Λεωνίδας Ανδριανόπουλος
 | |||
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 10 Αυγούστου ή 10 Οκτωβρίου 1911 | ||
| Τόπος γέννησης | Πειραιάς, Ελλάδα | ||
| Ημερ. θανάτου | 25 Οκτωβρίου 2011 (100 ετών) | ||
| Θέση | Επιθετικός | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1927-1934 | Ολυμπιακός Πειραιώς | ||
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1929-1934 | Ελλάδα | 11 | (2) |
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος (1911-2011) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής.
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου[1] ή Οκτωβρίου[2] 1911 στον Πειραιά από πατέρα έμπορο με καταγωγή την Αρκαδία.[3] Υπήρξε αδελφός των Γιάννη, Γιώργου, Ντίνου και Βασίλη της θρυλικής πεντάδας Ανδριανοπουλαίων του Ολυμπιακού και της εθνικής Ελλάδας. Είχε ακόμη δύο αδέλφια ποδοσφαιριστές, τον Αριστείδη και το Στέλιο.
Ήταν παντρεμένος και είχε δύο κόρες.
Ποδοσφαιρική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε συλλογικό επίπεδο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αρχικά ασχολήθηκε με το στίβο και συγκεκριμένα με το άλμα τριπλούν. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1925 στον Ολυμπιακό και αποχώρησε από την αγωνιστική δράση το 1934.[4] Όλα τα χρόνια της καριέρας του αγωνίστηκε με την ομάδα του Ολυμπιακού και ως μέλος του κατέκτησε τρία εθνικά πρωταθλήματα (1931,1934,1935) και αρκετά πρωταθλήματα Πειραιά.
Στην εθνική ομάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρίστηκε 11 φορές διεθνής με την ομάδα των Ανδρών, τρεις από τις οποίες διατελώντας αρχηγός της (τρίτος αδελφός έπειτα τους Γιώργο και Βασίλη), ενώ σημείωσε 2 τέρματα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ένας άνθρωπος ευλογημένος από τον Θεό, Βασίλης Ξυδιάς, antifono.gr
- ↑ Ανδρέας Μπόμης, Αυτή είναι η ιστορία της Εθνικής Ελλάδας (και πώς φτάσαμε στην Αφρική), Εκδόσεις Ερεχθηίδας, Αθήνα 2009, ISBN 960-9912-50-8, σελ. 120
- ↑ Καπράνος, Δημήτρης. Ο τελευταίος των πέντε, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος αφηγείται. Καστανιώτης. σελ. 23.
- ↑ Καπράνος, Δημήτρης. Ο τελευταίος των πέντε, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος αφηγείται. Καστανιώτης. σελ. 29.
