Ιαπωνία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
<font> -> <span> με τη χρήση AWB (10459)
→‎Ιστορία: επέκταση από αγγλικά
Γραμμή 63: Γραμμή 63:
== Ιστορία ==
== Ιστορία ==
{{Κύριο|Ιαπωνική ιστορία}}
{{Κύριο|Ιαπωνική ιστορία}}
=== Προϊστορία και αρχαία ιστορία ===
Οι επιστήμονες πιστεύουν πως οι Ιάπωνες ως ενιαίο σύνολο προέρχονται από πολλές ομάδες, οι οποίες μετανάστευσαν στα νησιά από άλλα σημεία της Ασίας, στα οποία περιλαμβάνονται η [[Κίνα]] και η [[Κορέα (περιοχή)|Κορέα]]. Οι [[αρχαιολογία|αρχαιολογικές]] έρευνες, ωστόσο, υποδεικνύουν πως τα ιαπωνικά νησιά κατοικούνταν ήδη από το 30.000 [[Π.Κ.Ε.]]. Αυτό ακολουθήθηκε στην αρχή της περιόδου Τζόμον (περίπου 14.000 πΧ) από ένα [[μεσολιθική περίοδος|μεσολιθικό]] προς [[νεολιθική περίοδος|νεολιθικό]] ημι-νομαδικό πολιτισμό [[κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες|κυνηγών και τροφοσυλλέκτων]], που περιλαμβάνουν τους προγόνους των σύγχρονων [[Αϊνού]] και [[Γιαμάτο]],<ref>{{cite journal|last=Matsumara|first=Hirofumi; Dodo, Yukio|url=https://www.jstage.jst.go.jp/article/ase/117/2/117_080325/_article |title=Dental characteristics of Tohoku residents in Japan: implications for biological affinity with ancient Emishi|journal=Anthropological Science|year=2009|volume=117|issue=2|pages=95–105|doi=10.1537/ase.080325|last2=Dodo|first2=Yukio}}</ref><ref>{{cite journal|last=Hammer|first=Michael F., et al|url=http://www.nature.com/jhg/journal/v51/n1/abs/jhg20068a.html |title=Dual origins of the Japanese: common ground for hunter-gatherer and farmer Y chromosomes|journal=Journal of Human Genetics|year=2006|volume=51|issue=1|pages=47–58|doi=10.1007/s10038-005-0322-0|pmid=16328082|last2=Karafet|first2=TM|last3=Park|first3=H|last4=Omoto|first4=K|last5=Harihara|first5=S|last6=Stoneking|first6=M|last7=Horai|first7=S}}</ref> και χαρακτηρίζεται από κατοικίες λάκκους και στοιχειώδεις καλλιέργειες.<ref>{{cite web|last=Travis|first=John|title= Jomon Genes|url=http://www.pitt.edu/~annj/courses/notes/jomon_genes.html|publisher=University of Pittsburgh|accessdate=January 15, 2011}}</ref> Διακοσμημένα πήλινα αγγεία αυτής της περιόδο αποτελούν μερικά από τα παλαιότερα σωζόμενα ίχνη αγγειοπλαστικής στο κόσμο. Περίπου το 300 π.Χ., οι Γιαγιόι άρχισαν να φτάνουν στα ιαπωνικά νησιά και να αναμειγνύονται με τους Τζόμον.<ref>{{cite book|last=Denoon|first=Donald; Hudson, Mark|title=Multicultural Japan: palaeolithic to postmodern|publisher=Cambridge University Press|year=2001|isbn=0-521-00362-8|pages=22–23}}</ref> Η περίοδος Γιαγιόι αρχίζει περίπου το 500 π.Χ. και κατά τη διάρκειά της άρχισε η καλλιέργεια σε οριζόνες,<ref>{{cite web|title=Road of rice plant|url=http://www.kahaku.go.jp/special/past/japanese/ipix/5/5-25.html|publisher=[[National Science Museum of Japan]]|accessdate=January 15, 2011}}</ref> νέος ρυθμός διακόσμησης αγγείων<ref>{{cite web|title=Kofun Period|url=http://www.metmuseum.org/toah/hd/kofu/hd_kofu.htm|publisher=Metropolitan Museum of Art|accessdate=January 15, 2011}}</ref> και η [[μεταλλουργία]], που εισήχθη από την Κίνα και την Κορέα.<ref>{{cite web|title=Yayoi Culture|url=http://www.metmuseum.org/toah/hd/yayo/hd_yayo.htm|publisher=Metropolitan Museum of Art|accessdate=January 15, 2011}}</ref>


Η Ιαπωνία εμφανίζεται και πρώτη φορά στη γραφόμενη ιστορία στο κινεζικό βιβλίο [[Χανσού]].<ref>{{cite book | last=Takashi | first=Okazaki | last2=Goodwin | first2=Janet | title=The Cambridge history of Japan, Volume 1: Ancient Japan | year=1993 | publisher=Cambridge University Press | location=Cambridge | isbn=0-521-22352-0 | page=275 | chapter=Japan and the continent}}</ref> Σύμφωνα με τα [[Χρονικά των Τριών Βασιλείων]], το πιο ισχυρό βασίλειο στο αρχιπέλαγος κατά τον 3ο αιώνα ονομαζόταν Γιαματαϊκόκου. Ο [[Βουδισμός]] εισήχθη στην Ιαπωνία από τον Μπαεκτζέ της Κορέας, αλλά η μετέπειτα ανάπτυξη του ιαπωνικού βουδισμού επηρεάστηκε κυρίως από τη Κίνα.<ref>{{cite book |editor=Brown, Delmer M.|year=1993 |title=The Cambridge History of Japan |publisher=Cambridge University Press |pages=140–149}}</ref> Παρά τις αρχικές αντιστάσεις, ο Βουδισμός προήχθη στις εξουσιάζουσες τάξεις και είχε ευρεία αποδοχή ξεκινώντας από τη περίοδο Ασούκα (592-710).<ref>{{cite book |title=The Japanese Experience: A Short History of Japan |first=William Gerald|last=Beasley |publisher=University of California Press |year=1999 |page=42 |isbn=0-520-22560-0 }}</ref>
Η Ιαπωνία έχει μια [[ιστορία]] που ξεκινά πριν από χιλιάδες χρόνια. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως οι Ιάπωνες ως ενιαίο σύνολο προέρχονται από πολλές ομάδες, οι οποίες μετανάστευσαν στα νησιά από άλλα σημεία της Ασίας, στα οποία περιλαμβάνονται η [[Κίνα]] και η [[Κορέα (περιοχή)|Κορέα]]. Οι [[αρχαιολογία|αρχαιολογικές]] έρευνες, ωστόσο, υποδεικνύουν πως τα ιαπωνικά νησιά κατοικούνταν ήδη από το 30.000 [[Π.Κ.Ε.]]

Η περίοδος Νάρα (710-784) του 8ου αιώνα σημαδεύτηκε από την άνοδο ενός ισχυρού ιαπωνικού κράτους, επικεντρομένο στην αυτοκρατορική αυλή στο Χεϊτζό-Κυό (σύγχρονη [[Νάρα (πόλη)|Νάρα]]). Η περίοδος Νάρα χαρακτηρίστηκε από την εμφάνιση λογοτεχνίας καθώς και την ανάπτυξη τέχνης και αρχιτεκτονικής εμπνευσμένης από το Βουδισμό.<ref>{{cite book |first=Conrad|last=Totman |year=2002 |title=A History of Japan |publisher=Blackwell |pages=64–79 | isbn=978-1-4051-2359-4}}</ref> Η επιδημία [[ευλογιά]]ς του 735-737 θεωρείται ότι σκότωσε περίπου το ένα τρίτο που πληθυσμού της Ιαπωνίας.<ref>{{cite book|last=Hays|first=J.N.|title=Epidemics and pandemics: their impacts on human history|year=2005|publisher=[[ABC-CLIO]]|isbn=1-85109-658-2|page=31}}</ref> Το 784, ο αυτοκράτορας Κάμμου μετακίνησε την πρωτεύουσα από τη Νάρα στο Ναγκαόκα-Κυό και στη συνέχεια στο Χεϊάν-κυό ([[Κυότο]]) το 794. Αυτό σήμανε την έναρξη της περιόδου Χεϊάν (794-1185), κατά τη διάρκεια της οποίας δημιουργήθηκε ένας ευδιάκριτα ιθαγενής ιαπωνικός πολιτισμός, αξιοσημείωτος για την τέχνη, την ποίηση και τη λογοτεχνία του. Το ''[[Γκέντζι Μονογκατάρι]] (Ιστορίες του πρίγκηπα Γκέντζι)'' της [[Μουρασάκι Σικίμπου]] και οι στίχοι του εθνικού ύμνου της Ιαπωνίας [[Kimi Ga Yo]] γράφηκαν εκείνη την περίοδο.<ref>{{cite book |first=Conrad|last=Totman |year=2002 |title=A History of Japan |publisher=Blackwell |pages=79–87, 122–123 | isbn=978-1-4051-2359-4}}</ref>

=== Φεουδαρχική περίοδος ===
[[Αρχείο:Mōko Shūrai Ekotoba 2.jpg|thumb|250px|Σαμουράι αντιμετωπίζουν τους Μογγόλους]]
Η φεουδαρχική εποχή της Ιαπωνίας χαρακτηρίστηκε από την εμφάνιση και την κυριαρχία μιας άρχουσας τάξης πολεμιστών, των [[σαμουράι]]. Το 1185, μετά την ήττα του κλαν Ταΐρα στον πόλεμο Γκενπέι, που τραγουδιέται στην επική ιστορία του Χεϊκέ, ο σαμουράι [[Μιναμότο νο Γιοριτόμο]] διορίστηκε [[σογκούν]] με έδρα τη [[Καμακούρα]]. Μετά το θάνατό του, η γενιά Χότζο ήρθε στην εξουσία ως αντιβασιλείς για τους σογκούν. Η σχολή Βουδισμού [[Ζεν]] εισήχθη από την Κίνα κατά την περίοδο Καμακούρα (1185-1333) και έγινε δημοφιλής στην τάξη των σαμουράι.<ref>{{cite book|last=Totman|first=Conrad|title=A History of Japan ''(2nd ed.)''|year=2005|publisher=Blackwell|isbn=1-4051-2359-1|pages=106–112}}</ref> Ο σογκούν Καμακούρα απώθησε τις επιδρομές των Μογγόλων το 1274 και το 1281, αλλά νικήθηκε τελικά από τον αυτοκράτορα Γκο-Νταϊγκό. Ο Γκο-Νταϊγκό νικήθηκε από τον [[Ασίκαγκα Τακαούτζι]] το 1336.

Ο Ασίκαγκα Τακαούτζι ιδρύθηκε το σογκουνάτο στο Μουρομάτσι, [[Κιότο]]. Αυτό ήταν το ξεκίνημα της περιόδου Μουρομάτσι (1336-1573). Το σογκουνάτο Ασίκαγκα επέκτησε δόξα στην εποχή του [[Ασίκαγκα Γιοσιμίτσου]], και ο πολιτισμός που βασίζεται στον Ζεν Βουδισμό (τέχνη Μιγιάμπι) ευημερούσε. Αυτό εξελίχθηκε στο πολιτισμό Χιγκασιγιάμα και άκμασε μέχρι τον 16ο αιώνα. Από την άλλη πλευρά, το επόμενο σογκουνάτο Ασίκαγκα απέτυχε να ελέγξει τους φεουδάρχες πολέμαρχους ([[νταΐμιο]]), και ένας εμφύλιος πόλεμος (ο πόλεμος Ονίν) ξεκίνησε το 1467, αρχίζοντας την εκατονταετή περίοδο Σενγκόκου ("εμπόλεμα κράτη").<ref>{{cite book |first=George|last=Sansom |year=1961 |title=A History of Japan: 1334–1615 |publisher=Stanford University Press|pages=42, 217 | isbn=0-8047-0525-9}}</ref>

Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, έμποροι και [[Ιησουίτες]] [[ιεραπόστολοι]] από την [[Πορτογαλία]] έφτασαν στην Ιαπωνία για πρώτη φορά, άρχιζονταν άμεσες εμπορικές και πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ της Ιαπωνίας και της Δύσης. Ο [[Όντα Νομπουνάγκα]] νίκησε πολλούς άλλους νταΐμιο χρησιμοποιώντας ευρωπαϊκή τεχνολογία και όπλα. Αφότου δολοφονήθηκε το 1582, ο διάδοχός του [[Τογιοτόμι Χιντεγιόσι]] ένωσε το έθνος το 1590. Ο Χιντεγιόσι εισέβαλε στην Κορέα δύο φορές, αλλά μετά τις ήττες από τις κορεατικές και κινεζικές δυνάμεις των [[δυναστεία Μινγκ|Μινγκ]] και το θάνατο του Χιντεγιόσι, τα ιαπωνικά στρατεύματα αποσύρθηκαν το 1598.<ref>{{cite book |first=Stephen|last=Turnbull|year=2002 |title=Samurai Invasion: Japan's Korean War |publisher=Cassel |page=227| isbn=978-0-304-35948-6}}</ref> Αυτή η εποχή ονομάζεται Αζούτσι-Μομογιάμα (1573-1603).

