Μετάβαση στο περιεχόμενο

Άλμα εις ύψος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στίβος
Άλμα εις ύψος
Ρεκόρ ανδρών
ΠαγκόσμιοΧαβιέρ Σοτομαγιόρ Κούβα Κούβα 2,45 μέτρα (1993)
ΟλυμπιακόΤσαρλς Όστιν  ΗΠΑ 2,39 μέτρα (1996)
Ρεκόρ γυναικών
ΠαγκόσμιοΓιαροσλάβα Μάχουτσικ  Ουκρανία 2,10 μέτρα (2024)
ΟλυμπιακόΓελένα Σλεσαρένκο Ρωσία 2,06 μέτρα (2004)

Το άλμα εις ύψος είναι ένα από τα αγωνίσματα του στίβου. Οι αγωνιζόμενοι πρέπει να πάρουν φόρα και να περάσουν πάνω από τον πήχη χωρίς να τον ρίξουν κάτω. Το αγώνισμα είναι, μαζί με το άλμα επί κοντώ, ένα από τα δύο κάθετα αγωνίσματα άλματος στο Ολυμπιακό πρόγραμμα στίβου. Από την αρχαιότητα, οι αγωνιζόμενοι έχουν εισαγάγει όλο και πιο αποτελεσματικές τεχνικές για να φτάσουν στις σύγχρονες μορφές.

Οι άλτες πρέπει να απογειώνονται από το ένα πόδι (η επικίνδυνη απογείωση με τα δύο πόδια, όπως συνέβαινε σε κάποιες παλαιότερες μορφές αλμάτων, απαγορεύεται αυστηρά). Ένα άλμα θεωρείται αποτυχημένο εάν ο αθλητής ρίξει τον πήχη, αγγίξει το έδαφος ή χτυπήσει το επίπεδο του πλησιέστερου άκρου του πήχη πριν από την εκτίναξη (ή φυσικά αν απογειωθεί με τα δύο πόδια).[1]

Οι αγωνιζόμενοι μπορούν να αρχίσουν να πηδούν σε οποιοδήποτε ύψος ανακοινωθεί από τον επικεφαλής κριτή ή μπορούν να περάσουν κατά την κρίση τους. Οι περισσότεροι αγώνες αναφέρουν ότι τρία διαδοχικά χαμένα άλματα, σε οποιοδήποτε ύψος ή συνδυασμό υψών, θα αποκλείσουν τον άλτη από τη διοργάνωση. Η νίκη πηγαίνει στον άλτη που ξεπερνά το μεγαλύτερο ύψος στον αγώνα. Εάν δύο ή περισσότεροι άλτες έρθουν ισόπαλοι σε τελικό αποτέλεσμα τότε λαμβάνονται υπόψη: 1) οι λιγότερες αποτυχίες στο ύψος στο οποίο σημειώθηκε η ισοπαλία και 2) οι λιγότερες αποτυχίες σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Εάν το αγώνισμα παραμένει ισόπαλο για την πρώτη θέση, οι άλτες έχουν ένα άλμα, ξεκινώντας από το επόμενο ύψος πάνω από την υψηλότερη επιτυχία τους. Οι άλτες έχουν μία προσπάθεια σε κάθε ύψος. Εάν μόνο ένας πετύχει, αυτός ή αυτή κερδίζει. Αν το κάνουν περισσότεροι από ένας, αυτοί δοκιμάζουν με τον πήχη σε μεγαλύτερο ύψος. Εάν κανένας δεν κατάφερει να περάσει, όλοι συνεχίζουν με τον πήχη σε χαμηλότερο ύψος.

