Μπάμπης Κοτρίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ Προσθαφαίρεση με παραπομπές και επιμέλεια Τίτλων - Διακρίσεων. Επιμέλεια κειμένου.
μ Διόρθωση λάθος στατιστικού στοιχείου του Αρβανίτη. Προσθήκη στοιχείων για Ρωσίδη, ώστε να γίνει εμφανής η παράλληλη πορεία τους.
Γραμμή 24: Γραμμή 24:
== Σταδιοδρομία ==
== Σταδιοδρομία ==
=== Σε συλλογικό επίπεδο ===
=== Σε συλλογικό επίπεδο ===
Γεννήθηκε στη [[Δραπετσώνα]] και μεγάλωσε στην [[Καλλιθέα Αττικής|Καλλιθέα]], ξεκίνησε δε τον [[αθλητισμός|αθλητισμό]] από το γειτονικό Πανιώνιο και τα 400 μέτρα με εμπόδια λόγω μεγάλου ύψους. Όταν τον παρακολούθησε να παίζει ποδόσφαιρο σε αλάνα ο Γιώργος Μαλεύρης, πρότεινε να δοκιμαστεί στην [[Α.Ε.Κ (ποδόσφαιρο)|ΑΕΚ]] που απορρίφθηκε και ακολούθως τους ''Ερυθρόλευκους'', όντας εκείνος ενεργός ακόμη [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Πλάγιοι αμυντικοί (δεξιός RB και αριστερός LB)|αμυντικός]] τους.<ref>''"H ιστορία του Ολυμπιακού"'', Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, ''Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή'', Αθήνα 1996, τόμ. Β, σελ. 746</ref>
Γεννήθηκε στη [[Δραπετσώνα]] και μεγάλωσε στην [[Καλλιθέα Αττικής|Καλλιθέα]], ξεκίνησε δε τον [[αθλητισμός|αθλητισμό]] από το γειτονικό Πανιώνιο και τα 400 μέτρα με εμπόδια λόγω μεγάλου ύψους. Όταν τον παρακολούθησε να παίζει ποδόσφαιρο σε αλάνα ο Γιώργος Μαλεύρης, πρότεινε να δοκιμαστεί στην [[Α.Ε.Κ (ποδόσφαιρο)|ΑΕΚ]] που απορρίφθηκε και ακολούθως τους ''Ερυθρόλευκους'', όντας εκείνος ενεργός ακόμη [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Πλάγιοι αμυντικοί (δεξιός RB και αριστερός LB)|αμυντικός]] τους.<ref name="B">''"H ιστορία του Ολυμπιακού"'', Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, ''Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή'', Αθήνα 1996, τόμ. Β, σελ. 746</ref>


Ο επονομαζόμενος ''Ψηλός'' υπέγραψε δελτίο το 1945,<ref name="προφίλ">Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124</ref> αρχικά προπονούμενος με τα ''τσικό'' (σημερινά τμήματα υποδομής), και παράλληλα συνέχισε στο στίβο του Πανιωνίου. Το 1946 επιλέχθηκε για το αντιπροσωπευτικό εθνικό συγκρότημα ως [[άλμα εις ύψος|άλτης του ύψους]], αλλά σύντομα αφοσιώθηκε στην ποδοσφαιρική δραστηριότητα μετά παρότρυνση των [[Βαγγέλης Χέλμης|Βαγγέλη]] και [[Γιάννης Χέλμης|Γιάννη Χέλμη]], υπευθύνων της β' ομάδας του σωματείου. Την πρώτη εμφάνιση με την αντίστοιχη α' πραγματοποίησε στις 17 Σεπτεμβρίου 1947, αγωνιζόμενος από το 46' κατά το φιλικό εντός έδρας 5-0 επί της Βικτώρια Αθηνών,<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 108 και 110</ref> ενώ σε επίσημη συνάντηση έλαβε μέρος 16 μήνες αργότερα. Αντίπαλος υπήρξε ο [[Παναθλητικός Όμιλος Καλλιθέας Έσπερος|Έσπερος Καλλιθέας]] στο [[Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης|Ποδηλατοδρόμιο]] για τη νίκη [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1948-49#Α΄ Προημιτελική φάση (16)|κυπέλλου με 3-1]] της 30ης Ιανουαρίου 1949,<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 124 και 115</ref> μόλις 8 ημέρες έπειτα το ντεμπούτο του [[Ηλίας Ρωσίδης|Ηλία Ρωσίδη]].<ref>''"Αυτός είναι ο Ολυμπιακός • Η ένδοξη ιστορία του δημοφιλούς συλλόγου"'', Πάνος Μακρίδης - [[Βαγγέλης Φουντουκίδης|Ευάγγελος Φουντουκίδης]], έκδοση εφημ. ''«ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ»'', Αθήναι 1957, σελ. 73</ref> Οι δύο τους θα εγκαταλείψουν σχεδόν ταυτόχρονα την ενεργό δράση, έχοντας ενδιάμεσα διαγράψει πολυετή πορεία για τον Ολυμπιακό, καταλάβει τις κορυφαίες θέσεις σε μία σειρά στατιστικών κατηγοριών συμμετοχών, χριστεί [[αρχηγός ποδοσφαιρικής ομάδας|αρχηγοί]] και διεθνείς. Στο ίδιο γήπεδο και την 16η Απριλίου ο Κοτρίδης σημείωσε το παρθενικό του [[Γκολ (ποδόσφαιρο)|τέρμα]], όταν η αντίσταση του [[Αργοναύτης Πειραιά|Αργοναύτη]] στο [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1948-49#Α΄ Κατηγορία|πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πειραιώς]] κάμφθηκε με 2-1 χάρις σε δύο δικά του (5' και 60'),<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 118-119</ref> παρά την επάνοδο (για 10 εβδομάδες και τελευταία φορά) του δεινότατου σκόρερ [[Γιάννης Βάζος|Γιάννη Βάζου]].<ref>Μακρίδης-Φουντουκίδης, ό.π, 74-75</ref>
Ο επονομαζόμενος ''Ψηλός'' υπέγραψε δελτίο το 1945,<ref name="προφίλ">Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124</ref> αρχικά προπονούμενος με τα ''τσικό'' (σημερινά τμήματα υποδομής), και παράλληλα συνέχισε στο στίβο του Πανιωνίου. Το 1946 επιλέχθηκε για το αντιπροσωπευτικό εθνικό συγκρότημα ως [[άλμα εις ύψος|άλτης του ύψους]], αλλά σύντομα αφοσιώθηκε στην ποδοσφαιρική δραστηριότητα μετά παρότρυνση των [[Βαγγέλης Χέλμης|Βαγγέλη]] και [[Γιάννης Χέλμης|Γιάννη Χέλμη]], υπευθύνων της β' ομάδας του σωματείου. Την πρώτη εμφάνιση με την αντίστοιχη α' πραγματοποίησε στις 17 Σεπτεμβρίου 1947, αγωνιζόμενος από το 46' κατά το εντός έδρας φιλικό 5-0 επί της Βικτώρια Αθηνών,<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 108 και 110</ref> ενώ σε επίσημη συνάντηση έλαβε μέρος 16 μήνες αργότερα. Αντίπαλος υπήρξε ο [[Παναθλητικός Όμιλος Καλλιθέας Έσπερος|Έσπερος Καλλιθέας]] στο [[Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης|Ποδηλατοδρόμιο]] για τη νίκη [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1948-49#Α΄ Προημιτελική φάση (16)|κυπέλλου με 3-1]] της 30ης Ιανουαρίου 1949,<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124 και 115</ref> μόλις 8 ημέρες έπειτα το ντεμπούτο του [[Ηλίας Ρωσίδης|Ηλία Ρωσίδη]].<ref>''"Αυτός είναι ο Ολυμπιακός • Η ένδοξη ιστορία του δημοφιλούς συλλόγου"'', Πάνος Μακρίδης - [[Βαγγέλης Φουντουκίδης|Ευάγγελος Φουντουκίδης]], έκδοση εφημ. ''«ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ»'', Αθήναι 1957, σελ. 73</ref> Οι δύο τους θα εγκαταλείψουν σχεδόν ταυτόχρονα την ενεργό δράση, έχοντας ενδιάμεσα διαγράψει πολυετή πορεία για τον Ολυμπιακό, καταλάβει τις κορυφαίες θέσεις σε μία σειρά στατιστικών κατηγοριών συμμετοχών, χριστεί [[αρχηγός ποδοσφαιρικής ομάδας|αρχηγοί]] και διεθνείς. Στο ίδιο γήπεδο και την 16η Απριλίου ο Κοτρίδης σημείωσε το παρθενικό του [[Γκολ (ποδόσφαιρο)|τέρμα]], όταν η αντίσταση του [[Αργοναύτης Πειραιά|Αργοναύτη]] στο [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1948-49#Α΄ Κατηγορία|πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πειραιώς]] κάμφθηκε με 2-1 χάρις σε δύο δικά του (5' και 60'),<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 114 και 118-119</ref> παρά την επάνοδο (για 10 εβδομάδες και τελευταία φορά) του δεινότατου σκόρερ [[Γιάννης Βάζος|Γιάννη Βάζου]].<ref>Μακρίδης-Φουντουκίδης, ό.π, 74-75</ref>


