Ιβάν Τουργκένιεφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιβάν Τουργκένιεφ
ΌνομαΙβάν Τουργκένιεφ
Γέννηση9 Νοεμβρίου 1818
Αριόλ, Ρωσική Αυτοκρατορία
Θάνατος3 Σεπτεμβρίου 1883 (64 ετών)
Μπουζιβάλ, Γαλλία
Επάγγελμα/
ιδιότητες
συγγραφέας[1][2][3], ποιητής[2], θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, μεταφραστής, πεζογράφος, δραματουργός και δημοσιογράφος άποψης[2]
ΕθνικότηταΡώσος
ΥπηκοότηταΡωσική Αυτοκρατορία
Σχολές φοίτησηςΠανεπιστήμιο του Βερολίνου, Faculty of Philosophy at Saint Petersburg State University, Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας και Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Αξιοσημείωτα έργαΠατέρες και γιοι, Ένας μήνας στην εξοχή, Σημειώσεις ενός κυνηγού κ.α.
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα

Ο Ιβάν Σεργκέγεβιτς Τουργκένιεφ (ρωσ. Иван Сергеевич Тургенев, ΔΦΑ [ɪˈvan sʲɪrˈɡʲeɪvʲɪtɕ tʊrˈɡʲenʲɪf]), Ρώσος μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου (νέο ημερολόγιο) του 1818 στο Αριόλ της Ρωσίας και πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου (νέο ημερολόγιο) του 1883 στο Μπουζιβάλ, κοντά στο Παρίσι. Ήταν γιος ενός αξιωματικού και μιας πλούσιας και δυναμικής γυναίκας, της οποίας η μορφή διαφαίνεται σε διάφορα έργα του. Μεγαλώνοντας ο ίδιος σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούσαν οι ταξικές διακρίσεις και το χάσμα πλουσίων και φτωχών, φορτίστηκε με μεγάλη έμπνευση κατά της κοινωνικής αδικίας. Το 1833 άρχισε να σπουδάζει φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και το επόμενο έτος ήρθε σε επαφή με τον Ζουκόφσκι, τον Γκόγκολ και τον καθηγητή Πλέτνεφ, με τον τελευταίο να γίνεται οδηγός στα πρώτα λογοτεχνικά του βήματα. Το 1838 μετέβη στο Βερολίνο για να συνεχίσει τις σπουδές του, και εκεί ζυμώθηκε πολιτικά έχοντας στο πλευρό του σημαντικές φυσιογνωμίες σαν τον Μπακούνιν, τον Στανκίεβιτς και τον Ανένκοφ. Ως αποτέλεσμα, έκανε μέλημά του να προωθήσει τον εξευρωπαϊσμό της Ρωσίας και να υποστηρίξει τις ιδέες του με τη λογοτεχνία, χωρίς όμως να επιτρέπει στην κοινωνική κριτική να υποβαθμίζει την τέχνη της γραφής του. Μετά την επιστροφή του στη Ρωσία το 1841, εργάστηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών αλλά σύντομα σταμάτησε, και έτσι αφιερώθηκε περισσότερο στην πεζογραφία αλλά επεκτάθηκε ταυτόχρονα και στη δραματουργία. Η λογοκρισία, όμως, δεν επέτρεψε να ανεβούν όλα τα θεατρικά του έργα επί σκηνής, μερικά από τα οποία σήμερα θεωρούνται ορόσημα στην ιστορία του ρωσικού θεάτρου. Η γνωριμία του με την τραγουδίστρια της όπερας Παυλίνα Βιαρντό, η οποία ήταν και ο μεγάλος αλλά ανεκπλήρωτος έρωτας της ζωής του, τον υποκίνησε να κάνει συχνά και μεγάλα ταξίδια στην Ευρώπη για να βρίσκεται κοντά της. Δεδομένου του γενικού αρνητικού κλίματος στη Ρωσία για τις πολιτικο-κοινωνικές ιδέες του, η αρνητική κριτική στο μυθιστόρημά του Πατέρες και γιοι (1863) στάθηκε αφορμή ο Τουργκένιεφ να φύγει οριστικά με πρώτο σταθμό του το Μπάντεν-Μπάντεν της Γερμανίας, ενώ σύντομα μετακόμισε στο Λονδίνο και, τελικά, το 1871 έγινε μόνιμος κάτοικος του Παρισιού λόγω του γαλλογερμανικού πολέμου. Εκεί είδε επιτέλους μεγάλη αναγνώριση, καθώς εξελέγη αντιπρόεδρος του Διεθνούς Λογοτεχνικού Συνεδρίου το 1878, ενώ το επόμενο έτος τού απονεμήθηκε τιμητικός τίτλος από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Εκείνα τα τελευταία του χρόνια ακόμη και η Ρωσία τού επεφύλασσε θερμές υποδοχές όποτε την επισκεπτόταν.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μυθιστορήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διηγήματα - Νουβέλλες (ενδεικτικά)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1850 - «Το ημερολόγιο ενός περιττού ανθρώπου» (Дневник Лишнего Человека) - ISBN 978-960-229-234-1
  • 1852 - «Αφηγήσεις ενός κυνηγού» (Записки Охотника) - ISBN 960-208-213-5,
  • 1854 - «Μουμού» (Муму) - ISBN 960-410-003-3
  • 1855 - «Το ραντεβού και ο Ιάκωβος Πάσιγκοφ» (Яков Пасынков)
  • 1856 - «Φάουστ: ιστορία σε εννέα επιστολές» (Фауст)
  • 1858 - «Άσια» (Aся)
  • 1860 - «Πρώτη αγάπη» (Первая любовь) - ISBN 960-208-022-1
  • 1870 - «Ο βασιλιάς Ληρ της στέππας» (Степной король Лир)
  • 1872 - «Ανοιξιάτικοι χείμαρροι» (Вешние Воды) - ISBN 978-960-469-597-3
  • 1881 - «Το τραγούδι του έρωτα θριαμβευτή» (Песнь Торжествующей Любви)
  • 1882 - «Κλάρα Μίλιτς» (Клара Милич)

Θεατρικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1843 - «Αφηρημάδα» (Неосторожность)
  • 1851 - «Η επαρχιώτισσα» (Провинциалка)
  • 1847 - «Όπου είναι αραχνοϋφασμένο, εκεί σχίζεται» (Где тонко, там и рвется)
  • 1849/1856 - (Завтрак у предводителя)
  • 1850/1851 - «Συνομιλία στον μεγάλο δρόμο» (Разговор на большой дороге)
  • 1846/1852 - «Ο απένταρος» (Безденежье)
  • 1857/1862 - «Οικογενειακό βάρος» (Нахлебник)
  • 1872 - «Ένας μήνας στην εξοχή» (Месяц в деревне) - ISBN 960-558-095-0
  • 1882 - «Ένα απόγευμα στο Σορρέντο» (Вечер в Сорренто)


Ελληνικές μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ρούντιν: Ζ.Νάσιουτζικ (ΠΛΕΘΡΟΝ)
  • Μια φωλιά ευγενών : Μ.Δημητρίου (ΑΝΟΙΧΤΗ ΓΩΝΙΑ)
  • Τις παραμονές : Ζ.Νάσιουτζικ (ΦΙΛΙΠΠΟΤΗΣ)
  • Πατέρες και παιδιά : Α.Σαραντόπουλος (Σ.Ι.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ)
  • Καπνός : Άρης Αλεξάνδρου (ΓΡΑΜΜΑΤΑ)
  • Σημειώσεις ενός κυνηγού : Α.Σαραντόπουλος (Σ.Ι.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ)
  • Πρώτη αγάπη : Γιάννης Μαγκλής (Σ.Ι.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ)
  • Ανοιξιάτικες μπόρες : Γ.Καραβασίλης (ΓΡΑΜΜΑΤΑ)
  • Τα ανοιξιάτικα νερά : Παπίτσα Ραφαήλ (εκδ.ΑΓΚΥΡΑΣ)
  • Ένας μήνας στην εξοχή : Αλέξης Σολομός (ΔΩΔΩΝΗ)
  • Άσια (η γλυκιά Άννα) : Λεωνίδας Καρατζάς (ΕΡΑΤΩ)
  • Ο Ιάκωβος Πασίγκωφ ή Η ιστορία ενός ιδεαλιστού : Νίκος Βεργωτής (ΧΑΡΑΥΓΗ)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]