Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (πετοσφαίριση ανδρών): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
| Γραμμή 96: | Γραμμή 96: | ||
Την σεζόν 2017-18 επιστρέφει μετά απο 4 χρόνια στην κορυφή της Ελλάδας κατακτώντας τον [[Πρωτάθλημα πετοσφαίρισης ανδρών Volleyleague 2017-2018|28ο τίτλο του]] και τον συνδυάζει με την κατάκτηση ενός ακόμη [[Λιγκ Καπ Ελλάδας πετοσφαίρισης ανδρών 2017-2018|Λιγκ Καπ]] καθώς και με την επιστροφή του σε [[Challenge Cup πετοσφαίρισης ανδρών|ευρωπαϊκούς τελικούς]], όπου χάνει το τρόπαιο σε διπλούς αγώνες απο την Ραβέννα. |
Την σεζόν 2017-18 επιστρέφει μετά απο 4 χρόνια στην κορυφή της Ελλάδας κατακτώντας τον [[Πρωτάθλημα πετοσφαίρισης ανδρών Volleyleague 2017-2018|28ο τίτλο του]] και τον συνδυάζει με την κατάκτηση ενός ακόμη [[Λιγκ Καπ Ελλάδας πετοσφαίρισης ανδρών 2017-2018|Λιγκ Καπ]] καθώς και με την επιστροφή του σε [[Challenge Cup πετοσφαίρισης ανδρών|ευρωπαϊκούς τελικούς]], όπου χάνει το τρόπαιο σε διπλούς αγώνες απο την Ραβέννα. |
||
Η σεζόν 2018-2019 ξεκινάει με την κατάκτηση του 5ου συννεχόμενου και 6ου συνολικά Λιγκ Καπ "Νίκος Σαμαράς" στην ιστορία του συλλόγου. Ο πολυνίκης του θεσμού, Ολυμπιακός κέρδισε σε διπλό τελικό τον Φοίνικα Σύρου με σκορ 1-3 στη Σύρο και 3-1 στο κλειστό "Μελίνα Μερκούρη". |
|||
== Τίτλοι == |
== Τίτλοι == |
||
Έκδοση από την 02:17, 28 Ιανουαρίου 2019
- Για τα υπόλοιπα αθλητικά τμήματα του συλλόγου, δείτε: Ολυμπιακός Σ.Φ.Π.
 | |||
| Πλήρες όνομα | ΤΑΑ Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. | ||
|---|---|---|---|
| Προσωνύμιο | Θρύλος Ερυθρόλευκοι | ||
| Ίδρυση | 1925 | ||
| Στάδιο | Κλειστό Γυμναστήριο Ρέντη «Μελίνα Μερκούρη», Πειραιάς, Άγιος Ιωάννης Ρέντη και Περιφέρεια Αττικής | ||
| Πρόεδρος |  Μιχάλης Κουντούρης | ||
| Προπονητής |  Φερνάντο Μουνιόθ Μπενίτεθ | ||
| Πρωτάθλημα | Βόλεϊ Λιγκ | ||
| Ιστότοπος | www.osfp.gr | ||
| Εμφανίσεις | |||
| |||
 Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα | |||
| wikidata () | |||
_pictogram.svg){kind=small}
_pictogram.svg){kind=small}
Το τμήμα βόλεϊ ανδρών του Ολυμπιακού είναι ελληνική ομάδα πετοσφαίρισης και αποτελεί μέρος του Ολυμπιακού Σ.Φ. Πειραιώς. Επίσημο έτος ίδρυσης του τμήματος είναι το 1926 και αγωνίζεται με χρώματα το κόκκινο και το λευκό. Είναι η κυρίαρχη και πιο επιτυχημένη ομάδα στην Ελλάδα, έχοντας κατακτήσει 28 Πρωταθλήματα (εκ των οποίων τα 7 ως αήττητος),[1][2] 16 Κύπελλα, 6 Λιγκ Καπ και 13 Νταμπλ, τα περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα. Κατέχει επίσης το μοναδικό ρεκόρ της κατάκτησης 8 συνεχόμενων Πρωταθλημάτων (1987–1994).
Ο Ολυμπιακός είναι ταυτόχρονα η πιο επιτυχημένη ελληνική ομάδα στις ευρωπαϊκές[3] και στις διεθνείς διοργανώσεις[4], όντας η μοναδική ομάδα της Ελλάδας που έχει κατακτήσει ευρωπαϊκό τίτλο και μάλιστα δύο, τα Κύπελλα Κυπελλούχων Ευρώπης του 1996 και του 2005. Επίσης, το 1992 κατέκτησε την τρίτη θέση στον κόσμο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων που διεξήχθη στο Τρεβίζο, μετά από νίκη με 3–0 επί της Μεσατζέρο Ραβένα. Κατατάσσεται μεταξύ των κορυφαίων ευρωπαϊκών ομάδων, έχοντας συμμετάσχει σε 12 Φάιναλ Φορ ευρωπαϊκών διοργανώσεων, 7 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, 4 στο Κύπελλο Κυπελλούχων και 1 στο Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, μετρώντας 7 ευρωπαϊκούς τελικούς (2 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1992 και το 2002, 4 στο Κύπελλο Κυπελλούχων το 1996, το 1997, το 1998 και το 2005 και 1 στο Challenge Cup το 2018) και 2 κατακτήσεις (1996, 2005).[5]. Ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα είναι οι 7 συνεχόμενες συμμετοχές σε Φάιναλ Φορ Κυπέλλων Ευρώπης, 4 στο Πρωταθλητριών (1992, 1993, 1994, 1995) και 3 στο Κυπελλούχων (1996, 1997, 1998). Το σχετικό ρεκόρ κατέχει η ιταλική Μόντενα με 11 συνεχείς παρουσίες σε Φάιναλ Φορ.
Ιστορία
Ίδρυση και πρώτες δεκαετίες (1926–1960)
Ο Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. ίδρυσε τμήμα βόλεϊ ανδρών το 1926. Πρώτοι αθλητές των ερυθρολεύκων ήταν οι Γιώργος Ανδριανόπουλος, Βασίλης Ανδριανόπουλος, Ντίνος Ανδριανόπουλος, Λάλης Λεκκός, Λεωνίδας Καλογερόπουλος, Νίκος Καλούδης και Ηλίας Μπουρτεζίδης. Έφορος της ομάδας ήταν ο Σεβαστιανός Κασιμάτης.
Στη συνέχεια στον Ολυμπιακό αγωνίστηκαν οι Ε. Παπαδάκης, Μ. Κρικίδης, Ι. Βουλγαρίδης, Φ. Μπισέλας, Τ. Αθανασιάδης, Θ. Σινόπουλος και Α. Μπέρκος. Οι ίδιοι αυτοί αθλητές, οι οποίοι ήταν μαθητές της Γαλλικής Σχολής «Άγιος Παύλος», ξεκίνησαν το 1931 να δημιουργήσουν και το τμήμα μπάσκετ του συλλόγου.
Στην αρχή η συμμετοχή του τμήματος περιορίστηκε σε τοπικές διοργανώσεις, όπου κατέκτησε τα Πρωτάθληματα Πειραιά το 1931 και 1932. Το 1936 το τμήμα σταματάει τη λειτουργία του, άλλα το 1939 παίρνει μέρος στο Πρωτάθλημα Αθηνών-Πειραιώς.
Την περίοδο 1947–48 η ομάδα επανεμφανίζεται, με αθλητές πλέον τους Γιάννη Σπανουδάκη, Μπάμπη Γερακαράκη, Α. Αργουδέλη, Χαλκούση και Μάντζο. Αργότερα οικονομικά, κυρίως, προβλήματα θα αναστείλουν ξανά την λειτουργία.
Ισχυροποίηση και εδραίωση στην κορυφή (1960–1987)
Η νεότερη ιστορία του τμήματος ανδρών ξεκίνησε το 1960 με πρώτο έφορο τον Γιάννη Κουτσουλέντη. Κατασκευάζεται γήπεδο παραπλεύρως του γηπέδου μπάσκετ στο Πασαλιμάνι, και με προπονητή τον Αρ. Κανελλόπουλο και παίκτες τους Τσαλαμανιό, Κορομπόκη, Τσέκο, Γατζία, Τσιγκρέλη, Λευτεριώτη, Αθανάσανα και Τσιγκουνάκη το 1962 προβιβάζεται στην πρώτη κατηγορία. Κατέκτησε το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημά του, το 1968 στην Θεσσαλονίκη με έφορο τον Γ. Χουρδάκη, προπονητή τον Κώστα Αμπελά και παίκτες τους Τάσο Κουμπλή, Κυριάκο Παντελιά, Ανδρέα Λοράνδο, Θεοτόκη Μανουσαρίδη, Νίκο Κριτσοταλάκη, Δημήτρη Κεφάλα, Γιάννη Σταυρόπουλο, Κώστα Καραμήτσο, Σπύρο Λαμπάκη, Κώστα Τραπεζουντίδη, Φλώρο, Ντολγομπόλοφ, Ρέμπελο, Πάσαρη, Κωνσταντάρα, Τσιστράκη, Αγαπητό, Κολοκοτρώνη.[6] Την επόμενη χρονιά (1969) ο Ολυμπιακός κατέκτησε το δεύτερο Πρωτάθλημα της ιστορίας του και πάλι με προπονητή τον Κώστα Αμπελά.[7]
Η πρώτη ισχυρή ομάδα του Ολυμπιακού δημιουργήθηκε το 1973 με έφορο τον Βασίλη Σαραφίδη. Η ομάδα εκείνη κατέκτησε 7 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1974, 1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1983),[8] με παίκτες τους Τάσο Κουμπλή, Κυριάκο Παντελιά, Ανδρέα Λοράνδο, Στέφανο Πολύζο, Γιώργο Δερμάτη, Βασίλη Γαλάκο, Στέλιο Προσαλίκα, Γιάννη Λάιο, Αυγουστίνο Μίχαλο, Δημήτρη Χωριανό, Ηρακλή Δωριάδη και με προπονητές τους Δημήτρη Κεφάλα, Κυριάκο Παντελιά, Ντμίτρι Ζαχάριεφ. Παράλληλα, τη σεζόν 1981–82 ο Ολυμπιακός γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που φτάνει σε Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, κατακτώντας την 4η θέση.
Εποχή Λάιου (1987–1996): Η εγχώρια αυτοκρατορία και η ευρωπαϊκή καταξίωση (φιναλίστ Champions League, Κυπελλούχος Ευρώπης)
Η δεύτερη ισχυρή ομάδα δημιουργήθηκε το 1987 με προπονητή τον Γιάννη Λάιο και βασικό κορμό τους Μιχάλη Τριανταφυλλίδη, Σάκη Μουστακίδη, Γιάννη Φάκα, Κώστα Γκουντάκο, Ανδρέα Θεοδωρίδη, Γιώργο Ντράγκοβιτς, Σωτήρη Αμαριανάκη, Δημήτρη Καζάζη, Γιώργο Λυκούδη και Βασίλη Ξεροβάσιλα. Δημιούργησε ένα μοναδικό και ακατάρριπτο ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού βόλεϊ, κατακτώντας, από το 1987 μέχρι το 1994, 8 συνεχόμενα Πρωταθλήματα.[9]. Συγκεντρωτικά, οι παίκτες οι οποίοι αποτελούσαν τα ρόστερ του Ολυμπιακού και που υπό τις οδηγίες των Λάιου και Κόντρα οδήγησαν στην κατάκτηση των 8 συνεχόμενων Πρωταθλημάτων Ελλάδας ήταν οι: Τριανταφυλλίδης, Μουστακίδης, Φάκας, Γκουντάκος, Θεοδωρίδης, Ντράγκοβιτς, Αμαριανάκης, Καζάζης, Λυκούδης, Ξεροβάσιλας, Πολύζος, Τερζάκης, Γκούσταφσον, Ουρμπάνοβιτς, Βίλντε, Μπρντζόβιτς, Ρούνοφ, Μανουσαρίδης, Σκορτ, Παντελεάκος, Σταματόπουλος, Μητρόπουλος και Λοράνδος.
Ο Ολυμπιακός είχε ξεκινήσει ήδη από τη δεκαετία του '80 και του '90 να φέρνει στην Ελλάδα μεγάλα ονόματα του παγκοσμίου βόλεϊ, όπως ήταν ο Σουηδός Μπενγκτ Γκούσταφσον, ο Λετονός Ράιμοντς Βίλντε και ο Πολωνός Λέσεκ Ουρμπάνοβιτς.
Το 1992 ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στο Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, που διεξήχθη το διήμερο 28 και 29 Φεβρουαρίου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Στον ημιτελικό πέτυχε μια εντυπωσιακή νίκη με 3–0 σετ κατά της πανίσχυρης κατόχου του τροπαίου, 13 φορές Πρωταθλήτριας Ευρώπης και κατόχου 7 τροπαίων εκείνη τη δεκαετία, ΤΣΣΚΑ Μόσχας.[10] Στον τελικό της διοργάνωσης, που διεξήχθη στις 29 Φεβρουαρίου σ' ένα κατάμεστο από φιλάθλους του Ολυμπιακού Σ.Ε.Φ., αντιμετώπισε την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Μεσατζέρο Ραβένα των Ιταλών Φάμπιο Βούλο, Αντρέα Γκαρντίνι και των χρυσών Ολυμπιονικών του Λος Άντζελες και της Σεούλ, Αμερικανών Καρτς Κίραλι και Στιβ Τίμονς. Η ατυχία όμως χτυπά τον Ολυμπιακό, αφού στο ζέσταμα πριν τον αγώνα χάνει από τραυματισμό στη μέση το μεγάλο αστέρι της ομάδας Ράιμοντς Βίλντε. Η Ραβένα μετά από εκπληκτική εμφάνιση κερδίζει τον Ολυμπιακό με 3–0 σετ και κατακτά το Πρωτάθλημα Ευρώπης. Παρά ταύτα, η πρόκριση του Ολυμπιακού στον τελικό ήταν μια τεράστια επιτυχία και –μέχρι εκείνη τη στιγμή– η μεγαλύτερη διάκριση ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη.[11]
Την ίδια χρονιά κατέκτησε την τρίτη θέση στον κόσμο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Στον προκριματικό όμιλο της Φλωρεντίας, κέρδισε 3–0 την κορεάτικη Σανγκ Μου Σεούλ και την πουερτορικάνικη Κοροζάλ Πουέρτο Ρίκο και έχασε με το ίδιο σκορ από τη Σίσλεϊ Τρεβίζο. Στα τελικά του Τρεβίζο, έχασε στον ημιτελικό 3–0 (15–13, 15–4, 16–14) από την ιταλική Μιλάνο και κέρδισε στο μικρό τελικό 3–0 (15–6, 17–16, 15–7) τη Μεσατζέρο Ραβένα.
Τις σεζόν 1992–93 και 1993–94, με προπονητή τον σπουδαίο Ρώσο τεχνικό Βλάντιμιρ Κόντρα, ο Ολυμπιακός κατακτά δυο σερί Ντάμπλ (το Κύπελλο του 1994 θεωρείται ανεπίσημο) και φτάνει δύο διαδοχικές χρονιές στο Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, διαθέτοντας ένα πολύ ισχυρό ρόστερ με παίκτες διεθνούς κλάσης, όπως ο Αμερικανός Σκοτ Φόρτσιουν, ο Σέρβος Ντέγιαν Μπρντζόβιτς, και ο Ρώσος Ιγκόρ Ρούνοφ. Λίγα χρόνια αργότερα (τη σεζόν 1995–96) αποκτήθηκαν και οι Κουβανοί Ροδόλφο Σάντσες και Οσβάλντο Ερνάντες. Τη σεζόν 1994–95 ο Ολυμπιακός αγωνίζεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά και για 5η φορά στην ιστορία του σε Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και καταλαμβάνει την τρίτη θέση.
Στις 10 Μαρτίου 1996 το τμήμα βόλεϊ ανδρών του Ολυμπιακού είχε τη μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορίας του, αφού κερδίζοντας με 3–2 σετ τη γερμανική Μπάγερ Βούπερταλ, κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων, και γιόρτασε με τον καλύτερο τρόπο τα 71α γενέθλιά του.[12][13] Η διοργάνωση διεξήχθη, όπως και το 1992 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου βρέθηκαν περίπου 18.000 θεατές, ενώ πολλοί οπαδοί του Ολυμπιακού δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν, αφού τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί από πολύ νωρίς. Ο Ολυμπιακός κέρδισε μετά από έναν συγκλονιστικό αγώνα, 3–2 τη γερμανική ομάδα, κατέκτησε τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο στην ιστορία του συλλόγου (σε όλα τα αθλήματα) και έγινε έτσι η πρώτη και μοναδική ελληνική ομάδα βόλεϊ που έφτασε στην ευρωπαϊκή κορυφή. Στον τελικό ο Γιάννης Λάιος χρησιμοποίησε τους: Μάριο Γκιούρδα (9 πόντοι–13 αλλαγές), Σάκη Μουστακίδη (1 πόντος–1 αλλαγή), Οσβάλντο Ερνάντες (8 πόντοι–25 αλλαγές), Ροδόλφο Σάντσες (23 πόντοι–15 αλλαγές), Αντώνη Τσακιρόπουλο (7 πόντοι–2 αλλαγές), Γιώργο Ντράγκοβιτς (8 πόντοι–11 αλλαγές), Κώστα Χριστοφιδέλη, Σωτήρη Αμαριανάκη. Αναπληρωματικοί: Γιώργος Λυκούδης, Ανδρέας Θεοδωρίδης, Νίκος Δούκας, Θανάσης Μιχαλόπουλος.[14]
Εποχή Μοντάλι (1996–1998): Ανανέωση και Νταμπλ το 1998
Το 1996 η διοίκηση του συλλόγου, προσέλαβε έναν από τους καλύτερους προπονητές στον κόσμο, τον Ιταλό Τζιαν Πάολο Μοντάλι, προκειμένου να οργανώσει την ομάδα στα ευρωπαϊκά πρότυπα και να προχωρήσει σε ανανέωση. Με Έλληνες παίκτες τους Μάριο Γκιούρδα, Αντώνη Τσακιρόπουλο, Κώστα Χριστοφιδέλη, Βασίλη Κουρνέτα, Γιώργο Ντράγκοβιτς, Ανδρέα Θεοδωρίδη, Μάνο Ξενάκη και με την προσθήκη σπουδαίων και διακεκριμένων ξένων παικτών όπως ο ο Αμερικανός Τζεφ Στοκ, ο Ουκρανός Ιγκόρ Ποπόφ, ο Ολλανδός Χενκ Γιαν Χελντ, ο Βούλγαρος Ιβάιλο Γκαβρίλοφ και ο Ιταλός Πάολο Μέρλο ο Ολυμπιακός θα κατακτήσει δύο Κύπελλα (1997, 1998) και θα στεφτεί Πρωταθλητής Ελλάδος το 1998, με νίκη 3–1 σετ στην Ορεστιάδα επί της τοπικής ομάδας, στον πέμπτο και τελευταίο τελικό των πλέϊ οφ, πανηγυρίζοντας ταυτόχρονα και το Νταμπλ. Ο Ολυμπιακός, με τον Μοντάλι, έφερε τον μοντέρνο τρόπο ανάπτυξης και οργάνωσης σε όλες τις ελληνικές ομάδες.
Τον Οκτώβριο του 1996 ο Ολυμπιακός του Μοντάλι συμμετείχε ως Κυπελλούχος Ευρώπης στο Φάιναλ Φορ του Ευρωπαϊκoύ Σούπερ Καπ στο Μόναχο, μαζί με τις ιταλικές Νταϊτόνα Μόντενα (Πρωταθλήτρια Ευρώπης), Άλπιτουρ Τράκο Κούνεο (Κυπελλούχος CEV Cup) και τη γερμανική ASV Ντάχαου (Φιναλίστ Κυπέλλου Πρωταθλητριών), όπου και κατέλαβε την τέταρτη θέση.[15] Ήταν η πρώτη και μοναδική συμμετοχή ελληνικής ομάδας στον θεσμό του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ.
Κυριαρχία στην Ελλάδα και δεύτερος τελικός Champions League (1998–2004)
Μετά τον Μοντάλι, πέρασαν από τον πάγκο του Ολυμπιακού, μεγάλες μορφές του παγκοσμίου βόλεϊ, όπως ο Σέρβος προπονητής Ζόραν Γκάετς, ο Ιταλός πολυνίκης στα Ευρωπαϊκά κύπελλα Ντανιέλε Ρίτσι και ο Σέρβος Λιούμπομιρ Τράβιτσα. Επίσης, την ίδια περίοδο αποκτήθηκαν μεγάλοι ξένοι παίχτες όπως οi Σέρβοι Γκόραν Βούγιεβιτς και Βάσα Μίγιτς, ο Φινλανδός Γιάνε Χάκινεν, ο Βενεζουελάνος Ερνάντο Γκόμεζ και οι Βούλγαροι Πλάμεν Κονσταντίνοφ και Νικολάι Ζελιάσκοφ. Έτσι, θα έρθουν 4 κατακτήσεις Πρωταθλημάτων (1999, 2000, 2001, 2003) και δύο Κυπέλλων (1999, 2001) για τον σύλλογο. Το Νταμπλ του 1999 κατακτήθηκε με προπονητή τον Γκάετς και εκείνο του 2001 με τον Ρίτσι. Επίσης, η ομάδα πήρε και το Σούπερ καπ το 2000, νικώντας με 3–1 σετ τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη. Οι παίκτες που αποτελούσαν τα ρόστερ του Ολυμπιακού και έφτασαν στην κατάκτηση των τριών συνεχόμενων πρωταθλημάτων Ελλάδος (1999-2001) ήταν οι: Χριστοφιδέλης, Γκιούρδας, Μηνούδης, Ουτζής, Κουρνέτας, Ζελιάσκοφ, Τσακιρόπουλος, Ντράγκοβιτς, Ξενάκης, Θεοδωρίδης, Βούγιεβιτς, Μπόσκαν, Καλαϊτζίδης, Ψάρρας Αθ., Ρόχας, Κυριαζής, Γκόμεζ, Τερζής, Δεληκώστας, Χάκινεν, Μπατιστάτος και Μίγιτς.
