Κυβέρνηση Αλεξάνδρου Παπαναστασίου 1924
.svg){kind=small} | |
| Β΄ Ελληνική Δημοκρατία | |
 | |
| Ημερομηνία σχηματισμού | 12 Μαρτίου 1924 |
|---|---|
| Ημερομηνία διάλυσης | 24 Ιουλίου 1924 |
| Πρόσωπα και δομές | |
| Αρχηγός Κράτους | (προσωρινός), Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Παύλος Κουντουριώτης |
| Πρόεδρος Κυβέρνησης | Αλέξανδρος Παπαναστασίου |
| Συνολικός αριθμός Μελών | 18 |
| Συμμετέχοντα κόμματα | Δημοκρατική Ένωση |
| Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | κυβέρνηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης |
| Ιστορία | |
| Εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1923 |
| Θητεία νομοθετικού σώματος | 2 Ιανουαρίου 1924 -30 Ιουνίου 1925 («Δ' Εν Αθήναις Συντακτική των Ελλήνων Συνέλευσις») |
| Προηγούμενη | Κυβέρνηση Γεωργίου Καφαντάρη 1924 |
| Διάδοχη | Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη 1924 |
Η Κυβέρνηση Αλεξάνδρου Παπαναστασίου 1924 (Μάρτιος - Ιούλιος 1924) υπήρξε η πρώτη κυβέρνηση της Β' Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, από τους πιο ένθερμους δημοκράτες της εποχής εκείνης, ανέλαβε την ηγεσία της κυβέρνησης, αμέσως μετά την πτώση της κυβέρνησης Καφαντάρη. 13 μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ανακήρυξε την εγκαθίδρυση αβασίλευτης Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, στην κοινοβουλευτική συνεδρίαση της 24ης Μαρτίου 1924, η κυβέρνηση Παπαναστασίου - αποτελούμενη από αποσχισθέντα μέλη του κόμματος των Φιλελευθέρων - έλαβε την εμπιστοσύνη της Βουλής, με 259 ψήφους. Με το τέλος της ψηφοφορίας, ο πρόεδρος της Βουλής, Κωνσταντίνος Ρακτιβάν, ανακοίνωσε στο λαό, που, συγκεντρωμένος μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο, παρακολουθούσε τη συζήτηση, την έκπτωση από το θρόνο της δυναστείας των Γλύξμπουργκ και την εγκαθίδρυση αβασίλευτης Δημοκρατίας. Την επόμενη μέρα, 25 Μαρτίου 1924, 283 βουλευτές επικύρωσαν το «Ψήφισμα περί εκπτώσεως της Δυναστείας και ανακηρύξεως της Δημοκρατίας» [1]
.
Την απόφαση αυτή της Βουλής, ενέκρινε ο ελληνικός λαός, στο δημοψήφισμα της 30ης Απριλίου 1924, με ποσοστό 70% υπέρ της Προεδρευομένης Δημοκρατίας.
