Σοφία Ροτάρου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σοφία Ροτάρου
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Софія Михайлівна Ротару (Ουκρανικά), Sofia Rotaru (Ρουμανικά) και Софія Михайлівна Євдокименко-Ротару (Ουκρανικά)
Γέννηση7 Αυγούστου 1947 (1947-08-07) (76 ετών)
Μαρσίντσι, Ουκρανία
ΕθνικότηταΣοβιετική, Ρωσική, Ουκρανική, Μολδαβική
ΣπουδέςChernivtsi Art School
Ιδιότητατραγουδιστής, ηθοποιός ταινιών, χορευτής, διευθυντής ορχήστρας, διευθυντής χορωδίας, καινοτόμος επιχειρηματίας, μουσικός παραγωγός[1] και ηθοποιός
ΣύζυγοςAnatoliy Yevdokymenko
ΤέκναRuslan Yevdokymenko
ΑδέλφιαAurica Rotaru
Όργαναdomra, κρουστό μουσικό όργανο, Μπαγιάν και φωνή
Είδος τέχνηςΜουσική
Καλλιτεχνικά ρεύματαΠοπ, Ντίσκο, Τζαζ, Φολκ ροκ, ροκ, ποπ-ροκ
Βραβεύσεις

ΙστοσελίδαSofiaRotaru.com
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Σοφία Ροτάρου (ρωσικά: Ротару, София Михайловна, ουκ. Софія Ротару, ρουμ. Sofia Rotaru) είναι γνωστή Σοβιετική, Ουκρανή, Μολδαβή και Ρωσίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός.

Η Σοφία Ροτάρου κατέχει τους τίτλους "Πολίτης της Ουκρανίας", "Αξιότιμος κάτοικος της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας", "Αξιότιμος κάτοικος του Τσερνόβτσι", καθώς και άλλους πολλούς. Κατοικεί στη Γιάλτα και στο Κίεβο. Η Σοφία Ροτάρου είναι σοπράνο, και στο ρεπερτόριο της υπάρχουν πάνω από 400 τραγούδια στα ρώσικα, ουκρανικά, ρουμανικά, βουλγαρικά, σέρβικα, πολωνέζικα, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά και στα αγγλικά.

Η καριέρα της Σοφίας Ροτάρου έχει μεγάλη επιτυχία στις πρώην χώρες της ΕΣΣΔ, καθώς και σε όλο τον κόσμο[2]. Τα σοβιετικά ΜΜΕ τη θεωρούσαν ως μια από τις καλύτερες τραγουδίστριες της χώρας (μαζί με την Άλλα Πουγκατσιόβα και την Εντίτα Πιέχα), ενώ τα ξένα ΜΜΕ, πριν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, την ονόμαζαν "Μαέστρος της ΕΣΣΔ". Σήμερα θεωρείται ως "θρυλική", "βασίλισσα του σόου μπίζνες" καθώς και "χρυσή φωνή της Ουκρανίας"[3].

Δεν ήταν λίγες οι φορές που το καλλιτεχνικό ταλέντο της βραβευόταν με σημαντικά βραβεία, όπως "Αξιότιμος καλλιτέχνης της Ουκρανικής ΣΣΔ" (1973), "Λαϊκός Καλλιτέχνης της Ουκρανικής ΣΣΔ" (1976), "Λαϊκός Καλλιτέχνης της Μολδαβικής ΣΣΔ" (1983), "Λαϊκός καλλιτέχνης της ΕΣΣΔ" (1988), "Βραβείο της Κομσομόλ", "Ήρωας της Ουκρανίας" κ.α.

1947-1961: Παιδικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σοφία Ροτάρου γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου 1947, στο χωριό Μαρσίντσι, και ήταν το δεύτερο παιδί της ρουμανοφωνης οικογένειας Ροτάρου. Ο πατέρας της Σοφίας, Μιχαήλ, ήταν στρατιώτης στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και ένας από αυτούς που ξεκίνησαν τη σοβιετική επίθεση κατά του Βερολίνου. Γύρισε πίσω από τον πόλεμο το 1946, και έγινε ο πρώτος, στο χωριό, που εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της ΕΣΣΔ. Η μεγαλύτερη της αδερφή, Ζίνα (μικρό όνομα του Ζιναίντα)(γεν. 11 Οκτωβρίου 1942), ήταν πολύ άρρωστη στα παιδικά της χρόνια και έχασε την όραση της. Αλλά, λόγω του ταλέντου που είχε στο να θυμάται τα τραγούδια, ήταν κάτι σαν την πρώτη "δασκάλα" της Σοφίας Ροτάρου. Όπως είχε πει η ίδια η Σοφία Ροτάρου για τα παιδικά της χρόνια:

Η Ζίνα είχε εξαιρετική μουσική μνήμη - ήταν διασκεδαστική. Όλη τη μέρα την περνούσε κοντά στο ραδιόφωνο, και μαζί με τα τραγούδια μάθαινε και ρωσικά, τα οποία δίδαξε στα υπόλοιπα αδέρφια. Η μητέρα μου με ξυπνούσε νωρίς, ενώ εγώ ήθελα πολύ να κοιμηθώ. Κοιμόμουν σε όλο τον δρόμο, αλλά ήταν ενδιαφέρον. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα παιδικά μου χρόνια

Αθλητισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σοφία Ροτάρου στα παιδικά της χρόνια ασχολούνταν με τον στίβο. Στο σχολείο που πήγαινε ήταν η καλύτερη στο πένταθλο και συμμετείχε στις τοπικές αθλητικές διοργανώσεις. Στη Σπαρτακιάδα, στο Τσέρνοβτσι, είχε έρθει πρώτη στο τρέξιμο στα 100 και στα 180 μέτρα. Στις ταινίες "Πού είσαι αγάπη?" (ρωσ. «Где ты, любовь?») και "Μονόλογος για την αγάπη" (ρωσ. «Монолог о любви») εκτελούσε επικίνδυνα κόλπα, χωρίς τη βοήθεια των stuntman (άνθρωποι του κινηματογράφου που χρησιμοποιούνται ειδικά για την εκτέλεση επικίνδυνων κόλπων).

Μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μουσικό της ταλέντο εκδηλώθηκε σε μικρή ηλικία. Από την ηλικία των 5, η Σοφία Ροτάρου, τραγουδούσε στη σχολική χορωδία, καθώς και στη χορωδία της εκκλησίας (για αυτό μάλιστα παραλίγο να διωχθεί από το Κομσομόλ, μιας και στην ΕΣΣΔ επικρατούσε, επίσημα, αθεϊα)[4] Στα νιάτα της ασχολούνταν και με το θέατρο, και επίσης έπαιρνε στο σχολείο το ακορντεόν της και τραγουδούσε λαϊκά τραγούδια. Η Σοφία Ροτάρου είχε πει κάποτε:

Είναι δύσκολο να πω πώς και πότε ήρθε η μουσική στη ζωή μου. Πιστεύω ότι ήταν μέσα μου για πάντα...[5]

Ο πρώτος της δάσκαλος ήταν ο πατέρας της, ο Μιχαήλ Ροτάρου. Στα νιάτα του, είχε εξαιρετική φωνή και του άρεσε να τραγουδά. Στο σχολείο, η Σοφία μάθαινε να παίζε ακορντεόν, ενώ συμμετείχε και σε τοπικές συναυλίες. Ο πατέρας της, ήταν ο πρώτος που κατάλαβε ότι είχε ταλέντο και πάντα έλεγε ότι "Η κορούλα μου θα γίνει σίγουρα καλλιτέχνης."

1962-1967: Η αρχή της καριέρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σοφία Ροτάρου είχε την πρώτη της επίσημη επιτυχία το 1962, αφού είχε νικήσει σε ένα τοπικό μουσικό διαγωνισμό. Για τη φωνή της, οι συγχωριανοί της, την ονόμασαν "Αηδόνι του Μπουκοβίνσκ". Τον επόμενο χρόνο, στο Τσέρνοβτσι, σε ένα τοπικό διαγωνισμό, η Σοφία Ροτάρου, είχε κερδίσει το δίπλωμα του πρώτου βαθμού.

Αναγνώριση στην Ουκρανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως νικήτρια του διαγωνισμού στο Τσέρνοβτσι, η Σοφία πήγε στο Κίεβο, για να συμμετάσχει στον διαγωνισμό ταλέντων της Ουκρανίας (1964). Σε αυτόν τον διαγωνισμό, η Σοφία κατάκτησε την πρώτη θέση. Τον επόμενο χρόνο, στο περιοδικό "Ουκρανία", είχε εκδοθεί η φωτογραφία της από αυτόν τον διαγωνισμό. Χάρη σε αυτήν τη φωτογραφία, την είχε ερωτευθεί ο μέλλοντας σύζυγος της, ο Ανατόλι Εβντοκιμένκο. Επίσης, μετά από αυτόν τον διαγωνισμό, ο Λαϊκός καλλιτέχνης της ΕΣΣΔ, Νικολάι Γκνατιούκ είχε πεί στους συγχωριανούς της "Αυτή θα είναι το μελλοντικό αστέρι σας".

Μετά τη νίκη της σε αυτόν τον διαγωνισμό, και αφού είχε τελειώσει το σχολείο, η Σοφία αποφάσισε ότι θα γίνει τραγουδίστρια για αυτό και εγγράφηκε στο Μουσικό Ινστιτούτο του Τσέρνοβτσι. Τον ίδιο χρόνο, το 1964, η Σοφία είχε τραγουδήσει για πρώτη φορά στο Κρατικό Ανάκτορο του Κρεμλίνου. Την ίδια στιγμή, στο Αριόλ, εργαζόταν ένας νεαρός - ο Ανατολί Εβντοκιμέντο. Ήταν από οικογένεια αγροτών, και όπως η Σοφία, αγαπούσε τη μουσική. Όταν είδε τη φωτογραφία της Σοφίας στο περιοδικό "Ουκρανία", την ερωτεύθηκε και άρχισε να την ψάχνει. Ήταν αυτός που πρώτος έδειξε στη Σοφία τι είναι ορχήστρα, αφού μέχρι τότε τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιούσε για τη συνοδεία των τραγουδιών της, ήταν το βιολί και το τύμπανο.

