Φερδινάνδος της Ρουμανίας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Φερδινάνδος της Ρουμανίας | |
|---|---|
 | |
Βασιλιάς της Ρουμανίας | |
| Περίοδος | 1914 - 1927 |
| Προκάτοχος | Κάρολος Α΄ της Ρουμανίας |
| Διάδοχος | Μιχαήλ της Ρουμανίας |
| Γέννηση | 24 Αυγούστου 1865 Σίγκμαρινγκεν, Γερμανία |
| Θάνατος | 20 Ιουλίου 1927 (ετών 61) Σινάια, Ρουμανία |
| Τόπος ταφής | Κούρτεα ντε Άρτζες, Ρουμανία |
| Σύζυγος | Μαρία της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα |
| Επίγονοι | Κάρολος Β΄ της Ρουμανίας Ελισάβετ Μαρία Νικόλαος Ιλεάνα |
| Οίκος | Οίκος του Χοεντσόλερν-Ζίγκμαρινγκεν |
| Πατέρας | Λεοπόλδος του Χοεντσόλερν |
| Μητέρα | Αντωνία της Πορτογαλίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Φερδινάνδος Α΄ (γερμ. Ferdinand, 24 Αυγούστου 1865 - 20 Ιουλίου 1927), επονομαζόμενος Întregitorul ("ο Ενοποιητής"), από τον Οίκο των Χοεντσόλλερν, ήταν Βασιλιάς της Ρουμανίας (1914-1927) από τις 10 Οκτωβρίου 1914 μέχρι το θάνατό του το 1927.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φερδινάνδος Βίκτωρ Αλβέρτος Μαϊρράδος γεννήθηκε στο Ζίγκμαρινγκεν στη νοτιοδυτική Γερμανία, ως Ρωμαιοκαθολικός. Το όνομα αργότερα συντομεύθηκε απλά στο Χοεντσόλλερν μετά την εξαφάνιση του κλάδου Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν το 1869. Οι πρίγκιπες του Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν είχαν κυβερνήσει το πριγκιπάτο μέχρι το 1850, όταν προσαρτήθηκε στην Πρωσία.
Ο Φερδινάνδος Α΄ ήταν ο δευτερότοκος γιος του Λεοπόλδου του Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν και της Αντωνίας της Πορτογαλίας (1845 - 1913), κόρης της Μαρίας Β΄ της Πορτογαλίας και του Φερδινάνδου της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα, Βασιλιά της Πορτογαλίας, κληρονόμου των προερχόμενων από τη Σλοβακία Ούγγρων πριγκίπων του Κοχάρυ από την πλευρά της μητέρας του.
Μετά τις αποποιήσεις, πρώτα από τον πατέρα του το 1880 και στη συνέχεια από το μεγαλύτερο αδελφό του, Γουλιέλμο το 1886, ο νεαρός Φερδινάνδος έγινε ο τεκμαιρόμενος διάδοχος στο θρόνο του άτεκνου θείου του, Κάρολου Α΄ της Ρουμανίας, που έμελλε να βασιλέψει μέχρι το θάνατό του τον Οκτώβριο του 1914. Το 1889 το ρουμανικό κοινοβούλιο αναγνώρισε τον Φερδινάνδο ως Πρίγκιπα της Ρουμανίας. Η ρουμανική κυβέρνηση δεν απαίτησε τη μεταστροφή του στην Ορθοδοξία από τον Καθολικισμό, όπως ήταν η συνήθης πρακτική μέχρι τότε, επιτρέποντάς του έτσι να διατηρήσει το εκ γενετής δόγμα του, αλλά απαίτησε να ανατραφούν τα παιδιά του με την Ορθοδοξία, που ήταν τότε κρατική θρησκεία της Ρουμανίας. Για τη συμφωνία του σε αυτό, ο Φερδινάνδος αφορίστηκε από την Καθολική Εκκλησία, αν και αργότερα ο αφορισμός άρθηκε.
Ο πρώτος εξάδελφος της μητέρας του Φερδινάνδου, Φερδινάνδος Α΄ της Βουλγαρίας, βρισκόταν στον θρόνο της γειτονικής Βουλγαρίας από το 1887 και επρόκειτο να γίνει ο μεγαλύτερος αντίπαλος του βασιλείου των Ρουμάνων εξαδέλφων του. Ο γειτονικός αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ, μονάρχης της Αυστροουγγαρίας και ως εκ τούτου ηγεμόνας της Τρανσυλβανίας, ήταν πρώτος εξάδελφος της γιαγιάς του Φερδινάνδου.
Ο Φερδινάνδος, τελείως ξένος στο νέο του περιβάλλον, άρχισε να συνδέεται με μία από τις κυρίες της Αυλής της βασίλισσας Ελισάβετ, την Έλενα Βεκερέσκου. Η Ελισάβετ, πολύ κοντά στην ίδια την Έλενα, ενθάρρυνε το ειδύλλιο, παρόλο που γνώριζε τέλεια, ότι ο γάμος μεταξύ των δύο απαγορευόταν από το Ρουμανικό Σύνταγμα (σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ρουμανίας του 1866 ο τεκμαιρόμενος κληρονόμος του θρόνου δεν επιτρεπόταν να νυμφευτεί Ρουμάνα).
Το ζήτημα προκάλεσε ένα είδος δυναστικής κρίσης το 1891. Το αποτέλεσμα ήταν η εξορία τόσο της Ελισάβετ (στο Νοϊβίντ), όσο και της Έλενας (στο Παρίσι), καθώς και ένα ταξίδι του Φερδινάνδου στην Ευρώπη σε αναζήτηση κατάλληλης συζύγου.
Ο γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο Ζίγκμαρινγκεν στις 10 Ιανουαρίου 1893 ο πρίγκιπας Φερδινάνδος της Ρουμανίας νυμφεύτηκε τη μακρινή εξαδέλφη του, τη Λουθηρανή Μαρία του Εδιμβούργου, κόρη του Αγγλικανού Αλφρέδου, Δούκα του Εδιμβούργου, και της Ορθόδοξης Μεγάλης Δούκισσας Μαρίας Αλεξάνδροβνας της Ρωσίας. Η Μαρία και ο Φερδινάνδος ήταν τρίτα εξαδέλφια, καταγόμενα από το Φραγκίσκο Φρειδερίκο Αντώνιο της Σαξονίας-Κόμπουργκ-Ζάαλφελντ. Οι εκ πατρός γιαγιά και παππούς της Μαρίας ήταν η Βικτωρία του Ηνωμένου Βασιλείου και ο Αλβέρτος της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα. Οι εκ μητρός γιαγιά και παππούς της ήταν ο Αλέξανδρος Β΄ της Ρωσίας και η Μαρία της Έσσης και του Ρήνου. Αυτοκράτορας της γειτονικής Ρωσίας, την εποχή του γάμου, ήταν ο θείος της Μαρίας, ο Αλέξανδρος Γ΄, τον οποίο διαδέχτηκε ο μεγαλύτερος γιος του, εξάδελφος της Μαρίας Νικόλαος Β΄ το επόμενο έτος.
Από το γάμο προήλθαν 3 γιοι: ο Κάρολος, ο Νικόλαος και ο Μίρτσεα, και 3 κόρες: η Ελισάβετ, η Μαρία (Μινιόν) και η Ιλεάνα. Ο γάμος ήταν ατυχής και τα δύο νεότερα παιδιά του ζευγαριού, η Ιλεάνα και ο Μίρτσεα, πανθομολογείται ότι είχαν πατέρα τον επί μακρόν εραστή της Μαρίας, Μπάρμπου Στίρμπεϊ.
Βασιλιάς της Ρουμανίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φερδινάνδος διαδέχτηκε το θείο του μετά το θάνατό του (ο Κάρολος Α΄ απεβίωσε χωρίς διάδοχο) ως Βασιλιάς της Ρουμανίας στις 10 Οκτωβρίου 1914, βασιλεύοντας μέχρι το θάνατό του στις 20 Ιουλίου 1927.
Έγινε ο 1.174ος ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος της Αυστρίας το 1909 και ο 868ος ιππότης του Τάγματος της Περικνημίδας το 1924.
Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρόλο που ήταν μέλος νεότερου κλάδου της κυβερνούσας αυτοκρατορικής οικογένειας Χοεντσόλλερν της Γερμανίας, ο Φερδινάνδος πρωτοστάτησε στην είσοδο της χώρας του στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των δυνάμεων της Αντάντ κατά των Κεντρικών Δυνάμεων στις 27 Αυγούστου 1916. Έτσι κέρδισε το προσωνύμιο ο Νομιμόφρων, λόγω του όρκου που έδωσε όταν ορκίστηκε ενώπιον του Ρουμανικού Κοινοβουλίου το 1914: «Θα βασιλέψω ως καλός Ρουμάνος».
Ως συνέπεια αυτής της «προδοσίας» προς τις γερμανικές ρίζες του, ο Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας διέγραψε το όνομα του Φερδινάνδου από το μητρώο του Οίκου των Χοεντσόλλερν.