Η περιοχή άλματος περιλαμβάνει ένα διάδρομο μήκους τουλάχιστον 15 μέτρων, μία εγκάρσια ράβδο (πήχη) μήκους τεσσάρων μέτρων και ένα στρώμα πρόσκρουσης. Για να ολοκληρώσουν το άλμα εις ύψος οι άλτες τρέχουν προς τον πήχη επιχειρώντας να τον περάσουν. Τα παπούτσια για άλτες στους Ολυμπιακούς Αγώνες μπορούν να έχουν μέγιστο πάχος 13 χιλιοστών στη σόλα και 19 χιλιοστών στη φτέρνα.[2]

Ιστορία και τεχνικές του αγωνίσματος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως πρώτος αθλητής στην ιστορία του αγωνίσματος αναφέρεται ο Άγγλος Δ. Γουόκερ, ο οποίος το 1834 πήδησε τα 1,68 μέτρα στους αγώνες "Μπρίτσι Μάιλ Εξερσάιζ". Η επόμενη αναφορά του αγωνίσματος είναι το 1864 στην αθλητική αναμέτρηση των Πανεπιστημίων Κέϊμπριτζ - Οξφόρδης, στην οποία νικητής αναδείχθηκε ο Γκόουκ με 1,65 μέτρα. Το 1866 στο πρώτο Αγγλικό πρωτάθλημα στίβου επικράτησαν οι Ρούπελ και Λιτλ με την ίδια επίδοση 1,755 μ. Το επόμενο ρεκόρ ήταν του Μπροκς που πήδησε 1,80 μ. το 1875. Το 1912 ο Αμερικανός Τζορτζ Χόριν πέρασε πρώτος τα δύο μέτρα με 2,006 μ.[3]

Οι πρώτοι άλτες χρησιμοποιούσαν είτε μια περίτεχνη προσέγγιση ευθεία είτε μια τεχνική ψαλιδιού. Στα μετέπειτα χρόνια, ο πήχης προσεγγιζόταν διαγώνια και ο άλτης πέταξε πρώτα το εσωτερικό πόδι και μετά το άλλο πάνω από τη μπάρα με μία ψαλιδωτή κίνηση.

Γύρω στις αρχές του 20ού αιώνα, οι τεχνικές άρχισαν να αλλάζουν, ξεκινώντας με το Eastern cut-off (Ανατολικό κατ-οφ) του Ιρλανδοαμερικανού Μάικλ Σουίνι ως παραλλαγή της τεχνικής του ψαλιδιού. Αύξησε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 1,97 μέτρα το 1895. Η τεχνική διατηρήθηκε για τουλάχιστον μισό αιώνα και η πιο επιτυχημένη του άλματος εις ύψος, Γιολάντα Μπάλας από τη Ρουμανία, χρησιμοποίησε αυτή την τεχνική για να κυριαρχήσει στο άλμα εις ύψος γυναικών για περίπου 10 χρόνια μέχρι την αποχώρησή της το 1967.

Τεχνική ψαλιδιού, 1928

Οι Αμερικανοί και οι Σοβιετικοί άλτες ήταν οι πιο επιτυχημένοι για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες και πρωτοστάτησαν στην τεχνική δρασκελισμού (straddle technique, τεχνική στραντλ). Οι άλτες περιέστρεψαν τον κορμό τους, την κοιλιά προς τα κάτω, γύρω από τον πήχη, επιτυγχάνοντας την πιο αποτελεσματική και υψηλότερη απόσταση μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ο Βαλέρι Μπρούμελ της Σοβιετικής Ένωσης υπήρξε ο πιο επιτυχημένος φτάνοντας το ρεκόρ κόσμου στα 2,28 μέτρα και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο το 1964.

Τεχνική δρασκελισμού (στραντλ)

Το 1968 ο Αμερικανός Ντικ Φόσμπερι χρησιμοποιώντας μία νέα τεχνική (Παλμός του Φόσμπερι ή Φλοπ του Φόσμπερι ή σκέτο Φλοπ), κέρδισε το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων του Μεξικού του 1968. Η τεχνική εξαπλώθηκε γρήγορα και σύντομα οι άλτες που τη χρησιμοποιούσαν επικράτησαν.[4] Ο πρώτος αθλητής που τη χρησιμοποίησε και σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ ήταν ο Αμερικανός Ντουάιτ Στόουνς, ο οποίος πέρασε τα 2,30 μέτρα το 1973. Στην πλευρά των γυναικών, η 16χρονη Ούλρικε Μάιφαρτ από τη Δυτική Γερμανία με την τεχνική αυτή, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου το 1972 με 1,92 μέτρα, που ισοφάριζε το παγκόσμιο ρεκόρ γυναικών εκείνη την εποχή.