Ο [[Τοκουγκάβα Ιεγιάσου]] υπηρέτησε ως αντιβασιλέας για το γιο του Χιντεγιόσι και χρησιμοποίησε τη θέση του για να κερδίσει πολιτική και στρατιωτική υποστήριξη. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, νίκησε τις αντίπαλες κλαν στη μάχη του Σεκιγκαχάρα το 1600 και ο Ιεγιάσου διορίστηκε σογκούν το 1603 και ίδρυσε το σογκουνάτο Τοκουγκάβα στο Έντο (σημερινό [[Τόκιο]]). <ref>{{cite book|last=Turnbull|first=Stephen|title=Toyotomi Hideyoshi|year=2010|publisher=Osprey Publishing|isbn=978-1-84603-960-7|page=61}}</ref> Το σογκουνάτο Τοκουγκάβα θεσπίσει μέτρα, συμπεριλαμβανομένου του [[μπούκε σοχάτο]], ως κώδικα δεοντολογίας για τον έλεγχο των αυτόνομων νταΐμιο<ref>{{cite book|last=Totman|first=Conrad|title=A History of Japan ''(2nd ed.)''|year=2005|publisher=Blackwell|isbn=1-4051-2359-1|pages=142–143}}</ref> και το 1639, η απομονωτική πολιτική [[σακόκου]] («κλειστή χώρα») κράτησε για δυόμισι αιώνες αδύναμης πολιτικής ενότητας γνωστή ως την [[περίοδο Έντο]] (1603-1868).<ref>{{cite journal|last=Toby|first=Ronald P.|title=Reopening the Question of Sakoku: Diplomacy in the Legitimation of the Tokugawa Bakufu|journal=Journal of Japanese Studies|year=1977|volume=3|issue=2|pages=323–363|doi=10.2307/132115}}</ref> Η μελέτη των δυτικών επιστημών, που είναι γνωστή ως ρανγκάκου, συνεχίστηκε μέσα από την επαφή με τον ολλανδική θύλακα στο Ντετζίμα στο [[Ναγκασάκι]]. Η περίοδος Έντο έδωσε επίσης αφορμή για κοκουγκάκου ("εθνικές μελέτες»), η μελέτη της Ιαπωνίας από τους Ιάπωνες.<ref>{{cite journal|last=Ohtsu|first=M.|title=Japanese National Values and Confucianism|journal=Japanese Economy|year=1999|volume=27|issue=2|pages=45–59|doi=10.2753/JES1097-203X270245|last2=Ohtsu|first2=Makoto}}</ref>

=== Σύγχρονη περίοδος ===


== Γεωγραφία ==
== Γεωγραφία ==

Έκδοση από την 16:12, 18 Σεπτεμβρίου 2014

Συντεταγμένες: 35°09′22″N 136°03′36″E / 35.1561°N 136.06°E / 35.1561; 136.06

Ιαπωνία
日本国

Σημαία
Αυτοκρατορικό Έμβλημα της Ιαπωνίας|Εθνόσημο
Εθνικός ύμνος: Kimi Ga Yo (Είθε η βασιλεία σου να διαρκεί για πάντα)
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Τόκιο
35°41′N 139°46′E / 35.68°N 139.76°E / 35.68; 139.76 (Τόκιο)
Μεγαλύτερη πόλη
πρωτεύουσα
Ιαπωνικά
Βασιλευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία
Ακιχίτο
Σίνζο Άμπε
Ανεξαρτησία


Σύνταγμα Μέιντζι
Ισχύον Σύνταγμα
Αρχαιότητα (11 Φεβρουαρίου 660 π.Χ.)
29 Νοεμβρίου 1890
3 Μαΐου 1947
 • Σύνολο
 • % Νερό
Ακτογραμμή
377.944 km2 (61η)
0,8%
29.751 km
Πληθυσμός
 • Εκτίμηση 2012 
 • Απογραφή 2010 
 • Πυκνότητα 
127.368.088[1] (10η) 
128.057.352[2]  
337,1 κατ./km2 (36η) 
ΑΕΠ (ΙΑΔ)
 • Ολικό  (2010)
 • Κατά κεφαλή 
4.308,627 δισ. $[3]  
33.828 $[3]  
ΑΕΠ (ονομαστικό)
 • Ολικό  (2010)
 • Κατά κεφαλή 
5.390,897 δισ. $[3]  
42.325 $[3]  
ΔΑΑ (2013)Αύξηση 0,912 (10η) – πολύ υψηλή
ΝόμισμαΓιέν (¥) (JPY)
JST (UTC +9)
Internet TLD.jp
Κωδικός κλήσης+81
Το Εθνόσημο χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τον Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας.

Η Ιαπωνία (Ιαπωνικά: 日本, επίσημα: 日本国, προφορά▶) είναι χώρα της Ανατολικής Ασίας. Αποκαλείται από τους κατοίκους της Νιχόν (Nihon) ή Νιππόν (Nippon) και το όνομά της είναι συνδυασμός δύο ιδεογραμμάτων, που σημαίνουν ήλιος και αρχή αντίστοιχα. Είναι γνωστή επίσης ως Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Εκτείνεται σε μεγάλο μέρος του Ιαπωνικού Αρχιπελάγους, στον βορειοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό και κατά μήκος των ακτών της Ρωσίας και της Κορέας, από τις οποίες χωρίζεται από τη Θάλασσα της Ιαπωνίας. Αποτελείται από τέσσερα μεγάλα νησιά, Χοκκάιντο, Σικόκου, Κιούσου και Χονσού, τα οποία συνοδεύονται επίσης από χιλιάδες μικρότερα (για την ακρίβεια το αρχιπέλαγος της Ιαπωνίας αποτελείται από 6.852 νησιά).[4] Τα περισσότερα από αυτά είναι ορεινά και ηφαιστειακά· για παράδειγμα η ψηλότερη κορυφή της Ιαπωνίας το όρος Φούτζι, είναι ηφαίστειο. Έχει πληθυσμό 128.057.352[2] κατοίκους και συνολική έκταση 377.835 τετρ. χλμ.[1] Η μεγαλύτερη πόλη της Ιαπωνίας και εκ των πραγμάτων πρωτεύουσα είναι το Τόκιο, το οποίο μαζί με τη μητροπολιτική περιοχή έχει περισσότερους των 30 εκατομμυρίων κατοίκων. Είναι η μεγαλύτερη μητροπολιτική περιοχή στο κόσμο.

Μεγάλη οικονομική δύναμη, η Ιαπωνία έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, από το ονομαστικό ΑΕΠ (αν και πρόσφατοι αριθμοί της κυβέρνησης από την Κίνα υποστηρίζουν ότι η Κίνα είναι σήμερα η δεύτερη)[5] και η τρίτη μεγαλύτερη σε αγοραστική δύναμη. Επίσης, είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο και ο πέμπτος μεγαλύτερος εισαγωγέας. Είναι, επίσης, σήμερα υπηρετεί ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Παρόλο που η Ιαπωνία έχει επισήμως παραιτηθεί του δικαιώματός της να κηρύξει πόλεμο, διατηρεί ένα σύγχρονο και εκτεταμένο στρατό που απασχολείται με την αυτοάμυνα και τη διατήρηση της ειρήνης. Πρόκειται για μια ανεπτυγμένη χώρα με πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο (δέκατη υψηλότερη HDI). Μετά τη Σιγκαπούρη, η Ιαπωνία έχει τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονίας (συμπεριλαμβανομένης της απόπειρας ανθρωποκτονίας) στον κόσμο.[6] Η Ιαπωνία έχει το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής από οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου (σύμφωνα τόσο με τις εκτιμήσεις του ΟΗΕ και της ΠΟΥ) και το τρίτο χαμηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας.[7][8]

Ιστορία

Κύριο λήμμα: Ιαπωνική ιστορία

Προϊστορία και αρχαία ιστορία

Οι επιστήμονες πιστεύουν πως οι Ιάπωνες ως ενιαίο σύνολο προέρχονται από πολλές ομάδες, οι οποίες μετανάστευσαν στα νησιά από άλλα σημεία της Ασίας, στα οποία περιλαμβάνονται η Κίνα και η Κορέα. Οι αρχαιολογικές έρευνες, ωστόσο, υποδεικνύουν πως τα ιαπωνικά νησιά κατοικούνταν ήδη από το 30.000 Π.Κ.Ε.. Αυτό ακολουθήθηκε στην αρχή της περιόδου Τζόμον (περίπου 14.000 πΧ) από ένα μεσολιθικό προς νεολιθικό ημι-νομαδικό πολιτισμό κυνηγών και τροφοσυλλέκτων, που περιλαμβάνουν τους προγόνους των σύγχρονων Αϊνού και Γιαμάτο,[9][10] και χαρακτηρίζεται από κατοικίες λάκκους και στοιχειώδεις καλλιέργειες.[11] Διακοσμημένα πήλινα αγγεία αυτής της περιόδο αποτελούν μερικά από τα παλαιότερα σωζόμενα ίχνη αγγειοπλαστικής στο κόσμο. Περίπου το 300 π.Χ., οι Γιαγιόι άρχισαν να φτάνουν στα ιαπωνικά νησιά και να αναμειγνύονται με τους Τζόμον.[12] Η περίοδος Γιαγιόι αρχίζει περίπου το 500 π.Χ. και κατά τη διάρκειά της άρχισε η καλλιέργεια σε οριζόνες,[13] νέος ρυθμός διακόσμησης αγγείων[14] και η μεταλλουργία, που εισήχθη από την Κίνα και την Κορέα.[15]

Η Ιαπωνία εμφανίζεται και πρώτη φορά στη γραφόμενη ιστορία στο κινεζικό βιβλίο Χανσού.[16] Σύμφωνα με τα Χρονικά των Τριών Βασιλείων, το πιο ισχυρό βασίλειο στο αρχιπέλαγος κατά τον 3ο αιώνα ονομαζόταν Γιαματαϊκόκου. Ο Βουδισμός εισήχθη στην Ιαπωνία από τον Μπαεκτζέ της Κορέας, αλλά η μετέπειτα ανάπτυξη του ιαπωνικού βουδισμού επηρεάστηκε κυρίως από τη Κίνα.[17] Παρά τις αρχικές αντιστάσεις, ο Βουδισμός προήχθη στις εξουσιάζουσες τάξεις και είχε ευρεία αποδοχή ξεκινώντας από τη περίοδο Ασούκα (592-710).[18]

Η περίοδος Νάρα (710-784) του 8ου αιώνα σημαδεύτηκε από την άνοδο ενός ισχυρού ιαπωνικού κράτους, επικεντρομένο στην αυτοκρατορική αυλή στο Χεϊτζό-Κυό (σύγχρονη Νάρα). Η περίοδος Νάρα χαρακτηρίστηκε από την εμφάνιση λογοτεχνίας καθώς και την ανάπτυξη τέχνης και αρχιτεκτονικής εμπνευσμένης από το Βουδισμό.[19] Η επιδημία ευλογιάς του 735-737 θεωρείται ότι σκότωσε περίπου το ένα τρίτο που πληθυσμού της Ιαπωνίας.[20] Το 784, ο αυτοκράτορας Κάμμου μετακίνησε την πρωτεύουσα από τη Νάρα στο Ναγκαόκα-Κυό και στη συνέχεια στο Χεϊάν-κυό (Κυότο) το 794. Αυτό σήμανε την έναρξη της περιόδου Χεϊάν (794-1185), κατά τη διάρκεια της οποίας δημιουργήθηκε ένας ευδιάκριτα ιθαγενής ιαπωνικός πολιτισμός, αξιοσημείωτος για την τέχνη, την ποίηση και τη λογοτεχνία του. Το Γκέντζι Μονογκατάρι (Ιστορίες του πρίγκηπα Γκέντζι) της Μουρασάκι Σικίμπου και οι στίχοι του εθνικού ύμνου της Ιαπωνίας Kimi Ga Yo γράφηκαν εκείνη την περίοδο.[21]

