Κυβέρνηση Στυλιανού Γονατά 1922
.svg) | |
| Βασιλευομένη Δημοκρατία | |
 | |
| Ημερομηνία σχηματισμού | 14 Νοεμβρίου 1922 |
|---|---|
| Ημερομηνία διάλυσης | 11 Ιανουαρίου 1924 |
| Πρόσωπα και δομές | |
| Αρχηγός Κράτους | Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ Αντιβασιλέας Παύλος Κουντουριώτης |
| Πρόεδρος Κυβέρνησης | Στυλιανός Γονατάς |
| Συνολικός αριθμός Μελών | 20 |
| Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | Κυβέρνηση διορισμένη από την Επαναστατική Επιτροπή του Κινήματος της 11ης Σεπτεμβρίου 1922 |
| Ιστορία | |
| Εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1920 |
| Θητεία νομοθετικού σώματος | Η Βουλή είχε διαλυθεί |
| Προηγούμενη | Κυβέρνηση Σωτηρίου Κροκιδά 1922 |
| Διάδοχη | Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1924 |
Η Κυβέρνηση Στυλιανού Γονατά 1922 (Νοέμβριος 1922 - Ιανουάριος 1924) σχηματίστηκε για να λύσει την κυβερνητική κρίση που ξέσπασε με την άρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη να αναλάβει την πρωθυπουργία της χώρας. Την ίδια μέρα της όρκισης της νέας κυβέρνησης, ο ουσιαστικός αρχηγός του Κινήματος της 11ης Σεπτεμβρίου 1922, Νικόλαος Πλαστήρας, αναλαμβάνει και τυπικά την ηγεσία της «Επαναστατικής Επιτροπής» καταργώντας το μέχρι τότε 5μελές συμβούλιο των στρατιωτικών.[1]
Στις 23 Οκτωβρίου 1923, ξέσπασε ένα ακόμα στρατιωτικό κίνημα (κατά της Επανάστασης) που οργανώθηκε από τους στρατηγούς Παναγιώτη Γαργαλίδη, Γεώργιο Λεοναρδόπουλο και τον συνταγματάρχη Γεώργιο Ζήρα. Το Κίνημα αυτό δεν είχε καμία τύχη αφού κατεστάλη γρήγορα και αναίμακτα από τον Νικόλαο Πλαστήρα στην Αθήνα και τον Γεώργιο Κονδύλη στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, ο Πλαστήρας, βρίσκοντας αφορμή από αυτήν την αντεπαναστατική στάση και επειδή δυο υπασπιστές του Βασιλιά Γεωργίου συμμετείχαν στο Κίνημα, ζήτησε από τον βασιλιά την αποχώρησή του.
Πράγματι, ο βασιλιάς αποχώρησε από την Ελλάδα, στις 19 Δεκεμβρίου 1923, και την επόμενη ημέρα ορκίστηκε ο αντικαταστάτης του, Αντιβασιλέας Παύλος Κουντουριώτης[2]. Ο Στρατός εκκαθαρίστηκε από τα εναπομείναντα φιλο-μοναρχικά στοιχεία και οι εκλογές που είχαν προκηρυχθεί για τις 2 Δεκεμβρίου, έγιναν τελικά στις 16 του ίδιου μηνός, με μόνους συμμετέχοντες τους Βενιζελικούς υποψηφίους.[3]
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): συνταγματάρχης, Στυλιανός Γονατάς
- «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: προσωρινά, Κωνσταντίνος Ρέντης
- - στις 28 Νοεμβρίου ανέλαβε ο Απόστολος Αλεξανδρής
- - στις 9 Δεκεμβρίου αντικαταστάθηκε από τον Στυλιανό Γονατά, προκειμένου να εκπροσωπήσει την Ελλάδα, στη «Διασυμμαχική επιτροπή των Επανορθώσεων» στο Παρίσι
- «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Κωνσταντίνος Ρέντης
- - αντικαταστάθηκε στις 28 Δεκεμβρίου από τον προσωρινό υπουργό Γεώργιο Σιδέρη
- - στις 9 Ιανουαρίου 1923 ανέλαβε ο Μιχαήλ Μίσιος
- - στις 18 Οκτωβρίου ανέλαβε ο Γεώργιος Κοφινάς
- - αντικαταστάθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1923 από τον Αναστάσιο Στρατηγόπουλο
- «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: αντιστράτηγος, Περικλής Πιερράκος Μαυρομιχάλης
- - αντικαταστάθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1923 από τον Γεώργιο Παπανδρέου
- - αντικαταστάθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1923 από τον Λουκά Σακελλαρόπουλο
- «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Ιωάννης Σιώτης
- - αντικαταστάθηκε στις 3 Απριλίου 1923 από τον Κωνσταντίνο Γόντικα
- - αντικαταστάθηκε στις 18/10 από τον Ανδρέα Χατζηκυριάκο
- «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Αντώνιος Πρέκας
- - αντικαταστάθηκε στις 15 Δεκεμβρίου από τον Γεώργιο Κοφινά
- «Επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός» : Ανδρέας Χατζηκυριάκος
- «Επί των Δημοσίων Συγκοινωνιών υπουργός»: αντιστράτηγος, και μέλος της «Επαναστατικής Επιτροπής» Λουκάς Σακελλαρόπουλος
- «Επί της Γεωργίας και Δημοσίων κτημάτων υπουργός» : Γεώργιος Σίδερης
- - αντικαταστάθηκε στις 18/10 από τον Απόστολο Δοξιάδη
- «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: συνταγματάρχης, Θεόδωρος Πάγκαλος
- - αντικαταστάθηκε στις 12 Δεκεμβρίου από τον Στυλιανό Γονατά
- - αντικαταστάθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1923 από τον Περικλή Πιερράκος Μαυρομιχάλης
- - αντικακαταστάθηκε στις 24 Ιουνίου 1923, προσωρινά, από τον Στυλιανό Γονατά
- - στις 29 Αυγούστου ο Μαυρομιχάλης επέστρεψε και πάλι στο Υπουργείο Στρατιωτικων
- - ο οποίος παραιτήθηκε ξανά στις 18 Οκτωβρίου και ανέλαβε και πάλι ο Στυλιανός Γονατάς
- - στις 3 Νοεμβρίου 1923 ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Μανέτας
- «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Υποναύαρχος Κωνσταντίνος Βούλγαρης (υποναύαρχος)
- «Επί του Επισιτισμού και Αυταρκείας υπουργός» : Γεώργιος Μ. Εμπειρίκος
- - αντικαταστάθηκε στις 2 Μαρτίου 1923 προσωρινά από τον Ανδρέα Χατζηκυριάκο. Το Υπουργείο καταργήθηκε τον Ιούνιο του 1923[4]
- «Επί της Περιθάλψεως υπουργός»: Απόστολος Δοξιάδης. Το «Υπουργείον Περιθάλψεως» από τις 14 Δεκεμβρίου 1922 μετονομάστηκε σε «Υπουργείο Υγιεινής, Προνοίας και Αντιλήψεως», [5]
- «Επί των Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων υπουργός» : προσωρινά, Λουκάς Σακελλαρόπουλος. Το Υπουργείο καταργήθηκε στις 16 Μαρτίου 1923[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ ΦΕΚ Α233 /1922
- ↑ Εφημερίδα "Εμπρός", φύλλο της 20ης Δεκεμβρίου 1923, σελ.4
- ↑ Σαράντης Σταθαράκος: «Τα Κινήματα του Στρατού στο Μεσοπόλεμο: πολιτικά και στρατιωτικά κίνητρα και συνέπειες για τον ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων», Σχολή Εθνικής Άμυνας, σελ.24 - 25
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ ΦΕΚ Α269 /1922
- ↑ ΦΕΚ Α70/ 1923
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με μια Κυβέρνηση χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |