Άλμα εις ύψος

Στίβος; Άλμα εις ύψος
Ρεκόρ ανδρών
Παγκόσμιο	Χαβιέρ Σοτομαγιόρ Κούβα 2,45 μέτρα (1993)
Ολυμπιακό	Τσαρλς Όστιν ΗΠΑ 2,39 μέτρα (1996)
Ρεκόρ γυναικών
Παγκόσμιο	Στέφκα Κοσταντίνοβα Βουλγαρία 2,09 μέτρα (1987)
Ολυμπιακό	Γελένα Σλεσαρένκο Ρωσία 2,06 μέτρα (2004)

Το άλμα εις ύψος είναι ένα από τα αγωνίσματα του στίβου. Οι αγωνιζόμενοι πρέπει να πάρουν φόρα και να περάσουν πάνω από τον πήχη χωρίς να τον ρίξουν κάτω. Το αγώνισμα είναι, μαζί με το άλμα επί κοντώ, ένα από τα δύο κάθετα αγωνίσματα άλματος στο Ολυμπιακό πρόγραμμα στίβου. Από την αρχαιότητα, οι αγωνιζόμενοι έχουν εισαγάγει όλο και πιο αποτελεσματικές τεχνικές για να φτάσουν στις σύγχρονες μορφές.

Κανόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι άλτες πρέπει να απογειώνονται από το ένα πόδι. Ένα άλμα θεωρείται αποτυχημένο εάν ο αθλητής ρίξει τον πήχη, αγγίξει το έδαφος ή χτυπήσει το επίπεδο του πλησιέστερου άκρου του πήχη πριν από την εκτίναξη.^[1]

Οι αγωνιζόμενοι μπορούν να αρχίσουν να πηδούν σε οποιοδήποτε ύψος ανακοινωθεί από τον επικεφαλής κριτή ή μπορούν να περάσουν κατά την κρίση τους. Οι περισσότεροι αγώνες αναφέρουν ότι τρία διαδοχικά χαμένα άλματα, σε οποιοδήποτε ύψος ή συνδυασμό υψών, θα αποκλείσουν τον άλτη από τη διοργάνωση. Η νίκη πηγαίνει στον άλτη που ξεπερνά το μεγαλύτερο ύψος στον αγώνα. Εάν δύο ή περισσότεροι άλτες έρθουν ισόπαλοι σε τελικό αποτέλεσμα τότε λαμβάνονται υπόψη: 1) οι λιγότερες αποτυχίες στο ύψος στο οποίο σημειώθηκε η ισοπαλία και 2) οι λιγότερες αποτυχίες σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Εάν το αγώνισμα παραμένει ισόπαλο για την πρώτη θέση, οι άλτες έχουν ένα άλμα, ξεκινώντας από το επόμενο ύψος πάνω από την υψηλότερη επιτυχία τους. Οι άλτες έχουν μία προσπάθεια σε κάθε ύψος. Εάν μόνο ένας πετύχει, αυτός ή αυτή κερδίζει. Αν το κάνουν περισσότεροι από ένας, αυτοί δοκιμάζουν με τον πήχη σε μεγαλύτερο ύψος. Εάν κανένας δεν κατάφερει να περάσει, όλοι συνεχίζουν με τον πήχη σε χαμηλότερο ύψος.

Η περιοχή άλματος περιλαμβάνει ένα διάδρομο μήκους τουλάχιστον 15 μέτρων, μία εγκάρσια ράβδο (πήχη) μήκους τεσσάρων μέτρων και ένα στρώμα πρόσκρουσης. Για να ολοκληρώσουν το άλμα εις ύψος οι άλτες τρέχουν προς τον πήχη επιχειρώντας να τον περάσουν. Τα παπούτσια για άλτες στους Ολυμπιακούς Αγώνες μπορούν να έχουν μέγιστο πάχος 13 χιλιοστών στη σόλα και 19 χιλιοστών στη φτέρνα.^[2]

Ιστορία και τεχνικές του αγωνίσματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως πρώτος αθλητής στην ιστορία του αγωνίσματος αναφέρεται ο Άγγλος Δ. Γουόκερ, ο οποίος το 1834 πήδησε τα 1,68 μέτρα στους αγώνες "Μπρίτσι Μάιλ Εξερσάιζ". Η επόμενη αναφορά του αγωνίσματος είναι το 1864 στην αθλητική αναμέτρηση των Πανεπιστημίων Κέϊμπριτζ - Οξφόρδης, στην οποία νικητής αναδείχθηκε ο Γκόουκ με 1,65 μέτρα. Το 1866 στο πρώτο Αγγλικό πρωτάθλημα στίβου επικράτησαν οι Ρούπελ και Λιτλ με την ίδια επίδοση 1,755 μ. Το επόμενο ρεκόρ ήταν του Μπροκς που πήδησε 1,80 μ. το 1875. Το 1912 ο Αμερικανός Τζορτζ Χόριν πέρασε πρώτος τα δύο μέτρα με 2,006 μ.^[3]

Οι πρώτοι άλτες χρησιμοποιούσαν είτε μια περίτεχνη προσέγγιση ευθεία είτε μια τεχνική ψαλιδιού. Στα μετέπειτα χρόνια, ο πήχης προσεγγιζόταν διαγώνια και ο άλτης πέταξε πρώτα το εσωτερικό πόδι και μετά το άλλο πάνω από τη μπάρα με μία ψαλιδωτή κίνηση Γύρω στις αρχές του 20ού αιώνα, οι τεχνικές άρχισαν να αλλάζουν, ξεκινώντας με το Eastern cut-off του Ιρλανδοαμερικανού Μάικλ Σουίνι ως παραλλαγή της τεχνικής του ψαλιδιού. Αύξησε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 1,97 μέτρα το 1895. Η τεχνική διατηρήθηκε για τουλάχιστον μισό αιώνα και η πιο επιτυχημένη του άλματος εις ύψος, Γιολάντα Μπάλας από τη Ρουμανία, χρησιμοποίησε αυτή την τεχνική για να κυριαρχήσει στο άλμα εις ύψος γυναικών για περίπου 10 χρόνια μέχρι την αποχώρησή της το 1967.

Τεχνική ψαλιδιού, 1928

Οι Αμερικανοί και οι Σοβιετικοί άλτες ήταν οι πιο επιτυχημένοι για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες και πρωτοστάτησαν στην τεχνική δρασκελισμού (straddle technique, τεχνική στραντλ). Οι άλτες περιέστρεψαν τον κορμό τους, την κοιλιά προς τα κάτω, γύρω από τον πήχη, επιτυγχάνοντας την πιο αποτελεσματική και υψηλότερη απόσταση μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ο Βαλέρι Μπρούμελ της Σοβιετικής Ένωσης υπήρξε ο πιο επιτυχημένος φτάνοντας το ρεκόρ κόσμου στα 2,28 μέτρα και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο το 1964.

Τεχνική δρασκελισμού (στραντλ)

Το 1968 ο Αμερικανός Ντικ Φόσμπερι χρησιμοποιώντας μία νέα τεχνική (Παλμός του Φόσμπερι), κέρδισε το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων του Μεξικού του 1968. Η τεχνική εξαπλώθηκε γρήγορα και σύντομα οι άλτες που τη χρησιμοποιούσαν επικράτησαν.^[4] Ο πρώτος αθλητής που τη χρησιμοποίησε και σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ ήταν ο Αμερικανός Ντουάιτ Στόουνς, ο οποίος πέρασε τα 2,30 μέτρα το 1973. Στην πλευρά των γυναικών, η 16χρονη Ούλρικε Μάιφαρτ από τη Δυτική Γερμανία με την τεχνική αυτή, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου το 1972 με 1,92 μέτρα, που ισοφάριζε το παγκόσμιο ρεκόρ γυναικών εκείνη την εποχή.

Παρόλα αυτά, η τεχνική στραντλ δεν εξαφανίστηκε αμέσως. Το 1977, ο 18χρονος Σοβιετικός αθλητής Βλαντίμιρ Γιατσένκο σημείωσε νέο παγκόσμιο ρεκόρ με 2,33 μέτρα και το 1978, αύξησε το ρεκόρ στα 2,34 μέτρα και στα 2,35 μέτρα σε κλειστό στίβο, λίγο πριν ένας τραυματισμός στο γόνατο τερματίσει οριστικά την καριέρα του όταν ήταν μόλις 20 ετών. Στη γυναικεία πλευρά, η Ρόζμαρι Άκερμαν από την Ανατολική Γερμανία, η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα άλτης που πέρασε τα 2 μέτρα αύξησε το παγκόσμιο ρεκόρ από 1,95 μέτρα έως 2,00 μέτρα από το 1974 έως το 1977. Η Άκερμαν κέρδισε επίσης το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων του Μόντρεαλ το 1976, που ήταν η τελευταία φορά που ένας άλτης με την τεχνική στραντλ (άνδρας ή γυναίκα) κέρδισε Ολυμπιακό μετάλλιο.^[5] Το 1980, ο Πολωνός Γιάτσεκ Φσόουα, ο χρυσός Ολυμπιονίκης του 1976, κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ με άλμα στα 2,35 μέτρα. Δύο χρόνια πριν, η Ιταλίδα Σάρα Σιμεόνι κατέρριψε το ρεκόρ της Άκερμαν στα 2,01 μέτρα. Έκτοτε όλα τα ρεκόρ σημειώθηκαν με τον παλμό του Φόσμπερι.

Τεχνική Φόσμπερι

Στην τεχνική άλματος με τον παλμό Φόσμπερι, ανάλογα με το πόδι άλματος του αθλητή, η εκκίνηση γίνεται δεξιά ή αριστερά του στρώματος του άλματος, τοποθετώντας το πόδι του άλματος πιο μακριά από το έδαφος. Ακολουθούν οκτώ έως δέκα βήματα, με τα πρώτα τρία έως πέντε βήματα να είναι σε ευθεία γραμμή και τα τελευταία πέντε σε καμπύλη. Οι αθλητές γενικά επισημαίνουν την προσέγγισή τους προκειμένου να βρουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια. Η διαδρομή προσέγγισης μπορεί να είναι πιο σημαντική ακόμα και από την απογείωση. Εάν ένας άλτης του ύψους τρέχει με κακό χρονισμό ή χωρίς αρκετή δύναμη, το πέρασμα του πήχη γίνεται περισσότερο πρόκληση. Η προσέγγιση απαιτεί ένα συγκεκριμένο σχήμα ή καμπύλη, τη σωστή ταχύτητα και τον σωστό αριθμό βημάτων. Η γωνία προσέγγισης είναι επίσης κρίσιμη για το βέλτιστο ύψος: οι 50 μοίρες για το προτελευταίο βήμα και οι 40 μοίρες για το τελευταίο βήμα θεωρούνται οι καλύτερες επιλογές.^[4]

Το τρέξιμο δημιουργεί την ορμή και δίνει τον τόνο για ένα άλμα. Ο αθλητής ξεκινά σπρώχνοντας το πόδι της απογείωσης με αργά, δυνατά βήματα και μετά αρχίζει να επιταχύνει. Το πόδι απογείωσης του αθλητή θα προσγειωθεί στο πρώτο σκαλοπάτι της καμπύλης και θα συνεχίσει να επιταχύνει, εστιάζοντας το σώμα του προς την αντίθετη πίσω γωνία του στρώματος. Ενώ μένει όρθιος, ο αθλητής κάνει τα δύο τελευταία του βήματα με έμφαση στο πλήρες πάτημα του ποδιού.

Οι περισσότεροι μεγάλοι άλτες της τεχνικής στραντλ έτρεχαν σε γωνίες περίπου 30 έως 40 μοιρών. Το μήκος της διαδρομής καθορίζεται από την ταχύτητα της προσέγγισης. Πιο αργό τρέξιμο απαιτεί περίπου οκτώ βήματα, αλλά ένα πιο γρήγορο άλμα εις ύψος μπορεί να χρειαστεί περίπου 13 διασκελισμούς. Η μεγαλύτερη ταχύτητα επιτρέπει σε μεγαλύτερο μέρος της πρόσθιας ορμής του σώματος να ωθωθεί προς τα επάνω.^[6]

Η προσέγγιση στο στρώμα σε διαδρομή σχήματος J που ευνοείται στην τεχνική Φόσμπερι επιτρέπει την ταχύτητα, την ικανότητα στροφής στον αέρα (κεντρομόλος δύναμη) και καλή θέση απογείωσης, η οποία βοηθά στη μετατροπή της οριζόντιας ορμής σε κάθετη ορμή. Οι αθλητές πρέπει να γέρνουν στην καμπύλη από τους αστραγάλους τους, όχι από τους γοφούς τους. Αυτό επιτρέπει στους γοφούς τους να περιστρέφονται κατά την απογείωση, κάτι που με τη σειρά του επιτρέπει στο κέντρο βάρους τους να περάσει κάτω από τον πήχη.^[7]

Η απογείωση μπορεί να είναι με ένα ή και τα δύο χέρια διπλής. Και στις δύο περιπτώσεις, το πόδι του θα πρέπει να είναι το πιο απομακρυσμένο από τον πήχη, με γωνία προς την αντίθετη πίσω γωνία του εδάφους, καθώς ανεβαίνει το γόνατο στο πόδι που δεν απογειώνεται. Αυτό συνοδεύεται από κίνηση του ενός ή και των δύο χεριών.

Σε αντίθεση με την τεχνική στραντλ, όπου το πόδι απογείωσης "στερεώνεται" στο ίδιο σημείο ανεξάρτητα από το ύψος της ράβδου, οι άλτες παλμού Φόσμπερι πρέπει να προσαρμόσουν την πορεία προσέγγισής τους καθώς ο πήχης ανυψώνεται, έτσι ώστε το σημείο απογείωσης να είναι λίγο πιο μακριά από αυτόν. Οι άλτες που προσπαθούν να φτάσουν σε ύψη ρεκόρ συνήθως αποτυγχάνουν όταν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους κατευθύνεται στην κατακόρυφη προσπάθεια και χτυπούν τον πήχη με το πίσω μέρος των ποδιών τους.^[4]

Το γόνατο στο πόδι της μη απογείωσης του αθλητή στρέφει το σώμα του, τοποθετώντας τον στον αέρα με την πλάτη στον πήχη. Στη συνέχεια, ο αθλητής οδηγεί τους ώμους του προς το πίσω μέρος των ποδιών του, καμπυλώνοντας το σώμα του πάνω από τον πήχη. Οι αθλητές μπορούν να δουν πάνω από τον ώμο τους για να κρίνουν πότε πρέπει να ωθήσουν και τα δύο πόδια πάνω από το κεφάλι τους, με αποτέλεσμα το σώμα τους να περάσει τον πήχη και να προσγειωθεί στο στρώμα.^[8]

Εξέλιξη παγκοσμίου ρεκόρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2009 η IAAF αναγνώρισε 40 παγκόσμια ρεκόρ ανδρών στην ιστορία του αγωνίσματος και 56 ρεκόρ γυναικών.^[9]

Άνδρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επίδοση (μέτρα)	Αθλητής και εθνικότητα	Ημερομηνία	Τόπος αγώνα
2,00	Τζορτζ Χόριν ΗΠΑ	18 Μαΐου 1912	Πάλο Άλτο, ΗΠΑ
2,01	Έντουαρντ Μπίσον ΗΠΑ	2 Μαΐου 1914	Μπέρκλεϊ, ΗΠΑ
2,03	Χάρολντ Όσμπορν ΗΠΑ	27 Μαΐου 1924	Ουρμπάνα, ΗΠΑ
2,04	Ουόλτερ Μάρτι ΗΠΑ	13 Μαρτίου 1933	Φρέσνο, ΗΠΑ
2,06	Ουόλτερ Μάρτι ΗΠΑ	28 Απριλίου 1934	Πάλο Άλτο, ΗΠΑ
2,07	Κορνέλιους Τζόνσον ΗΠΑ	12 Ιουλίου 1936	Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
2,07	Ντέιβ Άλμπριτον ΗΠΑ	12 Ιουλίου 1936	Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
2,09	Μελ Ουόκερ ΗΠΑ	12 Αυγούστου 1937	Μάλμε, Σουηδία
2,11	Λέστερ Στιλ ΗΠΑ	17 Ιουνίου 1941	Λος Άντζελες, ΗΠΑ
2,12	Ουόλτ Ντέιβις	27 Ιουνίου 1953	Ντέιτον, ΗΠΑ
2,15	Τσαρλς Ντούμας ΗΠΑ	29 Ιουνίου 1956	Λος Άντζελες, ΗΠΑ
2,16	Γιούρι Στεπάνοφ Σοβιετική Ένωση	13 Ιουλίου 1957	Λένινγκραντ, Σοβιετική Ένωση
2,17	Τζον Τόμας ΗΠΑ	30 Απριλίου 1960	Φιλαδέλφεια, ΗΠΑ
2,17	Τζον Τόμας ΗΠΑ	21 Μαΐου 1960	Κέμπριτζ, ΗΠΑ
2,18	Τζον Τόμας ΗΠΑ	24 Ιουνίου 1960	Μπέκερσφιλντ, ΗΠΑ
2,22	Τζον Τόμας ΗΠΑ	1 Ιουλίου 1960	Πάλο Άλτο, ΗΠΑ
2,23	Βαλέρι Μπρούμελ Σοβιετική Ένωση	18 Ιουνίου 1961	Μόσχα, Σοβιετική Ένωση
2,24	Βαλέρι Μπρούμελ Σοβιετική Ένωση	16 Ιουλίου 1961	Μόσχα, Σοβιετική Ένωση
2,25	Βαλέρι Μπρούμελ Σοβιετική Ένωση	31 Αυγούστου 1961	Σόφια, Βουλγαρία
2,26	Βαλέρι Μπρούμελ Σοβιετική Ένωση	22 Ιουλίου 1962	Πάλο Άλτο, ΗΠΑ
2,27	Βαλέρι Μπρούμελ Σοβιετική Ένωση	29 Σεπτεμβρίου 1962	Μόσχα, Σοβιετική Ένωση
2,28	Βαλέρι Μπρούμελ Σοβιετική Ένωση	1 Ιουλίου 1963	Μόσχα, Σοβιετική Ένωση
2,29	Πατ Μάτζντορφ ΗΠΑ	3 Ιουλίου 1971	Μπέρκλεϊ, ΗΠΑ
2,30	Ντουάιτ Στόουνς ΗΠΑ	11 Ιουλίου 1971	Μόναχο, Δυτική Γερμανία
2,31	Ντουάιτ Στόουνς ΗΠΑ	5 Ιουνίου 1976	Φιλαδέλφεια, ΗΠΑ
2,32	Ντουάιτ Στόουνς ΗΠΑ	4 Αυγούστου 1976	Φιλαδέλφεια, ΗΠΑ
2,33	Βλαντίμιρ Γιατσένκο Σοβιετική Ένωση	2 Ιουνίου 1977	Ρίτσμοντ, ΗΠΑ
2,34	Βλαντίμιρ Γιατσένκο Σοβιετική Ένωση	16 Ιουνίου 1978	Τυφλίδα, Σοβιετική Ένωση
2,35	Γιάτσεκ Φσόουα Πολωνία	25 Μαΐου 1980	Έμπερσταντ, Δυτική Γερμανία
2,35	Ντίτμαρ Μέγκενμπουργκ Δυτική Γερμανία	26 Μαΐου 1980	Ρέχλινγεν, Δυτική Γερμανία
2,36	Γκερντ Βέσιγκ Ανατολική Γερμανία	1 Αυγούστου 1980	Μόσχα, Σοβιετική Ένωση
2,37	Ζου Γιανχούα Κίνα ! Κίνα	11 Ιουνίου 1983	Πεκίνο, Κίνα
2,38	Ζου Γιανχούα Κίνα ! Κίνα	22 Σεπτεμβρίου 1983	Σαγκάη, Κίνα
2,39	Ζου Γιανχούα Κίνα ! Κίνα	10 Ιουνίου 1984	Έμπερσταντ, Δυτική Γερμανία
2,40	Ρούντολφ Ποβαρνίτσιν Σοβιετική Ένωση	11 Αυγούστου 1985	Ντονέτσκ, Σοβιετική Ένωση
2,41	Ιγκόρ Πακλίν Σοβιετική Ένωση	4 Σεπτεμβρίου 1985	Κόμπε, Ιαπωνία
2,42	Πάτρικ Σιόμπεργκ Σουηδία	30 Ιουνίου 1987	Στοκχόλμη, Σουηδία
2,43	Χαβιέρ Σοτομαγιόρ Κούβα	8 Σεπτεμβρίου 1988	Σαλαμάνκα, Ισπανία
2,44	Χαβιέρ Σοτομαγιόρ Κούβα	29 Ιουλίου 1989	Σαν Χουάν, Πουέρτο Ρίκο
2,45	Χαβιέρ Σοτομαγιόρ Κούβα	27 Ιουλίου 1993	Σαλαμάνκα, Ισπανία

Γυναίκες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επίδοση (μέτρα)	Αθλήτρια και εθνικότητα	Ημερομηνία	Τόπος αγώνα
1,46	Νάνσι Βούρχις ΗΠΑ	20 Μαΐου 1922	Σίμσμπερι, ΗΠΑ
1,485	Ελίζαμπεθ Στάιν ΗΠΑ	6 Μαΐου 1923	Λιόνια, ΗΠΑ
1,485	Σόφι Έλιοτ-Λιν ΗΠΑ	6 Αυγούστου 1923	Μπρέντγουντ, Μεγάλη Βρετανία
1,524	Φίλις Γκριν ΗΠΑ	11 Ιουλίου 1925	Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία
1,552	Φίλις Γκριν ΗΠΑ	2 Αυγούστου 1926	Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία
1,58	Έθελ Κάθεργουντ Καναδάς ! Καναδάς	6 Σεπτεμβρίου 1926	Ρετζίνα, Ιταλία
1,58	Λίεν Γκίζολφ Ολλανδία	3 Ιουλίου 1928	Βρυξέλλες, Βέλγιο
1,595	Έθελ Κάθεργουντ Καναδάς ! Καναδάς	5 Αυγούστου 1928	Μάαστριχτ, Ολλανδία
1,605	Λίεν Γκίζολφ Ολλανδία	18 Αυγούστου 1929	Λος Άντζελες, ΗΠΑ
1,62	Λίεν Γκίζολφ Ολλανδία	12 Ιουνίου 1932	Άμστερνταμ, Ολλανδία
1,65	Τζιν Σίλεϊ ΗΠΑ	7 Αυγούστου 1932	Λος Άντζελες, ΗΠΑ
1,65	Μίλντρεντ Ντίντρικσον ΗΠΑ	7 Αυγούστου 1932	Λος Άντζελες, ΗΠΑ
1,66	Ντόροθι Όνταμ Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο	29 Μαΐου 1939	Μπρέντγουντ, Μεγάλη Βρετανία
1,66	Έστερ Βανχίρντεν Νότια Αφρική	29 Μαρτίου 1941	Στέλλενμπος, Νότια Αφρική
1,66	Ιλσεμπίλ Χέρνινγκ Ελβετία ! Ελβετία	27 Ιουλίου 1941	Λουγκάνο, Ελβετία
1,71	Φάνι Μπλάνκερς-Κουν Ολλανδία	30 Μαΐου 1943	Άμστερνταμ, Ολλανδία
1,72	Σίλα Λέργουιλ Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο	7 Ιουλίου 1951	Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία
1,73	Αλεξάνδρα Τσούντινα Σοβιετική Ένωση	22 Μαΐου 1954	Κιέβο, Σοβιετική Ένωση
1,74	Θέλμα Χόπκινς Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο	5 Μαΐου 1956	Μπέλφαστ, Μεγάλη Βρετανία
1,75	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	14 Ιουλίου 1956	Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,76	Μίλντρεντ ΜακΝτάνιελ ΗΠΑ	1 Δεκεμβρίου 1956	Μελβούρνη, Αυστραλία
1,76	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	13 Οκτωβρίου 1957	Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,77	Ζενγκ Φενγκρόνγκ Κίνα ! Κίνα	17 Νοεμβρίου 1957	Πεκίνο, Κίνα
1,78	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	7 Ιουνίου 1958	Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,80	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	22 Ιουνίου 1958	Κλουζ-Ναπόκα, Ρουμανία
1,81	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	31 Ιουλίου 1958	Ποϊάνα Μπρασόβ, Ρουμανία
1,82	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	4 Οκτωβρίου 1958	Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,83	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	18 Οκτωβρίου 1958	Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,84	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	21 Σεπτεμβρίου 1959	Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,85	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	6 Ιουνίου 1960	Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,86	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	10 Ιουλίου 1960	Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,87	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	15 Απριλίου 1961	Βουκουρέστι, Ρουμανία
1,88	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	18 Ιουνίου 1961	Βαρσοβία, Πολωνία
1,90	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	8 Ιουλίου 1961	Βουδαπέστη, Ουγγαρία
1,91	Γιολάντα Μπάλας Ρουμανία	16 Ιουλίου 1961	Σόφια, Βουλγαρία
1,92	Ιλόνα Γκουζενμπάουερ Αυστρία ! Αυστρία	4 Σεπτεμβρίου 1971	Βιέννη, Αυστρία
1,92	Ούλρικε Μάιφαρτ Δυτική Γερμανία	4 Σεπτεμβρίου 1972	Μόναχο, Δυτική Γερμανία
1,94	Γιορντάνκα Μπλαγκόεβα Βουλγαρία ! Βουλγαρία	24 Σεπτεμβρίου 1972	Ζάγκρεμπ, Γιουγκοσλαβία
1,94	Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία	24 Αυγούστου 1974	Ανατολικό Βερολίνο, Ανατολική Γερμανία
1,95	Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία	8 Σεπτεμβρίου 1974	Ρώμη, Ιταλία
1,96	Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία	8 Μαΐου 1976	Δρέσδη, Ανατολική Γερμανία
1,96	Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία	3 Ιουλίου 1977	Δρέσδη, Ανατολική Γερμανία
1,97	Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία	3 Αυγούστου 1977	Ελσίνκι, Φινλανδία
1,97	Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία	14 Αυγούστου 1977	Δυτικό Βερολίνο, Δυτική Γερμανία
2,00	Ρόζμαρι Άκερμαν Ανατολική Γερμανία	26 Αυγούστου 1977	Δυτικό Βερολίνο, Δυτική Γερμανία
2,01	Σάρα Σιμεόνι Ιταλία	4 Αυγούστου 1978	Μπρέσια, Ιταλία
2,01	Σάρα Σιμεόνι Ιταλία	31 Αυγούστου 1978	Πράγα, Τσεχοσλοβακία
2,02	Ούλρικε Μάιφαρτ Δυτική Γερμανία	8 Σεπτεμβρίου 1982	Αθήνα, Ελλάδα
2,03	Ούλρικε Μάιφαρτ Δυτική Γερμανία	21 Αυγούστου 1983	Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία
2,03	Ταμάρα Μπίκοβα Σοβιετική Ένωση	21 Αυγούστου 1983	Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία
2,04	Ταμάρα Μπίκοβα Σοβιετική Ένωση	25 Αυγούστου 1983	Πίζα, Ιταλία
2,05	Ταμάρα Μπίκοβα Σοβιετική Ένωση	22 Ιουνίου 1984	Ανατολικό Βερολίνο, Ανατολική Γερμανία
2,07	Λιουντμίλα Αντόνοβα Βουλγαρία ! Βουλγαρία	20 Ιουλίου 1984	Κίεβο, Σοβιετική Ένωση
2,07	Στέφκα Κοσταντίνοβα Βουλγαρία ! Βουλγαρία	25 Μαΐου 1986	Σόφια, Βουλγαρία
2,08	Στέφκα Κοσταντίνοβα Βουλγαρία ! Βουλγαρία	31 Μαΐου 1986	Σόφια, Βουλγαρία
2,09	Στέφκα Κοσταντίνοβα Βουλγαρία ! Βουλγαρία	30 Αυγούστου 1987	Ρώμη, Ιταλία

Οι 11 καλύτεροι αθλητές όλων των εποχών (ανοικτός στίβος)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάταξη	Επίδοση	Αθλητής	Ημερομηνία	Τόπος
1	2,45 μέτρα	Χαβιέρ Σοτομαγιόρ Κούβα	27 Ιουλίου 1993	Σαλαμάνκα, Ισπανία
2	2,43	Μουτάζ Εσά Μπαρσίμ Κατάρ	5 Σεπτεμβρίου 2014	Βρυξέλλες, Βέλγιο
3	2,42	Πάτρικ Σιόμπεργκ Σουηδία	30 Ιουνίου 1987	Στοκχόλμη, Σουηδία
3	2,42	Μποχντάν Μπονταρένκο Ουκρανία	14 Ιουνίου 2014	Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
5	2,41	Ιγκόρ Πακλίν Σοβιετική Ένωση	4 Σεπτεμβρίου 1985	Κόμπε, Ιαπωνία
6	2,40	Ρούντολφ Ποβαρνίτσιν Σοβιετική Ένωση	11 Αυγούστου 1985	Ντονέτσκ, Σοβιετική Ένωση
		Σορίν Ματέι Ρουμανία	20 Ιουνίου 1990	Μπρατισλάβα, Τσεχοσλοβακία
		Τσαρλς Όστιν ΗΠΑ	7 Αυγούστου 1991	Ζυρίχη, Ελβετία
		Βιατσεσλάβ Βορόνιν Ρωσία	5 Αυγούστου 2000	Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία
		Ντέρεκ Ντρούιν Καναδάς ! Καναδάς	25 Απριλίου 2014	Ντι Μόιν, ΗΠΑ
		Αντρέι Προτσένκο Ουκρανία	3 Ιουλίου 2014	Λωζάνη, Ελβετία