Φεουδαρχική περίοδος

Σαμουράι αντιμετωπίζουν τους Μογγόλους

Η φεουδαρχική εποχή της Ιαπωνίας χαρακτηρίστηκε από την εμφάνιση και την κυριαρχία μιας άρχουσας τάξης πολεμιστών, των σαμουράι. Το 1185, μετά την ήττα του κλαν Ταΐρα στον πόλεμο Γκενπέι, που τραγουδιέται στην επική ιστορία του Χεϊκέ, ο σαμουράι Μιναμότο νο Γιοριτόμο διορίστηκε σογκούν με έδρα τη Καμακούρα. Μετά το θάνατό του, η γενιά Χότζο ήρθε στην εξουσία ως αντιβασιλείς για τους σογκούν. Η σχολή Βουδισμού Ζεν εισήχθη από την Κίνα κατά την περίοδο Καμακούρα (1185-1333) και έγινε δημοφιλής στην τάξη των σαμουράι.[22] Ο σογκούν Καμακούρα απώθησε τις επιδρομές των Μογγόλων το 1274 και το 1281, αλλά νικήθηκε τελικά από τον αυτοκράτορα Γκο-Νταϊγκό. Ο Γκο-Νταϊγκό νικήθηκε από τον Ασίκαγκα Τακαούτζι το 1336.

Ο Ασίκαγκα Τακαούτζι ιδρύθηκε το σογκουνάτο στο Μουρομάτσι, Κιότο. Αυτό ήταν το ξεκίνημα της περιόδου Μουρομάτσι (1336-1573). Το σογκουνάτο Ασίκαγκα επέκτησε δόξα στην εποχή του Ασίκαγκα Γιοσιμίτσου, και ο πολιτισμός που βασίζεται στον Ζεν Βουδισμό (τέχνη Μιγιάμπι) ευημερούσε. Αυτό εξελίχθηκε στο πολιτισμό Χιγκασιγιάμα και άκμασε μέχρι τον 16ο αιώνα. Από την άλλη πλευρά, το επόμενο σογκουνάτο Ασίκαγκα απέτυχε να ελέγξει τους φεουδάρχες πολέμαρχους (νταΐμιο), και ένας εμφύλιος πόλεμος (ο πόλεμος Ονίν) ξεκίνησε το 1467, αρχίζοντας την εκατονταετή περίοδο Σενγκόκου ("εμπόλεμα κράτη").[23]

Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, έμποροι και Ιησουίτες ιεραπόστολοι από την Πορτογαλία έφτασαν στην Ιαπωνία για πρώτη φορά, άρχιζονταν άμεσες εμπορικές και πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ της Ιαπωνίας και της Δύσης. Ο Όντα Νομπουνάγκα νίκησε πολλούς άλλους νταΐμιο χρησιμοποιώντας ευρωπαϊκή τεχνολογία και όπλα. Αφότου δολοφονήθηκε το 1582, ο διάδοχός του Τογιοτόμι Χιντεγιόσι ένωσε το έθνος το 1590. Ο Χιντεγιόσι εισέβαλε στην Κορέα δύο φορές, αλλά μετά τις ήττες από τις κορεατικές και κινεζικές δυνάμεις των Μινγκ και το θάνατο του Χιντεγιόσι, τα ιαπωνικά στρατεύματα αποσύρθηκαν το 1598.[24] Αυτή η εποχή ονομάζεται Αζούτσι-Μομογιάμα (1573-1603).

Ο Τοκουγκάβα Ιεγιάσου υπηρέτησε ως αντιβασιλέας για το γιο του Χιντεγιόσι και χρησιμοποίησε τη θέση του για να κερδίσει πολιτική και στρατιωτική υποστήριξη. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, νίκησε τις αντίπαλες κλαν στη μάχη του Σεκιγκαχάρα το 1600 και ο Ιεγιάσου διορίστηκε σογκούν το 1603 και ίδρυσε το σογκουνάτο Τοκουγκάβα στο Έντο (σημερινό Τόκιο). [25] Το σογκουνάτο Τοκουγκάβα θεσπίσει μέτρα, συμπεριλαμβανομένου του μπούκε σοχάτο, ως κώδικα δεοντολογίας για τον έλεγχο των αυτόνομων νταΐμιο[26] και το 1639, η απομονωτική πολιτική σακόκου («κλειστή χώρα») κράτησε για δυόμισι αιώνες αδύναμης πολιτικής ενότητας γνωστή ως την περίοδο Έντο (1603-1868).[27] Η μελέτη των δυτικών επιστημών, που είναι γνωστή ως ρανγκάκου, συνεχίστηκε μέσα από την επαφή με τον ολλανδική θύλακα στο Ντετζίμα στο Ναγκασάκι. Η περίοδος Έντο έδωσε επίσης αφορμή για κοκουγκάκου ("εθνικές μελέτες»), η μελέτη της Ιαπωνίας από τους Ιάπωνες.[28]

Σύγχρονη περίοδος

Γεωγραφία

Η Ιαπωνία αποτελεί νησιωτική χώρα, με κυριότερα νησιά το Χοκάιντο, το Σικόκου, το Κιούσου και το Χονσού, στα οποία μπορούν να προστεθούν περίπου 3.000 μικρότερα νησιά. Ορεινή και ηφαιστειογενής είναι η αλυσίδα των νησιών της, με τα πολυάριθμα ηφαίστειά της, 192 στον αριθμό. Βρίσκεται στην ηφαιστειακή ζώνη του Ειρηνικού Ωκεανού (γνωστή και ως «Δαχτυλίδι της Φωτιάς»), στη συμβολή τριών τεκτονικών πλακών, κάτι που ευθύνεται και για τους συχνούς σεισμούς που συμβαίνουν στη περιοχή. Το έδαφός της είναι κατά βάση ορεινό, με δύο κύριες οροσειρές. Στη μία από αυτές ξεχωρίζει η οροσειρά των Ιαπωνικών Άλπεων που χωρίζει στη μέση το νησί Χονσού και εκτείνεται μέχρι το ηφαίστειο Φούτζι. Οι ποταμοί της Ιαπωνίας έχουν γενικά μικρό μήκος με μόλις έξι από αυτούς να υπερβαίνουν τα 200 χιλιόμετρα. Χαρακτηρίζεται ακόμα από αρκετές λίμνες, πολλές από τις οποίες σχηματίζονται στον κρατήρα των ηφαιστείων της.

