Ο εφημέριος του χωριού
 Η δημόσια εξομολόγηση της Βερονίκ, εικονογράφηση του 1901 | |
| Συγγραφέας | Ονορέ ντε Μπαλζάκ |
|---|---|
| Τίτλος | Le Curé de village |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1841 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Σειρά | Η Ανθρώπινη κωμωδία |
| Προηγούμενο | Ο επαρχιακός γιατρός |
| Επόμενο | Το κρίνο στην κοιλάδα |
| Δημοσιεύθηκε στο | La Presse |
| δεδομένα () | |
Ο εφημέριος του χωριού (γαλλικός τίτλος: Le Curé de village) είναι μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα La Presse το 1839 και εκδόθηκε το 1841. Περιλαμβάνεται στις Σκηνές της αγροτικής ζωής της Ανθρώπινης κωμωδίας.[1]
Το μυθιστόρημα αρχικά παρουσιάζεται σαν αστυνομική ιστορία: διαπράττεται ένας μυστηριώδης φόνος, ακολουθεί έρευνα και δίκη. Η στάση της πρωταγωνίστριας, βρίσκει εξήγηση μόνο στο τέλος της ιστορίας. Τότε ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι ο δράστης προτίμησε να σιωπήσει για να μην εκθέσει την τιμή της ερωμένης του.[2]
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μοναχοκόρη ενός σιδηρέμπορου από την Ωβέρνη με μεγάλη περιουσία, η Βερονίκ Γκρασλέν, παντρεύτηκε έναν πλούσιο τραπεζίτη από τη Λιμόζ. Γίνεται η πιο αξιοζήλευτη γυναίκα στη Λιμόζ, σεβαστή για την εξυπνάδα και την αρετή της, η ιδιαίτερη ομορφιά της προσελκύει γύρω της την καλή κοινωνία της πόλης. Ωστόσο ο σύζυγος, απασχολημένος με τις επιχειρήσεις του, την παραμελεί.[3]
Στη Λιμόζ, ένα έγκλημα συνταράσσει τον κόσμο: ο γέρος τοκογλύφος Πενγκρέ ληστεύεται και δολοφονείται ο ίδιος και ο υπηρέτης του. Ο ένοχος συλλαμβάνεται, είναι ο Τασερόν, ένας νεαρός εργάτης πορσελάνης από το γειτονικό χωριό Μοντενιάκ. Στην αρχή αρνείται την ενοχή του, αλλά υπό την προτροπή του εφημέριου Μπονέ, καταλήγει να ομολογήσει τη διπλή δολοφονία. Ο δράστης έχει συνεργό που υποθέτουν ότι ανήκει στην υψηλή κοινωνία, ωστόσο η αστυνομική έρευνα δεν έχει αποτέλεσμα. Ο Τασερόν καταδικάζεται σε θάνατο και εκτελείται αλλά κανείς δεν υποψιάζεται το κίνητρο που μεταμόρφωσε έναν ευγενικό και έντιμο νεαρό άνδρα σε δολοφόνο, ήταν ο μικρότερος γιος μιας τίμιας αγροτικής οικογένειας, που για να ξεφύγει από τον στιγματισμό, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες.[4]
Μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Βερονίκ αποσύρεται στο Μοντενιάκ όπου ζει σε απόλυτη μοναξιά σαν σε μοναστηριακό καταφύγιο. Με τη βοήθεια του εφημέριου Μπονέ, αφιερώνει την περιουσία και τη ζωή της στην εργασία για τη βελτίωση της ζωής των αγροτών: αναλαμβάνει μεγάλα αρδευτικά έργα για την υδροδότηση των άνυδρων εκτάσεων της κοινότητας που μετέτρεψαν την άγονη περιοχή σε ένα χαρούμενο τοπίο. Είναι ευεργέτρια του χωριού, κερδίζει τη φήμη σχεδόν της αγίας. Στην πραγματικότητα, εξιλεώνεται για ένα τρομερό λάθος που θα αποκαλύψει μόνο πριν από τον θάνατό της:
Η Βερονίκ Γκρασλέν απατούσε τον άντρα της με τον νεαρό Τασερόν. Προκειμένου να αποκτήσουν τα απαραίτητα χρήματα για να φύγουν στο εξωτερικό, αποφάσισαν να ληστέψουν τον μοναχικό και μισητό γέρο τοκογλύφο. Η κλοπή πήγε στραβά: ο γέρος και ο υπηρέτης του δολοφονήθηκαν. Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Τασερόν δεν ανέφερε το όνομα της ερωμένης του, η οποία τον είχε ωθήσει να διαπράξει την κλοπή. Γεμάτη τύψεις, η Γκρασλέν εγκαθίσταται μόνιμα στο χωριό και αφιερώνεται σε ευεργεσίες. Μόνο πριν από τον θάνατό της ομολογεί δημόσια, στην εκκλησία, τα κίνητρα της συμπεριφοράς της.[5]
Θέματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο μυθιστόρημα παρουσιάζονται θέματα που έχει ήδη αναπτύξει ο Μπαλζάκ στο μυθιστόρημα Ο επαρχιακός γιατρός (1833): η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των αγροτών και η εξιλέωση για παλιό αμάρτημα μέσω της αυτοθυσίας. Το έργο αναδεικνύει την ευεργετική εκπολιτιστική επιρροή της καθολικής θρησκείας με έμφαση στο πρόσωπο του τίτλου, τον εφημέριο Μπονέ, και εξυμνεί τους συντηρητικούς θεσμούς, ενώ προτείνει δράση για την ανάπτυξη της γεωργίας και της βιομηχανίας. Ένα τέτοιο μήνυμα ήταν στενά συνδεδεμένο με την επιρροή της ατμόσφαιρας της εποχής του συγγραφέα (απογοήτευση από τη μοναρχία του Ιουλίου) και την επιρροή της βαθιά θρησκευόμενης Εβελίνας Χάνσκα. Ταυτόχρονα, το έργο συνδυάζει μια ηθογραφική λειτουργία με την περιγραφή της ζωής στην επαρχία, τη λεπτομερή παράθεση των εθίμων των αγροτών και τη συμπεριφορά τους ενόψει των αλλαγών που συντελούνταν στη χώρα. [2]
Τηλεοπτική διασκευή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1969: Le Curé de village (από το μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ), τηλεταινία του Edmond Tyborowski. [6]
Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο εφημέριος του χωριού, μετάφραση: Δημήτρης Κωστελένος, εκδόσεις Ψύχαλος, 2000 [7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «maremurex.net/The Village Priest, Balzac, 1841».
- ↑ 2,0 2,1 . «balzac-analyse.com/tome-xxi-le-cure-de-village/».
- ↑ . «critiqueslibres.com/Le Curé de village de Honoré de Balzac».
- ↑ . «babelio.com/livres/Balzac-Le-Cure-de-village».
- ↑ . «babelio.com/livres/Balzac-Le-Cure-de-village».
- ↑ . «imdb.com/Le curé de village/TV Movie/1969».
- ↑ . «politeianet.gr/books/balzac-honore-de-psuchalos-o-efimerios-tou-choriou».
|