Γιάννης Φέρτης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 20/06/2014. |
| Γιάννης Φέρτης | |
|---|---|
 |
|
| Γέννηση | Αθήνα |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Ιδιότητα | ηθοποιός |
| Σύζυγος | Μιμή Ντενίση () Ξένια Καλογεροπούλου () |
| δεδομένα ( ) | |
Ο Γιάννης Φέρτης (Αθήνα, 21 Απριλίου 1938) είναι από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς του θεάτρου και κινηματογράφου. Πρωταγωνιστής από τη δεκαετία του 1960 έως και σήμερα σε κλασικά και σύγχρονα θεατρικά έργα, στην πρόζα και το αρχαίο δράμα.
Πίνακας περιεχομένων
Πρώτα Βήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατάγεται από το ορεινό χωριό Δάφνη του Νομού Φθιώτιδας. Αποφοίτησε από τη σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν το 1958. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1959 στο έργο "Η Ηλικία της Νύχτας" του Ι. Καμπανέλλη και ακολούθησαν έργα όπως "Όρνιθες" του Αριστοφάνη, "Ευρυδίκη" του Ζ. Ανούιγ, "Γλυκό Πουλί της Νιότης" του Τ. Ουίλιαμς (στο πλευρό της Μελίνας Μερκούρη), "Επικίνδυνη Στροφή" του Τζ. Πρίσλεϊ, "Άσκηση Πέντε Δακτύλων" του Π. Σάφερ, "Το θαύμα της Άννας Σάλιβαν" του Γ. Γκίμπσον, "Μικρή μας πόλη" του Θ. Γουάϊλντερ με την Ε. Λαμπέτη (σε σκηνοθεσία Μ. Πλωρίτη), "Πέγκ Καρδούλα Μου" του Τζ. Μάνερς, "Μια Ιστορία του Ιρκούτσκ" του Α. Αρμπούζωφ με τον Α. Αλεξανδράκη, "Ένας μήνας στην Εξοχή" του Ι. Τουργκένιεφ, "Ο Δικέφαλος Αετός" του Ζ. Κοκτώ. Στη συνέχεια έπαιξε "Βάκχες" του Ευριπίδη στο ΚΘΒΕ και στο Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο, του οποίου έγινε συνιδρυτής και εμφανίστηκε στα έργα "Καπιταίν Σελ Καπιταίν Εσό" του Ρ. Σερζ και "Η Μάνα" του Μπέρτολντ Μπρεχτ.
1967 - 1980[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1967 και για μια δεκαετία, ως θιασάρχης μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου ανέβασε σημαντικά έργα όπως "O Γλάρος" Α. Τσέχωφ, "Αφροδίτη και Ντέτεκτιβ" του Π. Σάφερ, "Καημένε μου Μάρικ" του Α. Αρμπούζωφ, "Ο Σοβαρός Κύριος Ερνέστος" του Ο. Ουάιλντ, "Η Ηδονή της Τιμιότητας" του Λ. Πιραντέλλο, "Οι Πεταλούδες είναι Ελεύθερες" του Λ. Γκερς, "Ο Επιθεωρητής" του Ν. Γκόγκολ, "Το Αυγουστιάτικο Φεγγάρι" του Τ. Πάτρικ, "Λουβ" του Μ. Σίσγκαλ, "Φτωχέ Φονιά" του Π. Κόχουτ, "Ο Άνθρωπος Το κτήνος και Η Αρετή" του Λ. Πιραντέλλο, "Ο Δάσκαλος" του Μπ. Μπρεχτ, "Βρικόλακες" του Ε. Ίψεν.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 συνεργάστηκε με το θίασο Βουγιουκλάκη- Παπαμιχαήλ στο "Το Νυφικό Κρεβάτι" του Γ. Χάρντογκ, με το θίασο Καρέζη-Καζάκου στην "Παναγία των Δολαρίων" του Γκ. Κάνιν και με τους Μ. Κατράκη και Μ. Μερκούρη στο έργο "Συντροφιά με τον Μπρεχτ" του Μπ. Μπρεχτ. Το 1980 συμπρωταγωνίστησε και πάλι στο πλευρό της Μ. Μερκούρη στο "Γλυκό Πουλί της Νιότης" του Τ. Ουίλιαμς.
Τη δεκαετία του '80[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τη δεκαετία του 1980 ως θιασάρχης στο θέατρο «Αθηνά» πρωταγωνίστησε στα έργα: "Μπεντ" του Μ. Σέρμαν, "Το Τέλος της Κυρίας Τσέϋνι" του Φ. Λόνσντεη, "Το Παιχνίδι του Έρωτα" του Σ. Μωμ, "Οργισμένα Νιάτα" του Τ. Όσμπορν, "Το Πιο Αληθινό" του Τ. Στόπαρντ, "Αμαντέους" και "Μαύρη Κωμωδία" του Π. Σάφερ, "Επικίνδυνες Σχέσεις" του Κ. Χάμπτον.
Μετά το δικό του θίασο, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις "Ξενοδοχείο ο Παράδεισος" του Ζ. Φεϊντώ, "Λοκαντιέρα" του Κ. Γκολντόνι και "Καινούρια Σελίδα" του Ν. Σάιμον, ενώ συμμετείχε στις επιθεωρήσεις "Γελάς Ελλάς Αγελάς" το 1987 και "Χορός Οζαλόγγου" το 1988.
1990 - 2017[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ιδιαίτερα γόνιμη ήταν η συνεργασία του με το "Αμφι-Θέατρο" του Σπύρου Ευαγγελάτου, όπου πρωταγωνίστησε με μεγάλη επιτυχία σε κλασσικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας ερμηνεύοντας τον "Βόυτσεκ" του Γκ. Μπύχνερ (1990), τον "Άμλετ" του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (1991 & 1992) και τον "Φάουστ" του Γ. Γκαίτε (2000).
Μετά το "Αμφι-Θέατρο", ακολούθησε η συνεργασία του με το φημισμένο Ρώσο σκηνοθέτη Γιούρι Λιουμπίμοφ στα έργα του Α. Τσέχωφ "O Γλάρος" (1993 & 1994) και "O Βυσσινόκηπος" (1995), καθώς και στους "Δανειστές" του Α. Στρίντμπεργκ" (1994). Στη συνέχεια πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις "Δον Ζουάν" του Μολιέρου (1997), "Ούτε Κρύο ούτε Ζέστη" (1998) του Ξ. Κρετς. Την ίδια χρονιά (1998) συμμετείχε στην παράσταση - αφιέρωμα στον μεγάλο ποιητή Γ. Σεφέρη "Όπου και να ταξιδέψω..." (στιγμές και μνήμες Γιώργου Σεφέρη), ενώ το 2003 συμμετείχε στη μουσική παράσταση - αφιέρωμα των μαθητών της σχολής του Θεάτρου Τέχνης στους Κ. Κουν και Μ. Χατζηδάκη "Ο Ύμνος στους Θεούς ας Πάει".
Το 2003 επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν με την παράσταση "Προσωπική Συμφωνία" του Ρ. Χάργουντ, η οποία γνωρίζει μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία για 2 σεζόν. Κάτω από την ίδια θεατρική στέγη πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις "Το Πορτραίτο του Όσκαρ Ουάιλντ" του Μ. Μακλιαμόρ (2004), "Η Επιστροφή" του Τζ. Κόνραντ (2007), όπου έλαβε το Θεατρικό Βραβείο Κοινού, "Ο Δρόμος Περνάει από Μέσα" του Ι. Καμπανέλλη (2011 & 2013), ενώ εμβληματική ήταν η ερμηνεία του στον "Πατέρα" του Α. Στρίντμπεργκ (2012).
Την τελευταία εικοσαετία, πέραν των παραστάσεων του Θεάτρου Τέχνης, συνεργάστηκε με διάφορα θεατρικά σχήματα (Απλό Θέατρο, Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας, Θέατρο Κ. Δανδουλάκη, Θέατρο Δ. Χορν) και πρωταγωνίστησε στα έργα "Ο Θαυματοποιός" του Μπ. Φρίελ (2000 & 2001), όπου έλαβε το Βραβείο Ερμηνείας "Αιμίλιος Βεάκης", "Οι Τρεις Αδερφές" (2004), "Ο Βυσσινόκηπος" (2009), "O Θείος Βάνιας" (2014 & 2015) του Α. Τσέχοφ, "Η Επιστροφή της Γηραιάς Κυρίας" του Φ. Ντύρενματ (2008), "Ο Θεός της Σφαγής" της Γ. Ρεζά (2010) και "Από τη Σιωπή έως την Άνοιξη" του Λ. Προυσαλίδη (2016).
Αρχαία Τραγωδία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Αρχαία Τραγωδία έπαιξε στην Επίδαυρο, το Ηρώδειο καθώς και στο εξωτερικό, συνεργαζόμενος με σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Πήτερ Στάιν και ο Σπύρος Ευαγγελάτος. Πρωταγωνίστησε στις "Βάκχες" του Ευρυπίδη το 1973 και το 1993 (Διόνυσος), στην "Ορέστεια" του Αισχύλου το 1988 (Ορέστης), στην "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή το 1991 (Ορέστης) και το 1997 (Παιδαγωγός), στον "Οιδίποδα επί Κολωνώ" του Σοφοκλή το 2003 (Αγγελιοφόρος), στους "Πέρσες" του Αισχύλου το 2014 (Δαρείος) και στην "Άλκηστη" του Ευριπίδη το 2017 (Φέρης).
Στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και στην αφήγηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στον κινηματογράφο πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 25 ταινίες. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1961 στην ταινία "Ποια Είναι η Μαργαρίτα" με τη Τζένη Καρέζη. Την επόμενη χρονιά ερμήνευσε τον Ορέστη στην "Ηλέκτρα" σε σκηνοθεσία Μ. Κακογιάννη, ταινία που απέσπασε 25 διεθνείς διακρίσεις (μεταξύ των οποίων και υποψήφια για Όσκαρ ξένης ταινίας). Το 2008 κέρδισε το Βραβείο Α΄Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην Ταινία "Σκλάβοι στα Δεσμά τους" σε σκηνοθεσία Α. Λυκουρέση. Πρωταγωνίστησε επίσης σε πλήθος τηλεοπτικών σειρών, με σημαντικότερες τη "Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια" και τον "Συμβολαιογράφο".
