Ξι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
JSion (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{Α-Ω|letter=Xi uc lc|image=Ksi letter, Mega Etymologikon, 1499.svg|caption=Καλλιτεχνική γραφή<br/>[[Μέγα Ετυμολογικόν]], 1499}} |
|||
:''Για την ομώνυμη παραλία της Κεφαλλονιάς δείτε [[Ξι (παραλία)]]'' |
|||
{{Α-Ω|letter=Xi uc lc}} |
|||
Το γράμμα '''ξι''' (ή '''ξει''', κεφαλαίο '''Ξ''', πεζό '''ξ''') είναι το δέκατο τέταρτο γράμμα του [[Ελληνικό αλφάβητο|ελληνικού αλφαβήτου]]. Αναπαριστά την ακολουθία άηχου υπερωικού κλειστού και φατνιακού τριβόμενου [ks]. {{IPA|ks}}Η παρουσία δύο φθόγγων, ενός υπερωικού /ɣ, k, x/ και του συριστικού /s/, σε περιβάλλοντα όπως τους χρόνους ρημάτων (π.χ. διώκω) γεγονός που οδήγησε στη χρήση ενός γραφήματος για την αναπαράσταση της ακολουθίας.<ref name=":0">Μπαμπινιώτης, Γ. (2005): ''Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας''. Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. ''s.v.'' «Ξ».</ref> |
Το γράμμα '''ξι''' (ή '''ξει''', κεφαλαίο '''Ξ''', πεζό '''ξ''') είναι το δέκατο τέταρτο γράμμα του [[Ελληνικό αλφάβητο|ελληνικού αλφαβήτου]]. Αναπαριστά την ακολουθία άηχου υπερωικού κλειστού και φατνιακού τριβόμενου [ks]. {{IPA|ks}}Η παρουσία δύο φθόγγων, ενός υπερωικού /ɣ, k, x/ και του συριστικού /s/, σε περιβάλλοντα όπως τους χρόνους ρημάτων (π.χ. διώκω) γεγονός που οδήγησε στη χρήση ενός γραφήματος για την αναπαράσταση της ακολουθίας.<ref name=":0">Μπαμπινιώτης, Γ. (2005): ''Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας''. Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. ''s.v.'' «Ξ».</ref> |
||
Έκδοση από την 02:27, 11 Μαρτίου 2018
Το γράμμα ξι (ή ξει, κεφαλαίο Ξ, πεζό ξ) είναι το δέκατο τέταρτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Αναπαριστά την ακολουθία άηχου υπερωικού κλειστού και φατνιακού τριβόμενου [ks]. [ks]Η παρουσία δύο φθόγγων, ενός υπερωικού /ɣ, k, x/ και του συριστικού /s/, σε περιβάλλοντα όπως τους χρόνους ρημάτων (π.χ. διώκω) γεγονός που οδήγησε στη χρήση ενός γραφήματος για την αναπαράσταση της ακολουθίας.[1]
Στο λατινικό αλφάβητο αντιστοιχεί με το X, x, καθώς σε κάποιες περιοχές κατά την αρχαιότητα το γράμμα Χ, χ του ελληνικού αλφαβήτου συμβόλιζε την παραπάνω ακολουθία /ks/ και όχι το υπερωικό φώνημα /x/.[1] Έτσι, για τη μεταγραφή στο λατινικό αλφάβητο ελληνικών λέξεων που το περιέχουν χρησιμοποιείται παραδοσιακά το X, x, αλλά και το ks (πιο πρόσφατα). Το Ξ υιοθετήθηκε στο πρώιμο κυριλλικό αλφάβητο ως Ѯ, ѯ (ksi ή ксі ή кси), κυρίως για λέξεις δανεισμένες από τα ελληνικά.
Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία ξ´=60.
Ως σύμβολο
Το κεφαλαίο Ξ συμβολίζει: