Ηρακλής Πουαρό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ηρακλής Πουαρό
Ο Ντέιβιντ Σουσέι ως Ηρακλής Πουαρό
Πρώτη εμφάνισηΗ μυστηριώδης υπόθεση Στάιλς (1920)
Τελευταία εμφάνισηΑυλαία (1975)
Δημιουργήθηκε απόΑγκάθα Κρίστι
Ενσαρκώθηκε από
Εκφωνείται απόΚόταρο Σατόμι
Πληροφορίες χαρακτήρα
ΕίδοςΆνθρωπος
ΦύλοΑρσενικό
ΙδιότηταΙδιωτικός ερευνητής
Αστυνομικός (πρώην)
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολικός
ΥπηκοότηταΒέλγος
Ημερομηνία και τόπος γεννήσεωςc. 1854–1873[1]
Σπα, Βαλλωνική Περιοχή, Βέλγιο
Οικογένεια
ΓονείςΤζουλς-Λουίς Πουαρό
Γκόντελιβ Πουαρό

Ο Ηρακλής Πουαρό (γαλλικά: Hercule Poirot) είναι λογοτεχνικός χαρακτήρας που δημιουργήθηκε από την Άγκαθα Κρίστι και έχει το ρόλο του ντετέκτιβ σε 33 μυθιστορήματα και σε περισσότερα από 50 διηγήματα που δημοσιεύτηκαν στο χρονικό διάστημα 1920-1975. Έχει ενσαρκωθεί από πολλούς ηθοποιούς τόσο στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, όσο και στο ραδιόφωνο. Οι σημαντικότεροι εξ αυτών είναι οι Ντέιβιντ Σουσέι, Τζον Μόφατ, Άλμπερτ Φίνεϊ, Πίτερ Ουστίνοφ, Ίαν Χολμ, Τόνι Ράνταλ, Άλφρεντ Μολίνα, Όρσον Γουέλς και Κένεθ Μπράνα.

Επιρροές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το όνομα Ηρακλής Πουαρό (Hercule Poirot) προέρχεται από δύο άλλους πλασματικούς ντετέκτιβ, τον Hercule Popeau της Μαρί Μπέλοκ Λάουντες και τον Monsieur Poire του Φρανκ Χάουελ Έβανς.[2]

Προφανής επιρροή στις ιστορίες του Πουαρό έχει ασκηθεί και από τον φανταστικό ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς του συγγραφέα Άρθουρ Κόναν Ντόυλ και από τον επιθεωρητή Ανό, του συγγραφέα A. E. W. Mason.

Η Άγκαθα Κρίστι ζούσε στη νοτιοδυτική Αγγλία και πιο συγκεκριμένα στο Ντέβον και εμπνεύστηκε τον ήρωά της από τους Βέλγους πρόσφυγες κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που ο Πουαρό είναι Βέλγος ντετέκτιβ, εγκατεστημένος στο Λονδίνο έπειτα από τη γερμανική εισβολή στο Βέλγιο.

Πρώτη και τελευταία εμφάνιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη εμφάνιση του Πουαρό ήταν στο αστυνομικό μυθιστόρημα Η μυστηριώδης υπόθεση στο Στάιλς, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1920, ενώ είχε ήδη ολοκληρωθεί από το 1916. Το μυθιστόρημα έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από τον Χρήστο Καψάλη και κυκλοφόρησε το 2018 από τις εκδόσεις Ψυχογιός. [3]

Μέσα στην πρώτη δεκαετία των ιστοριών του Πουαρό, η Άγκαθα Κρίστι άρχισε να αντιπαθεί τον ήρωα της και για πολλά έτη στην πορεία, τον θεωρούσε αφόρητο, εγωκεντρικό και ενοχλητικό. Ωστόσο, λόγω της αγάπης που είχε το κοινό στο πρόσωπο του Πουαρό, αποφάσισε να μην τον σκοτώσει τόσο σύντομα όσο η ίδια επιθυμούσε και έτσι ο Πουαρό έκανε την τελευταία του εμφάνιση το 1975 στο μυθιστόρημα Αυλαία, το οποίο είχε ήδη γραφτεί μέσα στη δεκαετία του 1940. Μάλιστα, η εφημερίδα The New York Times έκρινε ιδιαίτερα σημαντικό το τέλος του Πουαρό, γράφοντας νεκρολογία στην πρώτη σελίδα της.[4][5][6]

Χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εμφάνιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πουαρό σύμφωνα με την περιγραφή του συνεταίρου του, λοχαγού Άρθουρ Χέιστινγκς:

Ήταν ελάχιστα ψηλότερος από 1,62 αλλά στεκόταν με μεγάλη αξιοπρέπεια. Το κεφάλι του είχε ακριβώς το σχήμα ενός αυγού και ήταν πάντα λίγο γυρτό προς το πλάι. Το μουστάκι του ήταν πολύ δύσκαμπτο και στρατιωτικό. Ακόμα και όλα στο πρόσωπο του ήταν καλυμμένα, οι άκρες από το μουστάκι του και η ροζ του μύτη θα ήταν ορατές. Η καθαριότητα των ρούχων του ήταν σχεδόν απίστευτη. Πιστεύω ότι ένας κόκκος σκόνης θα του είχε προκαλέσει περισσότερο πόνο από ένα τραύμα από σφαίρα.

Η Άγκαθα Κρίστι στο μυθιστόρημα Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές περιγράφει τον Πουαρό ως εξής:

Με το βήμα που οδηγεί στις κλινάμαξες στάθηκε ένα νεαρός Γάλλος υπολοχαγός, περίλαμπρος με τη στολή, να συνομιλεί με ένα μικρόσωμο άνθρωπο [Ηρακλή Πουαρό] κουκουλωμένο μέχρι τα αυτιά, του οποίου δε φαινόταν τίποτα πέρα από μια ροζ μύτη και δύο άκρες από ένα γυρισμένο προς τα πάνω μουστάκι.

Στα μεταγενέστερα βιβλία, δεν αναφέρεται ότι ο Πουαρό κουτσαίνει, γεγονός που υποδηλώνει ότι μάλλον ήταν ένας προσωρινός τραυματισμός από τον πόλεμο. Δίνει μεγάλη σημασία στο μουστάκι του, το οποίο λιπαίνει με κερί. Ο Πουαρό έχει πράσινα μάτια, τα οποία επανειλημμένα περιγράφεται ότι λάμπουν σαν της γάτας.[7] Τα μαλλιά του είναι σκούρα και στη συνέχεια της ζωής του, όπως ανακαλύπτει ο Χέιστινγκς, τα βάφει. Ωστόσο, σε πολλές τηλεοπτικές ενσαρκώσεις είναι φαλακρός. Συχνές αναφορές γίνονται στα παπούτσια του, που είναι από λουστρίνι και τυχόν ζημιά σε αυτά, αποτελεί για τον ίδιο πηγή δυστυχίας, ενώ για τον αναγνώστη πηγή γέλιου. Στο ξεκίνημα της καριέρας του, ο τρόπος ντυσίματος του θεωρήθηκε ιδιαίτερα προσεγμένος. Στην πορεία θεωρήθηκε εκτός μόδας.

Προσωπικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πουαρό αρέσκεται στην άνετη ζωή και στα χρήματα. Επιθυμεί την τάξη και τη συμμετρία και πιστεύει πως όλοι είναι γνώστες του ονόματος του. Απεχθάνεται τη σκόνη και όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο Χέιστινγκς «ένας κόκκος σκόνης θα του είχε προκαλέσει περισσότερο πόνο από ένα τραύμα από σφαίρα». Επίσης, διακρίνεται για την ευαισθησία στο στομάχι του και υποφέρει από ναυτίες. Όπως αναφέρεται στην Αυλαία, είναι λάτρης της κλασικής μουσικής, ιδίως του Μότσαρτ και του Μπαχ.

Μεθοδικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πουαρό κατά την εξιχνίαση εγκλημάτων απαξιώνει μεθόδους όπως αυτή της χρήσης μεγεθυντικού φακού ή της συλλογής αποτυπωμάτων ή στάχτης ενός τσιγάρου και δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στα "μικρά φαιά κύτταρα" του εγκεφάλου. Θεωρεί πως κάθε έγκλημα μπορεί να λυθεί, αρκεί να καθίσεις σε μια πολυθρόνα και να προσπαθήσεις να μπεις στο μυαλό του δολοφόνου, αφού κατά την κρίση του «συγκεκριμένοι άνθρωποι κάνουν συγκεκριμένα εγκλήματα». Δίνει μεγάλη έμφαση στη λεπτομέρεια και δρα μεθοδικά, χωρίς να προβαίνει σε βιαστικά συμπεράσματα. Συχνά παρέχει ψευδείς πληροφορίες για το άτομο του, με σκοπό ο ένοχος να τον θεωρήσει υπεράνω πάσης υποψίας και να του αποκαλύψει χρήσιμα για την υπόθεση στοιχεία.

Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άγαλμα του Ηρακλή Πουαρό στο Βέλγιο

Ο Πουαρό έχει μεγαλώσει κοντά στην πόλη Σπα, στο Βέλγιο και είναι ρωμαιοκαθολικός. Η Άγκαθα Κρίστι παρέχει ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με την παιδική ηλικία του Πουαρό, με αναφορές κυρίως στο μυθιστόρημα Η υπογραφή του δολοφόνου που φαίνεται να προέρχεται από μια μεγάλη οικογένεια με λίγο πλούτο και να έχει τουλάχιστον μία μικρότερη αδελφή.

Εισήχθη στο αστυνομικό σώμα των Βρυξελλών το 1893 και μέχρι που αναγκάστηκε να φύγει ως πρόσφυγας στην Αγγλία λόγω του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο έγινε ιδιωτικός ντετέκτιβ αστικών υποθέσεων, για την επίλυση των οποίων ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη, την Ασία και στο ήμισυ της Νότιας Αμερικής.

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πουαρό πεθαίνει το 1949 στο μυθιστόρημα Αυλαία, όπου γίνεται και ο ίδιος δολοφόνος. Ερευνώντας μια υπόθεση πολλαπλών δολοφονιών, θεωρεί ότι ο ίδιος πρέπει να σκοτώσει τον δολοφόνο, μιας και αυτός είναι ο μόνος τρόπος να τον αποτρέψει από το να διαπράξει το επόμενό του έγκλημα. Ο Πουαρό αντιμετωπίζει πρόβλημα με την καρδιά του και για αυτό παίρνει χάπια. Όμως αυτή τη φορά (ίσως λόγω ενοχής) δεν παίρνει το χάπι του και έτσι κάνει την τελευταία του εμφάνιση. Τα τελευταία του λόγια τα απηύθυνε στον Χέιστινγκς προσφωνώντας τον «αγαπητέ φίλε».

Ο Πουαρό θάφτηκε στο Στάιλς και την κηδεία ανέλαβαν ο Χέιστινγκς και η μία του κόρη. Πάντως δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Χέιστινγκς παρευρέθη στην κηδεία του Πουαρό, αφού στο μυθιστόρημα Οι μεγάλοι τέσσερις ο Πουαρό σκηνοθετεί τη δήθεν κηδεία του στην προσπάθειά του να αιφνιδιάσει τους υπόπτους.

Επαναλαμβανόμενοι Χαρακτήρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άρθουρ Χέιστινγκς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χέιστινγκς είναι πρώην αξιωματικός του Βρετανικού Στρατού. Γίνεται διά βίου φίλος του Πουαρό και εμφανίζεται σε πολλές περιπτώσεις. Ο Πουαρό δεν τον θεωρεί ιδιαίτερα καλό ντετέκτιβ ούτε και έξυπνο, ωστόσο θεωρεί χρήσιμη τη συνεισφορά του, αφού σκέφτεται όπως ο μέσος άνθρωπος. Οι δυο τους αποτελούν μία δυνατή ομάδα μέχρι που ο Χέιστινγκς νυμφεύεται και αποκτά τέσσερα παιδιά (δύο γιους και δύο κόρες). Τελικά μεταναστεύει στην Αργεντινή, ενώ ξανασυναντά τον Πουαρό για τελευταία φορά στην Αυλαία.