Παρά τις αποτυχίες μετά την είσοδο στον πόλεμο, όταν η Δοβρουτσά και η Βλαχία καταλήφθηκαν από τις Κεντρικές Δυνάμεις, η Ρουμανία πολέμησε το 1917 και σταμάτησε τη γερμανική προέλαση στη Μολδαβία. Όταν οι Μπολσεβίκοι έκαναν έκκληση για ειρήνη το 1918, η Ρουμανία βρέθηκε περικυκλωμένη από τις Κεντρικές Δυνάμεις και αναγκάστηκε να συνάψει τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1918). Ωστόσο ο Φερδινάνδος αρνήθηκε να υπογράψει τη συνθήκη. Όταν οι Συμμαχικές δυνάμεις προήλασαν στο Μέτωπο της Θεσσαλονίκης, έθεσαν τη Βουλγαρία εκτός μάχης και ο Φερδινάνδος διέταξε την επανακινητοποίηση του ρουμανικού στρατού. Η Ρουμανία ξαναμπήκε στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ.
Το αποτέλεσμα της πολεμικής προσπάθειας της Ρουμανίας ήταν η ένωση της Βεσσαραβίας, της Βουκοβίνας και της Τρανσυλβανίας με το Βασίλειο της Ρουμανίας το 1918. Ο Φερδινάνδος έγινε ηγεμόνας ενός πολύ διευρυμένου ρουμανικού κράτους το 1918-1920, μετά τη νίκη της Αντάντ επί των Κεντρικών Δυνάμεων, έναν πόλεμο του Βασίλειου της Ρουμανίας με την Ουγγρική Σοβιετική Δημοκρατία και το Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο και στέφθηκε βασιλιάς της Ρουμανίας σε μια θεαματική τελετή στις 15 Οκτωβρίου 1922 στο αίθριο του μόλις εγκαινιασθέντος «Καθεδρικού της Στέψης» στην ιστορική πριγκηπική έδρα της Άλμπα Ιούλια, στην Τρανσυλβανία.
Μια νέα περίοδος της ρουμανικής ιστορίας άρχισε την Ημέρα της Ένωσης της Τρανσυλβανίας με τη Ρουμανία (Ημέρα της Μεγάλης Ενωσης, Marea Unire). Αυτή η περίοδος τελικά θα τελείωνε με τις διεθνείς συνθήκες που οδήγησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που παραχώρησαν τμήματα της Ρουμανίας στους γείτονές της και θεωρούνται ευρέως ως μια προσπάθεια να προκληθεί η χώρα να συμμετάσχει στον πόλεμο.
Μετά τον πόλεμο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η εγχώρια πολιτική ζωή κατά τη διάρκεια της βασιλείας του κυριαρχείτο από το συντηρητικό Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα υπό την ηγεσία των αδελφών Ιόν και Βιντίλε Μπρετιάνου. Η απόκτηση της Τρανσυλβανίας διεύρυνε την εκλογική βάση της αντιπολίτευσης, της οποίας τα κυριότερα κόμματα ενώθηκαν τον Ιανουάριο 1925 - Οκτώβριο 1926 για να σχηματίσουν το Εθνικό Αγροτικό Κόμμα.
Το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φερδινάνδος απεβίωσε από καρκίνο στη Σινάια το 1927 και τον διαδέχθηκε ο εγγονός του Μιχαήλ, υπό τριμελή αντιβασιλεία, με ένα μέλος της τον δεύτερο γιο του Φερδινάνδου, Νικόλαο.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε τη Μαρία του Εδιμβούργου, κόρη του Αλφρέδου, Δούκα του Εδιμβούργου (αδελφού του Εδουάρδου Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου). Είχε τέκνα:
- Κάρολος Β΄ (1893 - 1953), νυμφεύτηκε την Ελένη της Ελλάδας.
- Ελισάβετ (1894 - 1956), παντρεύτηκε τον Γεώργιο Β΄ της Ελλάδας, αδελφό της Ελένης.
- Μαρία (1922 - 1934), παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο Α΄ της Γιουγκοσλαβίας.
- Νικόλαος (1903 - 1978), νυμφεύτηκε πρώτα την Ιωάννα Ντουμιτρέσκου και έπειτα την Τερέζα ντε Μέλο.
- Ιλεάνα (1909 - 1991), παντρεύτηκε τον Αντώνιο, Αρχιδούκα της Αυστρίας-Τοσκάνης.
- Μίρτσεα (1913 - 1916).
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Gelardi, Julia (2005). Born to Rule, Granddaughters of Queen Victoria, Queens of Europe. Headline Book Publishing. pp. 91–93&115. ISBN 0-7553-1392-5.
- Pakula, Hannah (1985). The last romantic: a biography of Queen Marie of Romania. London: Weidenfeld & Nicolson. p. 337.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|