Κλίμα

Λόγω της μεγάλης έκτασης της χώρας, το κλίμα της Ιαπωνίας υφίσταται διαφοροποιήσεις ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος και το υψόμετρο. Η μέση θερμοκρασία το καλοκαίρι είναι 30 °C, ενώ τον χειμώνα 4,7 °C. Οι νότιες ακτές χαρακτηρίζονται από ήπιο κλίμα, ενώ στο βορρά τους χειμερινούς μήνες καταγράφονται γενικά πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Ειδικότερα, διακρίνονται έξι ξεχωριστές κλιματικές ζώνες:

  • Χοκκάιντο: Το Χοκκάιντο διαθέτει γενικά ήπιο κλίμα με χαμηλές θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
  • Θάλασσα της Ιαπωνίας: Χαρακτηρίζεται από ισχυρές χιονοπτώσεις λόγω των βορειοδυτικών ανέμων κατά τους χειμερινούς μήνες. Το καλοκαίρι η περιοχή είναι ψυχρότερη από την πλευρά του Ειρηνικού Ωκεανού, αν και υπό ορισμένες συνθήκες μπορούν να αναπτυχθούν και πολύ υψηλές θερμοκρασίες.
  • Κεντρικές ορεινές περιοχές (Chuo-kochi): Χαρακτηρίζονται από έντονες θερμοκρασιακές διαφορές μεταξύ του καλοκαιριού και του χειμώνα.
  • Seto-naikai: Είναι η εσωτερική θαλάσσια περιοχή που συνδέει τον Ειρηνικό Ωκεανό με τη Θάλασσα της Ιαπωνίας. Λόγω της παρουσίας των βουνών Τσουγκόκου και Σικόκου, η περιοχή χαρακτηρίζεται από ασθενείς ανέμους και ήπιο κλίμα, με μικρές διαφοροποιήσεις στη θερμοκρασία ανάμεσα στους χειμερινούς και καλοκαιρινούς μήνες.
  • Ειρηνικός Ωκεανός: Χαρακτηρίζεται από χαμηλές θερμοκρασίες το χειμώνα με ελαφρές χιονοπτώσεις και υψηλές θερμοκρασίες και υγρασία το καλοκαίρι.
  • Νοτιοδυτικά νησιά: Χαρακτηρίζονται από ημιτροπικό κλίμα με ζεστούς χειμώνες και υψηλές θερμοκρασίες την διάρκεια του καλοκαιριού. Η εμφάνιση τυφώνων είναι σύνηθες φαινόμενο (το 2004 εμφανίστηκαν συνολικά 10 τυφώνες).

Οικονομία

νόμισμα των πέντε γεν
νόμισμα των πέντε γεν

Η Ιαπωνία είναι μια από τις ισχυρότερες βιομηχανικές χώρες και μαζί με άλλες αποτελούν σήμερα μια ισχυρή βιομηχανική και εμπορική ζώνη που ανταγωνίζονται τις Η.Π.Α και την Ευρώπη.Η μεγάλη οικονομική ανάπτυξη της Ιαπωνίας συντελέστηκε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και υστέρα από σημαντικές καταστροφές που είχαν συμβεί στη χωρά κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, γεγονός που αποτέλεσε το ιαπωνικό θαύμα.

Διακυβέρνηση

Αρχηγός Κράτους είναι ο Αυτοκράτορας Ακιχίτο. Από τις 26 Δεκεμβρίου του 2012 πρωθυπουργός είναι ο Σίνζο Άμπε.

Εκλογές

Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 20 ετών και άνω. Το διθάλαμο Κοινοβούλιο αποτελείται από την Άνω Βουλή (Οίκος των Συμβούλων) με 242 μέλη με θητεία εξαετή (εκλογές ανά τριετία) και την Κάτω Βουλή (Βουλή των Αντιπροσώπων) με 480 μέλη.

Στις εκλογές για τη Βουλή των Αντιπροσώπων στις 16 Δεκεμβρίου 2012, το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (LDP) κέρδισε 294 έδρες και ο σύμμαχός τους, το Νέο Κόμμα Κομέιτο πήρε 31 έδρες.[29][30]

Οι τελευταίες εκλογές για τη Βουλή των Συμβούλων (Dainijūsankai Sangiingiin Tsūjōsenkyo) στην Ιαπωνία διεξήχθησαν στις 21 Ιουλίου 2013. Στις προηγούμενες εκλογές του 2010 το Δημοκρατικό Κόμμα της Ιαπωνίας (DPJ) παρέμεινε το μεγαλύτερο κόμμα, ωστόσο ο κυβερνών συνασπισμός σημείωσε απώλειες.[31]

Ανθρώπινα Δικαιώματα

Η Διεθνής Αμνηστία στηλίτευσε το γεγονός ότι η θανατική ποινή ισχύει. Στη χώρα επικρατεί η πρακτική να ειδοποιούνται οι κατάδικοι ότι θα απαγχονιστούν μόλις την ημέρα της εκτέλεσής τους, ενώ οι οικογένειές τους ειδοποιούνται μόνο μετά την εκτέλεση.[32]

Πολιτισμός

Το θέατρο στην Ιαπωνία γνωρίζει εξαιρετική άνθηση. Στην Ιαπωνία αναπτύχθηκε το θέατρο Νο, λέξη που σημαίνει «παράσταση, εκτέλεση, δράμα». Οι ηθοποιοί την εκτελούν με αργές και γεμάτες θρησκευτικότητα κινήσεις.

Αθλητισμός

Οι Ιάπωνες είναι αθλητικός λαός και συχνά ασχολούνται με κάποιο άθλημα, είτε παραδοσιακό όπως το καράτε, το αϊκίντο ή το σούμο, είτε κάποιο μοντέρνο όπως το μπέηζμπoλ, το ποδόσφαιρο ή το γκολφ. Στη χώρα είναι ανεπτυγμένος επίσης και ο μηχανοκίνητος αθλητισμός, με αρκετές πίστες για αγώνες σε διάφορες κατηγορίες.

