Καβούσι Ρεθύμνου
Συντεταγμένες: 35°18′39″N 24°36′33″E / 35.31083°N 24.60917°E
| Καβούσι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Κρήτης |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ρεθύμνης |
| Δήμος | Ρεθύμνης |
| Δημοτική Ενότητα | Αρκαδίου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Κρήτη |
| Νομός | Ρεθύμνης |
| Υψόμετρο | 560 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 74100 |
| Τηλ. κωδικός | +30 28310 |
Το Καβούσι είναι ορεινό χωριό της Κρήτης στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης σε υψόμετρο 560 μέτρα.[2]
Γεωγραφία - Ιστορία
Το Καβούσι βρίσκεται σε απόσταση 20 χλμ. ΝΑ. από την πόλη του Ρεθύμνου (μέσω Άδελε) και ανάμεσα στα Χάρκια (Δ.) και τη Μονή Αρκαδίου (Α.). Η ονομασία του χωριού προέρχεται από την τουρκική λέξη Kavouz που σημαίνει πηγή, ενώ ο Φραντσέσκο Μπαρότσι, το 1577, το αναφέρει ως Cavussi. Αξιοθέατό του είναι η εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου που χρονολογείται από την εποχή της ενετοκρατίας με την καμπάνα της να προέρχεται από το Τριέστι και το διπλανό δάσος βελανιδιάς με το σπάνιο είδος Αριές (Quercus ilex).[3] Οι ντόπιοι το ονόμαζαν "του Μαναρή το δάσος" από την οικογένεια του χωριού Μαναρή. Από αυτήν καταγόταν ο ηγούμενος της μονής Αρκαδίου Γαβριήλ Μαναρής.[4] Επί τουρκοκρατίας, υπήρξε από τα χωριά της Κρήτης που υπέστησαν μεγάλες καταστροφές από τους Τούρκους λόγω της αντίστασης τους. Ο ποιητής Μαρίνο Τζανέ Μπουνιαλή αναφέρει: "...Αλιάκες, Χάρκια παίρνουσι, Καβούσι και Κυριάννα...".
Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1925 στο ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Αμνάτου.[5] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με τα Χάρκια, αποτελούν την τοπική κοινότητα Χαρκίων που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Αρκαδίου του Δήμου Ρεθύμνης και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει μόνιμο πληθυσμό 16 κατοίκους.[6]
Παραπομπές
- ↑ GEOnet Names Server. 11 Ιουνίου 2018. -819853.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 210, τομ. 15.
- ↑ «Καβούσι | Χαρκίων | Δήμος». www.rethymno.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020.
- ↑ «ΑΠΟ Η ΖΩΗ ΤΗΣ Ι. Μ. ΑΡΚΑΔΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟ 1900». Πολιτιστικό Ρέθυμνο. 7 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10888 (σελ. 414 του pdf)