Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1927

Έβδομη κυβέρνηση Αλεξάνδρου Ζαΐμη

Β΄ Ελληνική Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	17 Αυγούστου 1927
Ημερομηνία διάλυσης	8 Φεβρουαρίου 1928
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	προσωρινός, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Παύλος Κουντουριώτης
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Αλέξανδρος Ζαΐμης
Συνολικός αριθμός Μελών	11
Συμμετέχοντα κόμματα	Ένωση Φιλελευθέρων Κόμμα Ελευθεροφρόνων Δημοκρατική Ένωση
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων
Ιστορία
Εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1926
Θητεία νομοθετικού σώματος	24 Νοεμβρίου 1926 - 2 Ιουλίου 1928 (Α κοινοβουλευτική περίοδος)
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1926
Διάδοχη	Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1928

Η Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1927 (Αύγουστος 1927 - Φεβρουάριος 1928) - η δεύτερη συνεχόμενη κυβέρνηση Ζαΐμη σχηματίστηκε στις 17 Αυγούστου 1927, όταν λύθηκε η υπουργική κρίση που διέλυσε την προηγούμενη κυβέρνηση. Μετά την αποχώρηση των μελών του Λαϊκού κόμματος από την οικουμενική κυβέρνηση, εξαιτίας της διαφωνίας τους με την πολιτική του υπουργού Οικονομικών Γεώργιου Καφαντάρη, οι πολιτικοί αρχηγοί αποφάσισαν να συνεχίσουν την κυβέρνηση συνεργασίας χωρίς το Λαϊκό κόμμα. Η κυβέρνηση, που δεν ήταν πλέον οικουμενική, εξακολουθούσε ωστόσο, - με το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων - να αντιπροσωπεύει τις κυριότερες παρατάξεις της πολιτικής ζωής της χώρας. Η κυβέρνηση, πράγματι, πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, στις 22 Αυγούστου, με 159 υπέρ.

Το Φεβρουάριο του 1928, η διαφωνία Παπαναστασίου - Μεταξά οδήγησε σε μια ακόμη παραίτηση της κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, στο υπουργικό συμβούλιο της 3ης Φεβρουαρίου, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου διαφώνησε με τον τρόπο που χειρίστηκε τις συμβάσεις οδοποιίας ο αρμόδιος υπουργός, Ιωάννης Μεταξάς. Αν και έγιναν προσπάθειες να βρεθεί μια μέση λύση, η επιμονή του Μεταξά να μη συνεργασθεί, πλέον, με το κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης προκάλεσε αγεφύρωτη ρήξη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μετά την παραίτηση Ζαΐμη, έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο Γεώργιο Καφαντάρη. Μετά από διαβουλεύσεις με τους Μιχαλακόπουλο και Μεταξά, και αφού κανείς δεν ήθελε να προσφύγουν στη λαϊκή ετυμηγορία, οι τρεις αρχηγοί αποφάσισαν να συνεχίσουν την κυβέρνηση συνεργασίας χωρίς τη Δημοκρατική Ένωση. Ωστόσο, η διαφωνία για τις συμβάσεις οδοποιίας δεν ήταν παρά ένα τυχαίο επεισόδιο που ήρθε να αποκαλύψει την ουσιαστική διάσταση απόψεων μεταξύ των πολιτικών θέσεων του Μεταξά και του Παπαναστασίου: Όπως έγραψε η εφημερίδα Εμπρός στο ρεπορτάζ εκείνων των ημερών : «...ο κ. Μεταξάς..αδυνατεί να συνεργασθή με τον κ. Παπαναστασίου λόγω της αριστεριζούσης (κομμουνιστικής) πολιτικής την οποία ούτος τηρεί έναντι των κοινωνικών και πολιτικών ζητημάτων...»

Γωνία Αιόλου και Σταδίου στην Αθήνα του 1927

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

• «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Αλέξανδρος Ζαΐμης

• «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Ανδρέας Μιχαλακόπουλος (Ένωση Φιλελευθέρων)
• «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Θεόδωρος Τουρκοβασίλης (Κόμμα Ελευθεροφρόνων)
• «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Αλέξανδρος Ζαΐμης
• «Επί της Παιδείας και των Θρησκευμάτων υπουργός»: Θεολόγος Νικολούδης (Κόμμα Ελευθεροφρόνων)
• «Επί των Οικονομικών υπουργός» : Γεώργιος Καφαντάρης (Ένωση Φιλελευθέρων)
• «Επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός»: Νικόλαος Βελέντζας (Κόμμα Ελευθεροφρόνων)
• «Επί των Δημοσίων Συγκοινωνιών υπουργός»: Ιωάννης Μεταξάς (Κόμμα Ελευθεροφρόνων)
• «Επί της Γεωργίας υπουργός»: Αλέξανδρος Παπαναστασίου (Δημοκρατική Ένωση)
• «Επί της Γεωργίας υφυπουργός» : Αναστάσιος Μπακαλμπάσης (Δημοκρατική Ένωση)
• «Επί της Υγιεινής, Προνοίας και Αντιλήψεως υπουργός»: Μιχαήλ Κύρκος (Ένωση Φιλελευθέρων)
• «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: Αλέξανδρος Μαζαράκης - Αινιάν (Ένωση Φιλελευθέρων)
• «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Παναγιώτης Μερλόπουλος (Ένωση Φιλελευθέρων)