Ιαπωνικό ποδόσφαιρο και η J.LEAGUE

Αν και το ποδόσφαιρο δεν είναι δημοφιλές στην Ιαπωνία όσο το μπέιζμπολ, τα τελευταία χρόνια έχει προοδεύσει αρκετά. Υπάρχουν 2 εθνικές κατηγορίες με επαγγελματικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους (J.LEAGUE). Επιτυχίες του ιαπωνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο είναι η κατάκτηση του ασιατικού Champion's League τη χρονιά 2007 από την Ουράβα Ρέζζου, και το το 2008 Από την Γκάνμπα Όσακα. Σε εθνικό επίπεδο, η ιαπωνική ποδοσφαιρική ομάδα συμμετέχει σε όλα τα Μουντιάλ από το 1998. Επίσης, η Ιαπωνία οργάνωσε επιτυχώς το Μουντιάλ του 2002 μαζί με τη Νότια Κορέα.

Δημογραφία

Ο πληθυσμός, με βάση την απογραφή του 2010, είναι 128.057.352.[2]. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού υπολογίστηκε το 2013 στα 84,19 χρόνια (80,85 για τους άνδρες και 87,71 για τις γυναίκες).[1]

Πόλεις της Ιαπωνίας

Το Τόκιο είναι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου με περισσότερους από 12.500.000 κατοίκους. Η Γιοκοχάμα βρίσκεται σε απόσταση 35 χιλιομέτρων και έχει περισσότερους από 3,6 εκατομμύρια κατοίκους.[33] Άλλες μεγάλες πόλεις της είναι το Κιότο, η Οσάκα, η Ναγκόγια και οι ιστορικές πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι, που το 1945 καταστράφηκαν εντελώς από ατομικές βόμβες.

Νομοί

Σύμφωνα με τη σειρά ISO

Χάρτης με τους νομούς της Ιαπωνίας σύμφωνα με τη σειρά ISO 3166-2:JP και τα διαμερίσματα.

Οι νομοί υπάγονται σε ευρύτερα διαμερίσματα. Η λέξη "νομός" αποδίδει τους ιαπωνικούς όρους το (都) , ντόου (道), φου (府) και κεν (県). Η λέξη το (πρωτεύουσα) χρησιμοποιείται μόνο για το Τόκυο ως Τόκυο-το, η λέξη ντόου (δρόμος) μόνο ως Χοκκαϊ-ντόου, η λέξη φου (κυβέρνηση) μόνο για το Κυότο και την Όσακα αντίστοιχα ως Κυότο-φου και Όσακα-φου. Τέλος, για όλους τους άλλους νομούς χρησιμοποιείται η λέξη κεν (Ακίτα-κεν, Ιβάτε-κεν κοκ). Οι νομοί από βόρεια προς νότια είναι:

Χοκκάιντο (Χοκκαϊντόου)　（北海道）　Hokkaidō

1.  Χοκκάιντο (Χοκκαϊντόου)　(北海道）　Hokkaidō

Τοουχόκου　（東北） Tōhoku

2.  Αομόρι　（青森県） Aomori
3.  Ιβάτε　（岩手県） Iwate
4.  Μιγιάγκι　（宮城県） Miyagi
5.  Ακίτα　（秋田県） Akita
6.  Γιαμαγκάτα　（山形県） Yamagata
7.  Φουκουσίμα　（福島県） Fukushima

Κάν'τοου　（関東県） Kantō

8.  Ιμπαράκι　（茨城県） Ibaraki
9.  Τοτσίγκι　（栃木県） Tochigi
10.  Γκούνμα　（群馬県） Gunma
11.  Σαϊτάμα　（埼玉県） Saitama
12.  Τσίμπα　（千葉県） Chiba
13.  Τόκυο (Τοουκυόου)　（東京都） Tokyo
14.  Καναγκάβα　（神奈川県） Kanagawa
Τσ'ούουμπου　（中部） Chūbu

15.  Νιιγκάτα　（新潟県） Niigata
16.  Τογιάμα　（富山県） Toyama
17.  Ισικάβα　（石川県） Ishikawa
18.  Φουκούι　（福井県） Fukui
19.  Γιαμανάσι　（山梨県） Yamanashi
20.  Ναγκάνο　（長野県） Nagano
21.  Γκίφου　（岐阜県） Gifu
22.  Σιζουόκα　（静岡県） Shizuoka
23.  Άιτσι　（愛知県） Aichi

Κανσάι　（関西） Kansai

24.  Μίε　（三重県） Mie
25.  Σίγκα　（滋賀県） Shiga
26.  Κυότο (Κυόουτο)　（京都府） Kyoto
27.  Οσάκα (Οοσάκα)　（大阪府） Osaka
28.  Χυόουγκο　（兵庫県） Hyōgo
29.  Νάρα　（奈良県） Nara
30.  Βακαγιάμα　（和歌山県） Wakayama
Τσ'ουουγκόκου　（中国） Chūgoku

31.  Τόττορι　（鳥取県） Tottori
32.  Σιμάνε　（島根県） Shimane
33.  Οκαγιάμα　（岡山県） Okayama
34.  Χιροσίμα　（広島県） Hiroshima
35.  Γιαμαγκούτσι　（山口県） Yamaguchi

Σικόκου　（四国） Shikoku

36.  Τοκουσίμα　（徳島県） Tokushima
37.  Καγκάβα　（香川県） Kagawa
38.  Εχίμε　（愛媛県） Ehime
39.  Κόουτσι　（高知県） Kōchi

Κυούσου (Κυουουσ'ούου)　（九州） Kyūshū

40.  Φουκουόκα　（福岡県） Fukuoka
41.  Σάγκα　（佐賀県） Saga
42.  Ναγκασάκι　（長崎県） Nagasaki
43.  Κουμαμότο　（熊本県） Kumamoto
44.  Οοϊτά　（大分県） Ōita
45.  Μιγιαζάκι　（宮崎県） Miyazaki
46.  Καγκοσίμα　（鹿児島県） Kagoshima
47.  Οκινάβα　（沖縄県） Okinawa

