Νικόλαος ο Δαμασκηνός
| Νικόλαος ο Δαμασκηνός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 64 π.Χ. Δαμασκός |
| Θάνατος | 4 Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυτοκρατορία των Σελευκιδών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά λατινική γλώσσα[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός φιλόσοφος συγγραφέας |
Ο Νικόλαος ο Δαμασκηνός (1ος αιώνας π.Χ.) ήταν Έλληνας ιστορικός και περιπατητικός φιλόσοφος με καταγωγή από τη Δαμασκό, ο οποίος παρήγαγε ιδιαίτερα πλούσιο έργο από το οποίο διασώζονται πολύ λίγα αποσπάσματα.[2][3][4]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 64 π.Χ. στη Δαμασκό, και γονείς του ήταν ο Αντίπατρος και η Στρατονίκη, και αδερφός του ο Πτολεμαίος. Η οικογένεια του ήταν εύπορη, και ο πατέρας του ήταν επιτυχημένος ρήτορας.[2]
Το συγγραφικό του έργο υπήρξε γιγαντιαίο, αλλά διασώζεται πολύ μικρό τμήμα από αυτό. Το κύριο μέρος του έργο του ήταν η παγκόσμια ιστορία που έγραψε και αποτελούνταν από 144 τόμους. Τα υπόλοιπα γραπτά του αποτελούνται από την αυτοβιογραφία του, βιογραφίες για τον καίσαρα Αύγουστο και τον Ηρώδη τον Μέγα με τους οποίους διατηρούσε στενές προσωπικές σχέσεις, κάποια φιλοσοφικά έργα, καθώς και μερικές κωμωδίες και τραγωδίες. Υπήρξε επίσης δάσκαλος των παιδιών του Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας σύμφωνα με τα γραπτά του πατριάρχη Ιεροσολύμων Σωφρονίου,[5] ενώ ταξίδεψε στη Ρώμη μαζί με τον Ηρώδη Αρχέλαο, διάδοχο του Ηρώδη του Μέγα.[6]
Αναφορές για τον Νικόλαο υπάρχουν και στην καταχώρηση του στο βυζαντινό λεξικό του 10ου αιώνα, Σούδα.[7]
Συγγραφικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καθολική ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τα τελευταία στάδια της ζωής του έγραψε την παγκόσμια ιστορία του (Ἰστορία Καθολική) η οποία αποτελούνταν απο 144 τόμους.[2][8][9] Αν και το λεξικό Σούδα αναφέρει μόνο 80 τόμους, υπάρχουν σε άλλα έργα αναφορές για τόμους με μεγαλύτερη αρίθμηση.[10]Διασώζονται κάποια αποσπάσματα από τους 7 πρώτους τόμους του έργου στο σύγγραμμα Ἐκλογαί του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου,[11] τα οποία περιγράφουν την ιστορία των Ασσυρίων, Μηδών, Ελλήνων, Λυδίων, και των Περσών, και είναι επίσης σημαντικά για τις ιστορικές μορφές της Βίβλου.
Ο Εβραίος ιστορικός του 1ου αιώνα μ.Χ. Ιώσηπος Φλάβιος, πιθανώς χρησιμοποίησε το έργο αυτό για να γράψει την ιστορία του Ηρώδη, καθώς η διήγηση του Νικολάου σταματάει στο χρονικό σημείο όπου ηγεμόνας έγινε ο Αρχέλαος, ενώ ο Ιώσηφος στη δική του διήγηση ενώ συνεχίζει παραπέρα το κάνει με βιαστική διήγηση και παραθέτοντας πολύ λιγότερες λεπτομέρειες σε σχέση με τις προηγούμενες χρονικές περιόδους.[12] Σχετικά με τα τμήματα του έργου που ασχολούνται με την ελληνική μυθολογία και την ιστορία της Ανατολής, ο Νικόλαος φαίνεται πως στηρίχτηκε σε διάφορα παλαιότερα έργα, και ένα από αυτά ήταν και του Κτησία του Κνίδιου (5ος αιώνας π.Χ.) το οποίο δεν θεωρείται αξιόπιστο από τους σύγχρονους ειδικούς.[13]
Βίος Καίσαρος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο έργο του με τίτλο Βίος Καίσαρος ασχολείται με τη βιογραφία του Οκταβιανού Αύγουστου, την οποία εκτιμάται πως έγραψε μετά τον θάνατο του αυτοκράτορα το 14 μ.Χ., όταν ο Νικόλαος ήταν 78 ετών. Στα τμήματα του κειμένου που διασώζονται από τη βιογραφία, περιλαμβάνονται περιγραφές του Αυγούστου σε νεαρή ηλικία αλλά και πληροφορίες για τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα.[12]
Σχολιασμός στον Αριστοτέλη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρήγαγε αρκετά σχόλια επί του έργου του Αριστοτέλη, τα οποία έγραψε πιθανώς κατά την περίοδο όπου βρισκόταν στη Ρώμη το 1 μ.Χ., όταν και κατηγορήθηκε πως ασχολούνταν υπέρμετρα με τη φιλοσοφία έτσι ώστε να προξενήσει το ενδιαφέρον των εύπορων πολιτών και των ατόμων σε θέση ισχύος.[14]
Περί φυτών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διασώζεται η αραβική μετάφραση του έργου του σε σχέση με τις ιδιότητες των φυτών (γνωστό στα λατινικά ως De Plantis). Ανακαλύφθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1923, και παλαιότερα αποδίδονταν λανθασμένα στον Αριστοτέλη. Υπάρχει επίσης και η Συριακή έκδοση του κειμένου η οποία φυλάσσεται στο πανεπιστήμιο του Καίμπρητζ.