Αριάδνη Όλιβερ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόκειται για συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών, που στην πραγματικότητα είναι η χιουμοριστική αυτοκαρικατούρα της Άγκαθα Κρίστι. Η Αριάδνη Όλιβερ μισεί το αλκοόλ και τις δημόσιες εμφανίσεις ενώ τρέφει μεγάλη αγάπη για τα μήλα. Είναι παντρεμένη και έχει την τάση να αλλάζει συχνά τα μαλλιά της. Η πρώτη της συνάντηση με τον Πουαρό έγινε στο μυθιστόρημα Ο μπαλαντέρ του θανάτου όπου και άρχισε να τον ενοχλεί.

Φελίσιτι Λέμον[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι η γραμματέας του Πουαρό και έχει λίγες ανθρώπινες αδυναμίες. Τα μόνα λάθη που έχει κάνει είναι ένα τυπογραφικό και ένα που αφορούσε ένα λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος. Ο Πουαρό την είχε χαρακτηρίσει "Απίστευτα άσχημη και απίστευτα αποτελεσματική. Ό,τι θεωρούσε άξιο προσοχής, ήταν όντως άξιο προσοχής". Είναι ειδική σχεδόν σε όλα και προσπαθεί να δημιουργήσει το τέλειο σύστημα αρχειοθέτησης.

Αρχιεπιθεωρητής Τζαπ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζέιμς Τζαπ είναι ο αρχιεπιθεωρητής της Σκότλαντ Γιαρντ και ερευνά αρκετές από τις υποθέσεις τις οποίες έχει αναλάβει ο Πουαρό. Οι δυο τους για πρώτη φορά συναντήθηκαν το 1904 στο Βέλγιο. Ορισμένες φορές βοηθούν ο ένας τον άλλον στην επίλυση κάποιου μυστηρίου, ενώ άλλες συνεργάζονται για την εξιχνίαση της ίδιας υπόθεσης. Τον Τζαπ έχει κυρίως υποδυθεί ο Φίλιπ Τζάκσον, ενώ το 1985 στην ταινία Δεκατρείς σε δείπνο (Thirteen at Dinner) τον ρόλο του Τζαπ ενσάρκωσε ο Ντέιβιντ Σουσέι. [8]

Απεικονίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θεατρική Σκηνή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρώτος ηθοποιός που ενσάρκωσε τον Ηρακλή Πουαρό ήταν ο Τσαρλς Λότον στο έργο Άλλοθι του Μάικλ Μόρτον, το οποίο βασίστηκε στο μυθιστόρημα Ποιος σκότωσε τον Ακρόυντ.

Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πίτερ Ουστίνοφ ως Ηρακλής Πουαρό
Ο Άλμπερτ Φίνεϊ ως Ηρακλής Πουαρό

Το 1931 ο Όστιν Τρέβορ έπαιξε το ρόλο του Πουαρό στην ταινία Άλλοθι, βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο. Έπειτα εμφανίστηκε ως Πουαρό στις ταινίες Μαύρος καφές και Ο λόρδος Έτζγουεαρ πεθαίνει. Μάλιστα, ο Τρέβορ είπε κάποτε ότι ίσως επιλέχτηκε στο ρόλο αυτό, επειδή μπορούσε να έχει γαλλική προφορά.[9]

Το 1965 ο Τόνι Ράνταλ ενσαρκώνει τον Πουαρό στην ταινία Η υπογραφή του δολοφόνου, όπου πρόκειται περισσότερο για μια σατιρική φιγούρα παρά για μια απλή απεικόνιση της πρωτότυπης μορφής του.

Το 1974 ο Άλμπερτ Φίνεϊ εμφανίζεται ως Πουαρό στην κινηματογραφική εκδοχή του λογοτεχνικού έργου Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές.