Παρόλα αυτά, η τεχνική στραντλ δεν εξαφανίστηκε αμέσως. Το 1977, ο 18χρονος Σοβιετικός αθλητής Βλαντίμιρ Γιατσένκο σημείωσε νέο παγκόσμιο ρεκόρ με 2,33 μέτρα και το 1978, αύξησε το ρεκόρ στα 2,34 μέτρα και στα 2,35 μέτρα σε κλειστό στίβο, λίγο πριν ένας τραυματισμός στο γόνατο τερματίσει οριστικά την καριέρα του όταν ήταν μόλις 20 ετών. Στη γυναικεία πλευρά, η Ρόζμαρι Άκερμαν από την Ανατολική Γερμανία, η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα άλτης που πέρασε τα 2 μέτρα αύξησε το παγκόσμιο ρεκόρ από 1,95 μέτρα έως 2,00 μέτρα από το 1974 έως το 1977. Η Άκερμαν κέρδισε επίσης το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων του Μόντρεαλ το 1976, που ήταν η τελευταία φορά που ένας άλτης με την τεχνική στραντλ (άνδρας ή γυναίκα) κέρδισε Ολυμπιακό μετάλλιο.[5] Το 1980, ο Πολωνός Γιάτσεκ Φσόουα, ο χρυσός Ολυμπιονίκης του 1976, κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ με άλμα στα 2,35 μέτρα. Δύο χρόνια πριν, η Ιταλίδα Σάρα Σιμεόνι κατέρριψε το ρεκόρ της Άκερμαν στα 2,01 μέτρα. Έκτοτε όλα τα ρεκόρ σημειώθηκαν με τον παλμό του Φόσμπερι.

Τεχνική Φόσμπερι

Στην τεχνική άλματος με τον παλμό Φόσμπερι ή Φλοπ, ανάλογα με το πόδι άλματος του αθλητή, η εκκίνηση γίνεται δεξιά ή αριστερά του στρώματος του άλματος, τοποθετώντας το πόδι του άλματος πιο μακριά από το έδαφος. Ακολουθούν οκτώ έως δέκα βήματα, με τα πρώτα τρία έως πέντε βήματα να είναι σε ευθεία γραμμή και τα τελευταία πέντε σε καμπύλη. Οι αθλητές γενικά επισημαίνουν την προσέγγισή τους προκειμένου να βρουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια. Η διαδρομή προσέγγισης μπορεί να είναι πιο σημαντική ακόμα και από την απογείωση. Εάν ένας άλτης του ύψους τρέχει με κακό χρονισμό ή χωρίς αρκετή δύναμη, το πέρασμα του πήχη γίνεται περισσότερο πρόκληση. Η προσέγγιση απαιτεί ένα συγκεκριμένο σχήμα ή καμπύλη, τη σωστή ταχύτητα και τον σωστό αριθμό βημάτων. Η γωνία προσέγγισης είναι επίσης κρίσιμη για το βέλτιστο ύψος: οι 50 μοίρες για το προτελευταίο βήμα και οι 40 μοίρες για το τελευταίο βήμα θεωρούνται οι καλύτερες επιλογές.[4]

Το τρέξιμο δημιουργεί την ορμή και δίνει τον τόνο για ένα άλμα. Ο αθλητής ξεκινά σπρώχνοντας το πόδι της απογείωσης με αργά, δυνατά βήματα και μετά αρχίζει να επιταχύνει. Το πόδι απογείωσης του αθλητή θα προσγειωθεί στο πρώτο σκαλοπάτι της καμπύλης και θα συνεχίσει να επιταχύνει, εστιάζοντας το σώμα του προς την αντίθετη πίσω γωνία του στρώματος. Ενώ μένει όρθιος, ο αθλητής κάνει τα δύο τελευταία του βήματα με έμφαση στο πλήρες πάτημα του ποδιού.

