Πάπας Κλήμης Θ΄
Αγιότατος Πάπας Κλήμης Θ΄ | |
---|---|
Από | 20 Ιουνίου 1667 |
Έως | 9 Δεκεμβρίου 1669 |
Προκάτοχος | Αλέξανδρος Ζ΄ |
Διάδοχος | Κλήμης Ι΄ |
Προσφωνήσεις του Πάπα Κλήμη Θ΄ | |
---|---|
Προσφώνηση αναφοράς | Αγιότατος |
Προφορική προσφώνηση | Αγιότατε |
Θρησκευτική προσφώνηση | Άγιος Πατέρας |
Μεταθανάτια προσφώνηση | Δ/Δ |
Ο Πάπας Κλήμης Θ΄ ή Τζούλιο Ροσπιγκλιόζι (28 Ιανουαρίου 1600 - 9 Δεκεμβρίου 1669) ήταν αρχηγός στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και κυβερνήτης στα Παπικά Κράτη (28 Ιουνίου 1667 - 9 Δεκεμβρίου 1669). Ο Τζούλιο Ροσπιγκλιόζι ανήκε στην ευγενή Οικογένεια Ροσπιγκλιόζι και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, ήταν προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών όπως επίσης του Γάλλου ζωγράφου Νικολά Πουσέν. Από την αρχή της εκκλησιαστικής του σταδιοδρομίας απέκτησε σοβαρές θέσεις όπως τιτλούχος Αρχιεπίσκοπος της Ταρσού και Αποστολικός Νούτσιο στην Ισπανία. Ο Πάπας Αλέξανδρος Α΄ τον διόρισε Καρδινάλιο και κατόπιν εξελέγη Πάπας ως Κλήμης Θ΄.
Την εποχή της παποσύνης του ξέσπασαν οι Ευρωπαικοί πόλεμοι, ο ίδιος διακρίθηκε για τα χαρίσματα και τον ανθρωπισμό του, αρνήθηκε να διακρίνει μέλη της οικογένειας του. Ο Κλήμης Θ΄ μακαριοποίησε την Ρόζα Λίμας και Αγιοποίησε την Μαρία Μανταλένα Ντε Πάτσι και τον Πίτερ οφ Αλκάνταρα, διόρισε 12 νέους Καρδινάλιους. Ο Κλήμης Θ΄ ήταν προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών, ανέθεσε πολλά έργα στον Τζαν Λορέντσο Μπερνίνι και άνοιξε δημόσια όπερα στην Ρώμη. Στην εποχή του ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στην Δημοκρατία της Βενετίας και την Οθωμανική αυτοκρατορία, ο ίδιος προσπάθησε να ενισχύσει τους Βενετούς ιδιαίτερα στην κορυφαία αποικεία τους την Κρήτη. Την εποχή που άκουσε ότι ο Χάνδακας έπεσε στους Τούρκους αρρώστησε και πέθανε από την λύπη του (1669)
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Τζούλιο Ροσπιγκλιόζι ήταν γόνος μιας αριστοκρατικής οικογένειας της πόλης Πιστόια, του Μεγάλου Δουκάτου της Τοσκάνης. Μαθήτευσε αρχικά κοντά στους Ιησουΐτες και αφού έλαβε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο της Πίζας, δίδαξε θεολογία σε αυτό το εκπαιδευτικό ίδρυμα. Στη συνέχεια ανέλαβε -μεταξύ άλλων πόστων- καθήκοντα διπλωμάτη της Αγίας Έδρας (νούντσιου), εκπροσωπώντας τον Πάπα Ουρβανό Η΄ (με τον οποίο συνεργάστηκε στενά) στην Ισπανία. Διετέλεσε επίσης βικάριος στην καθολική βασιλική Σάντα Μαρία Ματζόρε στη Ρώμη. Διατήρησε τη θέση του στην αυλή της Ισπανίας κατά τη διάρκεια της παπικής θητείας του Πάπα Ιννοκέντιου Ι΄ (1644–55), ενώ μετά την άνοδο του Πάπα Αλέξανδρου Ζ΄ (1655–67) έγινε και πάλι ευνοούμενος του Ποντίφικα και το 1657 προήχθη σε καρδινάλιο.[1] Μετά το θάνατο του Αλέξανδρου Ζ΄ , ένα Κονκλάβιο από το Κολλέγιο των Καρδιναλίων που κράτησε 18 μέρες, εξέλεξε Πάπα τον Ροσπιγκλιόζι, ο οποίος πήρε το όνομα Κλήμης Θ΄. Ο Τζούλιο Ροσπιγκλιόζι ήταν μεγάλος προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών, έγραψε ο ίδιος ποιήματα όπως και την πρώτη κωμική όπερα (1637).[2][3]
Παπική θητεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τη διάρκεια της θητείας του δεν σημειώθηκαν σημαντικά γεγονότα. Ως Πάπας, προσπάθησε να ενδυναμώσει την ενετική άμυνα ενάντια στην εξάπλωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το καλοκαίρι του 1669 ενθάρρυνε μια αποστολή κυρίως Γαλλικών δυνάμεων οι οποίες προσπάθησαν ανεπιτυχώς να λύσουν την πολιορκία του Χάνδακα. Παράλληλα, ανέθεσε σε αρχιτέκτονες και γλύπτες τη δημιουργία έργων τέχνης για τον καλλωπισμό της παπικής πρωτεύουσας. Ο Κλήμης Θ΄ αρρώστησε σοβαρά το φθινόπωρο του 1669 από πέτρες στα νεφρά την ίδια εποχή που η πολιορκία του Χάνδακα βρισκόταν στο αποκορύφωμα. Δεν εγκατέλειψε ωστόσο τις δραστηριότητες του παρά την ασθένεια, φρόντισε να εξασφαλίσει την διαδοχή του και να εξασφαλίσει την υποψηφιότητα του ανεψιού του. Πέθανε από ισχυρό εγκεφαλικό (9 Δεκεμβρίου 1669) όταν έμαθε τα νέα ότι ο Χάνδακας έπεσε στους Τούρκους.[4] Ο απεσταλμένος της Φλωρεντίας έγραψε λίγες μέρες αργότερα στον Φερδινάνδο Β΄ των Μεδίκων ότι ήταν επιληπτικός κάτι που ήταν απαγορευτικό για να ανέβει στον Παπικό θρόνο, αυτό δεν αποδείχτηκε.[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ https://www.newadvent.org/cathen/04028a.htm
- ↑ Roger Parker (ed.): The Oxford illustrated history of opera. Oxford University Press, Oxford 1994, σ. 18
- ↑ Wolfgang Witzenmann: Article “Mazzocchi, Virgilio.” In: Grove Music Online. Oxford Music Online. Oxford University Press, accessed July 6, 2016
- ↑ https://www.pickle-publishing.com/papers/triple-crown-clement-ix.htm
- ↑ https://www.csun.edu/~hcfll004/SV1670.html
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Rendina, Claudio (1993). I papi. Storia e segreti. Rome: Newton & Compton.
- Murata, Margaret (1981). Operas for the Papal Court, 1631–1668. UMI Research Press.