Θόδωρος Μορίδης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Θόδωρος Μορίδης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Θεόδωρος Μορίδης 1905 Λεμεσός |
| Θάνατος | 22 Δεκεμβρίου 2003 (98 ετών) Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Τζόλυ Γαρμπή (ν. 1942; α. 2002) |
| Εν ενεργεία | 1924–1994 |
Ο Θόδωρος Μορίδης (Λεμεσός, 1905 – Αθήνα, 22 Δεκεμβρίου 2003) ήταν Ελληνοκύπριος ηθοποιός.[1]
Βιογραφία και καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννημένος στην πόλη Λεμεσό στην Κύπρο, ο Θόδωρος Μορίδης πρωτοεμφανίστηκε το 1924 με τον θίασο των Αιμίλιου Βεάκη - Χριστόφορου Νέζερ στο έργο Για την αγάπη της. Μαζί τους, συμπρωταγωνίστησε και στον Οιδίποδα τύραννο του Σοφοκλή κ.ά.
Με τον θίασο της Κυβέλης έπαιξε στην Άγνωστο (1927) και την επόμενη χρονιά στο Ιφιγένεια εν Ταύροις με την Ελένη Χαλκούση, με την οποία ξανασυνεργάστηκε στα Αρραβωνιάσματα του Μπόγρη. Υπήρξε βασικό στέλεχος του «Λαϊκού Θεάτρου» του Βασίλη Ρώτα και το 1932 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τη Μαρίκα Κοτοπούλη –συνεχίστηκε αργότερα στο θέατρό της όπου στεγαζόταν και το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», ενώ το 1936 ξεκίνησε η συνεργασία του με την κυρία Κατερίνα, στης οποίας τον θίασο παρέμεινε έως το 1943, ερμηνεύοντας πολλούς σημαντικούς ρόλους σε μεγάλα έργα του παγκόσμιου δραματολογίου (Η κυρία με τις καμέλιες, Ο έμπορος της Βενετίας, Πολύ κακό για το τίποτα, Έντα Γκάμπλερ, Πυγμαλίων, Η κυρά της θάλασσας, Νόρα κ.ά.). Στον θίασο της Κατερίνας γνώρισε και αγάπησε και την Τζόλυ Γαρμπή και την παντρεύτηκε, με την οποία ήταν μαζί 60 χρόνια στη σκηνή και στη ζωή.
Ακολούθησαν συνεργασίες με το θίασο Μανωλίδου - Βεάκη - Παππά (1943-44) (Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας), με τους «Ενωμένους Καλλιτέχνες» (1945-46) (Ιούλιος Καίσαρ, Εχθροί του Μαξίμ Γκόρκι, Αδελφοί Καραμάζοφ, Φον Δημητράκης κ.ά.), με τον «Θυμελικό Θίασο», με τον Μίμη Φωτόπουλο, με τον Νίκο Χατζίσκο, όπου ερμήνευσε Πολώνιο στον Άμλετ (1955), με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη (Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, Ο ηλίθιος, Βασίλισσα Αμαλία), με την Αντιγόνη Βαλάκου, τη Μαίρη Αρώνη (Μαντώ Μαυρογένους), με την Έλσα Βεργή.
Από το 1961 έως το 1983 εντάχθηκε στη δύναμη του Εθνικού Θεάτρου, ερμηνεύοντας δεκάδες σημαντικούς ρόλους στο αρχαίο δράμα και στο παγκόσμιο δραματολόγιο (Αίας, Αγαμέμνων, Τρωάδες, Φιλοκτήτης, Μήδεια, Ρόσμερσχολμ, Ο βασιλικός, Οι δαιμονισμένοι, Η τρικυμία, Ο βυσσινόκηπος, Μαρία Στιούαρτ, Γενικός γραμματέας κ.ά.). Αμέσως μετά συμμετείχε στον Αρχιμάστορα Σόλνες, τελευταία παράσταση του Δημήτρη Χορν. Ακολούθησαν το Παράξενο ιντερμέτζο με Αλεξανδράκη - Γαληνέα, Οιδίπους επί Κολωνώ με τον «Εμπειρικό Θίασο» του Μινωτή, συνεργασίες με τους Δάνη Κατρανίδη, Μαριέττα Ριάλδη, Γιώργο Μεσσάλα.
Στον κινηματογράφο συμμετείχε σε πολλές ταινίες από το 1948 έως τη δεκαετία του 1970 (Χαμένοι άγγελοι, Κόκκινος βράχος, Η δούκισσα της Πλακεντίας, Γκόλφω, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη, Ηλέκτρα - κινηματογραφημένη παράσταση από την Επίδαυρο το 1961 σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη με την Άννα Συνοδινού κ.ά.), όπως και στην τηλεόραση (Αστυνομικές ιστορίες, Ο κήπος με τ’ αγάλματα κ.ά.).
Πέθανε στις 22 Δεκεμβρίου του 2003, σε ηλικία 98 ετών. Ο θάνατος τον βρήκε στο Αττικό Θεραπευτήριο όπου νοσηλευόταν και έγινε γνωστός στα Μέσα Ενημέρωσης στις 2 Ιανουαρίου του 2004.[2] Ήταν σύζυγος της επίσης ηθοποιού Τζόλυς Γαρμπή. Κηδεύτηκε στον Μαραθώνα, όπως είχε συμβεί και με την Τζόλυ Γαρμπή.
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Τίτλος | Ρόλος |
|---|---|---|
| 1948 | Χαμένοι άγγελοι [3] | εισαγγελέας |
| 1949 | Ο κόκκινος βράχος | Αλφρέδος Σάντρης |
| 1950 | Θύελλα στο φάρο | καπετάν-Μπόχαλης |
| Αμάρτησα για το παιδί μου | Τζίμης Ζορμπάς | |
| 1951 | Κατέστρεψα μια νύχτα τη ζωή μου [4] | |
| Το παιδί μου πρέπει να ζήσει | Ευάγγελος Λώνης | |
| 1952 | Το κορίτσι της ταβέρνας [4] | |
| Ορκίστηκα εκδίκηση [4] | Σπύρος Φορνέζης | |
| 1953 | Μπροστά στον Θεό | |
| Πρέπει να τα παντρέψουμε [4] | Περικλής | |
| 1955 | Γκόλφω [3] | Ζήσης |
| 1956 | Η Δούκισσα της Πλακεντίας | Ιωάννης Κωλέττης [5] |
| Οι άσοι του γηπέδου [6] | πρόεδρος ομοσπονδίας | |
| Η θυσία της μάνας | Τεγκάς | |
| 1957 | Μαρία Πενταγιώτισσα | Θωμάς |
| Ξαναγύρισε αγάπη μου | ||
| 1958 | Ο Τζίτζικας κι ο Μέρμηγκας | Βρασίδας |
| Γερακίνα | Πάνος | |
| Το μυστικό του πατέρα | πατέρας | |
| 1959 | Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο [3] | Θεμιστοκλής Παπασταύρου |
| Σαρακατσάνισσα | Θάνος Μαρκόνης | |
| Επιστροφή απ' το μέτωπο | ||
| Ο Γιάννος κι η Παγώνα | ||
| 1960 | Μανταλένα [3] [7] | Γεωργάρας Γιόκαρης |
| Μια του κλέφτη...[8] | καθηγητής | |
| Τυφλός άγγελος | Νικήτας | |
| Για την αγάπη μιας ορφανής | ||
| 1961 | Αντιγόνη | κορυφαίος χορού |
| 1962 | Ηλέκτρα [9] | παιδαγωγός |
| Λαφίνα | Μανώλης Μπούρνοβας | |
| Δυο μάνες στον σταυρό του πόνου | πρόεδρος δικαστηρίου | |
| 1963 | Χτυποκάρδια στο θρανίο | γυμνασιάρχης Οικονομίδης |
| Αφοσίωση | μαέστρος | |
| Αγάπησα και πόνεσα | ||
| Μίσος | Πανάγος | |
| Αθώα ή ένοχη; | δικαστής | |
| Διεστραμμένοι | Δημήτρης Λιόσης | |
| Σταυραετοί | ||
| 1964 | Το μεροκάματο του πόνου | Βενέτης |
| Πικρή μου αγάπη | Σιδέρης | |
| Αυτοί που ξέχασαν τον Θεό | Νίκος | |
| Κάθε καημός και δάκρυ | Πετράς | |
| Ζητιάνος μιας αγάπης | Χαραλαμπόπουλος | |
| 1965 | Με πόνο και με δάκρυα | Απόστολος |
| Πικρή ζωή | κοσμήτορας | |
| Θα ζήσω για σένα | πατέρας Μαρίας | |
| Άγγελοι χωρίς φτερά | ||
| Μια γυναίκα χωρίς ντροπή | ||
| Προδομένη | ||
| Η τιμωρία | ||
| 1966 | Αιχμάλωτοι του πεπρωμένου | Μίλτος Περωτής |
| Ο άνθρωπος που γύρισε από τον πόνο | Γρηγόρης | |
| Δοκιμασία | Τέλης Χατζηγιάννης | |
| Κάνε τον πόνο μου χαρά | Ζάννας | |