Τη σεζόν 2001–02 ο Ολυμπιακός του Ντανιέλε Ρίτσι θα πραγματοποιήσει μια εκπληκτική πορεία στο Tσάμπιονς Λιγκ, φτάνοντας στο Φάιναλ Φορ του Οπόλε της Πολωνίας. Εκεί αντιμετώπισε στον ημιτελικό την πολωνική Μόστοσταλ την οποία κέρδισε με 3–1 σετ και προκρίθηκε στον τελικό της διοργάνωσης. Η νίκη όμως αποδείχτηκε πύρρειος λόγω του τραυματισμού του Μάριου Γκιούρδα (διάστρεμμα) που του στερούσε τη συμμετοχή στον τελικό απέναντι στην ιταλική Λούμπε Μπάνκα Ματσεράτα, η οποία είχε αποκλείσει στον άλλο ημιτελικό τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Τελικά μετά από σκληρό ματς το οποίο κρίθηκε στις λεπτομέρειες (με το σκορ στο 1–1, το τρίτο κρισιμο σετ πήγε στη Ματσεράτα με 29–27) η Ματσεράτα, εκμεταλλευόμενη και την απουσία του Γκιούρδα, θα νικήσει με 3–1 σετ και θα στεφθεί Πρωταθλήτρια Ευρώπης.[16] Ήταν η δεύτερη συμμετοχή του Ολυμπιακού στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Το 2003, ο Ολυμπιακός επανήλθε στην κορυφή της Ελλάδας κατακτώντας το εγχώριο πρωτάθλημα μετά από διάστημα ενός χρόνου. Οι παίκτες που αποτελούσαν το ρόστερ της πρωταθλήτριας ομάδας του 2003 ήταν οι: Χριστοφιδέλης, Γκιούρδας, Κυριαζής, Μηνούδης, Κουρνέτας, Χαλντέιν, Δεληκώστας, Τσακιρόπουλος, Γκόμεζ, Ξενάκης και Κονσταντίνοφ.
Το δεύτερο Ευρωπαϊκό Κύπελλο και η πορεία μέχρι σήμερα (2005–)
Την περίοδο 2004–05 προσελήφθη ο Αργεντίνος προπονητής Κλαούντιο Κουέγιο και η ομάδα αποκτά τον παγκόσμιας κλάσης διαγώνιο και αρχηγό της Εθνικής Αργεντινής Μάρκος Μιλίνκοβιτς. Ο Ολυμπιακός, με ηγέτη τον Μιλίνκοβιτς (ανακηρύχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης), επικράτησε στο κατάμεστο ΣΕΦ της ολλανδικής Όρτεκ Νεσελάντε με 3–0 σετ (25–23, 25–18, 25–23) στον τελικό του Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Κυπελλούχων (Top Teams Cup)[17] και κατέκτησε τον δεύτερο ευρωπαϊκό του τίτλο μέσα σε αποθέωση.[18]
Τις επόμενες χρονιές αποκτήθηκαν σημαντικοί ξένοι παίκτες, μεταξύ των οποίων ο καλύτερος αθλητής βόλεϊ του 20ού αιώνα, ο Ιταλός Λορέντζο Μπερνάρντι. Άλλοι διακεκριμένοι πετοσφαιριστές που αποκτήθηκαν από την ομάδα του Πειραιά την τετραετία 2005-08 ήταν ο Γερμανός Κρίστιαν Πάμπελ, οι Αμερικανοί Ντόναλντ Σούτζο και Ριντ Πρίντι, ο Κροάτης Τόμισλαβ Σόσκοβιτς, οι Βούλγαροι Χρίστο Τσβετάνοφ και Μπόμπαν Γιορντάνοφ, ο Αργεντίνος Πάμπλο Μεάνα, ο Σέρβος Βέλικο Πέτκοβιτς καθώς επίσης και ο Ιβάν Μάρκεζ από τη Βενεζουέλα.
Το 2009 η ομάδα επέστρεψε στην κορυφή, κατακτώντας το Νταμπλ με προπονητή τον Σουηδό Άντερς Κρίστιανσον και αιχμή του δόρατος έναν από τους καλύτερους διαγώνιους στον κόσμο, τον Σέρβο Ιβάν Μίλκοβιτς. Στο Πρωτάθλημα, με μειονέκτημα έδρας παίρνει τον τίτλο επί του Παναθηναϊκού με 3–1 νίκες,[19] ενώ και στο Κύπελλο επικρατεί των πρασίνων στον τελικό με 3–2 σετ.[20].Η ομάδα που οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ελλάδος το 2009 μετά από πέντε χρόνια αποτελείτο από τους: Χριστοφιδέλη, Ριβέρα, Σουλτανόπουλο, Ρεζκ, Τσέργα, Κουρνέτα, Κουζούνη, Καραγιάννη, Χοφ, Καρυπίδη, Ρουμελιώτη, Τζούριτς, Μάρκεζ, Μίλκοβιτς, Ούρναουτ και Παπαδημητρίου.
Το 2010 ένα ακόμη Πρωτάθλημα, το 24ο, ήρθε στο Πειραιά, αφού ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Γιάννη Καλμαζίδη επικράτησε με 3–1 νίκες του Παναθηναϊκού, ο οποίος είχε το πλεονέκτημα έδρας.[21] Οι ερυθρόλευκοι κατέκτησαν και το Σούπερ καπ απέναντι στον Παναθηναϊκό, με 3–1 σετ στην Σαντορίνη.[22] Στο Tσάμπιονς Λιγκ εκείνης της χρονιάς ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε μια εξαιρετική παρουσία, φτάνοντας μέχρι την τελική 6άδα. Οι Πειραιώτες αντιμετώπισαν τις Τρεντίνο, Ντιναμό Μόσχας και Τσέσκε Μπουντεγιόβιτσε στην φάση των ομίλων και προκρίθηκαν στην 12άδα, ισοβαθμώντας με τους Ιταλούς και τους Ρώσους. Εντυπωσιακό αποτέλεσμα ήταν η νίκη με 2–3 σετ μέσα στο Τρέντο επί της μετέπειτα πρωταθλήτριας Ευρώπης και ήδη κατόχου του τίτλου Τρεντίνο.[23] Εν συνεχεία, οι Πειραιώτες ξεπέρασαν το εμπόδιο της Ζενίτ Καζάν των Μπολ και Στάνλει, αλλά δεν κατάφεραν να αποκλείσουν και την Ντιναμό, η οποία βρέθηκε εκ νέου στο δρόμο τους.
