Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1926

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έκτη κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη
Β΄ Ελληνική Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού4 Δεκεμβρίου 1926
Ημερομηνία διάλυσης17 Αυγούστου 1927
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτουςπροσωρινός, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Παύλος Κουντουριώτης
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΑλέξανδρος Ζαΐμης
Συνολικός αριθμός Μελών13
Συμμετέχοντα κόμματαΈνωση Φιλελευθέρων
Λαϊκόν Κόμμα
Κόμμα Ελευθεροφρόνων
Δημοκρατική Ένωση
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμαΟικουμενική κυβέρνηση
Ιστορία
ΕκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1926
Θητεία νομοθετικού σώματος24 Νοεμβρίου 1926 - 2 Ιουλίου 1928 (Α΄ κοινοβουλευτική περίοδος)
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Γεωργίου Κονδύλη 1926
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1927

Η οικουμενική Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1926 (Δεκέμβριος 1926Αύγουστος 1927) προέκυψε μετά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του 1926, που έγιναν από την προηγούμενη κυβέρνηση Κονδύλη. Επειδή κανένα κόμμα δεν κατάφερε να συγκεντρώσει πλειοψηφία ικανή, ώστε να κυβερνήσει μόνο του, ύστερα από διαβουλεύσεις, οι αρχηγοί των κομμάτων, επιλέγοντας το μετριοπαθή και δημοφιλή Ζαΐμη ως πρωθυπουργό, σχημάτισαν οικουμενική κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση Ζαΐμη εμφανίστηκε στη Βουλή, στις 6 Δεκεμβρίου 1926, και, μετά την ανάγνωση των προγραμματικών της δηλώσεων, ζήτησε την ψήφο εμπιστοσύνης του Σώματος. Ο Ζαΐμης, στο πρόγραμμα που ανακοίνωσε, έθεσε ως προτεραιότητες την ολοκλήρωση της αναθεώρησης του νέου Συντάγματος, την πλήρη και τελική αποκατάσταση των προσφύγων, την ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης και της διοικητικής αποκέντρωσης, την προσπάθεια περικοπής κρατικών δαπανών έτσι ώστε να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός και τέλος, τη ρύθμιση των εκκρεμών ζητημάτων στο στράτευμα (επαναφορά απότακτων αντιβενιζελικών αξιωματικών) με την ταυτόχρονη θωράκιση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας από τις επιβουλές των αξιωματικών.Η κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης με 235 ναι, 11 όχι και 10 αποχές. [1]

Η ίδρυση του τραπεζικού ιδρύματος που θα έπαιρνε το όνομα Τράπεζα της Ελλάδος, προκάλεσε την πρώτη σοβαρή διχογνωμία στην οικουμενική κυβέρνηση. Συγκεκριμένα, το Λαϊκόν Κόμμα αντέδρασε στην ίδρυση της «Εκδοτικής» (όπως ονομάστηκε τότε) τράπεζας, η οποία, παίρνοντας το προνόμιο έκδοσης χαρτονομισμάτων, αφαιρούσε από την Εθνική τράπεζα το κομμάτι αυτό, καθιστώντας την πλέον ακόμα μια εμπορική τράπεζα. Ο αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος, Παναγιώτης Τσαλδάρης, θεωρώντας ότι αυτή η κίνηση ενέχει κινδύνους για την εξάσκηση εθνικής νομισματικής πολιτικής, αποχώρησε από το κυβερνητικό σχήμα.[2]

Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης, χάνοντας το ένα από τα βασικά στηρίγματα της κυβέρνησής του, παραιτήθηκε.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[3]

  1. Πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων Α' κοινοβουλευτικής περιόδου, σύνοδος Α', https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/I-Bibliothiki/Koinovouleftiki-Syllogi/Praktika-Synedriaseon/
  2. Ψαλιδόπουλος 2014, σελ. 79.
  3. ΦΕΚ Α 426 /1926[1]
  • Ψαλιδόπουλος, Μιχάλης (2014). Ιστορία της Τράπεζας της Ελλάδος (1928 - 2008) (PDF). Αθήνα: Τράπεζα της Ελλάδος. ISBN 9789607032614.