Στη βασική 11άδα καθιερώθηκε την επόμενη αγωνιστική περίοδο 1949-50, ως [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Αμυντικά χαφ (δεξιό RWB και αριστερό LWB)|αριστερός μέσος]] (με το [[Διονύσης Μινάρδος|Διονύση Μινάρδο]] στην αντίθετη πλευρά του γηπέδου) κατόπιν της αποχώρησης του 37χρονου Γιώργου Βαγιακάκου. Η αειθαλής παρουσία του προκατόχου, του επέτρεψε μόνον στα 21 να καταλάβει τη θέση που πάντως διατήρησε μέχρι την –προχωρημένη για τότε– ηλικία των 32. Υπήρξε αναντικατάστατο στέλεχος σε όλη την επιτυχημένη ερυθρόλευκη εποχή του '50, διατελώντας από τους αρχηγούς της ομάδας.<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 181</ref> Τελευταία των 11 συναπτών περιόδων του ως βασικός, αποτέλεσε η 1959-60 και εναρκτήρια της [[Πρωτάθλημα Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών#Α΄ Εθνική κατηγορία|Α' Εθνικής κατηγορίας]], συγκαταλεγόμενος σε όσους "ένωσαν" την πρώτη μεταπολεμική 15ετία με το σύγχρονο μισό αιώνα του [[ελληνικό ποδόσφαιρο|ελληνικού ποδοσφαίρου]]. Η σταδιοδρομία του ολοκληρώθηκε την επόμενη 1960-61, με συμπλήρωση των εξής 259 επίσημων εμφανίσεων:
Στη βασική 11άδα καθιερώθηκε την επόμενη αγωνιστική περίοδο 1949-50, ως [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Αμυντικά χαφ (δεξιό RWB και αριστερό LWB)|αριστερός μέσος]] (με το [[Διονύσης Μινάρδος|Διονύση Μινάρδο]] στην αντίθετη πλευρά του γηπέδου) κατόπιν της αποχώρησης του 37χρονου Γιώργου Βαγιακάκου. Η αειθαλής παρουσία του προκατόχου, του επέτρεψε μόνον στα 21 να καταλάβει τη θέση που πάντως διατήρησε μέχρι την –προχωρημένη για τότε– ηλικία των 32. Υπήρξε αναντικατάστατο στέλεχος σε όλη την επιτυχημένη ερυθρόλευκη εποχή του '50, διατελώντας από τους αρχηγούς της ομάδας.<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 181</ref> Τελευταία των 11 συναπτών περιόδων του ως βασικός, αποτέλεσε η 1959-60 και εναρκτήρια της [[Πρωτάθλημα Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών#Α΄ Εθνική κατηγορία|Α' Εθνικής κατηγορίας]], συγκαταλεγόμενος σε όσους "ένωσαν" την πρώτη μεταπολεμική 15ετία με το σύγχρονο μισό αιώνα του [[ελληνικό ποδόσφαιρο|ελληνικού ποδοσφαίρου]]. Ολοκλήρωσε τη σταδιοδρομία του την επόμενη 1960-61, με συμπλήρωση των εξής 259 επίσημων εμφανίσεων:<br />
{{Απόφθεγμα|πλάτος=200|align=left|απόφθεγμα=... αναδείχτηκε σε μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της ποδοσφαιρικής Ελλάδας. Παίκτης με θαυμάσιο κοντρόλ, καλή ντρίμπλα, φοβερή αντοχή και "ολυμπιακό σθένος", ήταν πολλές φορές μια ομάδα μόνος του.<ref name="προφίλ"/>}}
{{Απόφθεγμα|πλάτος=150|align=left|απόφθεγμα=... αναδείχτηκε σε μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της ποδοσφαιρικής Ελλάδας. Παίκτης με θαυμάσιο κοντρόλ, καλή ντρίμπλα, φοβερή αντοχή και «ολυμπιακό σθένος», ήταν πολλές φορές μια ομάδα μόνος του.|πηγή=Αλεξανδρής-Λέκκας<ref name="προφίλ"/>}}
{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}} 113 στο [[Πρωτάθλημα Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών#Πανελλήνιο ή Εθνικό πρωτάθλημα|Πανελλήνιο πρωτάθλημα]] και την Α' Εθνική (24 τέρματα)<br />
{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}} 113 στο [[Πρωτάθλημα Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών#Πανελλήνιο ή Εθνικό πρωτάθλημα|Πανελλήνιο πρωτάθλημα]] και την Α' Εθνική (24 τέρματα)<br />
{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}} {{0}}44 στο [[Κύπελλο Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών)|κύπελλο Ελλάδας]] (10)<br />
{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}} {{0}}44 στο [[Κύπελλο Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών)|κύπελλο Ελλάδας]] (10)<br />
{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}} {{0}}{{0}}2 στο [[ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ|κύπελλο Πρωταθλητριών]]<br />
{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}} {{0}}{{0}}2 στο [[ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ|κύπελλο Πρωταθλητριών]]<br />
{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}} 100 στο [[Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιώς|Πειραϊκό πρωτάθλημα]] (24)<br />
{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}} 100 στο [[Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιώς|Πειραϊκό πρωτάθλημα]] (24)<br />
και 160 σε φιλικά με εγχώριους ή ξένους αντιπάλους (τουλάχιστον 22 γκολ).<ref>''"Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου"'', Στάθης Αρβανίτης, ''Εκδ. Καστανιώτη'', Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 34, 80 και 346</ref> <ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Β, σελ. 746</ref>
και 160 σε φιλικά με εγχώριους ή ξένους αντιπάλους (τουλάχιστον 22 γκολ).<ref>''"Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου"'', Στάθης Αρβανίτης, ''Εκδ. Καστανιώτη'', Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 34, 80 και 346</ref> <ref name="B"/>


