Διονύσης Μινάρδος
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 1922 | ||
| Τόπος γέννησης | Πειραιάς, Ελλάδα | ||
| Ημερ. θανάτου | 1992 | ||
| Τόπος θανάτου | Πειραιάς, Ελλάδα | ||
| Θέση | Μέσος | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1938-1943 | Εθνικός Πειραιώς | ||
| 1944-1952 | Ολυμπιακός Πειραιώς | 23 | (3) |
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1948-1950 | Ελλάδα | 7 | (0) |
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 1958-1959 | ΠΑΟΚ | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Ο Διονύσης Μινάρδος (Πειραιάς, 1922 - 1992) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής και στη συνέχεια προπονητής ποδοφαίρου.
Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή και από το 1938 έως το 1943 ανήκε στον Εθνικό Πειραιώς. Κατά το δεύτερο εξάμηνο εκείνου του έτους τον διεκδίκησε ο γείτονας Ολυμπιακός, στον οποίον τελικά εντάχθηκε "επίσημα" (με τις αθλητικές αρχές σε αδράνεια επί Κατοχής) στις αρχές του 1944.[1]
Τα επόμενα χρόνια έλαβε μέρος για το νέο του σύλλογο σε 119 επίσημους αγώνες ως εξής:[2]
- 23 του Πανελλήνιου πρωταθλήματος σημειώνοντας 3 τέρματα
- 78 του πρωταθλήματος ΕΠΣ Πειραιώς (άγνωστος αριθμός τερμάτων)
- 18 του κυπέλλου Ελλάδας με 2 τέρματα
και επίσης σε 149 φιλικούς με ελληνικές και ξένες ομάδες.
Εθνική Ελλάδας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρίστηκε 7 φορές διεθνής με την Ελλάδα και συγκεκριμένα ήταν παρών σε όλες τις συναντήσεις της πρώτης μεταπολεμικής διετίας 1948-Φεβρουάριος 1950.[3] Επιλέχθηκε, αφενός για τον παρθενικό αγώνα εθνικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος κατόπιν 10 χρόνων Β' Π.Π και Εμφυλίου,[4] αφετέρου στην ευρύτερη νίκη της μέχρι σήμερα ιστορίας της, ένα φιλικό 8-0 επί της Συρίας το 1949.[5]
Προπονητική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εγκατέλειψε την ενεργό δράση ως παίκτης το 1952 και ασχολήθηκε με την προπονητική. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε τεχνικός του ΠΑΟΚ την περίοδο 1958-59, τελευταία πριν την καθιέρωση της Α' εθνικής κατηγορίας.
Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Πειραιώς[6]
- 1947, 1948 και 1951
- 1947, 1951 και 1952 — στο τελευταίο δεν αγωνίστηκε κατά τον πρώτο ή τον επαναληπτικό τελικό[7]
- 1946, 1947, 1948, 1949, 1950, 1951 και 1952.
Ως ποδοσφαιριστής του Εθνικού ΕΠΣ Πειραιώς
- 1 πρωτάθλημα Πειραιώς:
- 1939.
Παραπομπές - σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ "Αυτός είναι ο Ολυμπιακός • Η ένδοξη ιστορία του δημοφιλούς συλλόγου", Πάνος Μακρίδης - Ευάγγελος Φουντουκίδης, έκδοση εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ», Αθήνα 1957, σελ. 57
- ↑ "Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου", Στάθης Αρβανίτης, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 35, 83 και 348
- ↑ Διονύσης Μινάρδος, βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info
- ↑ Ελλάδα - Τουρκία 1:3
- ↑ 25 Νοεμβρίου, γήπεδο Παναθηναϊκού [1]
- ↑ ""Η ιστορία του Ολυμπιακού", ό.π, σελ. 24
- ↑ ""Η ιστορία του Ολυμπιακού", ό.π, σελ. 333
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- H Ιστορία του Ολυμπιακού, Εκδόσεις Γ.Χ. Αλεξανδρή, Αθήνα 1996
- Θρύλος • πορεία μέσα στο χρόνο, Εκδόσεις Ηλιοτρόπιο, Αθήνα 1997, ISBN 960-3420-49-2
- Χρυσός Θρύλος, Εκδόσεις Art Press, Αθήνα 1997
- Εθνική Ελλάδος • Πορεία μέσα στο χρόνο, Εκδόσεις Παπαζήση Αθήνα 2001, ISBN 960-0210-82-9
- Ολυμπιακός • Ένα αρχείο, μία ιστορία, Εκδόσεις Μίλητος 1998, ISBN 960-8460-09-3
- Αλμανάκ, περιοδικό «ΕΙΚΟΝΕΣ», Αθήνα 1991
- 80 χρόνια, 80 μορφές, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2005, ISBN 960-4420-21-6
| |||||
| |||||