Η απαγόρευση (Μπαλζάκ)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η απαγόρευση
Εικονογράφηση του 1897
ΣυγγραφέαςΟνορέ ντε Μπαλζάκ
ΤίτλοςL'Interdiction
ΓλώσσαΓαλλικά
Ημερομηνία δημιουργίας1836
Ημερομηνία δημοσίευσης1839
Μορφήμυθιστόρημα
ΧαρακτήρεςJean-Jules Popinot

Η απαγόρευση (γαλλικός τίτλος: L'Interdiction) είναι μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Ονορέ ντε Μπαλζάκ που δημοσιεύτηκε το 1836 και από το 1844 περιλαμβάνεται στις Σκηνές της ιδιωτικής ζωής της Ανθρώπινης κωμωδίας.[1]

Η πλοκή αναφέρεται στην αίτηση μιας μαρκησίας να θέσει τον σύζυγό της υπό νομική απαγόρευση, καθώς ανησυχεί για την κατασπατάληση της περιουσίας του. Ωστόσο, ο ανακριτής καταλήγει σε διαφορετικά συμπεράσματα. [2]

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1828, μια από τις πιο επιφανείς γυναίκες στο Παρίσι, η μαρκησία ντ' Εσπάρ, υπέβαλε αίτηση στο Δικαστήριο του Παρισιού για να θέσει σε νομική απαγόρευση και κηδεμονία τον εν διαστάσει σύζυγό της. Κατηγορεί τον μαρκήσιο, από τον οποίο είναι χωρισμένη για περισσότερα από δέκα χρόνια, ότι την εμποδίζει να δει τα δύο παιδιά της που πήρε μαζί του και ότι για άγνωστους λόγους ξοδεύει την περιουσία του για να συντηρήσει την εντελώς ξένη οικογένεια Ζανρενώ. Η γυναίκα ισχυρίζεται ότι ο σύζυγός της αρρώστησε ψυχικά. Είναι ο μαρκήσιος τρελός ή δαιμονισμένος, όπως ισχυρίζεται η κυρία; Η υπόθεση ανατίθεται στον ανακριτή Ζαν-Ζυλ Ποπινό. [3]

Μια πρώτη επίσκεψη στη μαρκησία τον πείθει για την ψυχρή, εγωιστική και υπολογιστική φύση της. Δυσπιστώντας στις εξηγήσεις της, ο Ποπινό διεξάγει έρευνα, ανακρίνει την κυρία Ζανρενώ και σχεδόν σίγουρα αποκλείει την υπόθεση της γοητείας και της αποπλάνησης: η γυναίκα είναι σεμνή και ηλικιωμένη. Με την ανάκριση του μαρκήσιου, ο Ποπινό κατέληξε με βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος ήταν υγιής αλλά τα κίνητρα που καθοδηγούσαν τη συμπεριφορά του ανήκαν σε περασμένη εποχή, όταν κυριαρχούσε το αίσθημα της τιμής. Έχοντας μάθει τυχαία την προέλευση της περιουσίας της οικογένειάς του, ο μαρκήσιος θέλησε να υποστηρίξει την οικογένεια Ζανρενώ ως ένα είδος αποζημίωσης για τα λάθη που προκάλεσε ο προπάππους του: την εποχή της ανάκλησης του Διατάγματος της Νάντης (1685), ο Προτεστάντης Ζανρενώ είχε συλληφθεί και απαγχονιστεί και τα εδάφη του είχαν κατασχεθεί προς όφελος των ντ' Εσπάρ. Έτσι, ο Ποπινό αποκλείει τη λεγόμενη τρέλα του μαρκήσιου και ετοιμάζεται να κάνει την αναφορά του που δεν είναι ευνοϊκή για την ενάγουσα.

Όμως η μαρκησία μαθαίνει για τις πράξεις του και τον αναγκάζει να αποσυρθεί από την υπόθεση, την οποία αναλαμβάνει ο φιλόδοξος και αδίστακτος δικαστής Καμυζό.[4]

Θέματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόκειται για ένα σύνθετο έργο που συγκεντρώνει πολλά θέματα. Αγγίζει τόσο την πολιτική, την προέλευση της περιουσίας, την άσκηση δικαιοσύνης, όσο και την πρακτική της φιλανθρωπίας και τα οικογενειακά προβλήματα. Το κείμενο βασίζεται στην αντιπαράθεση μεταξύ του «ακραίου κακού», που αντιπροσωπεύεται από την υψηλή κοινωνία του Παρισιού που κυριαρχείται από το πάθος για το χρήμα, και του «ακραίου καλού» που ενσαρκώνουν οι ευγενείς και ενάρετες μορφές του μαρκήσιου ντ' Εσπάρ και του ακέραιου ανακριτή Ποπινό.[5]

Διασκευή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η απαγόρευση, γαλλική τηλεοπτική ταινία του Jean-Daniel Verhaeghe, που κυκλοφόρησε το 1993. [6]

Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η απαγόρευση, μετάφραση: Δέσποινα Μαντοπούλου, εκδόσεις Bookstar-Γιωγγαράς, 2012 [7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]