Πηγή: World Athletics

Οι 9 καλύτερες αθλήτριες όλων των εποχών (ανοικτός στίβος)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάταξη	Επίδοση	Αθλήτρια	Ημερομηνία	Τόπος
1	2,09 μέτρα	Στέφκα Κοσταντίνοβα Βουλγαρία ! Βουλγαρία	30 Αυγούστου 1987	Ρώμη, Ιταλία
2	2,08	Μπλάνκα Βλάσιτς Κροατία	31 Αυγούστου 2009	Ζάγκρεμπ, Κροατία
3	2,07	Λουντμίλα Αντόνοβα Βουλγαρία ! Βουλγαρία	20 Ιουλίου 1984	Βερολίνο, Δυτική Γερμανία
3	2,07	Άννα Τσιτσέροβα Ρωσία	22 Ιουλίου 2011	Τσεμποκσάρι, Ρωσία
5	2,06	Κάισα Μπέργκβιστ Σουηδία	26 Ιουλίου 2003	Έμπερσταντ, Γερμανία
		Χέστρι Κλοέ Νότια Αφρική	31 Αυγούστου 2003	Παρίσι, Γαλλία
		Γελένα Σλεσαρένκο Ρωσία	28 Αυγούστου 2004	Αθήνα, Ελλάδα
		Άριαν Φρίντριχ Γερμανία	14 Ιουνίου 2009	Βερολίνο, Γερμανία
		Μαρία Λασιτσκένε Ουδέτεροι Αθλητές	6 Ιουλίου 2017	Λωζάνη, Ελβετία

Πηγή: World Athletics

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ «Track and Field Jump and Throw Events». Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2022.
↑ «Official Rules for the Olympic High Jump». Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2022.
↑ «"Το άλμα εις ύψος", εφ. "Αθλητικός Χρόνος", 3/12/1934, ψηφ. σελ. 178». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2012.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 «High jump». Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2022.
↑ «Die Erste über 2,00 Meter: Rosemarie Ackermann feiert 70. Geburtstag». Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2022.
↑ «The High-Jump». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
↑ «High Jump Approach». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
↑ «Illustrated High Jump Technique». Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022.
↑ «"12th IAAF World Championships In Athletics: IAAF Statistics Handbook. Berlin 2009"» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2011.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άλμα εις ύψος στις Ολυμπιάδες

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Άλμα εις ύψος

Κανόνες του αγωνίσματος από την IAAF (Αγγλικά)
World Athletics : High Jump Men
World Athletics : High Jump Women

[1] «Track and Field Jump and Throw Events». Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2022.

[2] «Official Rules for the Olympic High Jump». Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2022.

[3] «"Το άλμα εις ύψος", εφ. "Αθλητικός Χρόνος", 3/12/1934, ψηφ. σελ. 178». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2012.

[tea-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 «High jump». Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2022.

[5] «Die Erste über 2,00 Meter: Rosemarie Ackermann feiert 70. Geburtstag». Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2022.

[6] «The High-Jump». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)

[7] «High Jump Approach». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)

[8] «Illustrated High Jump Technique». Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022.

[9] «"12th IAAF World Championships In Athletics: IAAF Statistics Handbook. Berlin 2009"» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]