Στις 8 Ιουνίου 1924, ο Γεώργιος Κονδύλης, ακολουθούμενος, τις επόμενες ημέρες, από τους υπουργούς, Ρούσσο, Μητσοτάκη και Τσουδερό παραιτήθηκαν από την κυβέρνηση. Σύμφωνα με τον ιστορικό, Γρηγόριο Δαφνή: «οι λόγοι που ώθησαν τους τέσσερις να παραιτηθούν ήταν διαφορετικοί, μόνο επιφανειακά. Στην ουσία, η παραίτησή τους απέβλεπε στην ανατροπή της κυβέρνησης. Κινούνταν, και οι τέσσερις, από παρασκήνια, στα οποία ο Παπαναστασίου δεν ήταν, πλέον, ανεκτός». [2]
Πιο συγκεκριμένα, ο Κονδύλης επικαλέστηκε την αδιαφορία του Παπαναστασίου για τη δράση εντός του στρατεύματος της φιλοκομμουνιστικής οργάνωσης, «Ένωσις Παλαιών Πολεμιστών», ο Τσουδερός, διότι απορρίφθηκαν οι εισηγήσεις του για τα οικονομικά, ο Ρούσσος δε δικαιολογήθηκε, ενώ ο Μητσοτάκης επικαλέσθηκε αυταρχισμό, εκ μέρους του Παπαναστασίου, και διαφωνία του για το νομοσχέδιο «περί ελέγχου συναλλάγματος». [3]
Ο Παπαναστασίου αντέδρασε, σχηματίζοντας νέο υπουργικό συμβούλιο, με τη σιωπηρή στήριξη του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου. Ωστόσο, οι δυσαρέσκειες αυξάνονταν με αποτέλεσμα, στις 19 Ιουλίου, η κυβέρνηση να καταψηφιστεί, με 175 κατά έναντι 131 υπέρ, και ο Παπαναστασίου να υποβάλλει την παραίτησή του.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Αλέξανδρος Παπαναστασίου
- «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: προσωρινά, Αλέξανδρος Παπαναστασίου
- - στις 31 Μαρτίου ανέλαβε κανονικά, ο Γεώργιος Ρούσσος
- - παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε στις 18 Ιουνίου από τον Κωνσταντίνο Ρέντη
- «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Κωνσταντίνος Σταμούλης
- «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Παναγιώτης Ιωάννου Αραβαντινός
- «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Ιωάννης Λυμπερόπουλος
- «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Αλέξανδρος Παπαναστασίου
- - αντικαταστάθηκε στις 4 Μαΐου από τον Εμμανουήλ Τσουδερό
- - παραιτήθηκε στις 14 Ιουνίου και αντικαταστάθηκε από τον Κωνσταντίνο Γκότση
- «Επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός» : Αριστομένης Μητσοτάκης
- - παραιτήθηκε στις 18 Ιουνίου και αντικαταστάθηκε από τον Γεώργιο Δουζίνα
- «Επί των Δημοσίων Συγκοινωνιών υπουργός»: Γεώργιος Ησαΐας
- «Επί της Γεωργίας και Δημοσίων κτημάτων υπουργός» : Αναστάσιος Μπακαλμπάσης
- «Επί της Υγιεινής, Προνοίας και Αντιλήψεως υπουργός»: Δημήτριος Πάζης
- «Επί της Εννόμου Τάξεως υπουργός»[5] : Θεόδωρος Πάγκαλος
- - παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε στις 18 Ιουνίου από τον Ιωσήφ Κούνδουρο
- «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: Γεώργιος Κονδύλης
- - αντικαταστάθηκε στις 9 Ιουνίου από τον Θεόδωρο Πάγκαλο
- «Επί των Ναυτικών υπουργός»: υποναύαρχος ε.α. Αλέξανδρος Χατζηκυριάκος
- - παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε προσωρινά, στις 5 Ιουλίου από τον Αλ. Παπαναστασίου
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ ΦΕΚ Α64/ 1924
- ↑ Σπύρος Μαρκέτος: «Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου και η εποχή του - Αντινομίες του μεταρρυθμιστικού σοσιαλισμού». Διδακτορική διατριβή, Πανεπιστήμιο Αθηνών, 2000, σελ. 818, https://phdtheses.ekt.gr/eadd/handle/10442/26542
- ↑ Γρηγόριος Δαφνής: «Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940», τόμος πρώτος,εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 1997, σελ. 251-253
- ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης» http://www.ggk.gov.gr/?p=944
- ↑ Στις 28 Μαρτίου 1924 ιδρύθηκε το «Υπουργείο Εννόμου Τάξεως» στο οποίο υπήχθησαν τα Σώματα Ασφαλείας, δηλαδή η Χωροφυλακή και τα Σώματα Αστυνομίας Πόλεων και Αγροφυλακής. ΦΕΚ Α68/1924
.svg){kind=small}
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με μια Κυβέρνηση χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |