Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πιοτρ Κροπότκιν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πιοτρ Κροπότκιν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Пётр Алексе́евич Кропо́ткин (Ρωσικά)
Γέννηση27 Νοεμβρίουιουλ. / 9  Δεκεμβρίου 1842γρηγ.[1][2]
Μόσχα[3][4][5]
Θάνατος8  Φεβρουαρίου 1921[6][7][1]
Ντμίτροφ[8][4][5]
Αιτία θανάτουπνευμονία
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Νοβοντέβιτσι
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΡωσικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
Ρωσικά[9][10]
Γαλλικά
ΣπουδέςΣχολή φυσικομαθηματικών του πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης
Σώμα Ακολούθων
First Moscow gymnasium[11]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγεωγράφος[5]
συγγραφέας[12][5]
εξερευνητής
φιλόσοφος[5]
αυτοβιογράφος
δημοσιογράφος
οικονομολόγος
αναρχικός
ζωολόγος
πολιτικός[13][5]
ακτιβιστής
προπαγανδιστής
Αξιοσημείωτο έργοΑλληλοβοήθεια: Ένας παράγοντας της εξέλιξης
Η κατάκτηση του ψωμιού
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Η Μεγάλη Γαλλική Επανάσταση, 1789-1793
Αναμνήσεις ενός επαναστάτη
Russian Literature, Ideals and Realities
Ηθική: Προέλευση και ανάπτυξη
Επηρεάστηκε απόΜιχαήλ Μπακούνιν
Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν
Ναρόντνικοι
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτική ιδεολογίαΑναρχοκομμουνισμός
Οικογένεια
ΣύζυγοςSophie Kropotkin
ΤέκναAlexandra Kropotkin
ΓονείςAleksey Kropotkin και Ekaterina Nikolaevna Kropotkina (nee Sulima)
ΟικογένειαKropotkin family
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Πρίγκιπας Πέτρος (Πιοτρ) Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν (ρωσικά: Пётр Алексеевич Кропоткин) (Μόσχα, 9 Δεκεμβρίου 1842Ντμιτρόφ, 8 Φεβρουαρίου 1921) ήταν εξέχων Ρώσος αναρχικός και ένας από τους πρώτους θεωρητικούς του αναρχοκομμουνισμού.

Αναδείχτηκε σε ποικίλους τομείς, από τη γεωγραφία και τη ζωολογία μέχρι την κοινωνιολογία και την ιστορία.

Αριστοκρατικής καταγωγής, γιος του πρίγκιπα Αλεξέι Πέτροβιτς Κροπότκιν, εκπαιδεύτηκε στο επίλεκτο σώμα των ακολούθων στην Αγία Πετρούπολη. Το 1871 αρνήθηκε τη θέση του γραμματέα της Ρωσικής γεωγραφικής Εταιρείας και εγκατέλειψε τα προνόμιά του και έζησε στην Αγγλία, τη Γαλλία και την Ελβετία όπου εργάστηκε για τη διάδοση των αναρχικών ιδεών. Πριν φύγει για τη Ρωσία έγραψε ένα γράμμα στους The Times του Λονδίνου με το οποίο ευχαριστούσε τον αγγλικό λαό για τη φιλοξενία του κατά τη διαμονή του εκεί.

Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, υποστήριξε τη Γαλλία, τη Ρωσία και τις συμμαχικές της δυνάμεις εναντίον της Γερμανίας, μια κίνηση που προκάλεσε έκπληξη ανάμεσα σε συντρόφους του.[14][15] Ο Μαλατέστα τον κατηγόρησε πως εγκαταλείπει τις θεμελιώδεις αναρχικές αρχές,[16] και τελικά ο Κροπότκιν αποξενώθηκε από την κύρια τάση του αναρχικού κινήματος της εποχής.[17]

Επέστρεψε στη Ρωσία τον Ιούνιο του 1917 όπου τον υποδέχτηκαν ο Αλεξάντερ Κερένσκυ και ένα πλήθος 60.000 ατόμων. Ο Κερένσκυ μετά από κάποιο διάστημα πρότεινε στον Κροπότκιν να αναλάβει το υπουργείο Παιδείας, πρόταση την οποία απέρριψε αμέσως. Ο Κροπότκιν αρχικά ενθουσιάστηκε από τη νέα κατάσταση μετά τη Ρωσική Επανάσταση, μετέπειτα όμως άσκησε σκληρή κριτική κυρίως μέσω επιστολών που έστελνε στον Λένιν.

