Ρίγα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 56°58′00″N 24°08′00″E / 56.9667°N 24.1333°E / 56.9667; 24.1333

Ρίγα
Riga montage.jpg
Flag of Riga.svg
Σημαία
Greater Coat of Arms of Riga - for display.svg
Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ρίγα
56°56′51″N 24°6′25″E
Riga in Latvia.svg
ΧώραΛετονία[1]
Διοικητική υπαγωγήΛετονία
Ίδρυση1201[2]
Διοίκηση
 • ΔήμαρχοςMārtiņš Staķis (από 2020)[3]
Έκταση304 km²[4] και 253,05 km²[4]
Υψόμετρο6 μέτρα
Πληθυσμός605.802 (1  Ιανουαρίου 2022)[5]
Ταχ. κωδ.LV-1000
Τηλ. κωδ.66-67
Ζώνη ώραςΘερινή Ώρα Ανατολικής Ευρώπης (θερινή ώρα)
Ώρα Ανατολικής Ευρώπης (επίσημη ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ρίγα (λετονικά: Rīga) είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Λετονίας. Με 698.529[6] κατοίκους, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις 1/1/2016, είναι η μεγαλύτερη πόλη των κρατών της Βαλτικής και το μέρος στο οποίο κατοικεί το ένα τρίτο του πληθυσμού της Λετονίας. Η πόλη είναι ένα σημαντικό λιμάνι και καίριο βιομηχανικό, εμπορικό, πολιτιστικό και οικονομικό κέντρο της Βαλτικής Θάλασσας.

Βρίσκεται στον Κόλπο της Ρίγας και ειδικότερα στις εκβολές του ποταμού Νταουγκάβα. Η πόλη καταλαμβάνει μία έκταση 307,17 τ.χλμ. (118,60 τετραγωνικά μίλια) και βρίσκεται 1 με 10 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, σε μια επίπεδη και αμμώδη πεδιάδα.

Η Ρίγα ιδρύθηκε το 1201 και είναι πρώην μέλος της Χανσεατικής Ένωσης. Το ιστορικό κέντρο της Ρίγας έχει μια ιδιαίτερα ξεχωριστή αρχιτεκτονική τέχνης Αρτ Νουβό, και έχει ενταχθεί στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο.

Η πόλη απετέλεσε η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2014, μαζί με το Ούμεο της Σουηδίας. Επίσης η πόλη φιλοξένησε τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ το 2006, τον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2003 και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Χόκεϊ επί Πάγου Ανδρών της Διεθνούς Ομοσπονδίας Χόκεϊ επί πάγου 2006.

Η Ρίγα εξυπηρετείται από το Διεθνές Αεροδρόμιο της Ρίγας, το μεγαλύτερο αεροδρόμιο στις χώρες της Βαλτικής.

Μετά την ανεξαρτησία της Λετονίας η πόλη έχασε πάνω από 180.000 κατοίκους, επί το πλείστον Ρώσοι που μετανάστευσαν.

Ετυμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μία θεωρία για την προέλευση του ονόματος της Ρίγας είναι ότι προέρχεται από τη λιβονική λέξη «ringa» που σημαίνει βρόχος, αναφερόμενη στο αρχαίο φυσικό λιμάνι που σχηματίζεται από το βρόχο του ποταμού Νταουγκάβα.

Μία άλλη εκδοχή η οποία στηρίζεται στο ήδη καθιερωμένο ρόλο του εμπόριο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, είναι ότι η Ρίγα οφείλει το όνομά της στη λετονική λέξη «rija», δηλαδή ο αχυρώνας που γίνεται το αλώνισμα, και επειδή το j στα γερμανικά γίνεται g παίρνουμε τη λέξη Riga. Η Ρίγα καλείται Rie από τον Άγγλο γεωγράφο Ρίτσαρντ Χάκλουιτ (1589) και ο Γερμανός ιστορικός Ντιονίσιους Φαμπρίτσιους (1610) επιβεβαιώνει την προέλευση της Ρίγας από το Rija.

