Η Δούκισσα της Πλακεντίας (ταινία)
| Η Δούκισσα της Πλακεντίας | |
|---|---|
.jpg) | |
| Σκηνοθεσία | Μαρία Πλυτά |
| Σενάριο | Μαρία Πλυτά |
| Πρωταγωνιστές | Ρίτα Μυράτ, Αλέκος Δεληγιάννης, Βούλα Χαριλάου, Θόδωρος Μορίδης, Δημήτρης Νικολαΐδης, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Βασίλης Μαυρομάτης και Μίρκα Καλατζοπούλου |
| Φωτογραφία | Πρόδρομος Μεραβίδης |
| Μοντάζ | Μαρία Πλυτά |
| Πρώτη προβολή | 1956 |
| Προέλευση | Ελλάδα |
| Γλώσσα | Ελληνικά |
| δεδομένα () | |
Η Δούκισσα της Πλακεντίας γνωστή και με τον τίτλο Η Δούκισσα της Πλακεντίας και ο Λήσταρχος Μπιμπίσης είναι ασπρόμαυρη ελληνική αισθηματική βιογραφική ταινία του 1956 σε σενάριο και σκηνοθεσία της Μαρίας Πλυτά. Πρωταγωνιστούν οι Ρίτα Μυράτ, Αλέκος Δεληγιάννης, Βούλα Χαριλάου, Θόδωρος Μορίδης, Δημήτρης Νικολαΐδης, Λάμπρος Κωνσταντάρας και η Δέσπω Διαμαντίδου (αφήγηση).[1][2]
Σύνοψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ταινία περιστρέφεται γύρω από την ζωή της εύπορης Γαλλίδας Δούκισσας και ένθερμης φιλέλληνα, Σοφί ντε Μαρμπουά-Λεμπρύν (Ρίτα Μυράτ), η οποία εγκαταλείπει το Ναύπλιο, την πρώτη πρωτεύουσα του νεοϊδρυθέντος Ελληνικού Κράτους όπου διέμενε από το 1829 και μετακομίζει στην Αθήνα με τη μικρή της κόρη, Ελίζα (Βούλα Χαριλάου), κάπου στο 1834. Εκεί θα κτίσει έναν πύργο στην περιοχή Νταού Πεντέλης και θα εγκατασταθεί μαζί με την άρρωστη από φυματίωση κόρη της. Όταν η Ελίζα πεθαίνει, μετά από έναν άτυχο έρωτα με τον λήσταρχο Μπιμπίση (Δημήτρης Νικολαΐδης), η Δούκισσα Σόφι αποφασίζει να βαλσαμώσει την σωρό της και να την κρατήσει σ' ένα από τα δωμάτια του πύργου, ζώντας με τις αναμνήσεις των ευτυχισμένων ημερών του παρελθόντος. Ωστόσο, στις 19 Δεκεμβρίου 1847, μια ανεξέλεγκτη φωτιά θα έχει σαν συνέπεια να καταστρέψει ολοκληρωτικά τον πύργο και να αποτεφρωθεί το ταριχευμένο σώμα της κόρης της, κάτι που θα κλονίσει ψυχικά την Δούκισσα.
Κυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 30 Ιανουαρίου 1956 στις κινηματογραφικές αίθουσες Άστορ, Ρεξ και Σταρ στην Αθήνα.[3]
Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ταινία απέσπασε μεικτές κριτικές. Ο Μάριος Πλωρίτης έγραψε: Η «Δούκισσα της Πλακεντίας» είναι μια φιλότιμη προσπάθεια να γυριστεί και εδώ μια «ταινία εποχής». Το φιλμ κυλάει αργά και χαλαρά παρόλο που πολλοί δόκιμοι ηθοποιοί (Μυράτ, Κωνσταντάρας, Δεληγιάννης) καθώς και η καινούργια καλλιτέχνις Βούλα Χαριλάου (που φωταγωγικά και υποκριτικά γυρίσματα έχει αξιόλογα) κάνουν ότι μπορούν να του δώσουν λίγη ζωντάνια.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Η Δούκισσα της Πλακεντίας». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Μαυροειδής, Γεώργιος (2022). Αναπαραστάσεις της Κοινωνικής Ληστείας στον Μεταπολεμικό Ελληνικό Κινηματογράφο (1950-1980). Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 16.
- ↑ «Η ζωή της πόλεως» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Ελευθερία. 29 Ιανουαρίου 1956. σελ. 3η. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «ΟΙ ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Ελευθερία. 1 Φεβρουαρίου 1956. σελ. 2η. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2023.