Το 2003 συμμετείχε ως αφηγητής με τη "Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης" στην παρουσίαση του "Άξιον Εστί - Πνευματικό Εμβατήριο" στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού και σε λοιπές συναυλίες ανά την Ελλάδα καθώς και στο αφιέρωμα στον ποιητή Γ. Ρίτσο που παρουσιάστηκε στη Μακρόνησο. Το 2014 συμμετείχε ως αφηγητής στο μεγάλο ορχηστρικό έργο με θεματικό χαρακτήρα, για αφηγητή, σολίστες, χορωδία και ορχήστρα "Μέρες Επιταφίου", που βασίστηκε στο πρωτότυπο κείμενο του Νίκου Γκάτσου και μελοποίηση του Δ. Παπαδημητρίου.
Το 1971 μαζί με την Αφροδίτη Μάνου κυκλοφόρησαν το ντουέτο ”Σαν με κοιτάς”. Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε ως ηχητική επένδυση για την ταινία ”Εκείνο το καλοκαίρι” και συμπεριλήφθηκε σε αρκετά album μέχρι και σήμερα. Το 1972 συμμετείχε ως αφηγητής στο τραγούδι "Τι να Θυμηθώ τι να Ξεχάσω" με ερμηνευτή τον Γ. Νταλάρα. Το 2000 συμμετείχε ως αφηγητής στο CD του Π. Γαϊτάνου "Η πηγή της Ζωής", ενώ το 2008 συμμετείχε στο "Τραγούδι του παλιού Καιρού" του Μ. Μητσιά από το Δίσκο "Αργοναύτες".
Με την ιδιαίτερα εκφραστική φωνή του έχει "ντύσει" πληθώρα διαφημίσεων στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο.
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Χαρακτήρας |
|---|---|---|
| 1961 | Αγάπη και θύελλα | Δημήτρης
Πέτρος Μπεζαντρής |
| 1962 | Ηλέκτρα | Ορέστης |
| 1964 | Η Πρώτη Αγάπη | ---
Αλέξης Γεράνης Στέφανος |
| 1965 | Το μπλόκο | Άρης
Αλέξης |
| 1966 | Με τη λάμψη στα μάτια
Πονηρός πράκτωρ Καραγκιόζης |
Νικολός Ντάκας
Ιάσων Φιλίππου Νιόνιος |
| 1967 | Η ώρα της δικαιοσύνης | Αλέξης
--- Γιάννης Γιαρούκος |
| 1968 | Ο μεγάλος διχασμός | Γιώργος Ρουβής
Κώστας Βρανάς Ζήσης |
| 1969 | Αδυναμίες | Στέφανος
--- |
| 1970 | Αγάπη για πάντα | Δημήτρης
Κώστας Βενέτης |
| 1971 | Οι εγωιστές | αδερφός του Βασίλη
Βασίλης Ασλάνογλου, αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού |
| 1972 | Αντάρτες των πόλεων | Φώτης Καλαντζής / Κώστας Αλεξάνδρου |
| 1982 | Το ευτυχισμένο πρόσωπο της Λεωνόρας | |
| 1983 | Ερμούπολη η πρώτη πόλη του Αιγαίου | αφηγητής
Κώστας Καββαδίας |
| 1990 | Αδιόρθωτη Έλσα | Μάνος |
| 2002 | Ὀνειρα γλυκά | Αντώνης |
| 2008 | Σκλάβοι στα δεσμά τους | Κόντες Αλέξανδρος Οφιμάχος |
Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Κανάλι |
|---|---|---|
| 1976 | Αθάνατες ιστορίες αγάπης
|
ΥΕΝΕΔ |
| 1977 | Η θεατρίνα | ΕΡΤ |
| 1979 | Ο συμβολαιογράφος
Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια |
ΕΡΤ |
| 1980 | Οι άθλιοι των Αθηνών | ΕΡΤ |
| 1981 | Οι πρωταγωνιστές | ΥΕΝΕΔ |
| 1983 | Χωρίς φλας | ΕΡΤ |
| 1988 | Το τυχερό μου αστέρι | ΕΤ2 |
| 1991 | Ο επισκέπτης της ομίχλης | MEGA |
| 1994 | Κόκκινο φεγγάρι
Σκιές πάνω από την πόλη |
MEGA |
| 1996 | Προδοσία
Βαμμένος ήλιος |
MEGA |
| 1998 | Βίος ανθόσπαρτος | MEGA |
| 1999 | Βεντέτα | MEGA |
| 2005 | Μωβ-Ροζ
Μου λείπεις |
ΑΝΤ1 |
| 2007-2008 | Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα | ALPHA |
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γιάννης Φέρτης (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
|