1968-1973: Διεθνής αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1968, αφού αποφοίτησε από το σχολείο, η Σοφία Ροτάρου, μαζί με το συγκρότημα της, στάλθηκε στον ΙΧ Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νέων και Μαθητών, όπου η Σοφία κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Οι βουλγαρικές εφημερίδες είχαν γράψει "Η 21-χρονη Σοφία κυρίεψε τη Σόφια". Έτσι είχαν βαθμολογηθεί τα τραγούδια "Στέκομαι στην πέτρα" (ουκ. «На камені стою»), "Αγαπώ την άνοιξη" (μολ. «Люблю весну»), καθώς και τα τραγούδια "Στέππα" και "Βαλεντίνα". Το τελευταίο γράφτηκε προς τιμή μιας από τις θεατές του διαγωνισμού, την πρώτη γυναίκα-κοσμοναύτη, Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης, Βαλεντίνα Τερέσκοβα. Η γνωστή σοβιετική μουσικός, και κριτής στον τότε διαγωνισμό, Λιουντμίλα Ζίκινα, είχε πει τότε για τη Σοφία "Αυτή, είναι καλλιτέχνης με δοξασμένο μέλλον".

Νεότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το τέλος του Μουσικού Ινστιτούτου, το 1968, η Σοφία Ροτάρου έγινε δασκάλα. Τον ίδιο χρόνο, παντρεύτηκε τον Ανατόλι Εβντοκιμέντο, ο οποίος είχε τελειώσει το Πανεπιστήμιο του Τσέρνοβτσι, και την ίδια ώρα έπαιζε φλογέρα στη χορωδία του πανεπιστημίου. Μετά τον γάμο τους, ο Ανατόλι δούλευε στο εργοστάσιο "Λένιν", ενώ η Σοφία ετοίμαζε για όλους το φαγητό και το βράδυ τραγουδούσε στο μπαρ "Όντιχ" (ρωσ. «Отдых», ελλ. "Ξεκούραση"). Έφυγαν από εκεί μετά από τρεις μήνες. Σε μια συνέντευξη, η Σοφία είχε δηλώσει ότι μετά από ένα χρόνο γάμου άρχισε να εύχεται να αποκτήσει παιδιά. Την ίδια ώρα, ο Ανατόλι συνέχιζε την εκπαίδευση του. Τότε ζούσαν μαζί με τους γονείς τους, σε ένα διαμέρισμα με δύο δωμάτια. Στις 24 Αυγούστου 1970, η Σοφία έφερε στον κόσμο τον γιο της, Ρουσλάν.

Τσερνόβα ρούτα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1971, η Σοφία Ροτάρου είχε παίξει τον κύριο ρόλο στην ταινία "Τσερνόβα ρούτα" (ρωσ. Червона рута (фильм)). Το ομώνυμο τραγούδι το είχε εκτελέσει μαζί με τον Β. Ζίνκεβιτς, τον Ν. Γιαρέμτσουκ κ.α. Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία. Μετά την κυκλοφορία της ταινίας, η Σοφία Ροτάρου κλήθηκε να δουλέψει στη Φιλαρμόνια του Τσέρνοβτσι, και να δημιουργήσει ένα δικό της συγκρότημα, με το όνομα "Τσερνόβα ρούτα".

Μαζί με τον Βλαντιμίρ Ιβασιούκ, η Σοφία είχε δημιουργήσει ένα κύκλο τραγουδιών, βασισμένα στη λαογραφία, και στην ποπ-μουσική των δεκαετιών του 1960 και 1970. Αυτό έδωσε στη Σοφία, τη δόξα στην Ουκρανική ΣΣΔ. Ο πατέρας του Βλαντιμίρ Ιβασιούκ, γνωστός Ουκρανός συγγραφέας, Μ. Ιβαισιούκ, μπροστά σε πολύ κόσμο είχε πει "Ας υποκλιθούμε στη νεαρή Μολδαβή Σοφία, η οποία έκανε σε όλο τον κόσμο γνωστά τα τραγούδια του γιου μου."

Η πρώτη συναυλία του συγκροτήματος "Τσερνόβα ρούτα" έγινε στην "Πόλη των Αστεριών", όπου γινόταν η προετοιμασία των μελλοντικών σοβιετικών κοσμοναυτών. Εκεί, το συγκρότημα έδειξε ότι το στυλ του είναι η συνένωση της λαϊκής μουσικής και των νέων ρυθμών. Ο κοσμοναύτης Β. Σατάλοφ, καθώς και οι υπόλοιποι κοσμοναύτες, τους ευχήθηκαν καλή επιτυχία στη μελλοντική τους καριέρα. Μετά από αυτήν τη συναυλία, ακολούθησαν συναυλίες στο Κεντρικό χώρο συναυλιών "Ρωσία", στο Κρεμλίνο και στο Θέατρο της Κουλτούρας. Αυτή ήταν η αρχή της αναγνώρισης της Σοφίας Ροτάρου ως τραγουδίστρια. Η ίδια θεωρεί ότι η επαγγελματική της καριέρα άρχισε το 1971.

Οι μουσικοσυνθέτες της έγιναν ο Β. Ιβασιούκ, ο Λέφκο Ντουντότσκι, ο Πίνκους Φάλικ, και η γυναίκα του, Αξιότιμος Καλλιτέχνης της Ουκρανικής ΣΣΔ, Σίντι Τάλ. Ο Π. Φάλικ, πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μουσικοσυνθέτης της γνωστής Αγγλίδας τραγουδίστριας, Ντζέρι Σκόττ.

Το πρώτο επαγγελματικό πρόγραμμα του "Τσερνόβα ρούτα" δεν έγινε δεκτό, γιατί αντί του θέματος "Αγάπη, Κομσομόλ και Άνοιξη" τραγούδησε για το θέμα "Οι εχθροί κατέστρεψαν τα πατρικά σπίτια", κάτι που δεν έγινε δεχτό από την επιτροπή του Υπουργείου Κουλτούρας της ΕΣΣΔ. Αλλά μετά το τηλεφώνημα του Π. Φάλικ (είχε μεγάλη επιρροή) στο Κρεμλίνο, το "Τσερνόβα ρούτα", παρ´όλες τις αντιδράσεις, έγινε δεκτό στο πρόγραμμα "Αστέρια του σοβιετικού και του ξένου σόου μπίζνες", μαζί με τραγουδιστές που εκπροσωπούσαν τη Γερμανία, Βουλγαρία, Τσεχία, Γιουγκοσλαβία. Στην Τασκένδη, την πήραν για ξένη, και μετά τη συναυλία τη ρωτούσαν αν της άρεσε η ΕΣΣΔ, και πού έμαθε να τραγουδά τόσο καλά στα ρωσικά. Στο Γκρόζνυ, όταν η Σοφία τραγουδούσε, σχίστηκε το πίσω μέρος του φορέματος της, κάτι που είδαν καλά οι θεατές. Παρόλα αυτά, η Σοφία συνέχιζε να τραγουδά, μέχρι που στη σκηνή, τής έφτιαξαν το φόρεμα.

Λόγω του ταλέντου της, της συμπάθειας της σοβιετικής κυβέρνησης και του λαού, η Σοφία Ροτάρου απέκτησε πολλούς θαυμαστές στο ράδιο και στην τοπική τηλεόραση. Το 1972, έγινε το πρώτο τουρνέ του "Τσερνόβα ρούτα" στην Πολωνία, με το όνομα "Χοροί και τραγούδια των χωρών των Σοβιέτ". Το 1973, στο Μπουργκάς, στη Βουλγαρία, η Σοφία Ροτάρου κατατάχθηκε πρώτη στον μουσικό διαγωνισμό "Χρυσός Ορφέας", με τα τραγούδια "Η πόλη μου" του Ευγκένι Ντόγκα, και με το βουλγαρικό τραγούδι "Πτίτσα" (ρωσ. «Птица». ελλ. "Πουλί") του Τ. Ρουσέιφ και του Ντ. Ντεμιάνοφ. Το 1973, η Σοφία πήρε τον τίτλο "Αξιότιμος Καλλιτέχνης της Ουκρανική ΣΣΔ". Τον ίδιο χρόνο, το τραγούδι "Η πόλη μου" έγινε νικητήριο στο τελικό του φεστιβάλ "Τραγούδι της Χρονιάς". Το 1974, η Σοφία κέρδισε την πρώτη θέση στο Διεθνές μουσικό φεστιβάλ του Σόποτ, στην Πολωνία.

1974-1979: Νέοι μουσικοσυνθέτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τη δεκαετία του 1970, τα τραγούδια της Σοφίας Ροτάρου αναδεικνύονταν νικητήρια στο φεστιβάλ "Τραγούδι της Χρονιάς". Τα τραγούδια ήταν συνεργασίες της Σοφίας, με γνωστούς σοβιετικούς μουσικοσυνθέτες και ποιητές. Μερικά από αυτά είναι:

Η Σοφία Ροτάρου ήταν η πρώτη που εκτέλεσε τα τραγούδια του Ευγκένι Μαρτίνοφ, όπως το "Η πίστη των κύκνων" και το "Μπαλάντα για τη μητέρα".

Το 1974, η Σοφία Ροτάρου αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Κουλτούρας του Γ. Μουζιτσέσκου, στο Κισινάου, και έγινε νικήτρια στο φεστιβάλ "Αηδόνι του Γιαντάρ", όπου τραγούδησε το "Αναμνήσεις" και το "Βοντογκράι". Η Σοφία κατέλαβε και τη δεύτερη θέση, μιας και εκτέλεσε το πολωνικό τραγούδι "Κάποιος".

Η Σοφία Ροτάρου θεωρεί την επαφή με τους θεατές ως το πιο σημαντικό πράγμα στην καριέρα της, για αυτό και σε κάθε συναυλία, η Σοφία Ροτάρου, φεύγει από τη σκηνή και κατεβαίνει στο κοινό για να τραγουδήσει μαζί του. Όπως είχε πεί η Σοφία Ροτάρου:

Το πιο σημαντικό πράγμα για οποιοδήποτε τραγουδιστή είναι η αναγνώριση του λαού - τα μετάλλια είναι άχρηστα. Ήμουν η πρώτη που εκτέλεσε τα τραγούδια ενός από τους αγαπημένους μου συνθέτες, Ευγκένι Μαρτίνοφ. Μου αρέσουν τα τραγούδια του. Στο ρεπερτόριο μου υπάρχουν τραγούδια διάφορων ειδών μουσικής, αλλά σχεδόν όλα έχουν δραματικό σενάριο, δραματική μελωδία.

Το 1974, κυκλοφόρησε το μίνι-άλμπουμ "Σοφία Ροτάρου", καθώς και το μιούζικαλ "Το τραγούδι είναι πάντα μαζί μας". Το τραγούδι "Μπαλάντα για τη μητέρα", συνεργασία του Ευγκένι Μαρτίνοφ και του Αντρέι Ντεμέντεφ, στην εκτέλεση της Σοφίας Ροτάρου, έγινε νικητήριο στον τηλεοπτικό διαγωνισμό "Τραγούδι-74". Με αυτό τα τραγούδι, η Σοφία είχε αποδείξει ότι είχε ταλέντο στο να μεταδώσει το συναίσθημα αυτού του τραγουδιού.

Το 1975, στον διαγωνισμό "Τραγούδι-75", στον τελικό πέρασαν τρία τραγούδια που εκτέλεσε η Σοφία Ροτάρου. Τα τραγούδια "Η πίστη των κύκνων" και το "Μηλιές στο χρώμα", η Σοφία τα τραγουδούσε σόλο, ενώ το τραγούδι "Σμουγλιάνκα", το τραγούδησε ντουέτο με τον Μίκι Εφρέμοβιτς. Τον επόμενο χρόνο, στο "Τραγούδι-76", στον τελικό πέρασαν τα τραγούδια "Δώσε μου πίσω τη μουσική" και "Σκοτεινή νύχτα", το οποίο τραγούδησε μαζί με τον Ανατόλι Μοκρένκο.

Το 1975, η Σοφία Ροτάρου και το "Τσερνόβα ρούτα" μετακινήθηκαν στη Γιάλτα, μιας και είχαν προβλήματα με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ουκρανίας (ΚΚΟ), στο Τσέρνοβτσι. Ο πατέρας της Σοφίας, Μιχαήλ Ροτάρου, διώχτηκε από το ΚΚΣΕ και απολύθηκε από τη δουλειά του, ενώ ο αδερφός της Σοφίας, διώχτηκε από την Κομσομόλ, λόγω του ότι η οικογένεια συνέχιζε να γιορτάζει τη μη-επίσημη γιορτή, τον Παλιό Νέο Χρόνο (Στην ΕΣΣΔ, και σήμερα στη Ρωσία, το Νέο Έτος γιορτάζεται δύο φορές, στις 1 Ιανουαρίου και στις 13 Ιανουαρίου. Στις 13 Ιανουαρίου γιορτάζεται ο Παλιός Νέος Χρόνος). Την ίδια στιγμή, όταν η Σοφία Ροτάρου βρισκόταν σε τουρνέ στην Κριμαία, η Σοφία δέχτηκε την πρόσκληση του Αλεξέι Τσερνισόφ, Διευθυντή της Φιλαρμονικής της Κριμαίας, και από τον Νικολάι Κιριτσένκο, γραμματέα του ΚΚΟ στην Κριμαία, για να μείνει στην πόλη. Η Σοφία Ροτάρου δέχτηκε, και έγινε σολίστας στον ίδιο χρόνο. Στον λαό, λένε ότι η Σοφία μετακινήθηκε στην Κριμαία λόγω του ότι είχε άσθμα, μιας και διοργάνωνε 3-4 συναυλίες την ημέρα.

Το 1976, η Σοφία Ροτάρου έλαβε τον τίτλο "Λαϊκός Καλλιτέχνης της Ουκρανικής ΣΣΔ". Τον ίδιο χρόνο, η γερμανική δισκογραφική εταιρεία «Ariola-Eurodisc GmbH» (σημ. Sony BMG Music Entertainment), κάλεσε τη Σοφία, για την ηχογράφηση ενός μίνι-άλμπουμ με δύο τραγούδια στα γερμανικά, τα "Deine Zärtlichkeit" (ελλ. Η απαλότητα σου, έτσι ονομαζόταν και το άλμπουμ) και "Nachts, wenn die Nebel ziehen" (ελλ. Τη νύχτα, όποτε φύγει η ομίχλη). Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1978. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Σοφία βρισκόταν σε τουρνέ στη Γιουγκοσλαβία, Ρουμανία, Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, στη Γερμανία και στο Δυτικό Βερολίνο. Μόνο το φθινόπωρο του 1979, η Σοφία Ροτάρου είχε δώσει πάνω από 20 συναυλίες στο Μονάχο και σε άλλες πόλεις. Μια δισκογραφική εταιρεία του Δυτικού Βερολίνου πρότεινε στη Σοφία να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ με τραγούδια στα ιταλικά και στα γαλλικά. Αλλά την ίδια ώρα, από το ΚΚΣΕ ήρθε διαταγή στη Σοφία να τραγουδά μόνο σοβιετικά τραγούδια.

Η επίσημη πληροφορία για τη συνεργασία της Σοφίας Ροτάρου και των Δυτικών, ήρθε στη δεκαετία του 1980, αφού άρχισε η Περεστρόικα. Από τη συνέντευξη της "Πράβντα της Μόσχας", που εκδόθηκε στις 13 Μαρτίου 1979:

Δημοσιογράφος - Η δισκογραφική εταιρεία «Ariola-Eurodisc GmbH», χάρη στην οποία έγιναν γνωστοί οι Μίρει Νατιέ και Κάρελ Γκοττ, σας κάλεσε, ως μοναδική καλλιτέχνη της ΕΣΣΔ, για την ηχογράφηση ενός άλμπουμ. Μιλήστε για αυτήν τη συνεργασία.

Σοφία Ροτάρου - Είχε ήδη κυκλοφορήσει το πρώτο άλμπουμ. Τώρα θα γυρίσω στο Μονάχο, για να ηχογραφήσω ακόμα ένα άλμπουμ, με σοβιετικά και γερμανικά τραγούδια.

Όμως, η ηχογράφηση δεν έμελλε να γίνει ποτέ, μιας και οι Γερμανοί σκηνοθέτες της ζητούσαν να ηχογραφήσει τραγούδια στα γερμανικά, ιταλικά, γαλλικά και αγγλικά, κάτι που δεν έγινε δεκτό από τη σοβιετική κυβέρνηση.

Συνεργασίες με ξένους μουσικοσυνθέτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1977, κυκλοφορεί το άλμπουμ "Η Σοφία Ροτάρου τραγουδά τα τραγούδια του Βλαντιμίρ Ιβασιούκ" (ουκ. «Пісні Володимира Івасюка співає Софія Ротару», ρωσ. «София Ротару поёт песни Владимира Ивасюка»), χάρη στο οποίο, η Σοφία έλαβε τον βραβείο του Κομσομόλ. Στο "Τραγούδι-77", η Σοφία τραγούδησε το τραγούδι "Ποτήρι στο νερό", ενώ στο "Τραγούδι-78", η Σοφία τραγούδησε το τραγούδι "Μόνο για σένα".

Το 1979, η Σοφία Ροτάρου σε συνεργασία με τη δισκογραφική εταιρεία "Μελόντια", κυκλοφόρησε τα άλμπουμ "Μόνο για σένα" και "Σοφία Ροτάρου 1979", ενώ σε συνεργασία με τη δισκογραφική εταιρεία «Ariola-Eurodisc GmbH», κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Sofia Rotaru — Му tenderness». Η Σοφία Ροτάρου είχε πει ότι η δουλειά στο άλμπουμ «Sofia Rotaru — Му tenderness» τη βοήθησε να τελειοποιήσει τα μουσικά της προσόντα. Τα πιο ξεχωριστά τραγούδια ήταν τα "Να δώσουμε το μπαλόνι στα παιδιά" με παιδική χορωδία και το "Συγγενική μου". Στις 18 Μαΐου του ίδιου χρόνου, πέθανε ο στενός συνεργάτης της Σοφίας Ροτάρου, ο Βλαντιμίρ Ιβασιούκ. Ο Ιβασιούκ ήταν αυτός που έγραψε το τραγούδι "Τσερνόβα ρούτα", το οποίο έγινε το πιο θρυλικό τραγούδι της Σοφίας Ροτάρου. Η Σοφία Ροτάρου είχε πει Τέτοιο συνθέτη δεν θα έχει ξανά η Ουκρανία. Μετά τον θάνατο του Ιβασιούκ, η Σοφία είχε συνεργασίες με διάφορους συνθέτες από τη Μολδαβία, αλλά δεν ήταν μακροχρόνιες. Είχε σταματήσει τη συνεργασία και με τον Ευγκένι Ντόγκα. Η Σοφία Ροτάρου είχε στο ρεπερτόριο της πολλά τραγούδια σε διάφορες γλώσσες, κάτι που πυροδότησε διαφωνίες για την καταγωγή της. Τη θεωρούσαν "δική" τους στην Ουκρανία, Ρωσία, Μολδαβία και Αρμενία. Στην Αρμενία υπήρχαν συζητήσεις αν πρέπει να της απονεμηθεί ο τίτλος "Αξιότιμος Καλλιτέχνης της Αρμενικής ΣΣΔ". Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, το 1991, κυκλοφορούσε το αστείο ότι στις συνομιλίες στο δάσος του Μπέλοβεζκ το ερώτημα "Πώς θα μοιράσουμε τη Σοφία Ροτάρου?". Η Σοφία Ροτάρου, ζούσε από τη γέννηση της στην Ουκρανία, λέγοντας ότι είναι Ουκρανή, με ρίζες από τη Μολδαβία.

1980-1985: Η καριέρα της ηθοποιού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1980, η Σοφία Ροτάρου κέρδισε τη θέση σε ένα παγκόσμιο διαγωνισμό στο Τόκιο, όπου τραγούδησε το τραγούδι "Υποσχέσεις" (τραγούδι της Γιουγκοσλαβίας, ρωσ. «Обещание») και είχε της είχε απονεμηθεί το βραβείο "Διακριτικό της Τιμής".

