Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1926

Έκτη κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη

Β΄ Ελληνική Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	4 Δεκεμβρίου 1926
Ημερομηνία διάλυσης	17 Αυγούστου 1927
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	προσωρινός, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Παύλος Κουντουριώτης
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Αλέξανδρος Ζαΐμης
Συνολικός αριθμός Μελών	13
Συμμετέχοντα κόμματα	Ένωση Φιλελευθέρων Λαϊκόν Κόμμα Κόμμα Ελευθεροφρόνων Δημοκρατική Ένωση
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	Οικουμενική κυβέρνηση
Ιστορία
Εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1926
Θητεία νομοθετικού σώματος	24 Νοεμβρίου 1926 - 2 Ιουλίου 1928 (Α΄ κοινοβουλευτική περίοδος)
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Γεωργίου Κονδύλη 1926
Διάδοχη	Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1927

Η οικουμενική Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1926 (Δεκέμβριος 1926 – Αύγουστος 1927) προέκυψε μετά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του 1926, που έγιναν από την προηγούμενη κυβέρνηση Κονδύλη. Επειδή κανένα κόμμα δεν κατάφερε να συγκεντρώσει πλειοψηφία ικανή, ώστε να κυβερνήσει μόνο του, ύστερα από διαβουλεύσεις, οι αρχηγοί των κομμάτων, επιλέγοντας το μετριοπαθή και δημοφιλή Ζαΐμη ως πρωθυπουργό, σχημάτισαν οικουμενική κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση Ζαΐμη εμφανίστηκε στη Βουλή, στις 6 Δεκεμβρίου 1926, και, μετά την ανάγνωση των προγραμματικών της δηλώσεων, ζήτησε την ψήφο εμπιστοσύνης του Σώματος. Ο Ζαΐμης, στο πρόγραμμα που ανακοίνωσε, έθεσε ως προτεραιότητες την ολοκλήρωση της αναθεώρησης του νέου Συντάγματος, την πλήρη και τελική αποκατάσταση των προσφύγων, την ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης και της διοικητικής αποκέντρωσης, την προσπάθεια περικοπής κρατικών δαπανών έτσι ώστε να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός και τέλος, τη ρύθμιση των εκκρεμών ζητημάτων στο στράτευμα (επαναφορά απότακτων αντιβενιζελικών αξιωματικών) με την ταυτόχρονη θωράκιση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας από τις επιβουλές των αξιωματικών.Η κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης με 235 ναι, 11 όχι και 10 αποχές.

Η ίδρυση του τραπεζικού ιδρύματος που θα έπαιρνε το όνομα Τράπεζα της Ελλάδος, προκάλεσε την πρώτη σοβαρή διχογνωμία στην οικουμενική κυβέρνηση. Συγκεκριμένα, το Λαϊκόν Κόμμα αντέδρασε στην ίδρυση της «Εκδοτικής» (όπως ονομάστηκε τότε) τράπεζας, η οποία, παίρνοντας το προνόμιο έκδοσης χαρτονομισμάτων, αφαιρούσε από την Εθνική τράπεζα το κομμάτι αυτό, καθιστώντας την πλέον ακόμα μια εμπορική τράπεζα. Ο αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος, Παναγιώτης Τσαλδάρης, θεωρώντας ότι αυτή η κίνηση ενέχει κινδύνους για την εξάσκηση εθνικής νομισματικής πολιτικής, αποχώρησε από το κυβερνητικό σχήμα.
Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης, χάνοντας το ένα από τα βασικά στηρίγματα της κυβέρνησής του, παραιτήθηκε.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

• «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Αλέξανδρος Ζαΐμης

• «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Ανδρέας Μιχαλακόπουλος (Ένωση Φιλελευθέρων)
• «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος (Κόμμα Ελευθεροφρόνων)
• «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Παναγής Τσαλδάρης (Λαϊκόν Κόμμα)
• «Επί της Παιδείας και των Θρησκευμάτων υπουργός»: Αθανάσιος Αργυρός (Λαϊκόν Κόμμα)
• «Επί των Οικονομικών υπουργός» : Γεώργιος Καφαντάρης (Ένωση Φιλελευθέρων)
• «Επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός»: Γεώργιος Μερκούρης (ΛαϊκόΝ Κόμμα)
• «Επί των Δημοσίων Συγκοινωνιών υπουργός»: Ιωάννης Μεταξάς (Κόμμα Ελευθεροφρόνων)
• «Επί της Γεωργίας υπουργός»: Αλέξανδρος Παπαναστασίου (Κόμμα Δημοκρατικής Ενώσεως)
• «Επί της Γεωργίας υφυπουργός» : Αναστάσιος Μπακαλμπάσης (Δημοκρατική Ένωση)
• «Επί της Υγιεινής, Προνοίας και Αντιλήψεως υπουργός»: Μιχαήλ Κύρκος (Ένωση Φιλελευθέρων)
• «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: Αλέξανδρος Μαζαράκης - Αινιάν (Ένωση Φιλελευθέρων)
• «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Αλέξανδρος Κανάρης (Ένωση Φιλελευθέρων)
• «Άνευ Χαρτοφυλακίου υπουργός» : Αλέξανδρος Ζαΐμης