Δημήτριος Παπαδημητρίου (1879-1952, υπουργός)
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Γίνετε περισσότερο συγκεκριμένοι ως προς το τι χρειάζεται το λήμμα με {{επιμέλεια|αίτιο}} ή χρησιμοποιήστε ένα πρότυπο όπως το {{μορφοποίηση}}.Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
 |
Ένας κύριος συντάκτης αυτού του λήμματος φαίνεται να έχει σύγκρουση κινήτρων με το θέμα του. |
| Δημήτριος Παπαδημητρίου | |
|---|---|
| Υπουργός Μεταφορών | |
| Περίοδος Απρίλιος 1946 – Ιανουάριος 1947 | |
| Πρωθυπουργός | Κωνσταντίνος Τσαλδάρης |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1879, Πλάτανος Ολυμπίας |
| Θάνατος | 1952 Αθήνα |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Σπουδές | Νομική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών |
| Επάγγελμα | Δικηγόρος |
| Στρατιωτική υπηρεσία | |
| Υπηρεσία/κλάδος | Πυροβολικό |
| Βαθμός | Έφεδρος Συνταγματάρχης |
Ο Δημήτριος Παπαδημητρίου (1879–1952) ήταν Έλληνας βουλευτής και γερουσιαστής. Διετέλεσε Υπουργός Μεταφορών στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη.
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Δημήτριος Παπαδημητρίου γεννήθηκε στον Πλάτανο Ηλείας το 1879. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό ως έφεδρος Αξιωματικός του πυροβολικού κατά τους Βαλκανικούς πολέμους και στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τον βαθμό του συνταγματάρχη. Εργάστηκε αρχικά ως δικηγόρος και στη συνέχεια υπήρξε νομικός σύμβουλος της εταιρείας της Ελληνικής Εταιρείας Πυριτιδοποιείου και Καλυκοποιείου του Ομίλου Μποδοσάκη.
Εξελέγη βουλευτής με το κόμμα των Φιλελευθέρων,[εκκρεμεί παραπομπή] του Ελευθερίου Βενιζέλου, του οποίου υπήρξε στενός φίλος και συνεργάτης. Τον συνέδεε στενή φιλία με τον Γεώργιο Παπανδρέου καθώς και με το Στυλιανό Γονατά. Όταν ο Γονατάς ήταν Πρόεδρος της Γερουσίας της Ελλάδος ο Δημήτριος Παπαδημητρίου ήταν αντιπρόεδρος. Μετά το θάνατο του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο Δημήτριος Παπαδημητρίου μετείχε στο κόμμα των Εθνικών Φιλελευθέρων.
Συμμετείχε στην Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη ως Υπουργός Μεταφορών. Διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου, κατά τη Δίκη του Θεοδώρου Παγκάλου. Επίσης είχε στενούς οικογενειακούς δεσμούς με τον ανιψιό του Κωνσταντίνο Καλλία, που διετέλεσε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υπουργός Δικαιοσύνης και με τον εξάδελφο του Ιωάννη Τσιριμώκο, ο οποίος διετέλεσε Πρόεδρος Βουλής, όπως και με τον ανιψιό του Ηλία Τσιριμώκο που έγινε έπειτα Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Πρόεδρος Βουλής και Υπουργός Εσωτερικών.
Έδωσε πολιτικό αγώνα δια την κρατικοποίηση της Γενικής Ηλεκτρικής Εταιρείας Power, που ανήκε σε ξένα συμφέροντα και ηλεκτροδοτούσε την Ελλάδα και επέτυχε μαζί με άλλους πολιτικούς την οριστική κρατικοποίηση της και την δημιουργία της σημερινής Δ.Ε.Η.
Τιμήθηκε με τον εξέχοντα τίτλο του Επί Τιμή Ισοβίου Μέλους του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της πόλεως της Νέας Υόρκης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (Honorary Life Member of the Museum of Natural History of the city of New York) για την συνεργασία του με το Μουσείο σε θέματα της Παγκοσμίου Φυσικής Ιστορίας, όπως και θέματα προστασίας του περιβάλλοντος. Επίσης, διετέλεσε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τραπέζης Καραβασίλη. Επίσης Τιμήθηκε με το διάσημο του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος του Σωτήρος επί του Βασιλέως Γεωργίου του Β΄ δια την προσφορά του προς τον Ελληνικό λαό και το Ελληνικό Έθνος.
Παντρεύτηκε την Μαρία Παπαδημητρίου, το γένος Πλατσή, και απέκτησαν ένα γιο τον Παναγιώτη Παπαδημητρίου, μετέπειτα Διπλωματικό Υπάλληλο και Σύμβουλο του Υπουργού Προεδρίας και Προέδρου Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Τσάτσου.
Απεβίωσε το 1952 στην Αθήνα και τάφηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών όπου τελέστηκε η κηδεία του με τιμές Υπουργού δημοσία δαπάνη.