Η Σοφία Ροτάρου συνέχιζε τα πειράματα με την εξωτερική της εμφάνιση. Ήταν η πρώτη γυναίκα-καλλιτέχνης της ΕΣΣΔ, που ανέβηκε στη σκηνή με παντελόνια (τότε συνηθιζόταν να εμφανίζονται με φόρεμα), για να εκτελέσει το τραγούδι της Αλεξάντρα Πάχμουτοβα, σε στίχους του Νικολάι Ντομπρονράβοφ, "Τέμπο" (ρωσ. «Темп») σε στυλ χιπ-χοπ. Τα τραγούδια "Τέμπο" και "Προσδοκία" (ρωσ. «Ожидание») γράφτηκαν ειδικά για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1980, οι οποίοι έγιναν στη Μόσχα. Το τραγούδι "Τέμπο" έγινε σάουντρακ της ταινίας "Μπαλάντα για τον αθλητισμό" του Γιούρι Οζερόφ. Τον ίδιο χρόνο, η Σοφία Ροτάρου πέρασε ξανά στον τελικό του "Τραγουδιού της Χρονιάς" με τα τραγούδια "Η περιφέρεια μου" (ρωσ. «Мой край»).

Πού είσαι αγάπη?[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1980, βγήκε στους κινηματογράφους η ταινία "Πού είσαι αγάπη?" (ρωσ. «Где ты, любовь?»), η οποία γυρίστηκε στα στούντιο "Μολντόβα-φίλμ" (ρωσ. «Молдова-фильм»). Σε αυτήν την ταινία, η Σοφία Ροτάρου, μαζί με άλλα, εκτέλεσε το τραγούδι "Πρώτη βροχή" (ρωσ. «Первый дождь»), χωρίς stuntman στο πίσω κάθισμα μιας μοτοσικλέτας. Σύμφωνα με μια αυτοβιογραφία, μια χορωδία κάλεσε τη Σοφία Ροτάρου, και μαζί της κέρδισαν το γκραν-πρι του φεστιβάλ "Πού είσαι αγάπη?". Την ταινία "Πού είσαι αγάπη?" παρακολούθησαν περίπου 22.000.000 θεατές. Τον ίδιο χρόνο, κυκλοφόρησε το διπλό άλμπουμ "Τραγούδια από την ταινία "Πού είσαι αγάπη?" (ρωσ. «Песни из кинофильма «Где ты, любовь?»»). Το τραγούδι "Κόκκινο βέλος" (ρωσ. «Красная стрела») του Αλεξέι Μαζούκοφ, αποτέλεσε την αρχή της καλλιτεχνικής καριέρας του ποιητή Νικολάι Ζινόβιεφ. Το τραγούδι απαγορεύτηκε στα σοβιετικά ραδιόφωνα, από τη μουσική διοίκηση του Γκενάντι Τσερκάσοφ, λόγω του ότι δεν του άρεσε πως τραγουδά η Σοφία Ροτάρου. Αλλά, το τραγούδι είχε γίνει ήδη γνωστό στην τηλεόραση. Το 1981, η ταινία έλαβε το βραβείο της κριτικής επιτροπής, για το ότι έκανε δημοφιλή τραγούδια των σοβιετικών μουσικοσυνθετών, στο XIV Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Σοβιέτ, στη Βίλνιους. Αυτή η ταινία ήταν η πρώτη προσπάθεια της Σοφίας Ροτάρου στον κινηματογράφο. Παρόλο που οι κριτικοί θεώρησαν το ρόλο αποτυχία, η ταινία κατέβαλε την αγάπη των θεατών.

Ψυχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το επόμενο μέρος της καριέρας της άρχισε με το ψάξιμο ενός νέου μουσικού στιλ, της ροκ μουσικής, και με την ταινία "Ψυχή" καθώς και με τη συνεργασία με το συγκρότημα "Μηχανή του χρόνου" (ρωσ. «Машина времени»). Στη Γιάλτα, η Σοφία Ροτάρου έλαβε την πρόσκληση να παίξει τον κύριο ρόλο στην ταινία, αλλά η Σοφία Ροτάρου αρνήθηκε. Είχε προβλήματα με τη φωνή της, και οι γιατροί της απαγόρευσαν να τραγουδά. Αυτό ήταν που έσπρωξε τον Αλεξάντερ Μποροντιάσκι και τον Αλεξάντερ Στεφάνοβιτς, να αλλάξουν το σενάριο και να το γράψουν σαν μια αυτοβιογραφία μιας τραγουδίστριας με προβλήματα φωνής. Μετά, όταν η Σοφία Ροτάρου είδε το νέο σενάριο της ταινίας μαζί με τα τραγούδια, η Σοφία δέχτηκε να συμμετάσχει στην ταινία, και μάλιστα ακύρωσε κάποιες συναυλίες. Οι παρτενέρ της Σοφίας Ροτάρου στην ταινία ήταν ο Ρολάν Μπίκοφ, ο Μιχαήλ Μπογιάρσκι και το συγκρότημα "Μηχανή του χρόνου". Την ταινία παρακολούθησαν 54.000.000 θεατές.

Στον τελικό του "Τραγούδι-82", στον τελικό πέρασαν τα τραγούδια της Σοφίας Ροτάρου, "Μελαγχολίες" (ρου. «Melancolie») και το τραγούδι "Σηκωθείτε" (ρωσ. «Вставайте!»). Τον επόμενο χρόνο, στο "Τραγούδι-73", στον τελικό πέρασαν τα τραγούδια της Σοφίας Ροτάρου, "Ευτυχία σε σένα, γη μου" (ρωσ. «Счастья тебе, земля моя») και το τραγούδι "Ακούγεται μουσική" (ρωσ. «А музыка звучит»).

Μετά από συναυλίες στον Καναδά, και μετά την έκδοση του άλμπουμ "Canadian Tour 1983" το 1983, στη Σοφία Ροτάρου απαγόρευσαν για πέντε χρόνια να φεύγει από τα σύνορα της ΕΣΣΔ. Δεν υπάρχει ένας επίσημος λόγος, αλλά όταν στο Υπουργείο Κουλτούρας της ΕΣΣΔ, ερχόταν προσκλήσεις από άλλα κράτη του κόσμου, έλεγαν Η Σοφία Ροτάρου δεν δουλεύει εδώ. Όταν η Σοφία είχε ηχογραφήσει ένα άλμπουμ στη Γερμανία, η Μόσχα ζήτησε 6 ρούβλια για κάθε λεπτό που παίρνει το άλμπουμ. Οι Γερμανοί έπρεπε να πληρώσουν 156 γερμανικά μάρκα και τηλεφώνησε ξανά στη Μόσχα. Την επόμενη μέρα, η μεταφράστρια είπε στη Σοφία Ο διευθυντής μας αποφάσισε να σας κάνει ένα μικρό δώρο, μιας και η Μόσχα απαγόρευσε την αύξηση της τιμής..., ενώ η Σοφία απάντησε Είμαι δυστυχισμένη για ένα πράγμα - αυτό έπεσε στα νιάτα, όπου μπορούμε να κάνουμε τόσα πολλά.

Το 1983, η Σοφία Ροτάρου έδωσε 137 συναυλίες σε εργαστήρια, σε χωριά της Κριμαίας. Το Υπουργείο Κουλτούρας της Μολδαβικής ΣΣΔ πρότεινε τη Σοφία Ροτάρου στον τίτλο "Κρατικό Βραβείο Ε.Σ.Σ.Δ.", αλλά το βραβείο δεν απονεμήθηκε στη Σοφία για άγνωστους λόγους. Τον ίδιο χρόνο, η Σοφία Ροτάρου έλαβε τον τίτλο "Λαϊκής Καλλιτέχνης της Μολδαβικής ΣΣΔ".

Το 1984, η Σοφία Ροτάρου τραγούδησε το τραγούδι "Ρομάντικα" (ρου. "Romantică") στο "Τραγούδι-84". Επίσης, η Σοφία εκτέλεσε το τραγούδι στα γερμανικά, στο πρόγραμμα «Ein Kessel Buntes». Τον ίδιο χρόνο, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Απαλή Μελωδία", το οποίο πούλησε 2.000.000 αντίτυπα στην ΕΣΣΔ. Το 1985, η Σοφία Ροτάρου έλαβε τον τίτλο "Χρυσός δίσκος", για τα άλμπουμ "Απαλή Μελωδία" και "Σοφία Ροτάρου". Τον ίδιο χρόνο, η Σοφία Ροτάρου έλαβε το Βραβείο της Φιλίας των Λαών. Στον τελικό του "Τραγούδι-85", η Σοφία Ροτάρου τραγούδησε τα τραγούδια "Πελαργός στη στέγη" και "Στο σπίτι μου".

1986-1989: Νέο κύμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τέλος της συνεργασίας με το "Τσερνόβα ρούτα"[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1985, κυκλοφόρησε η μουσική ταινία "Σας καλεί η Σοφία Ροτάρου" (ρωσ. «Вас приглашает София Ротару») και το 1986, η μουσική ταινία "Μονόλογος για την αγάπη" (ρωσ. «Монолог о любви»). Στη μουσική ταινία "Μονόλογος για την αγάπη", η Σοφία Ροτάρου εκτέλεσε το τραγούδι «Amor» στο πίσω μέρος μιας βάρκας χωρίς τη βοήθεια των stuntman. Το 1986, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Μονόλογος για την αγάπη", με τραγούδια και το σάουντρακ από την ομώνυμη ταινία. Αυτό το άλμπουμ ήταν η τελευταία συνεργασία της Σοφίας Ροτάρου με ουκρανούς μουσικοσυνθέτες. Εξαιτίας αυτού, το συγκρότημα "Τσερνόβα ρούτα" αποφάσισε να σταματήσει τη συνεργασία με τη Σοφία Ροτάρου, κάτι που για την ίδια και τον σύζυγο της (ο Ανατόλι είχε δημιουργήσει αυτό το συγκρότημα) ήταν μεγάλη έκπληξη. Σε μια συνέντευξη, την είχαν ρωτήσει Είχατε κάποτε νίωσει στα αλήθεια πόνο? και η Σοφία Ροτάρου απάντησε Ναι, όταν με πρόδωσαν. Αυτό στην περίπτωση του "Τσερνόβα ρούτα" που είχε δημιουργήσει ο σύζυγος μου. Αυτό έγινε στο απόγειο της καριέρας μας, όταν όλοι μας λάτρευαν. Μάλλον πίστεψαν ότι μπορούν και χωρίς εμένα, ότι δεν τους συμπεριφέρομαι σωστά, ότι το ρεπερτόριο δεν είναι καλό...Έφυγαν με σκάνδαλο και με το όνομα "Τσερνόβα ρούτα".