Οι περισσότεροι μεγάλοι άλτες της τεχνικής στραντλ έτρεχαν σε γωνίες περίπου 30 έως 40 μοιρών. Το μήκος της διαδρομής καθορίζεται από την ταχύτητα της προσέγγισης. Πιο αργό τρέξιμο απαιτεί περίπου οκτώ βήματα, αλλά ένα πιο γρήγορο άλμα εις ύψος μπορεί να χρειαστεί περίπου 13 διασκελισμούς. Η μεγαλύτερη ταχύτητα επιτρέπει σε μεγαλύτερο μέρος της πρόσθιας ορμής του σώματος να ωθωθεί προς τα επάνω.[6]

Η προσέγγιση στο στρώμα σε διαδρομή σχήματος J που ευνοείται στην τεχνική Φόσμπερι ή Φλοπ επιτρέπει την ταχύτητα, την ικανότητα στροφής στον αέρα (κεντρομόλος δύναμη) και καλή θέση απογείωσης, η οποία βοηθά στη μετατροπή της οριζόντιας ορμής σε κάθετη ορμή. Οι αθλητές πρέπει να γέρνουν στην καμπύλη από τους αστραγάλους τους, όχι από τους γοφούς τους. Αυτό επιτρέπει στους γοφούς τους να περιστρέφονται κατά την απογείωση, κάτι που με τη σειρά του επιτρέπει στο κέντρο βάρους τους να περάσει κάτω από τον πήχη.[7]

Η απογείωση μπορεί να είναι με ένα ή και τα δύο χέρια διπλής. Και στις δύο περιπτώσεις, το πόδι του θα πρέπει να είναι το πιο απομακρυσμένο από τον πήχη, με γωνία προς την αντίθετη πίσω γωνία του εδάφους, καθώς ανεβαίνει το γόνατο στο πόδι που δεν απογειώνεται. Αυτό συνοδεύεται από κίνηση του ενός ή και των δύο χεριών.

Σε αντίθεση με την τεχνική στραντλ, όπου το πόδι απογείωσης "στερεώνεται" στο ίδιο σημείο ανεξάρτητα από το ύψος της ράβδου, οι άλτες παλμού Φόσμπερι πρέπει να προσαρμόσουν την πορεία προσέγγισής τους καθώς ο πήχης ανυψώνεται, έτσι ώστε το σημείο απογείωσης να είναι λίγο πιο μακριά από αυτόν. Οι άλτες που προσπαθούν να φτάσουν σε ύψη ρεκόρ συνήθως αποτυγχάνουν όταν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους κατευθύνεται στην κατακόρυφη προσπάθεια και χτυπούν τον πήχη με το πίσω μέρος των ποδιών τους.[4]

Το γόνατο στο πόδι της μη απογείωσης του αθλητή στρέφει το σώμα του, τοποθετώντας τον στον αέρα με την πλάτη στον πήχη. Στη συνέχεια, ο αθλητής οδηγεί τους ώμους του προς το πίσω μέρος των ποδιών του, καμπυλώνοντας το σώμα του πάνω από τον πήχη. Οι αθλητές μπορούν να δουν πάνω από τον ώμο τους για να κρίνουν πότε πρέπει να ωθήσουν και τα δύο πόδια πάνω από το κεφάλι τους, με αποτέλεσμα το σώμα τους να περάσει τον πήχη και να προσγειωθεί στο στρώμα.[8]

Εξέλιξη παγκοσμίου ρεκόρ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2009 η IAAF (νυν World Athletics) αναγνώρισε 40 παγκόσμια ρεκόρ ανδρών στην ιστορία του αγωνίσματος και 56 ρεκόρ γυναικών.[9]

