Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Απρίλιος 1946

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Απρίλιος 1946
Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού18 Απριλίου 1946
Ημερομηνία διάλυσης2 Οκτωβρίου 1946
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΑντιβασιλέας, Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός
Βασιλιάς, Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΚωνσταντίνος Τσαλδάρης
Συνολικός αριθμός Μελών35
Συμμετέχοντα κόμματαΗνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμαΚυβέρνηση πλειοψηφίας
206 / 354 (58%)
Αξιωματική ΑντιπολίτευσηΕθνική Πολιτική Ένωσις
Αρχηγός Αξιωματικής ΑντιπολίτευσηςΣοφοκλής Βενιζέλος
Ιστορία
ΕκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1946
Θητεία νομοθετικού σώματος13 Μαΐου 1946 - 8 Ιανουαρίου 1950 Δ' Αναθεωρητική Βουλή[1]
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Παναγιώτη Πουλίτσα 1946
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Οκτώβριος 1946

Η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη 1946 (Απρίλιος - Οκτώβριος 1946) διαδέχθηκε την κυβέρνηση Παναγιώτη Πουλίτσα την ημέρα που ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, ανακηρύχτηκε αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος.
Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια κυβέρνησης συνεργασίας των κεντρο-δεξιών εκλογικών συνασπισμών που έγινε με την κυβέρνηση Πουλίτσα, και αφού ο Αγγλο-αμερικανικός παράγοντας συναίνεσε στην επίσπευση του δημοψηφίσματος για την επάνοδο του βασιλέα Γεωργίου, ο συνασπισμός της Ηνωμένης Παράταξις Εθνικοφρόνων, υπό την ηγεσία του Λαϊκού κόμματος, ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας.
Το πρώτο και κύριο μέλημα της κυβέρνησης - αλλά και όλων των κυβερνήσεων που θα ακολουθήσουν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου -ήταν η πάταξη όλων των αριστερών οργανώσεων, κομμάτων και προσώπων. Με μια σειρά νόμων, όπως ο Α.Ν. 453/1945 «Περί λήψεως μέτρων προς εμπέδωσιν της τάξεως και της δημόσιας ασφαλείας», τον οποίο επανέφερε και πάλι σε ισχύ την 4η Μαΐου 1946, θεσμοθετούνται οι διώξεις, οι συλλήψεις και οι εκτοπίσεις όσων ήταν κομμουνιστές.
Με το περιβόητο «Γ' Ψήφισμα»[2] της 18ης Ιουνίου 1946 «Περί εκτάκτων μέτρων αφορώντων την Δημοσίαν τάξιν και ασφάλειαν» [3]τιμωρούνταν με μακροχρόνιες ποινές ή και με θάνατο, όχι μόνο οι πράξεις ένοπλης βίας έναντι του κράτους, αλλά γενικότερα η διάδοσιν ιδεών ανατρεπτικών του κοινωνικού καθεστώτος. [4] Ήδη τον Ιούλιο του 1946 είχαν εξοριστεί παραπάνω από 1000 άτομα, ενώ στις 26 του ίδιου μήνα, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε (η πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε στην νεώτερη ελληνική ιστορία) η σλαβομακεδόνισσα κομμουνίστρια Μίρκα Γκίνοβα.

Οι πολίτες χωρίστηκαν σε δύο μέρη, στους νομιμόφρονες και στους αντι-φρονούντες. Οι τελευταίοι εξορίστηκαν κυριολεκτικά και μεταφορικά από την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας, απομονώθηκαν στο περιθώριο της κοινωνίας κυνηγημένοι από το παρακράτος που δημιουργήθηκε τότε, με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Όπως το περιγράφει ο ιστορικός Γιώργος Μαργαρίτης οι πρακτικές της αντικομμουνιστικής σταυροφορίας έγιναν νόμοι του Κράτους, οι μέθοδοι των συμμοριών απέκτησαν μανδύα νομιμότητας και η πόρτα για τον Εμφύλιο άνοιξε διάπλατα. [5]

Την 1η Σεπτεμβρίου 1946 διενεργήθηκε το δημοψήφισμα για την επάνοδο του βασιλιά. Με 68.41% υπέρ έναντι 34.59% κατά, ο βασιλιάς Γεώργιος ο Β΄ επέστρεψε στην Ελλάδα στις 26 Σεπτεμβρίου.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[6]

- παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε στις 14 Μαΐου από τον Κωνσταντίνο Καλκάνη
- αντικαταστάθηκε στις 25 Απριλίου 1946 από τον Χρήστο Γουλόπουλο


  1. http://www.ipet.gr/vouli/periodoi.html#6
  2. http://www.greekhistoryrepository.gr/archive/item/6253?lang=el
  3. Το ψήφισμα κατατέθηκε προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή, από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Σπυρίδων Θεοτόκη, στις 6 Ιουνίου, και τελικά έγινε νόμος του κράτους στις 18 Ιουνίου, με 138 ναι, 24 όχι και 180 αποχές https://www.prologos.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8C%CE%B7%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%84-%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-18-6-1946-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%B4%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B5/[νεκρός σύνδεσμος]
  4. Νένη Πανουργιά:«Επικίνδυνοι πολίτες: Ελληνική Αριστερά και η κρατική τρομοκρατία», εκδ. Καστανιώτης
  5. Γιώργος Μαργαρίτης «Ιστορία του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, 1946 - 1949» σελ. 150, εκδ. Βιβλιόραμα, 2001
  6. «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης» http://www.ggk.gov.gr/?p=1070