Η απότομη αλλαγή στην καριέρα της Σοφίας Ροτάρου έγινε όταν άρχισε τη συνεργασία με τον Βλαντιμίρ Ματέτσκι, το 1986. Είχαν ήδη κυκλοφορήσει τα τραγούδια "Λαβάντα" (ρωσ. «Лаванда») και "Φεγγάρι, φεγγάρι" (ρωσ. «Луна, луна»), τα οποία έγιναν τα πιο γνωστά τραγούδια στην ΕΣΣΔ το 1986. Μετά, τον ίδιο χρόνο, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Χρυσή καρδιά" (ρωσ. «Золотое сердце»). Η Σοφία Ροτάρου άρχισε να γράφει τραγούδια σε στυλ Europop ("Ήταν, μα πέρασε" ρωσ. «Было, но прошло» και "Φεγγάρι" ρωσ. «Луна»), καθώς και σε στυλ Hard rock ("Η ώρα μου" ρωσ. «Время моё» και "Μόνο που αυτό είναι λίγο" ρωσ. «Только этого мало»). Ο Ματέτσκι, καθώς και ο βοηθός του, ο ποιητής Μιχαήλ Σαμπρόφ, κατάφεραν να συνεργαστούν με τη Σοφία Ροτάρου για 15 χρόνια και να κυκλοφορήσουν νέες, ποιοτικές συνεργασίες. Μετά το "Λαβάντα" ακολούθησε το "Φεγγάρι, φεγγάρι", "Ήταν, μα πέρασε", "Άγριοι κύκνοι" (ρωσ. Дикие лебеди), "Χουτοριάνκα" (ρωσ. «Хуторянка»), "Ουράνιο τόξο του φεγγαριού" (ρωσ. «Лунная радуга»), "Τα αστέρια σαν αστέρια" (ρωσ. «Звезды как звезды»), "Νυχτερινή πεταλούδα" (ρωσ. «Ночной мотылёк»), "Χρυσή καρδιά", "Η ζωή μου, η αγάπη μου" (ρωσ. «Жизнь моя, моя любовь») και άλλα πολλά.

Κατηγορίες για προδοσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1986, ο συνθέτης Βλαντιμίρ Μιγκούλια, έγραψε το τραγούδι "Ζωή" (ρωσ. «Жизнь») ειδικά για τη Σοφία Ροτάρου. Τα τραγούδι ακουγόταν σπάνια, μα πολλοί που το άκουσαν το θυμούνται. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Σοφία Ροτάρου, λόγω των πολλών συναυλιών και τις εμφανίσεις σε πολλά μουσικά φεστιβάλ, έγινε η κυρίαρχος του σοβιετικού σόου μπίζνες. Στις 11 Μαΐου 1988, η Σοφία Ροτάρου έλαβε τον τίτλο "Λαϊκός Καλλιτέχνης της ΕΣΣΔ". Την ίδια ώρα, λόγω του ότι στο ρεπερτόριο της Σοφίας Ροτάρου κυκλοφορούσαν τραγούδια στα ρωσικά, προκλήθηκαν εξεγέρσεις στην Ουκρανία. Την κατηγορούσαν για προδοσία της πατρίδας. Για την αποφυγή δημόσιου σκανδάλου, η Σοφία Ροτάρου αρνήθηκε να συμμετάσχει στο φεστιβάλ "Τσερνόβα ρούτα", το οποίο διεξήχθη στην Ουκρανία το 1989. Η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη, όταν σε μιά συναυλία στο Λβιβ, στο στάδιο "Φιλία", υπήρχαν θεατές που ήταν εναντίον της τραγουδίστριας, και οι οποίοι τη συνάντησαν με ένα πανό που έγραφε Σοφία, σε περιμένει η τιμωρία!. Αυτό προκάλεσε τσακωμούς με τους πραγματικούς θαυμαστές της Σοφίας Ροτάρου.

Παρόλα αυτά, η Σοφία Ροτάρου συνέχιζε να γράφει τραγούδια και στα ουκρανικά. Εκείνη την περίοδο, κυκλοφόρησαν τραγούδια στα ουκρανικά, όπως το "Κράι" (ρωσ. «Край»), "Το έχο της πίστης" (ρωσ. «Эхо верности»), "Πέρνα νερό" (ρωσ. «Тече вода»), "Ο χορός των ραγισμένων καρδιών" (ρωσ. «Бал разлучённых сердец»), "Ομίχλη" (ρωσ. «Туман») και άλλα πολλά. Το 1991, κυκλοφόρησε νέο μουσικό πρόγραμμα, το οποίο μπήκε στο άλμπουμ "Ρομάντικα" (ρωσ. Романтика), στο οποίο συμπεριλαμβάνονταν Remake των τραγουδιών του Ιβασιούκ και άλλων γνωστών ουκρανών μουσικοσυνθέτων.

Το 1991, κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ της Σοφίας Ροτάρου και του Ματέτσκι, το "Καραβάνι της αγάπης" (ρωσ. «Караван любви»), στο οποίο συμπεριλαμβάνονταν τραγούδια σε στυλ Hard rock και Heavy metal music, τα οποία ήταν δημοφιλή εκείνη την εποχή. Την ίδια στιγμή, κυκλοφόρησε η ομώνυμη μουσική ταινία και το μουσικό πρόγραμμα "Χρυσή καρδιά", το οποίο ήταν το τελευταίο μουσικό πρόγραμμα της Σοφίας Ροτάρου στην ΕΣΣΔ. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, η Ρωσία, Ουκρανία και Μολδαβία δεν κατάφεραν να μοιράσουν τη Σοφία Ροτάρου.

Μπαλέτο "Τοντές"[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πτώση της ΕΣΣΔ είχε επηρεάσει το γεωγραφικό πρόγραμμα της Σοφίας Ροτάρου. Το Υπουργείο Κουλτούρας της ΕΣΣΔ πίεζε τους καλλιτέχνες να κάνουν τουρνέ στη "φωτιά". Η Σοφία Ροτάρου αρνήθηκε, ενώ την ίδια ώρα ετοίμαζε τα προγράμματα "Οι φίλοι μένουν φίλοι" (ρωσ. «Друзья остаются друзьями») και το "Καραβάνι της αγάπης", τα οποία παρουσίασε στη Βίλνιους, Ρίγα, Τάλιν, Τιφλίδα, Μπακού και Ερεβάν. Αλλά λόγω των κακών συνθηκών, η Σοφία Ροτάρου αρρώστησε με πνευμονία. Η Σοφία Ροτάρου είχε πει Με είχαν προειδοποιήσει - μην κατεβαίνεις στην αίθουσα, δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει. Εγώ θεωρώ - με τι συναντάς το συνάνθρωπο, με αυτό θα σε πληρώσει.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Σοφία Ροτάρου ενδιαφέρθηκε για το μπαλέτο "Τοντές" (ρωσ. «Тодес») και μετέπειτα του πρότεινε συνεργασία. Σε αυτό το μπαλέτο χορεύουν διάφορα στυλ χορού, από τάγκο μέχρι το B-boying. Αυτοί οι χοροί έκαναν τις εμφανίσεις της πιο εντυπωσιακές. Αυτή η συνεργασία διέρκησε για πέντα χρόνια. Η Άλλα Ντούχοβα, διευθυντής του μπαλέτου, είπε ότι το μπαλέτο έγινε γνωστό χάρη στη συνεργασία με τη Σοφία Ροτάρου.

1991-1999: Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

20 χρόνια καριέρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1991, η Σοφία Ροτάρου διοργάνωσε στη Μόσχα ένα επετειακό πρόγραμμα επ ευκαιρία των 20 χρόνων της καριέρας της. Οι επετειακές συναυλίες "Τα χρώματα της Σοφίας Ροτάρου" (ρωσ. «Цветы Софии Ротару») διεξήχθησαν στον Ομοσπονδιακό Χώρο Συναυλιών "Ρωσία". Αυτές οι συναυλίες βγήκαν στην τηλεόραση και σε βίντεο. Στις συναυλίες, η Σοφία εκτέλεσε ρέμιξ των τραγουδιών του Ιβασιούκ, όπως το "Τσερνόβα ρούτα", "Κράι", "Τσερεμσίνα" (ρωσ. «Черемшина»), τα οποία έγιναν κλασικά στο ουκρανικό σόου μπίζνες, και επίσης εκτέλεσε τα νέα τραγούδια "Τάνγκο" (ρωσ. «Танго»), "Άγριοι κύκνοι" και άλλα. Στις συναυλίες συμμετείχε και το συγκρότημα "Σμέριτσκα" (ρωσ. «Смеричка»), το οποίο συμμετείχε με τη Σοφία Ροτάρου στην ταινία "Τσερνόβα ρούτα".

Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, το 1991, η Σοφία Ροτάρου δεν έχασε την κύρια θέση στο σόου μπίζνες, κατέχει σταθερούς θαυμαστές, καθώς και στη ρωσική διασπορά στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α. Το 1992, κυκλοφορεί το τραγούδι "Χουτοριάνκα", το οποίο έγινε θρυλικό και μπήκε στα τσαρτς του "Ηχητικού δρόμου" του περιοδικού "Κομσομόλ της Μόσχας". Η Σοφία Ροτάρου είχε χαρακτηρίσει το τραγούδι ως τραγούδι του κάθε πλήθους.

Η τραγουδίστρια έφυγε από τη φιλαρμονική και ηχογραφούσε τα τραγούδια της στο δικό της στούντιο, στη Γιάλτα. Το 1993, κυκλοφόρησαν τα άλμπουμ "Σοφία Ροτάρου", "Λαβάντα", "Χρυσά τραγούδια 1985/95" (ρωσ. «Золотые песни 1985/95») και "Χουτοριάνκα". Το 1995, η Σοφία Ροτάρου πρωταγωνίστησε στην ταινία "Παλιά τραγούδια για το κύριο" (ρωσ. «Старые песни о главном») του Channel One, και στο οποίο η Σοφία Ροτάρου εκτέλεσε το τραγούδι "Πώς ήσουν" (ρωσ. «Каким ты был»). Το 1996, η Σοφία Ροτάρου βραβεύτηκε με το Σήμα Τιμής του Προέδρου της Ουκρανίας. Τον ίδιο χρόνο, η Σοφία Ροτάρου, στο "Τραγούδι-96", βραβεύτηκε με βραβείο "Καλύτερος τραγουδιστής του σόου μπίζνες του 1996". Στον τελικό του "Τραγούδι-96" πέρασαν τα τραγούδια "Η νύχτα της αγάπης" (ρωσ. «Ночь любви»), το "Δεν έχω χώρο στην καρδιά σου" (ρωσ. «Нет мне места в твоём сердце») και το "Η πίστη των κύκνων".