Επίδοση (μέτρα) Αθλητής και εθνικότητα Ημερομηνία Τόπος αγώνα
2,00 Τζορτζ Χόριν  ΗΠΑ 18 Μαΐου 1912 Πάλο Άλτο, ΗΠΑ
2,01 Έντουαρντ Μπίσον  ΗΠΑ 2 Μαΐου 1914 Μπέρκλεϊ, ΗΠΑ
2,03 Χάρολντ Όσμπορν  ΗΠΑ 27 Μαΐου 1924 Ουρμπάνα, ΗΠΑ
2,04 Ουόλτερ Μάρτι  ΗΠΑ 13 Μαρτίου 1933 Φρέσνο, ΗΠΑ
2,06 Ουόλτερ Μάρτι  ΗΠΑ 28 Απριλίου 1934 Πάλο Άλτο, ΗΠΑ
2,07 Κορνέλιους Τζόνσον  ΗΠΑ 12 Ιουλίου 1936 Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
2,07 Ντέιβ Άλμπριτον  ΗΠΑ 12 Ιουλίου 1936 Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
2,09 Μελ Ουόκερ  ΗΠΑ 12 Αυγούστου 1937 Μάλμε, Σουηδία
2,11 Λέστερ Στιλ  ΗΠΑ 17 Ιουνίου 1941 Λος Άντζελες, ΗΠΑ
2,12 Ουόλτ Ντέιβις 27 Ιουνίου 1953 Ντέιτον, ΗΠΑ
2,15 Τσαρλς Ντούμας  ΗΠΑ 29 Ιουνίου 1956 Λος Άντζελες, ΗΠΑ
2,16 Γιούρι Στεπάνοφ Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 13 Ιουλίου 1957 Λένινγκραντ, Σοβιετική Ένωση
2,17 Τζον Τόμας  ΗΠΑ 30 Απριλίου 1960 Φιλαδέλφεια, ΗΠΑ
2,17 Τζον Τόμας  ΗΠΑ 21 Μαΐου 1960 Κέμπριτζ, ΗΠΑ
2,18 Τζον Τόμας  ΗΠΑ 24 Ιουνίου 1960 Μπέκερσφιλντ, ΗΠΑ
2,22 Τζον Τόμας  ΗΠΑ 1 Ιουλίου 1960 Πάλο Άλτο, ΗΠΑ
2,23 Βαλέρι Μπρούμελ Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 18 Ιουνίου 1961 Μόσχα, Σοβιετική Ένωση
2,24 Βαλέρι Μπρούμελ Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 16 Ιουλίου 1961 Μόσχα, Σοβιετική Ένωση
2,25 Βαλέρι Μπρούμελ Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 31 Αυγούστου 1961 Σόφια, Βουλγαρία
2,26 Βαλέρι Μπρούμελ Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 22 Ιουλίου 1962 Πάλο Άλτο, ΗΠΑ
2,27 Βαλέρι Μπρούμελ Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 29 Σεπτεμβρίου 1962 Μόσχα, Σοβιετική Ένωση
2,28 Βαλέρι Μπρούμελ Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 1 Ιουλίου 1963 Μόσχα, Σοβιετική Ένωση
2,29 Πατ Μάτζντορφ  ΗΠΑ 3 Ιουλίου 1971 Μπέρκλεϊ, ΗΠΑ
2,30 Ντουάιτ Στόουνς  ΗΠΑ 11 Ιουλίου 1971 Μόναχο, Δυτική Γερμανία
2,31 Ντουάιτ Στόουνς  ΗΠΑ 5 Ιουνίου 1976 Φιλαδέλφεια, ΗΠΑ
2,32 Ντουάιτ Στόουνς  ΗΠΑ 4 Αυγούστου 1976 Φιλαδέλφεια, ΗΠΑ
2,33 Βλαντίμιρ Γιατσένκο Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 2 Ιουνίου 1977 Ρίτσμοντ, ΗΠΑ
2,34 Βλαντίμιρ Γιατσένκο Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 16 Ιουνίου 1978 Τυφλίδα, Σοβιετική Ένωση
2,35 Γιάτσεκ Φσόουα Πολωνία 25 Μαΐου 1980 Έμπερσταντ, Δυτική Γερμανία
2,35 Ντίτμαρ Μέγκενμπουργκ Δυτική Γερμανία Δυτική Γερμανία 26 Μαΐου 1980 Ρέχλινγεν, Δυτική Γερμανία
2,36 Γκερντ Βέσιγκ Ανατολική Γερμανία Ανατολική Γερμανία 1 Αυγούστου 1980 Μόσχα, Σοβιετική Ένωση
2,37 Ζου Γιανχούα Κίνα Κίνα 11 Ιουνίου 1983 Πεκίνο, Κίνα
2,38 Ζου Γιανχούα Κίνα Κίνα 22 Σεπτεμβρίου 1983 Σαγκάη, Κίνα
2,39 Ζου Γιανχούα Κίνα Κίνα 10 Ιουνίου 1984 Έμπερσταντ, Δυτική Γερμανία
2,40 Ρούντολφ Ποβαρνίτσιν Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 11 Αυγούστου 1985 Ντονέτσκ, Σοβιετική Ένωση
2,41 Ιγκόρ Πακλίν Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 4 Σεπτεμβρίου 1985 Κόμπε, Ιαπωνία
2,42 Πάτρικ Σιόμπεργκ Σουηδία 30 Ιουνίου 1987 Στοκχόλμη, Σουηδία
2,43 Χαβιέρ Σοτομαγιόρ Κούβα Κούβα 8 Σεπτεμβρίου 1988 Σαλαμάνκα, Ισπανία
2,44 Χαβιέρ Σοτομαγιόρ Κούβα Κούβα 29 Ιουλίου 1989 Σαν Χουάν, Πουέρτο Ρίκο
2,45 Χαβιέρ Σοτομαγιόρ Κούβα Κούβα 27 Ιουλίου 1993 Σαλαμάνκα, Ισπανία
Επίδοση (μέτρα) Αθλήτρια και εθνικότητα Ημερομηνία Τόπος αγώνα
1,46 Νάνσι Βούρχις  ΗΠΑ 20 Μαΐου 1922 Σίμσμπερι, ΗΠΑ
1,485 Ελίζαμπεθ Στάιν  ΗΠΑ 6 Μαΐου 1923 Λιόνια, ΗΠΑ
1,485 Σόφι Έλιοτ-Λιν  ΗΠΑ 6 Αυγούστου 1923 Μπρέντγουντ, Μεγάλη Βρετανία
1,524 Φίλις Γκριν  ΗΠΑ 11 Ιουλίου 1925 Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία
1,552 Φίλις Γκριν  ΗΠΑ 2 Αυγούστου 1926 Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία
1,58 Έθελ Κάθεργουντ Καναδάς Καναδάς 6 Σεπτεμβρίου 1926 Ρετζίνα, Ιταλία
1,58 Λίεν Γκίζολφ Ολλανδία 3 Ιουλίου 1928 Βρυξέλλες, Βέλγιο
1,595 Έθελ Κάθεργουντ Καναδάς Καναδάς 5 Αυγούστου 1928 Μάαστριχτ, Ολλανδία
1,605 Λίεν Γκίζολφ Ολλανδία 18 Αυγούστου 1929 Λος Άντζελες, ΗΠΑ
1,62 Λίεν Γκίζολφ Ολλανδία 12 Ιουνίου 1932 Άμστερνταμ, Ολλανδία
1,65 Τζιν Σίλεϊ  ΗΠΑ 7 Αυγούστου 1932 Λος Άντζελες, ΗΠΑ
1,65 Μίλντρεντ Ντίντρικσον  ΗΠΑ 7 Αυγούστου 1932 Λος Άντζελες, ΗΠΑ
1,66 Ντόροθι Όνταμ Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 29 Μαΐου 1939 Μπρέντγουντ, Μεγάλη Βρετανία
1,66 Έστερ Βανχίρντεν  Νότια Αφρική 29 Μαρτίου 1941 Στέλλενμπος, Νότια Αφρική
1,66 Ιλσεμπίλ Χέρνινγκ Ελβετία Ελβετία 27 Ιουλίου 1941 Λουγκάνο, Ελβετία
1,71 Φάνι Μπλάνκερς-Κουν Ολλανδία 30 Μαΐου 1943 Άμστερνταμ, Ολλανδία