Ειδικά το διάστημα 1946-1959 του Πανελλήνιου πρωταθλήματος, πρόκειται για τον τρίτο των ''Ερυθρόλευκων'' σε συμμετοχές (85 – Ρωσίδης 97, [[Θανάσης Κίνλεϊ|Σούλης Κίνλεϊ]] 89) και τον δεύτερο σκόρερ του (23 τέρματα με [[Θανάσης Μπέμπης|Θανάση Μπέμπη]], [[Θέμης Μουστακλής|Θέμη Μουστακλή]] και [[Γιάννης Ιωάννου (ποδοσφαιριστής)|Γιάννη Ιωάννου]] – 33 ο [[Ηλίας Υφαντής]]).<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Β, σελ. 202 και 200</ref> Ο Στάθης Αρβανίτης, ιστορικός ερευνητής του συλλόγου, τον καταγράφει να μην είχε απουσιάσει σε αγώνα της διοργάνωσης επί 4,5 και πλέον χρόνια (1954-1959), ρεκόρ που υπερβαίνουν μόνο τα 7,5 του Ρωσίδη.<ref>συγκριτικά με τους αντίστοιχα 67 και 79 συνεχείς αγώνες των δύο, αρκετοί μεταγενέστεροι έχουν να παρουσιάσουν περισσότερους (αποκορύφωμα οι 129 του [[Χρήστος Ζαντέρογλου|Ζαντέρογλου]] ανάμεσα σε 1966 και 1969, απόλυτο ρεκόρ στο ανώτατο επίπεδο των ελληνικών πρωταθλημάτων), σε μικρότερα όμως διάστημα και αποτέλεσμα βεβαίως του μεγαλύτερου αριθμού συναντήσεων ανά ετήσια διοργάνωση [Αρβανίτης, ό.π, σελ. 268]</ref> Τον τοποθετεί δε "με τους πιο αντιπροσωπευτικούς παίκτες στην κάθε δεκαετία που εδημιούργησαν τον ''Θρύλο''" και συγκεκριμένα την 1950-1960.<ref>σε σύστημα 3-2-5 (με παρένθεση η θητεία τους στην Ανδρών Ελλάδας ως μέλη του Ολυμπιακού, 1948-1967):<br />
Ειδικά το διάστημα 1946-1959 του Πανελλήνιου, πρόκειται για τον τρίτο των ''Ερυθρόλευκων'' σε συμμετοχές (85 – Ρωσίδης 97, [[Θανάσης Κίνλεϊ|Σούλης Κίνλεϊ]] 89) και δεύτερο σκόρερ τους (23 τέρματα με [[Γιάννης Ιωάννου (ποδοσφαιριστής)|Γιάννη Ιωάννου]], [[Θέμης Μουστακλής|Θέμη Μουστακλή]] και [[Θανάσης Μπέμπης|Θανάση Μπέμπη]] – 33 ο [[Ηλίας Υφαντής]]).<ref name="συνεχείς">Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 202 και 200</ref> Οι ιστορικοί ερευνητές του συλλόγου Στάθης Αρβανίτης και Ηλίας Λέκκας, αμφότεροι καταγράφουν ότι επί 4,5 σχεδόν χρόνια (Ιούλιος 1954-Φεβρουάριος 1959) απουσίασε σε μόλις ένα αγώνα της διοργάνωσης (τελικές φάσεις, [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1955-1956#Β' προκριματική φάση|προκριματική 1956]], [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1956-1957#Τελική φάση|διπλό μπαράζ 1957]]), ρεκόρ που υπερβαίνει μόνο ο Ρωσίδης με έναν σε 7,5 (1951-1958).<ref>Αρβανίτης, ό.π, σελ. 268</ref> <ref name="συνεχείς"/> Στη δε Α' κατηγορία της τοπικής ΕΠΣ Πειραιώς 1925 έως 1959, οι "διόσκουροι" παίκτες έχουν στο ενεργητικό τους περισσότερες αναμετρήσεις από κάθε άλλον (ο Ρωσίδης 103 ή 104).<ref>Αρβανίτης, ό.π, 34-36</ref> <ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Β, σελ. 723 και 728-729</ref> Επιπλέον, ο Αρβανίτης τους περιλαμβάνει "με τους πιο αντιπροσωπευτικούς στην κάθε δεκαετία που εδημιούργησαν τον ''Θρύλο''" και συγκεκριμένα την 1950-1960.<ref>σε σύστημα 3-2-5 (με παρένθεση η θητεία τους στην Ανδρών Ελλάδας ως μέλη του Ολυμπιακού, 1948-1967):<br />
[[Σάββας Θεοδωρίδης|Θεοδωρίδης]] (12, [[Αρχείο:Captain sports.svg|8px|Αρχηγός]] 2) – [[Ηλίας Ρωσίδης|Ρωσίδης]] (29, [[Αρχείο:Captain sports.svg|8px|Αρχηγός]] 17), [[Θανάσης Κίνλεϊ|Κίνλεϊ]] (5), [[Ανδρέας Μουράτης|Μουράτης]] † (16/1 γκολ, [[Αρχείο:Captain sports.svg|8px|Αρχηγός]] 2) – [[Κώστας Πολυχρονίου|Πολυχρονίου]] (27, [[Αρχείο:Captain sports.svg|8px|Αρχηγός]] 15), Κοτρίδης † (18/1) – [[Γιάννης Ιωάννου (ποδοσφαιριστής)|Ιωάννου]] (3), [[Γιώργος Δαρίβας|Δαρίβας]] (16/4), [[Ηλίας Υφαντής|Υφαντής]] (7/2), [[Θανάσης Μπέμπης|Μπέμπης]] (15, [[Αρχείο:Captain sports.svg|8px|Αρχηγός]] 7), [[Μπάμπης Δρόσος|Δρόσος †]] (8).<br />
[[Σάββας Θεοδωρίδης|Θεοδωρίδης]] (12, [[Αρχείο:Captain sports.svg|8px|Αρχηγός]] 2) – [[Ηλίας Ρωσίδης|Ρωσίδης]] (29, [[Αρχείο:Captain sports.svg|8px|Αρχηγός]] 17), [[Θανάσης Κίνλεϊ|Κίνλεϊ]] (5), [[Ανδρέας Μουράτης|Μουράτης]] † (16/1 γκολ, [[Αρχείο:Captain sports.svg|8px|Αρχηγός]] 2) – [[Κώστας Πολυχρονίου|Πολυχρονίου]] (27, [[Αρχείο:Captain sports.svg|8px|Αρχηγός]] 15), Κοτρίδης † (18/1) – [[Γιάννης Ιωάννου (ποδοσφαιριστής)|Ιωάννου]] (3), [[Γιώργος Δαρίβας|Δαρίβας]] (16/4), [[Ηλίας Υφαντής|Υφαντής]] (7/2), [[Θανάσης Μπέμπης|Μπέμπης]] (15, [[Αρχείο:Captain sports.svg|8px|Αρχηγός]] 7), [[Μπάμπης Δρόσος|Δρόσος †]] (8).<br />
[Αρβανίτης, ό.π, σελ. 21 και 45]</ref>
[Αρβανίτης, ό.π, σελ. 21 και 45]</ref>