Ενώ μία άλλη θεωρία θα μπορούσε να είναι ότι η Ρίγα πήρε το όνομά της από το Ρίγκε (Riege), το γερμανικό όνομα για τον ποταμό Ρίντζενε, έναν παραπόταμο του Νταουγκάβα.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ποταμός Νταουγκάβα υπήρξε από την αρχαιότητα μία εμπορική οδός, τμήμα της Εμπορικής Οδού μεταξύ των Βαράγγων και των Βυζαντινών. Ήδη από τον 2ο αιώνα στην περιοχή της σημερινής Ρίγας έχει καταγραφεί με το όνομα Ντούνα Ουρμπς (Duna Urbs) ένα προστατευμένο φυσικό λιμάνι, δίπλα στο ποτάμι, 15 χιλιόμετρα από τις εκβολές του Νταουγκάβα. Στην περιοχή αυτή είχαν εγκατασταθεί Λιβονοί, ένας αρχαίος φιννικός λαός.

Η Ρίγα άρχισε να αναπτύσσεται ως κέντρο εμπορίου των Βίκινγκ κατά τις αρχές του Μεσαίωνα. Οι κάτοικοι της Ρίγας ασχολούνταν κυρίως με την αλιεία, την κτηνοτροφία, και το εμπόριο, ενώ αργότερα ανέπτυξαν διάφορες τέχνες (στα οστά, ξύλο, κεχριμπάρι, και σίδηρο).

Το Λιβονικό Χρονικό του Ερρίκου μαρτυρεί ότι η Ρίγα υπήρξε ένα εμπορικό κέντρο πολύ πιο πριν από τον 12ο αιώνα, και αναφέρεται σε αυτή ως Portus antiquus (αρχαίο λιμάνι), και περιγράφει κατοικίες και αποθήκες που χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση κυρίως καλαμποκιού, λιναριού, και δερμάτων. Γερμανοί έμποροι άρχισαν να επισκέπτονται τη Ρίγα και ίδρυσαν το 1158, μία βάση εκεί κοντά.

Μαζί με τους Γερμανούς εμπόρους έφτασε στη Ρίγα ο μοναχός Μάινχαρντ του Ζέγκεμπεργκ, για να εκχριστιανίσει τους Λιβονούς ειδωλολάτρες. Παρόλο που και ο Χριστιανισμός (Καθολικισμός και Ορθοδοξία) είχαν ήδη φθάσει στη Λετονία περισσότερο από έναν αιώνα νωρίτερα, και πολλοί Λετονοί είχαν ήδη βαπτιστεί. Ο Μάινχαρντ εγκαταστάθηκε κοντά στους Λιβονούς στο χωριό Ίκσκιλε που είναι στο δρόμο για τη Ρίγα και έχτισε εκεί ένα κάστρο και μία εκκλησία και το όρισε ως έδρα της επισκοπής του. Ωστόσο επειδή οι Λιβονοί, συνέχισαν να ασκούν την ειδωλολατρεία και μετά το θάνατο του Μάινχαρντ το 1196, θεωρήθηκε ότι απέτυχε στην αποστολή του. Έτσι το 1198 ο Επίσκοπος Μπέρτολντ έφτασε με ένα σώμα σταυροφόρων και άρχισε μια εκστρατεία βίαιου εκχριστιανισμού. Ο Μπέρτολντ σκοτώθηκε λίγο αργότερα και οι δυνάμεις του νικήθηκαν.

Η Εκκλησία κινητοποιείται για να εκδικηθεί. Ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ εξέδωσε εντολή που κηρύσσει μια σταυροφορία ενάντια στους Λιβονούς. Ο επίσκοπος Αλβέρτος ανακηρύχθηκε Επίσκοπος Λιβονίας από τον θείο του Χάρτβιχ του Ουτλέντε, πρίγκιπα-αρχιεπισκόπου της Βρέμης και του Αμβούργου το 1199. Ο Αλβέρτος έφτασε στη Ρίγα το 1200 μ.Χ. με 23 πλοία και 500 Βεστφαλούς σταυροφόρους. Το 1201 μετέφερε την έδρα της επισκοπής από το Ίκσκιλε στη Ρίγα, εκβιάζοντας τους πρεσβύτερους της Ρίγας.

Αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κτίριο αρ νουβό

Ο Πύργος Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης της Ρίγας είναι το ψηλότερο κτίσμα στη Λετονία και τις Βαλτικές χώρες και ένα από τα ψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, φτάνοντας τα 368,5 μέτρα (1.209 πόδια). Το κέντρο της Ρίγας έχει επίσης πολλά παραδείγματα αρ νουβό αρχιτεκτονικής, καθώς και μια μεσαιωνική παλιά πόλη [7].