Το 2011 οι ερυθρόλευκοι θα κατακτήσουν ένα ακόμη Νταμπλ με προπονητή και πάλι τον Γιάννη Καλμαζίδη. Κέρδισε το Πρωτάθλημα με μειονέκτημα έδρας και 3–0 νίκες κόντρα στον Ηρακλή,[24] ενώ και στο Κύπελλο οι 2 ομάδες βρέθηκαν αντίπαλες στον τελικό της Ορεστιάδας, με τον Ολυμπιακό να επικρατεί κι εκεί με 3–1 σετ.[25]
Το 2013 ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Δημήτρη Καζάζη (ο οποίος έχει κατακτήσει 8 Πρωταθλήματα Ελλάδος και 4 Νταμπλ ως παίκτης του Ολυμπιακού), κατέκτησε το 12ο Ντάμπλ της ιστορίας του, κερδίζοντας το Πρωτάθλημα (το 26ο) με 3–1 νίκες επί του Παμβοχαϊκού και το Κύπελλο Ελλάδος (το 13ο) νικώντας 3–0 σετ στον τελικό τον Φοίνικα Σύρου στο Ρέθυμνο.[26][27] Παράλληλα, κατέκτησε και το Λιγκ Καπ με νίκη 3–0 σετ επί του Α.Ο. Κηφισιάς στο Βραχάτι, ολοκληρώνοντας έτσι μια εκπληκτική χρονιά με την κατάκτηση όλων των εγχώριων τίτλων που διεκδίκησε.[28].
Το 2014 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το 13ο Νταμπλ της ιστορίας του, κερδίζοντας το Πρωτάθλημα (το 27ο) με 3–0 νίκες επί του Εθνικού Αλεξανδρούπολης και το Κύπελλο Ελλάδος (το 14ο) νικώντας 3–1 σετ στον τελικό τον Α.Ο. Κηφισιάς στην Καλαμάτα.[29]
Την επόμενη τριετία ο Ολυμπιακός μένει μακριά απ' το πρωτάθλημα Ελλάδος, αλλά κατακτά άλλους 5 τίτλους. 3 φορές το Λιγκ Καπ, το 2015, το 2016 και το 2017 καθώς και το Κύπελλο το 2016 και το 2017.
Την σεζόν 2017-18 επιστρέφει μετά απο 4 χρόνια στην κορυφή της Ελλάδας κατακτώντας τον 28ο τίτλο του και τον συνδυάζει με την κατάκτηση ενός ακόμη Λιγκ Καπ καθώς και με την επιστροφή του σε ευρωπαϊκούς τελικούς, όπου χάνει το τρόπαιο σε διπλούς αγώνες απο την Ραβέννα.
Η σεζόν 2018-2019 ξεκινάει με την κατάκτηση του 5ου συννεχόμενου και 6ου συνολικά Λιγκ Καπ "Νίκος Σαμαράς" στην ιστορία του συλλόγου. Ο πολυνίκης του θεσμού, Ολυμπιακός κέρδισε σε διπλό τελικό τον Φοίνικα Σύρου με σκορ 1-3 στη Σύρο και 3-1 στο κλειστό "Μελίνα Μερκούρη".
Τίτλοι
Διεθνείς
2 Κύπελλα Κυπελλούχων Ευρώπης
- 1996, 2005
Πανελλήνιοι
- 28 Πρωταθλήματα Ελλάδας
- 16 Κύπελλα Ελλάδας
- 6 Λιγκ Καπ Ν.Σαμαράς
- 1 Κύπελλο Μ.Μερκούρη
- 1994
- 2 Σούπερ Καπ Ελλάδας
- 2000, 2010
- 13 Νταμπλ:
- 1981, 1983, 1989, 1990, 1992, 1993, 1998, 1999, 2001, 2009, 2011, 2013, 2014
Τοπικοί
- 2 Πρωταθλήματα Αθηνών-Πειραιώς
- 1967, 1968
- 2 Πρωταθλήματα Πειραιά
- 1931, 1932
Μικρές ηλικίες
- 3 Πρωταθλήματα Ελλάδας Εφήβων
- 1968, 1972,[30] 2006
- 2 Πρωταθλήματα Ελλάδας Παίδων
- 2009, 2017
- 1 Πρωτάθλημα Ελλάδας Παμπαίδων
- 2005 [31]
- 3 Πρωταθλήματα Κέντρου Εφήβων
- 1966, 1967, 1968
- 1 Κύπελλο ΕΣΠΕΔΑ Ανδρών
- 2011
- 12 Πρωταθλήματα ΕΣΠΕΔΑ Εφήβων
- 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014
- 14 Πρωταθλήματα ΕΣΠΕΔΑ Παίδων
- 1999, 2001, 2004, 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2016, 2017
- 8 Πρωταθλήματα ΕΣΠΕΔΑ Παμπαίδων
- 1998, 2005, 2006, 2007, 2009, 2015, 2016, 2017
Οι Ευρωπαϊκές και Παγκόσμιες διακρίσεις
| Περίοδος | Διάκριση | Σημειώσεις | |
|---|---|---|---|
| Κύπελλο Πρωταθλητριών / Champions League | |||
| 1981–82 | Φάιναλ Φορ | 4η θέση σε όμιλο με τις Τορίνο, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Ντιναμό Βουκουρεστίου | |
| 1991–92 | Τελικός | Νίκη 3–0 επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον ημιτελικό, ήττα 0–3 από τη Μεσατζέρο Ραβένα στον τελικό | |
| 1992–93 | Φάιναλ Φορ | 3η θέση. Ήττα 1–3 από την Μαξικόνο Πάρμα στον ημιτελικό, νίκη 3–0 επί της Μάες Πιλς Ζέλικ στον μικρό τελικό | |
| 1993–94 | Φάιναλ Φορ | 4η θέση. Ήττα 0–3 από την Μαξικόνο Πάρμα στον ημιτελικό, ήττα 0–3 από την Μάες Πιλς Ζέλικ στον μικρό τελικό | |
| 1994–95 | Φάιναλ Φορ | 3η θέση. Ήττα 1–3 από τη Εντιλκουόγκι Ραβένα στον ημιτελικό, νίκη 3–2 επί της Μάες Πιλς Ζέλικ στον μικρό τελικό | |
| 2000–01 | Φάιναλ Φορ | 4η θέση. Ήττα 0–3 από την Σίσλεϊ Τρεβίζο στον ημιτελικό, ήττα 2–3 από την Φόρντ Γκέσου Ρόμα στον μικρό τελικό | |
| 2001–02 | Τελικός | Νίκη 3–1 επί της Μόστοσταλ στον ημιτελικό, ήττα 1–3 από τη Λούμπε Μπάνκα Ματσεράτα στον τελικό | |
| Κύπελλο Κυπελλούχων / CEV Top Teams Cup | |||
| 1995–96 | Κυπελλούχος Ευρώπης |
Νίκη 3–1 επί της Άλκομ Καπέλε στον ημιτελικό, νίκη 3–2 επί της Μπάγερ Βούπερταλ στον τελικό | |
| 1996–97 | Τελικός | Νίκη 3–1 επί της Μπερλίν στον ημιτελικό, ήττα 0–3 από την Άλπιτουρ Τράκο Κούνεο στον τελικό | |
| 1997–98 | Τελικός | Νίκη 3–0 επί της Καστέλο ντε Μάια στον ημιτελικό, ήττα 0–3 από την Άλπιτουρ Τράκο Κούνεο στον τελικό | |
| 2004–05 | Κυπελλούχος Ευρώπης |
Νίκη 3–0 επι της Ντούκλα Λίμπερετς στον ημιτελικό, νίκη 3–0 επί της Όρτεκ Νεσελάντε στον τελικό | |
| Challenge Cup | |||
| 2017–18 | Τελικός | 2 ήττες 1–3 στον διπλό τελικό από την Μπαντζ Ραβέννα | |
| Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων | |||
| 1992 | Τελική φάση | 3ος στον κόσμο. Ήττα 0–3 από την Μισούρα Μιλάνο στον ημιτελικό, νίκη 3–0 επί της Μεσατζέρο Ραβένα στον μικρό τελικό | |
| Σούπερ Καπ Ευρώπης | |||
| 1996 | Φάιναλ Φορ | 4η θέση. Ήττα 1–3 από την ASV Ντάχαου στον ημιτελικό, ήττα 0–3 από την Νταϊτόνα Μόντενα στον μικρό τελικό | |
Πορεία στην Α' Εθνική κατηγορία–Volleyleague
|
|
|
|
Θέσεις
| Θέση | 1η | 2η | 3η | 4η | 5η |
|---|---|---|---|---|---|
| Φορές | 27 | 14 | 6 | 2 | 1 |
Διακεκριμένοι πετοσφαιριστές
Διακεκριμένοι προπονητές
.jpg)
Τρέχουσα σύνθεση
Η ομάδα όπως ήταν στις 10 Μαΐου 2024
| Νούμερο | Εθνικότητα | Παίκτης | Ύψος | Ημ. Γέννησης | |
|---|---|---|---|---|---|
| Κεντρικοί | |||||
| 2 | 
|
Γιώργος Παπαλεξίου | 2.02 | 28/08/1999 | |
| 4 |
|
Νίκος Σμαραγδής | 2.02 | 12/02/1982 | |
| 7 |
|
Γιώργος Πετρέας | 2.01 | 19/11/1986 | |
| 8 | 
|
Μάρκους Μπέμε | 2.12 | 25/08/1985 | |
| 10 |
|
Ανδρέας Ανδρεάδης | 2.04 | 14/01/1982 | |
| Ακραίοι | |||||
| 1 |
|
Κώστας Χριστοφιδέλης | 1.95 | 26/06/1977 | |
| 15 | 
|
Τόντορ Αλεξίεφ | 2.04 | 21/04/1983 | |
| 17 |
|
Ραφαήλ Κουμεντάκης | 2.03 | 05/05/1993 | |
| 18 | 
|
Γερούν Ράουερντινκ | 2.00 | 13/09/1985 | |
| Διαγώνιοι | |||||
| 3 |
|
Νίκος Ζουπάνης | 2.02 | 18/03/1989 | |
| 12 | 
|
Γκάβιν Σμιτ | 2.09 | 26/01/1986 | |
| Πασαδόροι | |||||
| 5 |
|
Κώστας Στιβαχτής | 1.86 | 22/05/1980 | |
| 14 | 
|
Έεμι Τερβαπόρττι | 1.93 | 26/06/1989 | |
| Λίμπερο | |||||
| 6 |
|
Γιώργος Στεφάνου | 1.85 | 12/01/1981 | |
| 9 |
|
Θεολόγος Δαρίδης | 1.78 | 18/07/1991 | |
| Προπονητής | |||||
|
|
Φερνάντο Μουνιόθ Μπενίτεθ | ||||
Τεχνικό επιτελείο
| Τεχνικό επιτελείο | |
|---|---|
| Προπονητής | Φερνάντο Μουνιόθ Μπενίτεθ
|
| Βοηθός Προπονητή | Αντώνης Βουρδέρης
|
| Τιμ Μάνατζερ | Νίκος Μαντούβαλος
|
| Στατιστικολόγος | Γιάννης Γεωργιάδης
|
| Φροντιστής | Σπύρος Μπλέτσας
|
| Γυμναστής | Κυριάκος Μουτεσίδης
|
| Φυσιοθεραπευτής | Γιώργος Παπαγεωργίου
|
| Φυσιοθεραπεύτρια | Τζούλια Βέρτα
|
| Ιατρός | Γιώργος Τσικούρης
|
Ακαδημία
| Ακαδημία | |
|---|---|
| Τεχνικός Σύμβουλος | Σπύρος Σαραντίτης
|
| Έφορος Ακαδημίας | Μανώλης Τσιρογιάννης
|
| Προπονητής | Αντώνης Τσακιρόπουλος
|
| Προπονητής | Κυριάκος Καμπερίδης
|
| Προπονητής | Μανώλης Ζωγραφάκης
|
| Προπονητής | Σπύρος Κυριακάκης
|
| Προπονητής | Ιωάννα Τσαγκαλίδου
|
Παραπομπές
- ↑ «Η Χρυσή Βίβλος της Α1». contra.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2014.