1,72 Σίλα Λέργουιλ Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 7 Ιουλίου 1951 Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία
1,73 Αλεξάνδρα Τσούντινα Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 22 Μαΐου 1954 Κιέβο, Σοβιετική Ένωση
1,74 Θέλμα Χόπκινς Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 5 Μαΐου 1956 Μπέλφαστ, Μεγάλη Βρετανία
1,75 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 14 Ιουλίου 1956 Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,76 Μίλντρεντ ΜακΝτάνιελ  ΗΠΑ 1 Δεκεμβρίου 1956 Μελβούρνη, Αυστραλία
1,76 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 13 Οκτωβρίου 1957 Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,77 Ζενγκ Φενγκρόνγκ Κίνα Κίνα 17 Νοεμβρίου 1957 Πεκίνο, Κίνα
1,78 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 7 Ιουνίου 1958 Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,80 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 22 Ιουνίου 1958 Κλουζ-Ναπόκα, Ρουμανία
1,81 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 31 Ιουλίου 1958 Ποϊάνα Μπρασόβ, Ρουμανία
1,82 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 4 Οκτωβρίου 1958 Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,83 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 18 Οκτωβρίου 1958 Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,84 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 21 Σεπτεμβρίου 1959 Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,85 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 6 Ιουνίου 1960 Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,86 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 10 Ιουλίου 1960 Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,87 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 15 Απριλίου 1961 Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,88 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 18 Ιουνίου 1961 Βαρσοβία, Πολωνία
1,90 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 8 Ιουλίου 1961 Βουδαπέστη, Ουγγαρία
1,91 Γιολάντα Μπάλας  Ρουμανία 16 Ιουλίου 1961 Σόφια, Βουλγαρία
1,92 Ιλόνα Γκουζενμπάουερ Αυστρία Αυστρία 4 Σεπτεμβρίου 1971 Βιέννη, Αυστρία
1,92 Ούλρικε Μάιφαρτ Δυτική Γερμανία Δυτική Γερμανία 4 Σεπτεμβρίου 1972 Μόναχο, Δυτική Γερμανία
1,94 Γιορντάνκα Μπλαγκόεβα Βουλγαρία Βουλγαρία 24 Σεπτεμβρίου 1972 Ζάγκρεμπ, Γιουγκοσλαβία
1,94 Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία Ανατολική Γερμανία 24 Αυγούστου 1974 Ανατολικό Βερολίνο, Ανατολική Γερμανία
1,95 Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία Ανατολική Γερμανία 8 Σεπτεμβρίου 1974 Ρώμη, Ιταλία
1,96 Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία Ανατολική Γερμανία 8 Μαΐου 1976 Δρέσδη, Ανατολική Γερμανία
1,96 Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία Ανατολική Γερμανία 3 Ιουλίου 1977 Δρέσδη, Ανατολική Γερμανία
1,97 Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία Ανατολική Γερμανία 3 Αυγούστου 1977 Ελσίνκι, Φινλανδία
1,97 Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία Ανατολική Γερμανία 14 Αυγούστου 1977 Δυτικό Βερολίνο, Δυτική Γερμανία
2,00 Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία Ανατολική Γερμανία 26 Αυγούστου 1977 Δυτικό Βερολίνο, Δυτική Γερμανία
2,01 Σάρα Σιμεόνι Ιταλία 4 Αυγούστου 1978 Μπρέσια, Ιταλία
2,01 Σάρα Σιμεόνι Ιταλία 31 Αυγούστου 1978 Πράγα, Τσεχοσλοβακία
2,02 Ούλρικε Μάιφαρτ Δυτική Γερμανία Δυτική Γερμανία 8 Σεπτεμβρίου 1982 Αθήνα, Ελλάδα
2,03 Ούλρικε Μάιφαρτ Δυτική Γερμανία Δυτική Γερμανία 21 Αυγούστου 1983 Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία
2,03 Ταμάρα ΜπίκοβαΣοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 21 Αυγούστου 1983 Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία
2,04 Ταμάρα Μπίκοβα Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 25 Αυγούστου 1983 Πίζα, Ιταλία
2,05 Ταμάρα Μπίκοβα Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 22 Ιουνίου 1984 Ανατολικό Βερολίνο, Ανατολική Γερμανία
2,07 Λιουντμίλα Αντόνοβα Βουλγαρία Βουλγαρία 20 Ιουλίου 1984 Κίεβο, Σοβιετική Ένωση
2,07 Στέφκα Κοσταντίνοβα Βουλγαρία Βουλγαρία 25 Μαΐου 1986 Σόφια, Βουλγαρία
2,08 Στέφκα Κοσταντίνοβα Βουλγαρία Βουλγαρία 31 Μαΐου 1986 Σόφια, Βουλγαρία
2,09 Στέφκα Κοσταντίνοβα Βουλγαρία Βουλγαρία 30 Αυγούστου 1987 Ρώμη, Ιταλία
2,10 Γιαροσλάβα Μάχουτσικ  Ουκρανία 7 Ιουλίου 2024 Παρίσι, Γαλλία