Το τελευταίο τέρμα σε επίσημη αναμέτρηση πέτυχε στις 18 Δεκεμβρίου 1960, ανοίγοντας το σκορ για το εντός έδρας 3-1 πρωταθλήματος επί της ΑΕΚ, ενώ η επόμενη αγωνιστική τη 15η Ιανουαρίου και το 0-0 του [[Στάδιο Νέας Σμύρνης|σταδίου Ν. Σμύρνης]] με τον Πανιώνιο υπήρξε η καταληκτική εμφάνιση της 12χρονης παρουσίας του σε επίπεδο διοργανώσεων<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 220-222</ref> (συμπτωματικά και στις δύο περιπτώσεις, εναντίον σωματείων που μέσω διαφορετικού τρόπου είχε σχετιστεί ως νεαρός αθλητής). Τελευταία γενικά φορά για τους [[Πειραιάς|Πειραιώτες]] και μάλιστα τιμής ένεκεν ως αρχηγός, μετείχε κατά τη νίκη 2-1 με αντίπαλους τη [[Σάντος Φουτεμπόλ Κλούμπε|Σάντος]] της [[Βραζιλία]]ς και τον [[Πελέ]],<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 124 και 214</ref> όπου στο ταραχώδες εκείνο φιλικό της 4ης Ιουλίου 1961 "συνέβαλε" ακούσια για το υπέρ τους αριθμητικό πλεονέκτημα από τις αρχές της επανάληψης:
Το τελευταίο τέρμα σε επίσημη συνάντηση πέτυχε στις 18 Δεκεμβρίου 1960, ανοίγοντας το σκορ για το εντός έδρας 3-1 πρωταθλήματος επί της ΑΕΚ, ενώ η επόμενη αγωνιστική την 15η Ιανουαρίου και το 0-0 του [[Στάδιο Νέας Σμύρνης|σταδίου Ν. Σμύρνης]] με τον Πανιώνιο υπήρξε η καταληκτική εμφάνιση της 12χρονης παρουσίας του σε επίπεδο διοργανώσεων<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 220-222</ref> (συμπτωματικά και στις δύο περιπτώσεις, εναντίον σωματείων που μέσω διαφορετικού τρόπου είχε σχετιστεί ως νεαρός αθλητής). Ένα εξάμηνο αργότερα και μάλιστα τιμής ένεκεν ως αρχηγός, μετείχε τελευταία φορά για τον Ολυμπιακό κατά τη νίκη 2-1 με αντίπαλο τη [[Σάντος Φουτεμπόλ Κλούμπε|Σάντος]] της [[Βραζιλία]]ς και του [[Πελέ]],<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124 και 214</ref> όπου σε αυτό το ταραχώδες φιλικό της 4ης Ιουλίου 1961 συνέβαλε ακούσια στο αριθμητικό πλεονέκτημα από τις αρχές της επανάληψης:
{{ρήση|Εις το 7' έγιναν τα μεγάλα επεισόδια. Ο δεξιός ακραίος των Βραζιλιάνων Σορβάζ έκαμε ένα σκληρό φάουλ επί του Κοτρίδη. Ο τελευταίος εκνευρισμένος του επετέθη. Ο Κουντίνιο<ref>[[:en:Antônio Wilson Vieira Honório|''Coutinho'']]: νεότατος τότε κεντρικός επιθετικός που θα εξελιχθεί σε –θεωρούμενο ως– δεύτερο κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών για το σύλλογο έπειτα τον Πελέ, με τον οποίον συνέθεσαν άκρως παραγωγικό δίδυμο (370 και 1.091 γκολ αντίστοιχα). [http://www.fifa.com/worldcup/archive/chile1962/teams/team=43924/players.html Παγκόσμιος πρωταθλητής 1962 με τη Βραζιλία], παρότι [http://www.fifa.com/worldfootball/statisticsandrecords/players/player=69901/index.html χωρίς συμμετοχή] εξαιτίας τραυματισμού.</ref> έτρεξε γρήγορα και κατάφερε ένα δυνατόν λάκτισμα επί του Κοτρίδη. Από εκεί και πέρα ο στίβος του γηπέδου του Παναθηναϊκού έγινε αρένα, όπου Έλληνες και Βραζιλιάνοι ποδοσφαιρισταί αλληλοεδέρνοντο. Όταν η θύελλα επέρασε και η γαλήνη επανήλθεν, ο διαιτητής κ. Ιωαννίδης απέβαλε τον Κουντίνιο και η Σάντος συνέχισεν αγωνιζόμενη με δέκα παίκτας.<ref>εφημ. «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» 5 Ιουλ. 1961<br />[αναδημοσίευση Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 218]</ref>}}Θεωρείται ακόμα και σήμερα ως ο κορυφαίος Έλληνας σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις [[πέναλτι]] με 36/38 εκτελέσεις σε επίσημους αγώνες.
{{ρήση|Εις το 7' έγιναν τα μεγάλα επεισόδια. Ο δεξιός ακραίος των Βραζιλιάνων Σορβάζ έκαμε ένα σκληρό φάουλ επί του Κοτρίδη. Ο τελευταίος εκνευρισμένος του επετέθη. Ο Κουντίνιο<ref>[[:en:Antônio Wilson Vieira Honório|''Coutinho'']]: νεότατος τότε κεντρικός επιθετικός που θα εξελιχθεί στο –θεωρούμενο ως– δεύτερο κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών για το σύλλογο έπειτα τον Πελέ, με τον οποίον συνέθεσαν άκρως παραγωγικό δίδυμο (370 και 1.091 γκολ αντίστοιχα). [http://www.fifa.com/worldcup/archive/chile1962/teams/team=43924/players.html Παγκόσμιος πρωταθλητής 1962 με τη Βραζιλία], παρότι τραυματίας που [http://www.fifa.com/worldfootball/statisticsandrecords/players/player=69901/index.html δεν χρησιμοποιήθηκε].</ref> έτρεξε γρήγορα και κατάφερε ένα δυνατόν λάκτισμα επί του Κοτρίδη. Από εκεί και πέρα ο στίβος του γηπέδου του Παναθηναϊκού έγινε αρένα, όπου Έλληνες και Βραζιλιάνοι ποδοσφαιρισταί αλληλοεδέρνοντο. Όταν η θύελλα επέρασε και η γαλήνη επανήλθεν, ο διαιτητής κ. Ιωαννίδης απέβαλε τον Κουντίνιο και η Σάντος συνέχισεν αγωνιζόμενη με δέκα παίκτας.<ref>εφημ. «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» 5 Ιουλ. 1961 [αναδημοσίευση Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 218]</ref>}}
Ο Ρωσίδης απουσίαζε με τραύμα στο κεφάλι από το [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1960-61#Ο τελικός|3-0 επί του Πανιωνίου για τον τελικό κυπέλλου]], γεγονός που τον είχε υποχρεώσει να προωθηθεί σε [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Πλάγιος επιθετικός (Δεξιός RW ή αριστερός LW)|ακραίο επιθετικό]] κατά το β' ημίχρονο.<ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=125&dc=3&db=07&da=1961 Επεκράτησαν η παράδοσις και η «δύναμις της φανέλλας»], Ευάγγελος Φουντουκίδης για την εφημ. ΕΘΝΟΣ, 3 Ιουλ. 1967 σελ. 6</ref> Επίσης αρχηγός στη συγκεκριμένη αναμέτρηση δύο ημέρες νωρίτερα, εκείνη θα αποδεικνυόταν η δική του αποχαιρετιστήρια επίσημη, καθώς την ερχόμενη περίοδο 1961-62 θα εμφανιστεί μόνο σε ορισμένες φιλικές.<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 123 και 234-235</ref>

