Φεραγκύς
 | |
| Συγγραφέας | Ονορέ ντε Μπαλζάκ |
|---|---|
| Τίτλος | Ferragus |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1834 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Σειρά | Η Ανθρώπινη κωμωδία |
| Χαρακτήρες | Auguste de Maulincour |
| δεδομένα () | |
Φεραγκύς (πλήρης γαλλικός τίτλος: Ferragus, chef des Dévorants -ελληνικά: Φεραγκύς, ο αρχηγός των Αφοσιωμένων) είναι μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ, που δημοσιεύτηκε το 1833 στην Επιθεώρηση του Παρισιού και εκδόθηκε το 1834. [1]
Είναι το πρώτο μέρος της Ιστορίας των Δεκατριών, που περιλαμβάνει τα έργα Φεραγκύς, Η δούκισσα του Λανζαί και Το κορίτσι με τα χρυσά μάτια. Η τριλογία έχει καταταχθεί στην ενότητα Σκηνές της παρισινής ζωής της Ανθρώπινης κωμωδίας. [2]
Το έργο ήταν αφιερωμένο στον Εκτόρ Μπερλιόζ.
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται γύρω στο 1820. Ο βαρόνος Ωγκύστ ντε Μολινκούρ, ένας νεαρός αξιωματικός, περπατώντας σε μια κακόφημη συνοικία του Παρισιού, διακρίνει από μακριά μια νεαρή παντρεμένη γυναίκα, την Κλεμάνς, με την οποία είναι κρυφά ερωτευμένος. Τη βλέπει να μπαίνει σε ένα κακόφημο σπίτι και παραξενεύεται γιατί η νεαρή γυναίκα είναι γνωστή στην παριζιάνικη καλή κοινωνία ως πρότυπο συζυγικής αρετής.[3]
Ο Ωγκύστ αποφασίζει να την κατασκοπεύσει για να μάθει το μυστικό της. Τη βρίσκει μαζί με έναν άντρα που λέγεται Φεραγκύς. Τις επόμενες μέρες, ο Ωγκύστ αποκαλύπτει σκοτεινά μυστικά ισχυρών και μυστηρίων ανθρώπων και γλιτώνει από πολλές απόπειρες δολοφονίας που είναι πεπεισμένος ότι οργανώνει ο Φεραγκύς. Στη συνέχεια, ο Ωγκύστ δηλητηριάζεται, αλλά πριν πεθάνει, αποκαλύπτει το μυστικό της Κλεμάνς στον σύζυγό της, Ζυλ Ντεμαρέ, έναν πολύ πλούσιο χρηματιστή. Οι υποψίες και η δυσπιστία του συζύγου καταβάλουν την Κλεμάνς που τελικά υποκύπτει στη θλίψη της καθώς δεν μπορεί να δικαιολογήσει στον σύζυγό της τις επισκέψεις της στον Φεραγκύς, που ήταν ο πατέρας της.[4]
Αποκαλύπτεται η πραγματική ταυτότητα του Φεραγκύς: Πριν από το 1806 ήταν πολύ πλούσιος, μέλος μιας μυστικής εταιρείας, του Τάγματος των Αφοσιωμένων, του οποίου έγινε ο αρχηγός. Καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση το 1806, δραπέτευσε και επέστρεψε στο Παρίσι και εδώ και 13 χρόνια ζει με διάφορα υποτιθέμενα ονόματα και μεταμφιέσεις, εμπλεκόμενος σε πολλές σκοτεινές υποθέσεις. Ήταν ο πατέρας της Κλεμάνς και συνέβαλε μυστικά στη δημιουργία της περιουσίας του συζύγου της, αλλά ο Ζυλ Ντεμαρέ το αγνοεί. [5]
Το μυθιστόρημα έχει τραγικό τέλος, με τον θάνατο και του Ωγκύστ και της Κλεμάνς, καθώς και την απόγνωση του Ζυλ και την κατάρρευση του Φεραγκύς μετά τον θάνατο της κόρης του.
Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Φεραγκύς, ο αρχηγός των Αφοσιωμένων, μετάφραση: Δημοσθένης Β. Μαρουδής, εκδόσεις Ερατώ, 2002 [6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «balzac-analyse.com/tome-xii-histoire-des-treize-ferragus/».
- ↑ . «lepetitlitteraire.fr/analyses-litteraires/honore-de-balzac/ferragus/analyse-du-livre».
- ↑ . «litteratureetfrancais.com/article-baleac-ferragus-chef-des-devorants-19e-siecle».
- ↑ . «babelio.com/livres/Balzac-Ferragus-chefs-des-Devorants».
- ↑ . «ladissertation.com/Ferragus».
- ↑ . «politeianet.gr/books/balzac-honore-de-erato-feragkus».
|