Οι 11 καλύτεροι αθλητές όλων των εποχών (ανοικτός στίβος)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατάταξη Επίδοση Αθλητής Ημερομηνία Τόπος
1 2,45 μέτρα Χαβιέρ Σοτομαγιόρ Κούβα Κούβα 27 Ιουλίου 1993 Σαλαμάνκα, Ισπανία
2 2,43 Μουτάζ Εσά Μπαρσίμ  Κατάρ 5 Σεπτεμβρίου 2014 Βρυξέλλες, Βέλγιο
3 2,42 Πάτρικ Σιόμπεργκ Σουηδία 30 Ιουνίου 1987 Στοκχόλμη, Σουηδία
Μποχντάν Μπονταρένκο  Ουκρανία 14 Ιουνίου 2014 Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
5 2,41 Ιγκόρ Πακλίν Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 4 Σεπτεμβρίου 1985 Κόμπε, Ιαπωνία
6 2,40 Ρούντολφ Ποβαρνίτσιν Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 11 Αυγούστου 1985 Ντονέτσκ, Σοβιετική Ένωση
Σορίν Ματέι  Ρουμανία 20 Ιουνίου 1990 Μπρατισλάβα, Τσεχοσλοβακία
Τσαρλς Όστιν  ΗΠΑ 7 Αυγούστου 1991 Ζυρίχη, Ελβετία
Βιατσεσλάβ Βορόνιν Ρωσία 5 Αυγούστου 2000 Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία
Ντέρεκ Ντρούιν Καναδάς Καναδάς 25 Απριλίου 2014 Ντι Μόιν, ΗΠΑ
Αντρέι Προτσένκο  Ουκρανία 3 Ιουλίου 2014 Λωζάνη, Ελβετία