Μεταφορές

Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Ιαπωνία CIA World Factbook
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Απογραφή 2010
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Εκτίμηση Οκτωβρίου 2010 ΔΝΤ
  4. ↑ «Facts and Figures of Japan 2007 01: Land» (PDF). Foreign Press Center Japan. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2009. 
  5. ↑ Altucher, James (8 January 2010). «There's no stopping China». New York Post. http://www.nypost.com/p/news/business/there_no_stopping_china_0H8GJaMgzHCYenL038Yh2N. Ανακτήθηκε στις 2 August 2010. 
  6. ↑ «Ninth United Nations survey of crime trends and operations of criminal justice systems» (PDF). United Nations Office on drugs and crime. σελίδες 1–9. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2006. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2006. 
  7. ↑ WHO: Life expectancy in Israel among highest in the world Haaretz, May, 2009
  8. ↑ United Nations World Population Propsects: 2006 revision – Table A.17 for 2005–2010
  9. ↑ Matsumara, Hirofumi; Dodo, Yukio; Dodo, Yukio (2009). «Dental characteristics of Tohoku residents in Japan: implications for biological affinity with ancient Emishi». Anthropological Science 117 (2): 95–105. doi:10.1537/ase.080325. https://www.jstage.jst.go.jp/article/ase/117/2/117_080325/_article. 
  10. ↑ Hammer, Michael F., et al; Karafet, TM; Park, H; Omoto, K; Harihara, S; Stoneking, M; Horai, S (2006). «Dual origins of the Japanese: common ground for hunter-gatherer and farmer Y chromosomes». Journal of Human Genetics 51 (1): 47–58. doi:10.1007/s10038-005-0322-0. PMID 16328082. http://www.nature.com/jhg/journal/v51/n1/abs/jhg20068a.html. 
  11. ↑ Travis, John. «Jomon Genes». University of Pittsburgh. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2011. 
  12. ↑ Denoon, Donald; Hudson, Mark (2001). Multicultural Japan: palaeolithic to postmodern. Cambridge University Press. σελίδες 22–23. ISBN 0-521-00362-8. 
  13. ↑ «Road of rice plant». National Science Museum of Japan. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2011. 
  14. ↑ «Kofun Period». Metropolitan Museum of Art. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2011. 
  15. ↑ «Yayoi Culture». Metropolitan Museum of Art. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2011. 
  16. ↑ Takashi, Okazaki· Goodwin, Janet (1993). «Japan and the continent». The Cambridge history of Japan, Volume 1: Ancient Japan. Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 275. ISBN 0-521-22352-0. 
  17. ↑ Brown, Delmer M., επιμ. (1993). The Cambridge History of Japan. Cambridge University Press. σελίδες 140–149. 
  18. ↑ Beasley, William Gerald (1999). The Japanese Experience: A Short History of Japan. University of California Press. σελ. 42. ISBN 0-520-22560-0. 
  19. ↑ Totman, Conrad (2002). A History of Japan. Blackwell. σελίδες 64–79. ISBN 978-1-4051-2359-4. 
  20. ↑ Hays, J.N. (2005). Epidemics and pandemics: their impacts on human history. ABC-CLIO. σελ. 31. ISBN 1-85109-658-2. 
  21. ↑ Totman, Conrad (2002). A History of Japan. Blackwell. σελίδες 79–87, 122–123. ISBN 978-1-4051-2359-4. 
  22. ↑ Totman, Conrad (2005). A History of Japan (2nd ed.). Blackwell. σελίδες 106–112. ISBN 1-4051-2359-1. 
  23. ↑ Sansom, George (1961). A History of Japan: 1334–1615. Stanford University Press. σελίδες 42, 217. ISBN 0-8047-0525-9. 
  24. ↑ Turnbull, Stephen (2002). Samurai Invasion: Japan's Korean War. Cassel. σελ. 227. ISBN 978-0-304-35948-6. 
  25. ↑ Turnbull, Stephen (2010). Toyotomi Hideyoshi. Osprey Publishing. σελ. 61. ISBN 978-1-84603-960-7. 
  26. ↑ Totman, Conrad (2005). A History of Japan (2nd ed.). Blackwell. σελίδες 142–143. ISBN 1-4051-2359-1. 
  27. ↑ Toby, Ronald P. (1977). «Reopening the Question of Sakoku: Diplomacy in the Legitimation of the Tokugawa Bakufu». Journal of Japanese Studies 3 (2): 323–363. doi:10.2307/132115. 
  28. ↑ Ohtsu, M.; Ohtsu, Makoto (1999). «Japanese National Values and Confucianism». Japanese Economy 27 (2): 45–59. doi:10.2753/JES1097-203X270245. 
  29. ↑ Fackler, Martin (16-12-2012). «Japan Election Returns Power to Old Guard». The New York Times. http://www.nytimes.com/2012/12/17/world/asia/conservative-liberal-democratic-party-nearing-a-return-to-power-in-japan.html?_r=0. Ανακτήθηκε στις 17-12-2012. 
  30. ↑ Yoshida, Reiji (17-12-2012). «LDP aware voters just punished DPJ». Japan Times. http://www.japantimes.co.jp/text/nn20121217a2.html. Ανακτήθηκε στις 17-12-2012. 
  31. ↑ Τελικά αποτελέσματα. NHK. 17-12-2012.
  32. ↑ Ελευθεροτυπία, Ποινή θανάτου στον πολιτισμό μας, 24 Μαρτίου 2009.
  33. ↑ «Πόλεις της Ιαπωνίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2013.  World Gazetteer

Eξωτερικoί σύνδεσμοι

π • σ • ε Χώρες της Ασίας
Ανεξάρτητα κράτη
Εξαρτημένα εδάφη
Αυστραλία
Ηνωμένο Βασίλειο
Γαλλία
Αμφισβητούμενα εδάφη
Μη αναγνωρισμένα κράτη
1 Τμήμα της χώρας ανήκει στην Αφρική. 2 Συνήθως γεωγραφικά θεωρείται Ασιατική χώρα, αλλά ωστόσο για πολιτισμικούς και ιστορικούς λόγους εντάσσεται συχνά στην Ευρώπη. 3 Τμήμα της χώρας ανήκει στην Ευρώπη.


Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link GA

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιαπωνία&oldid=4852404"