Ένα κρυολόγημα στα μέσα Ιανουαρίου του 1921, επιδείνωσε τη βρογχίτιδα από την οποία έπασχε, η οποία εξελίχθηκε σε πνευμονία. Ο Λένιν όταν πληροφορήθηκε ότι ο Κροπότκιν αρρώστησε, έστειλε ειδικό τρένο με γιατρούς και τρόφιμα στο Ντμιτρόφ. Η υγεία του όμως ήταν αρκετά επιβαρυμένη και συνεχώς χειροτέρευε. Το πρωί της 8ης Φεβρουαρίου του 1921 πέθανε. Η κηδεία του ήταν η τελευταία μαζική συγκέντρωση αναρχικών στη Ρωσία.

  • Η κατάκτηση του ψωμιού
  • Αναμνήσεις ενός επαναστάτη
  • Η μεγάλη γαλλική επανάσταση
  • Προς τους νέους
  • Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
  • Αναρχική ηθική
  • Αναρχία, η φιλοσοφία της και το ιδανικό της
  • Το κράτος και ο ιστορικός του ρόλος
  • Αλληλοβοήθεια. Ένας παράγοντας της εξέλιξης
  • Διανοητική και Χειρωνακτική εργασία
  • Σύγχρονη επιστήμη και αναρχισμός
  • Νόμος και εξουσία
  • Φυλακές και καταπίεση
  • Αναρχισμός και αναρχοκομμουνισμός
  • Η αναρχία στη σοσιαλιστική εξέλιξη
  • Η αναρχική οργάνωση της κοινωνίας
  • Λόγια ενός επαναστατημένου
  • Το πνεύμα της επαναστάσεως
  • Πιοτρ Κροπότκιν: Αναμνήσεις ενός Επαναστάτη, Μετάφραση: Γεωργία Γιαννακοπούλου και Βασίλης Τομανάς, Νησίδες, Αθήνα, 2003
  • Πιοτρ Κροπότκιν: Αλληλοβοήθεια, Μετάφραση: Ευμορφία Στεφανοπούλου, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα, 2009

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11910132z. Ανακτήθηκε στις 26  Ιουνίου 2020.
  2. 2,0 2,1 «Историческая энциклопедия Сибири». (Ρωσικά) Historical Encyclopedia of Siberia. Νοβοσιμπίρσκ. 2009. ISBN-10 5-8402-0230-4.
  3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  4. 4,0 4,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 118567055. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2024.
  6. «Kropotkin, Peter Alexeivich, Prince»
  7. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  9. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11910132z. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  10. CONOR.SI. 51843683.
  11. «Дмитрий Иванович Литвинов: материалы к биографии» (Ρωσικά) 2014. σελ. 11-34.
  12. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  13. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  14. Matthew S. Adams, στο κεφ Anarchism and the First World War σελίδα 391-92 από το βιβλίο THE PALGRAVE HANDBOOK OF ANARCHISM
  15. Kropotkin, Read, and the Intellectual History of British Anarchism Between Reason and Romanticism, M. Adams 2015 εκδόσεις PALGRAVE MACMILLAN σελίδα 101
  16. Matthew S. Adams, στο κεφ Anarchism and the First World War σελίδα 393 από το βιβλίο THE PALGRAVE HANDBOOK OF ANARCHISM
  17. peter marshall, p 332, Demanting the impossible 1993