Πηγή: World Athletics

Οι 10 καλύτερες αθλήτριες όλων των εποχών (ανοικτός στίβος)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατάταξη Επίδοση Αθλήτρια Ημερομηνία Τόπος
1 2,10 μέτρα Γιαροσλάβα Μάχουτσικ  Ουκρανία 7 Ιουλίου 2024 Παρίσι, Γαλλία
2 2,09 μέτρα Στέφκα Κοσταντίνοβα Βουλγαρία Βουλγαρία 30 Αυγούστου 1987 Ρώμη, Ιταλία
3 2,08 Μπλάνκα Βλάσιτς Κροατία Κροατία 31 Αυγούστου 2009 Ζάγκρεμπ, Κροατία
4 2,07 Λουντμίλα Αντόνοβα Βουλγαρία Βουλγαρία 20 Ιουλίου 1984 Βερολίνο, Δυτική Γερμανία
Άννα Τσιτσέροβα Ρωσία 22 Ιουλίου 2011 Τσεμποκσάρι, Ρωσία
6 2,06 Κάισα Μπέργκβιστ Σουηδία 26 Ιουλίου 2003 Έμπερσταντ, Γερμανία
Χέστρι Κλοέ  Νότια Αφρική 31 Αυγούστου 2003 Παρίσι, Γαλλία
Γελένα Σλεσαρένκο Ρωσία 28 Αυγούστου 2004 Αθήνα, Ελλάδα
Άριαν Φρίντριχ  Γερμανία 14 Ιουνίου 2009 Βερολίνο, Γερμανία
Μαρία Λασιτσκένε Ουδέτεροι Αθλητές 6 Ιουλίου 2017 Λωζάνη, Ελβετία

Πηγή: World Athletics

  1. «Track and Field Jump and Throw Events». Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2022. 
  2. «Official Rules for the Olympic High Jump». Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2022. 
  3. «"Το άλμα εις ύψος", εφ. "Αθλητικός Χρόνος", 3/12/1934, ψηφ. σελ. 178». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2012. 
  4. 4,0 4,1 4,2 «High jump». Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2022. 
  5. «Die Erste über 2,00 Meter: Rosemarie Ackermann feiert 70. Geburtstag». Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2022. 
  6. «The High-Jump». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
  7. «High Jump Approach». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
  8. «Illustrated High Jump Technique». Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022. 
  9. «"12th IAAF World Championships In Athletics: IAAF Statistics Handbook. Berlin 2009"» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2011. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]