Ο Κοτρίδης θεωρείται ακόμα και σήμερα ως ο κορυφαίος Έλληνας σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις [[πέναλτι]] με 36/38 εκτελέσεις σε επίσημους αγώνες.


=== Στις εθνικές ομάδες ===
=== Στις εθνικές ομάδες ===
Γραμμή 51: Γραμμή 54:
:: [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1950-1951#Πρωταθλητής|1951]], [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1953-1954#Πρωταθλητής|1954]], [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1954-1955#Πρωταθλητής|1955]], [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1955-1956#Πρωταθλητής|1956]], [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1956-1957#Πρωταθλητής|1957]], [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1957-1958#Πρωταθλητής|1958]] και [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1958-1959#Πρωταθλητής|1959]]
:: [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1950-1951#Πρωταθλητής|1951]], [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1953-1954#Πρωταθλητής|1954]], [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1954-1955#Πρωταθλητής|1955]], [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1955-1956#Πρωταθλητής|1956]], [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1956-1957#Πρωταθλητής|1957]], [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1957-1958#Πρωταθλητής|1958]] και [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1958-1959#Πρωταθλητής|1959]]
* '''8''' [[Κύπελλο Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών)|κύπελλα Ελλάδας]]:
* '''8''' [[Κύπελλο Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών)|κύπελλα Ελλάδας]]:
:: [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1950-51#Τελικός|1951]], [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1951-52#Τελικός|1952]], [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1952-53#Τελικός|1953]] <small>''χωρίς συμμετοχή στον τελικό''</small>, [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1953-54#Τελικός|1954]], [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1956-57#Ο τελικός|1957]], [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1957-58#Ο τελικός|1958]], [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1958-59#Ο τελικός|1959]] <small>''χωρίς συμμετοχή στον τελικό''</small> και [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1959-60#Ο τελικός|1960]] ''<small>(δεν μετείχε σε αγώνα της νικηφόρας διοργάνωσης 1961)</small>''
:: [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1950-51#Τελικός|1951]], [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1951-52#Τελικός|1952]], [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1952-53#Τελικός|1953]] <small>''χωρίς συμμετοχή στον τελικό''</small>, [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1953-54#Τελικός|1954]], [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1956-57#Ο τελικός|1957]] ''<small>(στον τελικό άνοιξε το σκορ με κεφαλιά)</small>'', [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1957-58#Ο τελικός|1958]], [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1958-59#Ο τελικός|1959]] <small>''χωρίς συμμετοχή στον τελικό''</small> και [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1959-60#Ο τελικός|1960]] – ''<small>δεν μετείχε σε κάποιον αγώνα της νικηφόρας διοργάνωσης 1960-61</small>''
* '''11''' [[Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιώς|πρωταθλήματα ΕΠΣ Πειραιώς]]:
* '''11''' [[Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιώς|πρωταθλήματα ΕΠΣ Πειραιώς]]:
:: [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1948-49#Α΄ Κατηγορία|1949]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1949-50#Α΄ Κατηγορία|1950]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1950-51#Α1 Κατηγορία|1951]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1951-52#Α΄ Κατηγορία|1952]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1952-53#Α΄ Κατηγορία|1953]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1953-54#Α΄ Κατηγορία|1954]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1954-55#Α΄ Κατηγορία|1955]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1955-56#Α΄ Κατηγορία|1956]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1956-57#Α΄ Κατηγορία|1957]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1957-58#Α΄ Κατηγορία|1958]] και [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1958-59#Σύνοψη|1959]]
:: [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1948-49#Α΄ Κατηγορία|1949]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1949-50#Α΄ Κατηγορία|1950]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1950-51#Α1 Κατηγορία|1951]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1951-52#Α΄ Κατηγορία|1952]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1952-53#Α΄ Κατηγορία|1953]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1953-54#Α΄ Κατηγορία|1954]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1954-55#Α΄ Κατηγορία|1955]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1955-56#Α΄ Κατηγορία|1956]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1956-57#Α΄ Κατηγορία|1957]], [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1957-58#Α΄ Κατηγορία|1958]] και [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1958-59#Σύνοψη|1959]]
* '''μία''' (1) φορά δεύτερος σκόρερ Πανελλήνιου πρωταθλήματος:
* '''μία''' (1) φορά δεύτερος σκόρερ Πανελλήνιου πρωταθλήματος:
:: [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1953-1954#Στατιστικά|1954]].
:: [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1953-1954#Στατιστικά|1954]] με 6 τέρματα (ένα λιγότερο από τον [[Χριστόφορος Γιεντζής|Γιεντζή]] του [[Π.Α.Ο.Κ. (ποδόσφαιρο ανδρών)|ΠΑΟΚ]]).




== Παραπομπές - σημειώσεις ==
== Παραπομπές - σημειώσεις ==

Έκδοση από την 07:57, 25 Ιουνίου 2015

Μπάμπης Κοτρίδης

Ο Μπάμπης Κοτρίδης (μέσον) με Μουράτη και Ρωσίδη
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης30 Οκτωβρίου 1928
Τόπος γέννησηςΔραπετσώνα, Ελλάδα
Ημερ. θανάτου18 Απριλίου 2009 (80 ετών)
Τόπος θανάτουΑθήνα, Ελλάδα
ΘέσηΜέσος
Ομάδες νέων
1945-1947Ολυμπιακός Πειραιώς
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1947-1961Ολυμπιακός Πειραιώς223(48)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1951-1957Ελλάδα18(1)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Χαράλαμπος (Μπάμπης) Κοτρίδης (30 Οκτωβρίου 1928,[1] Δραπετσώνα – 18 Απριλίου 2009,[2] Αθήνα) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε αποκλειστικά με τον Ολυμπιακό Πειραιώς, όπως και αθλητής του στίβου ως έφηβος στον Πανιώνιο.

Σταδιοδρομία

Σε συλλογικό επίπεδο

Γεννήθηκε στη Δραπετσώνα και μεγάλωσε στην Καλλιθέα, ξεκίνησε δε τον αθλητισμό από το γειτονικό Πανιώνιο και τα 400 μέτρα με εμπόδια λόγω μεγάλου ύψους. Όταν τον παρακολούθησε να παίζει ποδόσφαιρο σε αλάνα ο Γιώργος Μαλεύρης, πρότεινε να δοκιμαστεί στην ΑΕΚ που απορρίφθηκε και ακολούθως τους Ερυθρόλευκους, όντας εκείνος ενεργός ακόμη αμυντικός τους.[3]

Ο επονομαζόμενος Ψηλός υπέγραψε δελτίο το 1945,[4] αρχικά προπονούμενος με τα τσικό (σημερινά τμήματα υποδομής), και παράλληλα συνέχισε στο στίβο του Πανιωνίου. Το 1946 επιλέχθηκε για το αντιπροσωπευτικό εθνικό συγκρότημα ως άλτης του ύψους, αλλά σύντομα αφοσιώθηκε στην ποδοσφαιρική δραστηριότητα μετά παρότρυνση των Βαγγέλη και Γιάννη Χέλμη, υπευθύνων της β' ομάδας του σωματείου. Την πρώτη εμφάνιση με την αντίστοιχη α' πραγματοποίησε στις 17 Σεπτεμβρίου 1947, αγωνιζόμενος από το 46' κατά το εντός έδρας φιλικό 5-0 επί της Βικτώρια Αθηνών,[5] ενώ σε επίσημη συνάντηση έλαβε μέρος 16 μήνες αργότερα. Αντίπαλος υπήρξε ο Έσπερος Καλλιθέας στο Ποδηλατοδρόμιο για τη νίκη κυπέλλου με 3-1 της 30ης Ιανουαρίου 1949,[6] μόλις 8 ημέρες έπειτα το ντεμπούτο του Ηλία Ρωσίδη.[7] Οι δύο τους θα εγκαταλείψουν σχεδόν ταυτόχρονα την ενεργό δράση, έχοντας ενδιάμεσα διαγράψει πολυετή πορεία για τον Ολυμπιακό, καταλάβει τις κορυφαίες θέσεις σε μία σειρά στατιστικών κατηγοριών συμμετοχών, χριστεί αρχηγοί και διεθνείς. Στο ίδιο γήπεδο και την 16η Απριλίου ο Κοτρίδης σημείωσε το παρθενικό του τέρμα, όταν η αντίσταση του Αργοναύτη στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πειραιώς κάμφθηκε με 2-1 χάρις σε δύο δικά του (5' και 60'),[8] παρά την επάνοδο (για 10 εβδομάδες και τελευταία φορά) του δεινότατου σκόρερ Γιάννη Βάζου.[9]

Στη βασική 11άδα καθιερώθηκε την επόμενη αγωνιστική περίοδο 1949-50, ως αριστερός μέσος (με το Διονύση Μινάρδο στην αντίθετη πλευρά του γηπέδου) κατόπιν της αποχώρησης του 37χρονου Γιώργου Βαγιακάκου. Η αειθαλής παρουσία του προκατόχου, του επέτρεψε μόνον στα 21 να καταλάβει τη θέση που πάντως διατήρησε μέχρι την –προχωρημένη για τότε– ηλικία των 32. Υπήρξε αναντικατάστατο στέλεχος σε όλη την επιτυχημένη ερυθρόλευκη εποχή του '50, διατελώντας από τους αρχηγούς της ομάδας.[10] Τελευταία των 11 συναπτών περιόδων του ως βασικός, αποτέλεσε η 1959-60 και εναρκτήρια της Α' Εθνικής κατηγορίας, συγκαταλεγόμενος σε όσους "ένωσαν" την πρώτη μεταπολεμική 15ετία με το σύγχρονο μισό αιώνα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ολοκλήρωσε τη σταδιοδρομία του την επόμενη 1960-61, με συμπλήρωση των εξής 259 επίσημων εμφανίσεων:

... αναδείχτηκε σε μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της ποδοσφαιρικής Ελλάδας. Παίκτης με θαυμάσιο κοντρόλ, καλή ντρίμπλα, φοβερή αντοχή και «ολυμπιακό σθένος», ήταν πολλές φορές μια ομάδα μόνος του.

Αλεξανδρής-Λέκκας[4]

00000000000000000000 113 στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα και την Α' Εθνική (24 τέρματα)
00000000000000000000 044 στο κύπελλο Ελλάδας (10)
00000000000000000000 002 στο κύπελλο Πρωταθλητριών
00000000000000000000 100 στο Πειραϊκό πρωτάθλημα (24)
και 160 σε φιλικά με εγχώριους ή ξένους αντιπάλους (τουλάχιστον 22 γκολ).[11] [3]

Ειδικά το διάστημα 1946-1959 του Πανελλήνιου, πρόκειται για τον τρίτο των Ερυθρόλευκων σε συμμετοχές (85 – Ρωσίδης 97, Σούλης Κίνλεϊ 89) και δεύτερο σκόρερ τους (23 τέρματα με Γιάννη Ιωάννου, Θέμη Μουστακλή και Θανάση Μπέμπη – 33 ο Ηλίας Υφαντής).[12] Οι ιστορικοί ερευνητές του συλλόγου Στάθης Αρβανίτης και Ηλίας Λέκκας, αμφότεροι καταγράφουν ότι επί 4,5 σχεδόν χρόνια (Ιούλιος 1954-Φεβρουάριος 1959) απουσίασε σε μόλις ένα αγώνα της διοργάνωσης (τελικές φάσεις, προκριματική 1956, διπλό μπαράζ 1957), ρεκόρ που υπερβαίνει μόνο ο Ρωσίδης με έναν σε 7,5 (1951-1958).[13] [12] Στη δε Α' κατηγορία της τοπικής ΕΠΣ Πειραιώς 1925 έως 1959, οι "διόσκουροι" παίκτες έχουν στο ενεργητικό τους περισσότερες αναμετρήσεις από κάθε άλλον (ο Ρωσίδης 103 ή 104).[14] [15] Επιπλέον, ο Αρβανίτης τους περιλαμβάνει "με τους πιο αντιπροσωπευτικούς στην κάθε δεκαετία που εδημιούργησαν τον Θρύλο" και συγκεκριμένα την 1950-1960.[16]

Το τελευταίο τέρμα σε επίσημη συνάντηση πέτυχε στις 18 Δεκεμβρίου 1960, ανοίγοντας το σκορ για το εντός έδρας 3-1 πρωταθλήματος επί της ΑΕΚ, ενώ η επόμενη αγωνιστική την 15η Ιανουαρίου και το 0-0 του σταδίου Ν. Σμύρνης με τον Πανιώνιο υπήρξε η καταληκτική εμφάνιση της 12χρονης παρουσίας του σε επίπεδο διοργανώσεων[17] (συμπτωματικά και στις δύο περιπτώσεις, εναντίον σωματείων που μέσω διαφορετικού τρόπου είχε σχετιστεί ως νεαρός αθλητής). Ένα εξάμηνο αργότερα και μάλιστα τιμής ένεκεν ως αρχηγός, μετείχε τελευταία φορά για τον Ολυμπιακό κατά τη νίκη 2-1 με αντίπαλο τη Σάντος της Βραζιλίας και του Πελέ,[18] όπου σε αυτό το ταραχώδες φιλικό της 4ης Ιουλίου 1961 συνέβαλε ακούσια στο αριθμητικό πλεονέκτημα από τις αρχές της επανάληψης:

Εις το 7' έγιναν τα μεγάλα επεισόδια. Ο δεξιός ακραίος των Βραζιλιάνων Σορβάζ έκαμε ένα σκληρό φάουλ επί του Κοτρίδη. Ο τελευταίος εκνευρισμένος του επετέθη. Ο Κουντίνιο[19] έτρεξε γρήγορα και κατάφερε ένα δυνατόν λάκτισμα επί του Κοτρίδη. Από εκεί και πέρα ο στίβος του γηπέδου του Παναθηναϊκού έγινε αρένα, όπου Έλληνες και Βραζιλιάνοι ποδοσφαιρισταί αλληλοεδέρνοντο. Όταν η θύελλα επέρασε και η γαλήνη επανήλθεν, ο διαιτητής κ. Ιωαννίδης απέβαλε τον Κουντίνιο και η Σάντος συνέχισεν αγωνιζόμενη με δέκα παίκτας.[20]

Ο Ρωσίδης απουσίαζε με τραύμα στο κεφάλι από το 3-0 επί του Πανιωνίου για τον τελικό κυπέλλου, γεγονός που τον είχε υποχρεώσει να προωθηθεί σε ακραίο επιθετικό κατά το β' ημίχρονο.[21] Επίσης αρχηγός στη συγκεκριμένη αναμέτρηση δύο ημέρες νωρίτερα, εκείνη θα αποδεικνυόταν η δική του αποχαιρετιστήρια επίσημη, καθώς την ερχόμενη περίοδο 1961-62 θα εμφανιστεί μόνο σε ορισμένες φιλικές.[22]

Ο Κοτρίδης θεωρείται ακόμα και σήμερα ως ο κορυφαίος Έλληνας σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις πέναλτι με 36/38 εκτελέσεις σε επίσημους αγώνες.

Στις εθνικές ομάδες

Αγωνίστηκε για πρώτη φορά με την Εθνική Ελλάδας στις 8 Απριλίου 1951, στον εκτός έδρας αγώνα εναντίον της Β' Ιταλίας, που διεξήχθη στο Παλέρμο, στο πλαίσιο του Κυπέλλου Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου. Συνολικά με τη γαλανόλευκη φανέλα αγωνίστηκε σε 18 αγώνες και σημείωσε ένα γκολ. Είναι από τους λίγους Έλληνες αθλητές που έγινε διεθνής σε δύο διαφορετικά αθλήματα.

Τίτλοι - διακρίσεις

Ως ποδοσφαιριστής[23] [24]

1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958 και 1959
1951, 1952, 1953 χωρίς συμμετοχή στον τελικό, 1954, 1957 (στον τελικό άνοιξε το σκορ με κεφαλιά), 1958, 1959 χωρίς συμμετοχή στον τελικό και 1960 – δεν μετείχε σε κάποιον αγώνα της νικηφόρας διοργάνωσης 1960-61
1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958 και 1959
  • μία (1) φορά δεύτερος σκόρερ Πανελλήνιου πρωταθλήματος:
1954 με 6 τέρματα (ένα λιγότερο από τον Γιεντζή του ΠΑΟΚ).

Παραπομπές - σημειώσεις

  1. ↑ Χαράλαμπος "Μπάμπης" Κοτρίδης, eu-football.info
  2. ↑ "Έφυγε" ο Μπάμπης Κοτρίδης, sport24.gr
  3. ↑ 3,0 3,1 "H ιστορία του Ολυμπιακού", Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996, τόμ. Β, σελ. 746
  4. ↑ 4,0 4,1 Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124
  5. ↑ Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 108 και 110
  6. ↑ Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124 και 115
  7. ↑ "Αυτός είναι ο Ολυμπιακός • Η ένδοξη ιστορία του δημοφιλούς συλλόγου", Πάνος Μακρίδης - Ευάγγελος Φουντουκίδης, έκδοση εφημ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ», Αθήναι 1957, σελ. 73
  8. ↑ Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 114 και 118-119
  9. ↑ Μακρίδης-Φουντουκίδης, ό.π, 74-75
  10. ↑ Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 181
  11. ↑ "Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου", Στάθης Αρβανίτης, Εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 34, 80 και 346
  12. ↑ 12,0 12,1 Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 202 και 200
  13. ↑ Αρβανίτης, ό.π, σελ. 268
  14. ↑ Αρβανίτης, ό.π, 34-36
  15. ↑ Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Β, σελ. 723 και 728-729
  16. ↑ σε σύστημα 3-2-5 (με παρένθεση η θητεία τους στην Ανδρών Ελλάδας ως μέλη του Ολυμπιακού, 1948-1967):
    Θεοδωρίδης (12, Αρχηγός 2) – Ρωσίδης (29, Αρχηγός 17), Κίνλεϊ (5), Μουράτης † (16/1 γκολ, Αρχηγός 2) – Πολυχρονίου (27, Αρχηγός 15), Κοτρίδης † (18/1) – Ιωάννου (3), Δαρίβας (16/4), Υφαντής (7/2), Μπέμπης (15, Αρχηγός 7), Δρόσος † (8).
    [Αρβανίτης, ό.π, σελ. 21 και 45]
  17. ↑ Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 220-222
  18. ↑ Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124 και 214
  19. ↑ Coutinho: νεότατος τότε κεντρικός επιθετικός που θα εξελιχθεί στο –θεωρούμενο ως– δεύτερο κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών για το σύλλογο έπειτα τον Πελέ, με τον οποίον συνέθεσαν άκρως παραγωγικό δίδυμο (370 και 1.091 γκολ αντίστοιχα). Παγκόσμιος πρωταθλητής 1962 με τη Βραζιλία, παρότι τραυματίας που δεν χρησιμοποιήθηκε.
  20. ↑ εφημ. «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» 5 Ιουλ. 1961 [αναδημοσίευση Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 218]
  21. ↑ Επεκράτησαν η παράδοσις και η «δύναμις της φανέλλας», Ευάγγελος Φουντουκίδης για την εφημ. ΕΘΝΟΣ, 3 Ιουλ. 1967 σελ. 6
  22. ↑ Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 123 και 234-235
  23. ↑ Αρβανίτης, ό.π, σελ. 23, 257 και 333
  24. ↑ Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 22

Πηγές

  • H Ιστορία του Ολυμπιακού , Έκδοση Γ.Χ. Αλεξανδρής , Αθήνα, 1996
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπάμπης_Κοτρίδης&oldid=5319017"