- ↑ «Περάστε, σκουπίστε, το… σηκώσατε!». sport-fm.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2014.
- ↑ Οι παρουσίες του Ολυμπιακού σε τελικές φάσεις ευρωπαϊκών κυπέλλων www.fosonline.gr
- ↑ Οι διεθνείς επιτυχίες του Ολυμπιακού www.redsagainsthemachine.gr
- ↑ «Ο βασιλιάς του ελληνικού βόλεϊ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ». 1925.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013.
- ↑ Η αρχή της Αυτοκρατορίας - Πανελλήνιο Πτωτάθλημα 1968 www.olympiacossfp.gr
- ↑ Δυναμικό Ολυμπιακού 1968-1994 www.greekvolley.gr
- ↑ «Τα 75 χρόνια της "ερυθρόλευκης" ιστορίας». greekvolley.com. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2013.
- ↑ «Κορυφαίος και στο φιλέ». katimagiko.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2013.
- ↑ «O Oλυμπιακός στον τελικό του Πρωταθλητριών». sportdog.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2013.
- ↑ «Σαν Σήμερα 29/2 το 1992 ο ΘΡΥΛΟΣ στον πρώτο του ευρωπαϊκό τελικό στο βόλεϊ». 1925.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2013.
- ↑ «Σαν Σήμερα, ο Ολυμπιακός Κυπελλούχος Ευρώπης». 1925.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2013.
- ↑ «Master στο ΣΕΦ». sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2013.
- ↑ «Σαν σήμερα το 1996 γιόρτασε τα γενέθλιά του με το Κύπελλο Κυπελλούχων». olympiacos.org. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2013.
- ↑ «Ο Ολυμπιακός αναχωρεί για το Μόναχο. Στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας οι ερυθρόλευκοι θα παίξουν στο Σούπερ Καπ, όπου παίρνουν ακόμα μέρος η πρωταθλήτρια Ευρώπης Μόντενα, η δευτεραθλήτρια του Πρωταθλητριών Νταχάου και η κάτοχος του Κυπέλλου Συνομοσπονδίας, Κούνεο». Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2014.
- ↑ «Το έπος του Οπόλε». volleynews1.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2013.
- ↑ ««Κοκκίνισε» η Ευρώπη». sport-fm.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2013.
- ↑ «Όταν ο Ολυμπιακός πήρε το δεύτερο». sportdog.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2013.
- ↑ «Ολυμπιακός – ΠΑΟ 3–0». redplanet.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2011.
- ↑ «Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 3–2». redplanet.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2011.
- ↑ «Πρωταθλητής ο Ολυμπιακός, 3–1 τον ΠΑΟ». newsit.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2011.
- ↑ «Κόκκινο το Σούπερ Καπ στη Σαντορίνη». volleynews1.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2011.
- ↑ «Τρεντίνο – Ολυμπιακός 2–3». redplanet.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Ολυμπιακός – Ηρακλής 3–0». redplanet.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Ηρακλής – Ολυμπιακός 1–3». contra.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ «Τα πήρε όλα. Κούπα για κούπα δεν άφησε φέτος ο Ολυμπιακός». sport-fm.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2012.
- ↑ «Το απόλυτο αφεντικό». gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2013.
- ↑ «Το σήκωσε ο Ολυμπιακός». sport-fm.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2013.
- ↑ Εθνικός - Ολυμπιακός 0-3, sport24, 03/05/2014
- ↑ Εφημ. Α.Ηχώ 16/3/1972 Σελ.4
- ↑ Εφημ. Sportime 12/7/2005 Σελ. 54
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Π.Α.Ε. Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. - Επίσημος Δικτυακός Τόπος www.olympiacos.org (Ελληνικά) (Αγγλικά)
- Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. - Επίσημος Δικτυακός Τόπος www.olympiacossfp.gr (Ελληνικά) (Αγγλικά) (Ιταλικά)
- Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. - Πετοσφαίριση Ανδρών - Επίσημος Δικτυακός Τόπος www.olympiacossfp.gr
- Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης (Ελληνικά)
| |||||||||
| |||||
| |||||||
