Κυβέρνηση Παναγιώτη Κανελλόπουλου 1945

    Προσθήκη συνδέσεων
    Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
    Πρώτη κυβέρνηση Κανελλόπουλου
    Royal Coat of Arms of Greece (1863-1936).svg
    Βασιλευομένη Δημοκρατία
    Π.Κανελλόπουλος.png
    Ημερομηνία σχηματισμού1 Νοεμβρίου 1945
    Ημερομηνία διάλυσης22 Νοεμβρίου 1945
    Πρόσωπα και δομές
    Αρχηγός ΚράτουςΑρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός
    Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΠαναγιώτης Κανελλόπουλος
    Συνολικός αριθμός Μελών31
    Κατάσταση στο νομοθετικό σώμακυβέρνηση διορισμένη από τον Αντιβασιλέα
    Ιστορία
    Θητεία νομοθετικού σώματοςδεν υπήρχε
    ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Δαμασκηνού 1945
    ΔιάδοχηΚυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη 1945

    Η κυβέρνηση Παναγιώτη Κανελλόπουλου 1945 (Νοέμβριος 1945) - διορίστηκε από τον Αντιβασιλέα Δαμασκηνό, διαδεχόμενη τη δική του προηγούμενη κυβέρνηση.

    Ο Παναγιώτης Βουρλούμης - έγκριτος οικονομολόγος τότε, συνεργάτης του Ελευθέριου Βενιζέλου - σε άρθρο του, στην εφημερίδα "Νεολόγος Πατρών" γράφει την ημέρα ανάληψης της Πρωθυπουργίας από τον Κανελλόπουλο: «...Εχρειάσθη ακριβώς εν έτος διά να προσγειωθεί η Ελλάς εις την πραγματικότητα... Ο συμπολίτης μας νεαρός Πρωθυπουργός ανέσυρε το Ελληνικό Κράτος από την ανυποληψία και τη γενική καταφρόνηση... Από άψυχον πτώμα που το ευρήκε, του ενεφύσησε ζωήν και πίστη επί εαυτό και το μέλλον του. Την δραχμήν δεν προστατεύουν σήμερον οι χωροφύλακες του Γκατζαμάνη, του Τσιρονίκου, του Σιδέρη, του Βαρβαρέσου. Την προστατεύει τίμιον Ελληνικόν Κράτος, που δεν κρατά πλέον μυστικά τα δεφτέρια του. Από ενός έτους οι κυβερνήσαντες την Ελλάδα ηγωνίσθησαν να κάμουν τον Ελληνικό Λαό να χάσει το θάρρος του και την πίστη του εις το μέλλον. Ο Π. Κανελλόπουλος, πλήρους αισιοδοξίας, μεταβιβάζει το δικό του θάρρος και τη δική του πίστη εις την πολυβασανισμένη ψυχή του Ελληνικού Λαού και τον καλεί να πιστεύσει εις το πεπρωμένο του. Ας τον πιστεύσει και ας τον ακολουθήσει. Προς τους τολμηρούς η τύχη».»[1]

    Στα μέσα του Νοεμβρίου έφτασε στην Ελλάδα, ο Άγγλος υφυπουργός Εξωτερικών, Έκτωρ Μακ Νηλ, (Hector McNeil) με εντολές να διευθετήσει τα μείζονα προβλήματα της χώρας (ανάδειξη κυβέρνησης συνεργασίας κομμάτων, οικονομική βοήθεια).[2] Στις 20 Νοεμβρίου, ο Αντιβασιλέας συγκάλεσε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών και πρώην πρωθυπουργών στους οποίους ο Δαμασκηνός ανακοίνωσε τα αποτελέσματα των συνομιλιών του με τον ΜακΝηλ: την αναβολή του δημοψηφίσματος για το Μάρτιο του 1948 - το σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού για να αντιμετωπιστεί το οξύ οικονομικό πρόβλημα της χώρας και να προετοιμαστούν οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές - και την εφαρμογή των σχεδίων των Άγγλων οικονομολόγων για την ανάπτυξη της χώρας. Αυτοί ήταν οι όροι που έθεσε ο ΜακΝηλ, η αποδοχή των οποίων θα οδηγούσε σε οικονομική βοήθεια από τη Μεγάλη Βρετανία. [3]
    Η διοικούσα επιτροπή του Λαϊκού Κόμματος (Τσαλδάρης, Μαυρομιχάλης, Στεφανόπουλος και Θεοτόκης) αρνήθηκαν όπως έκαναν εδώ και μήνες, την αναβολή του δημοψηφίσματος, και απείχαν του κυβερνητικού συνασπισμού. Ωστόσο, όλοι οι υπόλοιποι αρχηγοί (το Κ.Κ.Ε. δεν είχε κληθεί στη σύσκεψη) αποδέχτηκαν τη συμφωνία.
    Ο Αντιβασιλέας επέλεξε το Θεμιστοκλή Σοφούλη, ως τον πρεσβύτερο πολιτικό αρχηγό της χώρας, ως Πρωθυπουργό, και η κυβέρνηση Κανελλόπουλου παραιτήθηκε πάραυτα.
    Ο Π. Κανελλόπουλος αμέσως μετά την υποβολή της παραίτησής του δήλωσε στους δημοσιογράφους: «Από των πρωινών ωρών σήμερον η κυβέρνησις ευρίσκεται υπό παραίτησιν. Πιστεύω ότι δημιουργούνται προϋποθέσεις δια λύσιν του κυβερνητικού προβλήματος ευτυχή δια τον τόπον, ιδία από απόψεως οικονομικής. Ελπίζω ότι όλα τα εθνικώς σκεπτόμενα πολιτικά κόμματα, ανεξαρτήτως των πολιτειακών των αντιλήψεων, θα θελήσουν να εξαρθούν εις το ύψος των περιστάσεων και να συμβάλλουν εις την σωτηρίαν του τόπου». [4]


    Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    [5]

    - παραιτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1945 για να αναλάβει Υπουργός Γεωργίας
    στις 12 Νοεμβρίου ανέλαβε ο Νικόλαος Διγενόπουλος


    Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    1. ↑ «ΕΛΛΑΔΑ - 20ος ΑΙΩΝΑΣ», ένθετο της εφημερίδας "Απογευματινή" https://anemourion.blogspot.com/2017/06/blog-post_754.html
    2. ↑ Σπυρίδων Μαρκεζίνης (1994). Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος (1936-1975), τόμος Δεύτερος (1944-1951). Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. σελίδες 185–190. 
    3. ↑ Γεώργιος Χαρίτος: «Ο εξωτερικός παράγοντας και ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος, 1946 - 1946», σελ. 14. Διπλωματική εργασία http://hellanicus.lib.aegean.gr/handle/11610/17787
    4. ↑ Εφημερία "Ελευθερία", φύλλο της 21ης Νοεμβρίου 1945, σελ.1
    5. ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης» http://www.ggk.gov.gr/?p=1062
    6. ↑ Το πρώην «Υφυπουργείο Τύπου και Πληροφοριών» με τον Α.Ν. 637/ 1945 αναβαθμίστηκε σε Υπουργείο
    7. ↑ Την 1η Νοεμβρίου 1945, με τον Α.Ν. 638 συστάθηκε το «Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως». Στο νέο υπουργείο μεταφέρθηκαν από το Υπουργείο Εσωτερικών, οι διευθύνσεις της Χωροφυλακής, της Αστυνομίας Πόλεων, της Υπηρεσίας Αλλοδαπών, της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Υπηρεσιών, της Πυροσβεστικής και της Αγροφυλακής ΦΕΚ Α275/ 1945
    8. ↑ Ο «Πολιτικός Υφυπουργός» - θέση σε μη υφιστάμενα υφυπουργεία -, είχε αρμοδιότητες που καθορίζονταν κάθε φορά με διάταγμα από τον ανάλογο υπουργό. (ΦΕΚ Α265 /1945)
    9. ↑ «Υπηρεσιακός υφυπουργός» ονομαζόταν ο έμμισθος σύμβουλος του εκάστοτε υπουργού, με συγκεκριμένη αρμοδιότητα
    10. ↑ Η «Γενική Διοίκηση νήσων Αιγαίου Πελάγους» με έδρα τη Μυτιλήνη ιδρύθηκε με τον Α.Ν. 640 /1945 και περιλάμβανε τα νησιά Χίο, Λέσβο και Σάμο.
    11. ↑ Η «Γενική Διοίκηση νήσων Ιονίου Πελάγους» με έδρα στην Κέρκυρα, ιδρύθηκε με τον Α.Ν. 640 /1945 και περιλάμβανε τη Ζάκυνθο, την Κέρκυρα και την Κεφαλλονιά
    π • σ • ε Κυβερνήσεις της Ελλάδας (1922 - 1950)
    State Flag of Greece (1863-1924 and 1935-1973).svg
    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κυβέρνηση_Παναγιώτη_Κανελλόπουλου_1945&oldid=9635666"