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος αφηγείται. Καστανιώτης. σελ. 25.
- ↑ Καπράνος, Δημήτρης. Ο τελευταίος των πέντε, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος αφηγείται. Καστανιώτης. σελ. 26.
- ↑ «Οι πρόεδροι του Ολυμπιακού». gazzetta. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2022.