Στιλ αρ νουβό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ρίγα διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές κτιρίων αρ νουβό στον κόσμο, με τουλάχιστον 800 κτίρια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το στιλ αρ νουβό βρισκόταν στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς του, η Ρίγα γνώρισε μια άνευ προηγουμένου οικονομική και δημογραφική άνθηση [8]. Κατά την περίοδο του 1857, ο πληθυσμός της αυξήθηκε από 282.000 (256.200 στην ίδια τη Ρίγα και άλλους 26.200 κατοίκους πέρα από τα όρια της πόλεως στην Περιοχή Πιερίγκα και τη Στρατιωτική Πόλη του Ουστ-Ντβίνσκ) σε 472.100 το 1913 [9][10] Η μεσαία τάξη της Ρίγας χρησιμοποίησε τον αποκτηθέντα πλούτο για να κτίσει επιβλητικές πολυκατοικίες έξω από τα παλιά τείχη της πόλεως.

Πολιτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η Εθνική Λυρική Σκηνή της Λετονίας ιδρύθηκε το 1918. Το ρεπερτόριο του θεάτρου περιλαμβάνει όλα τα αριστουργήματα της όπερας. Η Εθνική Λυρική Σκηνή της Λετονίας είναι διάσημη όχι μόνο για τις όπερες της, αλλά και για το μπαλέτου της [11].
  • Το Εθνικό Θέατρο της Λετονίας ιδρύθηκε το 1919. Το Εθνικό Θέατρο της Λετονίας διατηρεί τις παραδόσεις της Λετονικής Δραματικής Σχολής. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα της Λετονίας.[12].
  • Το Ρωσικό Θέατρο της Ρίγας Μιχαήλ Τσέχοφ είναι το παλαιότερο επαγγελματικό δραματικό θέατρο στη Λετονία, που ιδρύθηκε το 1883. Το ρεπερτόριο του θεάτρου περιλαμβάνει κλασικά έργα και πειραματικές παραστάσεις Ρώσων και ξένων θεατρικών συγγραφέων.
  • Το Θέατρο Ντάιλε άνοιξε για πρώτη φορά το 1920. Είναι ένα από τα πιο δημοφιλή θέατρα στη Λετονία. Το θέατρο αυτό διακρίνεται για τις συχνές παραγωγές σύγχρονων ξένων έργων [13].
  • Το Λετονικό Κρατικό Κουκλοθέατρο ιδρύθηκε το 1944. Αυτό το θέατρο παρουσιάζει παραστάσεις για παιδιά και ενήλικες.[14]
  • Το Νέο Θέατρο της Ρίγας άνοιξε το 1992.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 1225. Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2018.
  2. Georg August Forstén, Vasily Yegorovich Rudakov, Leonid Borisovich Veynberg: «Рига» (Ρωσικά)
  3. www.riga.lv/lv/jaunums/par-rigas-domes-priekssedetaju-ievelets-martins-stakis.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 «Reģionu, novadu, pilsētu un pagastu kopējā un sauszemes platība gada sākumā». Central Statistical Bureau of Latvia. Ανακτήθηκε στις 18  Ιανουαρίου 2023.
  5. «Iedzīvotāju skaits pēc dzimuma reģionos, republikas pilsētās, novados, novadu pilsētās un pagastos gada sākumā - Dzimums, Teritoriālā vienība, Rādītāji un Laika periods». Central Statistical Bureau of Latvia. Ανακτήθηκε στις 20  Δεκεμβρίου 2022.
  6. «Επίσημη εκτίμηση 2016» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 20 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2016. 
  7. @NatGeoUK (17 Φεβρουαρίου 2020). «A city guide to Riga, Latvia's thriving capital». National Geographic (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2021. 
  8. Grosa, Silvija (2003). Art Nouveau in Riga. Jumava. σελ. 3. ISBN 9984-05-601-5. 
  9. НАЦИОНАЛЬНЫЙ СОСТАВ НАСЕЛЕНИЯ ЛАТВИИ ЗА 110 ЛЕТ В ЗЕРКАЛЕ СТАТИСТИКИ, Федотов А.Н
  10. Перепись населения в городе Риге и Рижском патримониальном округе от 5 декабря 1913 г.
  11. «Latvian National Opera». Opera.lv. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2009. 
  12. «Home » Latvijas Nacionālais teātris». teatris.lv. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2016. 
  13. Nordik IT <http://it.nordik.lv>. «The Daile Theatre – Repertory». Dailesteatris.lv. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2009. 
  14. «Latvijas Leļļu teātris». puppet.lv. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2009. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]