| 1967 | Άδικη κατάρα | διευθυντής νοσοκομείου |
| Δάκρυα οργής | Χριστίδης | |
| Δακρυσμένα μάτια | αφεντικό | |
| Δρόσω, ο αρχοντοπούλα | ||
| Κάποτε κλαίνε κι οι δυνατοί | Νικολάου | |
| Η κόρη της Πενταγιώτισσας | ||
| 1968 | Κατηγορουμένη, απολογήσου | |
| Η καρδιά ενός αλήτη | Δελησταύρου | |
| Τα ψίχουλα του κόσμου | ||
| Ταπεινός και καταφρονεμένος | ||
| Αυτή που δεν λύγισε | πατέρας Αλέκου | |
| Αργυρώ, η προδομένη τσελιγκοπούλα | ||
| Ας με κρίνουν οι γυναίκες | ||
| Ζήσε για την αγάπη μας | ||
| 1969 | Κυνηγημένη προσφυγοπούλα | |
| Η σφραγίδα του Θεού | ||
| Για την τιμή και για τον έρωτα | ||
| Ένας άνδρας με συνείδηση | ||
| Φτωχογειτονιά, αγάπη μου | ||
| Κουρέλι της ζωής | ||
| Η κραυγή μιας αθώας | ||
| Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου | Τομ Ανδρεάδης | |
| Η δίκη ενός αθώου | ||
| Ας με κρίνουν οι ένορκοι | δικαστής | |
| Μαριώ, η κατατρεγμένη βοσκοπούλα | ||
| Η μεγάλη Ανάσταση | καθηγητής Αλεξίου | |
| Το τελευταίο αντίο | Κώστας | |
| 1970 | Εσένα μόνο αγαπώ | |
| Γιακουμής, μια ρωμέικη καρδιά | Ιορδάνης | |
| Ο αετός των σκλαβωμένων | Θανάσης | |
| Χριστινιώ | Τσόγκας | |
| Η σκλάβα | Καλογραιάς [10] | |
| 1971 | Παπαφλέσσας [3] | Παλαιών Πατρών Γερμανός |
| Η ηλιογέννητη | ||
| Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη | ||
| Ο αήττητος | Παύλος Κελτής | |
| Η αρχόντισσα του κάμπου | ||
| 1972 | Στη θύελλα της μεγάλης αγάπης | |
| 1980 | Eλευθέριος Bενιζέλος: 1910-1927 | Εμμανουήλ Μπενάκης |
| 1987 | Η γυναίκα που έβλεπε τα όνειρα | θείος |
Θεατρικές παραστάσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Polignosi. «Μορίδης Θεόδωρος». www.polignosi.com. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024.
- ↑ Νεκρολογία στο "Ριζοσπάστη", 3 Ιανουαρίου 2004.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 «Θόδωρος Μορίδης (Ηθοποιός)». Φίνος Φιλμ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Ευθυμίου, Αντώνιος (20 Δεκεμβρίου 2020). «Δάφνη Σκούρα: Μια αγωνίστρια της τέχνης». MAXMAG | Πολιτισμός, Τέχνες, Διασκέδαση, Ομορφιά. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Μαυροειδής, Γεώργιος (2022). Αναπαραστάσεις της Κοινωνικής Ληστείας στον Μεταπολεμικό Ελληνικό Κινηματογράφο (1950-1980). Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 16.
- ↑ Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Οι άσσοι του γηπέδου - Κυριακάτικοι ήρωες, http://www.tainiothiki.gr//el/tainies/1490-oi-assoi-tou-gipedou-kyriakatikoi-iroes, ανακτήθηκε στις 2022-12-31
- ↑ «Το δωρεάν αφιέρωμα 'Χώρα σε Βλέπω' επιστρέφει στην Ταινιοθήκη». Αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Μια του κλέφτη... (Ηθοποιοί)». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ΗΛΕΚΤΡΑ, https://www.filmfestival.gr/el/movie/movie/797, ανακτήθηκε στις 2022-12-31
- ↑ Μαυροειδής, Γεώργιος (2022). Αναπαραστάσεις της Κοινωνικής Ληστείας στον Μεταπολεμικό Ελληνικό Κινηματογράφο (1950-1980). Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 52.