Τραγωδίες και κωμωδίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τις τραγωδίες που έγραψε, η μόνη της οποίας ο τίτλος είναι γνωστός είναι η Σωσανίς ή Σωσάννης, από την οποία δεν διασώζεται το κείμενο. Από τις κωμωδίες του, διασώζονται αποσπάσματα 44 γραμμών τα οποία διατηρήθηκαν στα γραπτά του Στοβαίου (5ος αιώνας).[2]
Ζαρμανοχηγάς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Νικόλαος παραθέτει επίσης αρκετές πληροφορίες για τον Ινδό γυμνοσοφιστή ο οποίος επισκέφτηκε την Αθήνα στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ., τον Ζαρμανοχηγά, και ο οποίος έθεσε τέλος στη ζωή του καίγοντας τον εαυτό του ζωντανό, με την τοποθεσία που τάφηκε η σορός του να είναι μετέπειτα γνωστή ως ο Τάφος του Ινδού.[15] Το περιστατικό αυτό αναφέρεται επίσης από τον Στράβωνα[16] και τον Δίων Κάσσιο.[17]
Αυτοβιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έγραψε την αυτοβιογραφία του σε άγνωστη χρονική περίοδο. Σε αυτήν αναφέρει πως σκόπευε να αποσυρθεί το 4 π.Χ., αλλά τελικά πείσθηκε να ταξιδέψει στη Ρώμη με τον Ηρώδη Αρχέλαο. Τα υπόλοιπα τμήματα που διασώζονται ασχολούνται κυρίως με την εβραϊκή ιστορία.[12]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ CONOR.SI. 35809891.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology, Damasce'nus, Nicolaus». www.perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ Burns, Ross. Damascus: A History, p. 59.
- ↑ Nicolaus, Autobiography, Fr.136.8
- ↑ Patrologia Graeca, Vol. 87, 3. col. 3622D; F.Jacoby, FGrH.90.T2.
- ↑ Nicolaus, Autobiography, Fr.136.8-11
- ↑ «Λεξικό Σούδα, Νικόλαος / NU, 393». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ Μάγνης, Δανιήλ Δημήτριος (1834). Λεξικόν ἰστορικομυθικόν καί γεωγραφικόν. σελ. 281.
- ↑ Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, 14.66
- ↑ K. Müller, et al., Fragmenta Historicorum Graecorum, Vol. 3, p. 345.
- ↑ Lulofs, H. J. Drossart. On the Philosophy of Aristotle, by Nicolaus Damascenus. Brill, 1969, p. 1f.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 Jewish Encyclopedia / NICHOLAS OF DAMASCUS
- ↑ Drews, Robert, "Sargon, Cyrus and Mesopotamian Folk History" Journal of Near Eastern Studies, Vol. 33, No. 4, (Oct., 1974), pp. 387-393.
- ↑ Lulofs, H. J. Drossart. On the Philosophy of Aristotle, by Nicolaus Damascenus. Brill, 1969, p. 5.
- ↑ Πρόκειται για διαφορετική περίπτωση από αυτή του γηπέδου στη λεωφόρο Αλεξάνδρας στην Αθήνα το οποίο είναι επίσης γνωστό ως Τάφος του Ινδού
- ↑ Στράβων, Γεωγραφικά, 15.1.4
- ↑ Dio Cassius, liv, 9.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Harpers Dictionary of Classical Antiquities, Harper and Brothers, New York, 1898: "Nicolaus"
- Lightfoot, J. B. 1875. On Some Points Connected with the Essenes: II."Origin and Affinity of the Essenes", Note Αρχειοθετήθηκε 2008-06-30 στο Wayback Machine.
- Wacholder, B. Z. 1962. Nicolaus of Damascus. University of California Studies in History 75.
- Yarrow, L. M. 2006. Historiography at the End of the Republic. Oxford University Press, pp. 67–77.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βίος Καίσαρος (αγγλική μετάφραση)
- Αυτοβιογραφία του Νικόλαου (αγγλική μετάφραση)
- Παγκόσμια ιστορία (γερμανική μετάφραση)