Το 1997, η Σοφία Ροτάρου πρωταγωνίστησε στη μουσική ταινία "10 τραγούδια για τη Μόσχα" του καναλιού NTV (ρωσ. «10 песен о Москве»), στην οποία η Σοφία Ροτάρου εκτέλεσε το τραγούδι "Η Μόσχα του Μάη" (ρωσ. «Москва майская») με το συγκρότημα "Ιβάνουσκι Ιντερνέσιοναλ" (ρωσ. «Иванушки International»). Τον ίδιο χρόνο, η Σοφία Ροτάρου έγινε "Αξιότιμος πολίτης της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας", τιμητικό βραβείο του Πρόεδρου της Ουκρανίας, Λ. Κούτσμα, για την αξιόλογη συνεργασία στο τοπικό σόου μπίζνες, και έλαβε το "Βραβείο της Δημοκρατίας της Μολδαβίας".

Μπαλέτο "Ακβέριας"[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 16 Σεπτεμβρίου, σε ηλικία 77 χρόνων, πέθανε η Αλεξάντρα Ροτάρου, μητέρα της Σοφίας Ροτάρου. Πριν από αυτό το γεγονός, η Σοφία είχε ακυρώσει κάποιες συναυλίες, επετειακά προγράμματα, τουρνέ κ.α. Στα γυρίσματα του "Τραγούδι-97", η Σοφία Ροτάρου εκτέλεσε τα τραγούδια "Τα πικρά σου μάτια" (ρωσ. «Твои печальные глаза»), "Ήταν καιρός" (ρωσ. «Было время») και "Τρικό" (ρωσ. «Свитерок»). Όταν ήταν κριτής στο "Μουσικό Λουστράρισμα" (ρωσ. «Песенний вернисаж», ουκ. «Пісенний вернісаж»), είχε παρατηρήσει το μπαλέτο "Ακβέριας" (ρωσ. «Аквериас») υπό την ηγεσία της Οκσάνα Λάν, και του πρότεινε συνεργασία.

Το 1998, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Αγάπησε με" (ρωσ. «Люби меня»), και τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου, η Σοφία Ροτάρου παρουσίασε το πρόγραμμα "Αγάπησε με" στο Ομοσπονδιακό Παλάτι του Κρεμλίνου. Τον ίδιο χρόνο, η Σοφία Ροτάρου έλαβε το Βραβείο του Άγιου Ανδρέα του Θαυματουργού και "Αξιότιμος πολίτης του Τσέρνοβτσι".

Το 1999, η δισκογραφική εταιρεία «Star Records» κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ στη σειρά "Σειρά των Αστεριών" (ρωσ. «Звёздной серии»). Τον ίδιο χρόνο, η Σοφία έλαβε τον τίτλο "Καλύτερος τραγουδιστής της Ουκρανίας" στην κατηγορία "Λαογραφικό σόου μπίζνες", καθώς και το "Gold Firebird" (ρωσ. «Золотая Жар-птица») και το βραβείο "για τη συνεισφορά στην τοπική ποπ-μουσική". Επίσης η Σοφία Ροτάρου έλαβε το Βραβείο της Αγίας Πριγκίπισσας Όλγας ΙΙΙ βαθμού και τον τίτλο "Άνθρωπος του 1999".

2000-2006: Μουσική ηγεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2000, η Σοφία Ροτάρου, στο Κίεβο, έλαβε τους τίτλους:

  • "Άνθρωπος του ΧΧ αιώνα"
  • "Καλύτερη τραγουδίστρια του ουκρανικού σόου μπίζνες του ΧΧ αιώνα"
  • "Χρυσή φωνή της Ουκρανίας"
  • "Προμηθέας - Πρεστίζ"
  • "Γυναίκα της Χρονιάς"
  • "Χειροκρότημα"
  • Βραβείο "για τη σημαντική συνεισφορά για την ανάπτυξη του ρωσικού σόου μπίζνες"

Τον Αύγουστο του 2001, άνοιξε η επίσημη ιστοσελίδα (SofiaRotaru.com). Τον Δεκέμβριο του 2001, η Σοφία Ροτάρου παρουσίασε το πρόγραμμα "Η ζωή μου, η αγάπη μου", για να γιορτάσει τα 30 χρόνια καριέρας της. Σε αυτό το πρόγραμμα, τα χιτ της δεκαετίας του 1970, 1980 και 1990, εκτελέστηκαν σε στυλ ρεμίξ. Η πρεμιέρα αυτού του προγράμματος διεξήχθη στις 13-15 Δεκεμβρίου στο Ομοσπονδιακό Παλάτι του Κρεμλίνου, στη Μόσχα. Το πρόγραμμα "Η ζωή μου, η αγάπη μου" παρουσιάστηκε και σε άλλες πόλεις της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Γερμανίας. Ήταν το πρώτο πρόγραμμα, στο οποίο η Σοφία Ροτάρου ήταν ο σκηνοθέτης, και για πρώτη φορά συνεργάστηκε με τον Μπορίς Κρασνόφ.

Πριν τις συναυλίες στη Μόσχα, η εταιρεία "Slide Show" (ρωσ. «Крупный план») κυκλοφόρησε τη νέα έκδοση για βίντεο της ταινίας "Ψυχή", η οποία έλαβε την 5η θέση στα τσαρτς της ΕΣΣΔ, και μέχρι το 2009 θεωρείται η καλύτερη δουλειά της Σοφίας Ροτάρου στον κινηματογράφο. Το 2002, το τραγούδι "Η ζωή μου, η αγάπη μου" άνοιξε την "Πρωτοχρονιάτικη Φωτιά" (ρωσ. «Новогодний Огонёк») στο Channel One. Στις 20 Ιανουαρίου του ίδιου χρόνου, έγινε η πρεμιέρα της τηλεοπτικής έκδοσης των επετειακών συναυλίων "Η ζωή μου, η αγάπη μου" και βγήκε σε βίντεο. Στις 2 Μαρτίου, η Σοφία Ροτάρου για πρώτη φορά συμμετείχε σε συναυλία σε κλαμπ, και πιο συγκεκριμένα στο ψυχαγωγικό κέντρο "Μετέλιτσα" (ρωσ. «Метелица»), κάτι που αναδείχθηκε ως σημαντικό γεγονός για την κουλτούρα της Μόσχας. Στις 6 Μαρτίου, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Λ. Ντ. Κούτσμα βράβευσε τη Σοφία Ροτάρου με το Βραβείο της Αγίας Πριγκίπισσας Όλγας για τις συνεισφορές στη μουσική, για εξαιρετικά επιτεύγματα, και λόγω της Παγκόσμιας μέρας των γυναικείων δικαιωμάτων και της ειρήνης. Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου (2002), άρχισε το πρώτο μέρος του πανρωσικού τουρνέ της Σοφίας Ροτάρου, ενώ το δεύτερο μέρος άρχισε τον Σεπτέμβριο, πριν από την τουρνέ στις πόλεις της Γερμανίας.

Το 2002, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Σε αγαπώ ακόμα" (ρωσ. «Я тебя по-прежнему люблю»), και ήταν η πρώτη συνεργασία της Σοφίας Ροτάρου με τον γιό της, Ρουσλάν, με τον οποίο συνεργάστηκαν οι Ρουσλάν Κβίντα και Ντμίτρι Μάλικοφ. Παρ'όλα αυτά, το μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ, όπως και του προηγούμενου άλμπουμ που εκδόθηκε το 1998, το "Αγάπησε με", ήταν τραγούδια του Βλαντιμίρ Ματέτσκι. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε σε στυλ δώρου, με φωτογραφία και αυτόγραφο της Σοφίας Ροτάρου.

Στις 24 Μαΐου, στο Κίεβο, μπροστά από το κτίριο του Παγκόσμιου Κέντρου Κουλτούρας και Τεχνών, διεξήχθη η τελετή για το άνοιγμα του Ουκρανικού Δρόμου των Αστεριών, στον οποίο υπήρχε και το Αστέρι της Σοφίας Ροτάρου. Στις 7 Αυγούστου, ημέρα γενεθλίων της Σοφίας Ροτάρου, η τραγουδίστρια βραβεύτηκε με το βραβείο "Ήρωας της Ουκρανίας" για ατομικές προσφορές στο ουκρανικό κράτος, στην ανάπτυξη των τεχνών και για τη συνεισφορά στη λαογραφία. Στις 9 Αυγούστου, η Σοφία Ροτάρου, σύμφωνα με το διάταγμα του Πρόεδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, βραβεύτηκε με το Βραβείο της Τιμής, για τη συνεισφορά στη ρωσική κουλτούρα και για τη συνεισφορά στις σχέσεις της ρωσικής και της ουκρανικής κουλτούρας.

Στις 17 Αυγούστου, στη Γιάλτα, στην Ημέρα της Πόλης, στο στάδιο "Αβανγκάρντ" (ρωσ. «Авангард»), τη Σοφία Ροτάρου καλωσόρισαν 6.000 θεατές με πυροτεχνήματα, τα οποία έφεραν ειδικά γι αυτό το σκοπό από το Κιέβο. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, κυκλοφόρησαν νέες εκδόσεις των άλμπουμ "Χρυσά τραγούδια 1985-95" και "Χουτοριάνκα", μαζί με αυτόγραφο της Σοφίας Ροτάρου. Στις 23 Οκτωβρίου, μετά από έμφραγμα, σε κλινική του Κιέβου, πέθανε ο Ανατόλι Εβντοκίμενκο, ο σύζυγος της Σοφίας Ροτάρου. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, η Σοφία Ροτάρου ακύρωσε όλες τις συναυλίες και τα γυρίσματα, και για πρώτη φορά, σε 30 χρόνια καριέρας, δεν έλαβε μέρος στο "Τραγούδι της Χρονιάς". Ο θάνατος του συζύγου της, ήταν σοβαρό χτύπημα για τη Σοφία Ροτάρου.

Στις 25 Δεκεμβρίου, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Βασίλισσα του Χιονιού" (ρωσ. «Снежная Королева»), στο οποίο συμπεριλαμβάνονταν παλιά τραγούδια της Σοφίας Ροτάρου καθώς και ένα ειδικό δώρο, φωτογραφία της τραγουδίστριας. Τον ίδιο χρόνο, κυκλοφόρησε η βιντεοέκδοση της ταινίας "Πού είσαι αγάπη?", η οποία κυκλοφόρησε το 1980. Στους κύριους ρόλους ήταν η Σοφία Ροτάρου, Γκριγκόρε Γκριγκορέου, Κονσταντίν Κονσταντίνοφ, Ευγκένι Μενσόφ, Εκατερίνα Καζεμίροβα και ο Βίκτορ Τσιουτάκ. Η Σοφία Ροτάρου αρχίζει τη συνεργασία με τον κιθαρίστα Βασίλι Μπαγκατίρ.

Σύμφωνα με μια έρευνα του Ινστιτούτο Γκέλλαπ, η Σοφία Ροτάρου, το 2002, θεωρείτο η 2η πιο γνωστή τραγουδίστρια. Το 2003, κυκλοφόρησε το τραγούδι "Άσπρος χορός" (ρωσ. «Белый танец»). Το νέο κεφάλαιο της καριέρας της, άρχισε με την εμφάνιση στον χώρο συναυλιών "Ρωσία" στη Μόσχα, η οποία έγινε προς τιμήν της εμφάνισης του αστεριού της Σοφίας Ροτάρου στον Δρόμο των Αστεριών, μπροστά από τη σκηνή. Οι κύριοι μουσικοσυνθέτες της Σοφίας Ροτάρου, έγιναν ο Ρουσλάν Κβίντα, Ολέγκ Μακορέβιτς, Κονσταντίν Μελάντζε και ο Βιτάλι Κουρόβσκι. Τον ίδιο χρόνο, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Στον μοναδικό" (ρωσ. Единому) προς μνήμην του συζύγου της Σοφίας Ροτάρου, Ανατόλι Εβντοκίμενκο, καθώς και το άλμπουμ "Λιστοπάντ" (ρωσ. «Листопад»).

Το 2004, μετά από τέσσερα χρόνια, η Σοφία Ροτάρου έδωσε δύο συναυλίες στο Σικάγο και στο Νιου Τζέρσεϊ, όπου εμφανίστηκε στο θέατρο-καζίνο, Τατζ Μαχάλ. Δύο φορές, εγκληματίες χρησιμοποίησαν τη δόξα της Σοφίας Ροτάρου, και χωρίς την άδεια της, ανακοίνωσαν ότι θα γίνουν συναυλίες στους καλύτερους χώρους συναυλιών των Η.Π.Α.[6]

Το 2004, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Ο ουρανός - είμαι εγώ" (ρωσ. «Небо — это Я») και το "Λαβάντα, Χουτοριάνκα, και άλλα" (ρωσ. «Лаванда, Хуторянка, далее везде…»), ενώ το 2005, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Μα τον αγαπούσα" (ρωσ. «Я же его любила»). Τις χρονιές 2004, 2005 και 2006, σύμφωνα με διάφορες ερεύνες, η Σοφία Ροτάρου ήταν η πιο αγαπημένη τραγουδίστρια της Ρωσίας.[7]

2007: Τα 60α γενέθλια της Σοφίας Ροτάρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 7 Αυγούστου 2007, η Σοφία Ροτάρου γιόρτασε τα 60α γενέθλιά της. Εκατοντάδες θαυμαστές, καθώς και γνωστοί καλλιτέχνες, ήρθαν στη Γιάλτα από όλα τα μέρη του κόσμου, για να συγχαρούν την τραγουδίστρια. Ο τότε-Πρόεδρος της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιούστσενκο, βράβευσε τη Σοφία Ροτάρου με το Βραβείο για τις υπηρεσίες ΙΙ βαθμού. Οι εορτασμοί για τα γενέθλια της Σοφίας Ροτάρου, συνεχίστηκαν τον Σεπτέμβριο, στο Σότσι, όπου στον μουσικό διαγωνισμό "Πέντε Αστέρια" (ρωσ. «Пять звёзд»), μια ημέρα του διαγωνισμού ήταν αφιερωμένη στην καριέρα της Σοφίας Ροτάρου. Τον Οκτώβριο του 2007, στο Ομοσπονδιακό Παλάτι του Κρεμλίνου, διεξήχθησαν οι επετειακές συναυλίες της Σοφίας Ροτάρου, στις οποίες έλαβαν μέρος αστέρια της Ρωσίας όπως η Άλλα Πουγκατσιόβα, Φιλίπ Κιρκόροφ, Ιώσηφ Κοπζόν, Λέβ Λέβσενκο, Ναντέζτα Μπάμπκινα, Λαρίσα Ντόλινα, Ανζελίκα Βαρούμ, Κριστίνα Ορμποκάιτε, Μάσα Ρασπούτινα, Νικολάι Μπάσκοφ, Βικτώρια Νταϊνέκο, Βαλέρι Μελάτζε και αστέρια της Ουκρανίας όπως η Ταίσια Ποβαλί, Αλεξέι Ποταπένκο, Αναστασία Καμένσκιχ και άλλοι.

Το τραγούδι "Εγώ είμαι η αγάπη σου" (ρωσ. «Я твоя любовь») κέρδισε την πρώτη θέση, αφού έμεινε για τέσσερις εβδομάδες στα τσαρτ του "Χρυσού Γραμμόφωνου" του Ρωσικού ραδιόφωνου[8]. Από τον Μάρτιο μέχρι τον Μάιο του 2008, η Σοφία Ροτάρου βρισκόταν σε επετειακό τουρνέ στη Ρωσία. Στις 8 Μαρτίου 2008, κυκλοφόρησε το τραγούδι "Τα λουλούδια της πασχαλίας" (ρωσ. «Цветы сирени»).

Το 2009 (ίσως μέχρι και σήμερα), η Σοφία Ροτάρου βρισκόταν σε πολλά τουρνέ και τηλεοπτικά γυρίσματα. Παρά την ηλικία της, η Σοφία Ροτάρου βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα. Μάλιστα, παρόλο του ότι η Σοφία Ροτάρου είναι 63 χρονών, μοιάζει σαν να είναι 40, και οι γιατροί της απαγόρευσαν την πλαστική προσώπου.[9].

Σε 34 φεστιβάλ του "Τραγούδι της Χρονίας" (1973-2008, πλην αυτού του 2002), η Σοφία Ροτάρου είχε εκτελέσει 72 τραγούδια, τα πιο πολλά στην ιστορία του διαγωνισμού.[10]

Πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σοφία Ροτάρου δεν υποστηρίζει κανένα πολιτικό κόμμα ή ιδεολογία - η αγάπη είναι το κύριο θέμα των τραγουδιών της. Παρ'όλα αυτά, η πολιτική αποτέλεσε ένα σημαντικό μέρος της καριέρας της Σοφίας Ροτάρου. Μετά τη συνεργασία με τη γερμανική δισκογραφική εταιρεία "Ariola" (σημ. Sony BMG Music Entertainment), στα μέσα της δεκαετίας του 1970, λόγω του ότι δεν υπήρχε κανένα τραγούδι στα ρώσικα, το Υπουργείο Κουλτούρας της ΕΣΣΔ, απαγόρευσε στη Σοφία Ροτάρου τις συναυλίες εκτός από τα σύνορα της ΕΣΣΔ για 7 χρόνια.

Το τραγούδι "Η Πατρίδα μου", παρ'όλο που μιλά για την αγάπη, προκάλεσε πολιτικές αντιπαραθέσεις. Κατά τη διάρκεια της "Πορτοκαλί Επανάστασης", στην Ουκρανία, η Σοφία Ροτάρου και η οικογένεια της, έδινε φαγητό στους πολίτες του Κιέβου[11] ανεξαρτήτως από τα πολιτικά τους πιστεύω. Το 2006, συμμετέχει ως "βοηθός" του κινήματος "Λοτβίνα", αλλά παρ'όλα αυτά το κίνημα δεν παίρνει τις απαραίτητες ψήφους και δεν περνά στο ουκρανικό κοινοβούλιο.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από τη Σοφία, με τη μουσική ασχολήθηκε επαγγελματικά και η αδερφή της, Αουρίκα, ως μπάκ-βοκάλ, καθώς και το ντουέτο του αδερφού της Σοφίας, Ευγκένι, και της αδερφής της Σοφίας, Λίντια. Παρ'όλο που έκανε ορισμένες σημαντικές επιτυχίες το ντουέτο, το οποίο ασχολούταν με την ιταλική ποπ μουσική της δεκαετίας του 1980, δεν είχε μεγάλη απήχηση και το 1992, σταμάτησε να υπάρχει.

Αρχίζοντας από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, στις συναυλίες της Σοφίας Ροτάρου, εμφανίζονταν τα αδέρφια της, Λίντια και Ευγκένι, μαζί με το συγκρότημα "Τσερεμός" (ρωσ. «Черемош»). Η Λίντια είχε αποφοιτήσει από σχολείο ιατρικής και δούλευε σε κλινική, όταν δέχτηκε την πρόσκληση τής Φιλαρμονικής του Τσέρνοβτσι να συμμετάσχει στο συγκρότημα "Τσερεμός". Ο Ευγκένι είχε αποφοιτήσει από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Νικολάεφ, στις τάξεις μουσικής και τραγουδιού, έπαιζε σε μπάσο, ήταν σολίστας στο μολδαβικό συγρότημα "Οριζόντ" (ρωσ. «Оризонт») και μετά σολίστας στο συγκρότημα "Τσερεμός". Το συγκρότημα "Τσερεμός" δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970, από τη Φιλαρμονική του Τσέρνοβιτς. Αφού δούλεψε για 10 χρόνια, η Αουρίκα, παντρεύτηκε και μετακόμισε στο Κίεβο, όπου γέννησε την κόρη της και προς το παρόν σταμάτησε την καριέρα της. Η Αουρίκα δημιούργησε το δικό της συγκρότημα, το "Κοντάκτ" (ρωσ. «Контакт»), με το οποίο συμμετείχε σε συναυλίες στην Ουκρανία.

Θαυμαστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πιο παλιό επίσημο φαν-κλάμπ της Σοφίας Ροτάρου, είναι το "Φορτούνα" (ρωσ. «Фортуна»). Το φαν-κλαμπ δημιουργήθηκε το 1988, από κάτοικο του Νοβορωσίσκ, την Ελένα Νικιτένκο, και έχει πολλούς χρήστες στη Ρωσία και σε άλλες χώρες. Στις 30 Σεπτεμβρίου 2000, το φαν-κλαμπ άνοιξε δική του ιστοσελίδα στο Ίντερνετ.

Το 2003, ιδρύθηκε η ιστοσελίδα "ΡΟΤΑΡΟΥΝΙΟΥΣ" (ρωσ. ROTARUNEWS). Πριν από αυτήν την ιστοσελίδα, υπήρχε ένα καθημερινό περιοδικό με τα τελευταία νέα της Σοφίας Ροτάρου. Αλλά από το 2007, η ιστοσελίδα σταμάτησε τη λειτουργία της.

Επίσης υπάρχουν ιστοσελίδες στη Μόσχα[12], στη Ρίγα[13], στο Ουράλ[14], στην Εσθονία[15], στο Λβιβ[16] και στο Καζακστάν[17]. Στη λίστα των συνεργατών της Σοφίας Ροτάρου στη σφαίρα του μάρκετινγκ, βρίσκεται ο Αλιμζάν Τοχτατούνοφ, επιχειρηματίας, συνιδιοκτήτης δύο καζίνο στη Μόσχα, ο οποίος βοηθούσε τη Σοφία Ροτάρου στη συμμετοχή στο "Τραγούδι της Χρονιάς". Όταν, το 1972, είδε τη Σοφία Ροτάρου σε μια συναυλία, έκανε για αυτήν συμπόσιο. Αυτός ο επιχειρηματίας είναι γνωστός για το σκάνδαλο του καλλιτεχνικού πατινάζ στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2002, όπου κατηγορήθηκε ότι δωροδοκούσε τους διαιτητές. Έμεινε στη φυλακή για ένα χρόνο, μιας και δεν βρέθηκαν αποδεικτικά στοιχεία εναντίον του. Η Σοφία Ροτάρου τον είχε υποστηρίξει στο δικαστήριο.

Μεγάλο ενδιαφέρον στον Τύπο προκάλεσε μια θαυμάστρια της τραγουδίστριας, η Γκαλίνα Σταρομπούτοβα. Είχε καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη της Σοφίας Ροτάρου. Όταν, σε μια συναυλία, ζήτησε περισσότερο χρόνο με την τραγουδίστρια, ο μάνατζερ της τραγουδίστριας αρνήθηκε, και η Γκαλίνα άρχισε να απειλεί την τραγουδίστρια. Απείλησε ότι θα βάλει βόμβα στο αεροπλάνο της Σοφίας Ροτάρου, αλλά την είχαν πιάσει και τη φυλάκισαν. Μετά που αποφυλακίστηκε, η Γκαλίνα συνέχισε να απειλεί την τραγουδίστρια με ανώνυμα SMS.

Δισκογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στούντιο άλμπουμ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μουσικές ταινίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ταινίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μουσικό βραβείο "Χρυσό Γραμμόφωνο"[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χρόνος Τραγούδι Άλμπουμ
2003 Λευκός χορός Ο ουρανός - είμαι εγώ (άλμπουμ)
2004 Θα πετάξεις Τον αγαπούσα (άλμπουμ)
2005 Τον αγαπούσα (τραγούδι) Τον αγαπούσα (άλμπουμ)
2006 Μην αγαπάς Είμαι η αγάπη σου (άλμπουμ)
2007 Είμαι η αγάπη σου (τραγούδι) και Καρδιά μου Είμαι η αγάπη σου (άλμπουμ)
2008 Θα ονομάσω τον πλανήτη με το όνομα σου Είμαι η αγάπη σου (άλμπουμ)
2009 Μην φεύγεις Είμαι η αγάπη σου (άλμπουμ)
Χρόνος Τραγούδι Άλμπουμ
1973 Η πόλη μου
1974 Μπαλάντα για τη μητέρα
1975 Η πίστη των κύκνων
Μηλιές στο φως
Σμουγλιάνκα
1976 Δώσε μου πίσω τη μουσική
Σκοτεινή νύχτα
1977 Ποτήρια στο νερό
Πατρίδα μου
1978 Καθημερινή ιστορία
Μόνο για σένα
1979 Με τι συγκρίνουν την αγάπη?
Ας δώσουμε το μπαλόνι στα παιδιά
1980 Η περιφέρεια μου
Προσδοκίες
1982 Μελαγχολία (τραγούδι)
Σηκωθείτε (τραγούδι)
1984 Romantică
1985 Πελαργός στη στέγη
Στο σπίτι μου
  • Νικήτρια σε μουσικό διαγωνισμό στο Τσέρνοβτσι (1962)
  • Νικήτρια του Ομοσπονδιακού διαγωνισμού (1964)
  • Πρώτη θέση στο ΙΧ Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νέων και Μαθητών (Σόφια, Βουλγαρία, 1968)
  • Πρώτη θέση στον διαγωνισμό "Χρυσός Ορφέας" (Βουλγαρία, 1973)
  • Νικήτρια του φεστιβάλ "Αηδόνι του Μπουρστίνοφ" (Σόποτ, Πολωνία, 1974)
  • Νικήτρια του βραβείου "Χειροκρότημα", και άνοιγμα του "Αστεριού της Σοφίας Ροτάρου" στη Γιάλτα (1996)
  • "Η καλύτερη τραγουδίστρια του σόου μπίζνες του 1996" (1996)
  • "Gold Firebird-99" (1999)

Επιτεύγματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η ταινία "Πού είσαι αγάπη?" κέρδισε την πρώτη θέση σε κινηματογραφικό φεστιβάλ στη Βίλνιους (1981)
  • "Άνθρωπος της Χρονιάς" (1999)
  • "Γυναίκα της Χρονίας", Κίεβο (1999)
  • "Άνθρωπος του ΧΧ αιώνα" και "Καλύτερος τραγουδιστής του ουκρανικού σόου μπίζνες του ΧΧ αιώνα", Κίεβο (2000)
  • "Χρυσή φωνή της Ουκρανίας", Κίεβο (2000)
  • "Αστέρι της Ουκρανίας" (2002)

Βραβεία και μετάλλια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ουκρανία:

  • Ήρωας της Ουκρανίας (7 Αυγούστου 2002)
  • Βραβείο του Κράτους (Ουκρανία) (7 Αυγούστου 2002)[18]
  • Βραβείο για τις υπηρεσίες ΙΙ βαθμού (6 Αυγούστου 2007)
  • Βραβείο της Αγίας Πριγκίπισσας Όλγας Ι βαθμού (6 Μαρτίου 2002)
  • Βραβείο της Αγίας Πριγκίπισσας Όλγας ΙΙΙ βαθμού (9 Αυγούστου 1999)[19]

ΕΣΣΔ:

Ρωσία:

  • Βραβείο της Τιμής (7 Αυγούστου 2002)[20][21]

Μολδαβία:

Ανα το παγκόσμιο:

  • Βραβείο του Άγιου Ανδρέα του Θαυματουργού (1998)

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Λαϊκός Καλλιτέχνης της ΕΣΣΔ (1988)
  • Λαϊκός Καλλιτέχνης της Ουκρανικής ΣΣΔ (1976)
  • Λαϊκός Καλλιτέχνης της Μολδαβικής ΣΣΔ (1983)
  • Αξιότιμος Καλλιτέχνης της Ουκρανικής ΣΣΔ (1973)
  • Κομσομόλ του Λένιν (1978)
  • Αξιότιμος κάτοικος της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας (1997)
  • Αξιότιμος κάτοικος του Τσέρνοβτσι

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  2. ↑ «Η γνώμη των ΜΜΕ για τη Σοφία Ροτάρου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2010. 
  3. ↑ [ http://www.kp.ru/daily/24018.3/ Αρχειοθετήθηκε 2009-02-14 στο Wayback Machine. Η Σοφία Ροτάρου γιόρτασε τα 60α γενέθλια της με μεγαλοπρέπεια]
  4. ↑ «Ο παραλίγο αποκλεισμός της Σοφίας Ροτάρου από το Κομσομόλ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2010. 
  5. ↑ Η αρχή της καριέρας της Σοφίας Ροτάρου
  6. ↑ Η Σοφία Ροτάρου στις Η.Π.Α
  7. ↑ Ο πιο αγαπημένος τραγουδιστής της Ρωσίας είναι η Σοφία Ροτάρου
  8. ↑ Η Σοφία Ροτάρου στο "Χρυσό Γραμμόφωνο
  9. ↑ Οι γιατροί απαγόρευσαν στη Σοφία Ροτάρου την πλαστική προσώπου[νεκρός σύνδεσμος]
  10. ↑ «Τα τραγούδια του "Τραγούδι της Χρονιάς"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2009. 
  11. ↑ «Η Σοφία Ροτάρου τρέφει και ντύνει τους κατοίκους του Κιέβου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2010. 
  12. ↑ «Το φαν-κλαμπ της Σοφίας Ροτάρου στη Μόσχα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2010. 
  13. ↑ Το φαν-κλαμπ της Σοφίας Ροτάρου στη Ρίγα
  14. ↑ Το φαν-κλαμπ της Σοφίας Ροτάρου στο Ουράλ
  15. ↑ «Το φαν-κλαμπ της Σοφίας Ροτάρου στην Εσθονία». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Απριλίου 2004. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2004. 
  16. ↑ «Το φαν-κλαμπ της Σοφίας Ροτάρου στο Λβιβ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2010. 
  17. ↑ Το φαν-κλαμπ της Σοφίας Ροτάρου στο Καζακστάν
  18. ↑ Το διάταγμα του Προέδρου της Ουκρανίας Νο.621/2002
  19. ↑ Το διάταγμα του Προέδρου της Ουκρανίας, στις 9 Αυγούστου 1999
  20. ↑ Το διάταγμα του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, στις 7 Αυγούστου 2002
  21. ↑ Το επίσημο διάταγμα του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας[νεκρός σύνδεσμος]
  22. ↑ Το διάταγμα του Προέδρου της Μολδαβίας για τη βραβεύση της Σοφίας Ροτάρου με το Βραβείο της Δημοκρατίας της Μολδαβίας

Άλλες πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σοφία_Ροτάρου&oldid=10408092"