Το 1978 ο Πίτερ Ουστίνοφ υποδύθηκε τον Πουαρό στην ταινία Έγκλημα στον Νείλο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, επανέλαβε το ρόλο στην ταινία Δύο εγκλήματα κάτω από τον ήλιο [10] ενώ το 1988 στην ταινία Ραντεβού με τον θάνατο. Μάλιστα, η κόρη της Άγκαθα Κρίστι, Ρόζαλιντ Χικς, παρατηρώντας τον Ουστίνοφ κατά τη διάρκεια μιας πρόβας, είπε «Αυτός δεν είναι ο Πουαρό. Δεν είναι καθόλου έτσι». Ο Ουστίνοφ το άκουσε και απάντησε «Τώρα είναι!».

Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1985 ο Πίτερ Ουστίνοφ εμφανίστηκε ως Πουαρό στην ταινία Δεκατρείς σε δείπνο και ένα έτος έπειτα, στην ταινία Η υπογραφή του δολοφόνου.

Ο Ντέιβιντ Σουσέι πρωταγωνίστησε ως Ηρακλής Πουαρό στην ομώνυμη πολυετή σειρά, η οποία προβαλλόταν από το 1989 έως το 2013. «Κανείς δε θα μπορούσε να μαντέψει ότι η σειρά θα παιζόταν για ένα τέταρτο του αιώνα ή ότι ο κλασικά εκπαιδευμένος Σουσέι θα συμπλήρωνε ολόκληρο τον κατάλογο από αστυνομικές ιστορίες που χαρακτηρίζουν τον εκκεντρικό Βέλγο ερευνητή, συμπεριλαμβανομένων 33 μυθιστορημάτων και δεκάδων διηγημάτων». [11] Η τελευταία του εμφάνιση ήταν σε μία προσαρμογή της Αυλαίας, που προβλήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2013. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του τελευταίου αυτού επεισοδίου, ο Σουσέι εξέφρασε τη λύπη του για το τελικό του αντίο στο χαρακτήρα Πουαρό, τον οποίο είχε αγαπήσει:

Ο θάνατος του Πουαρό ήταν το τέλος ενός μακρινού ταξιδιού για μένα. Το μόνο που ήθελα πάντα ήταν να παίξω τον αληθινό Πουαρό της Αγκάθα [...] ήταν τόσο αληθινός για μένα, όσο ήταν και για εκείνη: ένας μεγάλος ντετέκτιβ, ένας αξιόλογος άνθρωπος, αν και ίσως λίγο ενοχλητικός. Αναπολώ τα τελευταία λόγια του Πουαρό στη σκηνή πριν πεθάνει [...] Του έλεγα αντίο και το ένιωθα με όλη μου την καρδιά.

— Poirot finale: My agony as Poirot drew his last breath[12]

Τον Πουαρό υποδύθηκαν στην τηλεόραση και οι: Άλφρεντ Μολίνα, Ίαν Χολμ, Μάρτιν Κάμπελ και Χοσέ Φερρέρ.

Κινούμενα Σχέδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2004 το ιαπωνικό κανάλι ΝΗΚ παρήγαγε μία σειρά από 39 επεισόδια κινούμενων σχεδίων, με τίτλο Οι μεγάλοι ντετέκτιβ Πουαρό και Μαρπλ της Άγκαθα Κρίστι αλλά και μια σειρά Μάνγκα με τον ίδιο τίτλο, που κυκλοφόρησε το 2005.

Ράδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ραδιοφωνικές προσαρμογές των ιστοριών του Πουαρό έγιναν κυρίως από το κανάλι BBC Radio 4 με κύριο πρωταγωνιστή τον Τζον Μόφατ. Το 1939 ραδιοφωνική προσαρμογή έγινε και από τον Όρσον Γουέλς, ενώ το 1955 ο Ρίτσαρντ Ουίλιαμς ενσάρκωσε τον Πουαρό σε ένα πρόγραμμα που είχε θεωρηθεί χαμένο, αλλά πρόσφατα ανακαλύφθηκε στα αρχεία του BBC.[13]

Μυθιστορήματα με πρωταγωνιστή τον Πουαρό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Η μυστηριώδης υπόθεση στο Στάιλς The Mysterious Affair at Styles (1920)
  2. Έγκλημα στο γκολφ The Murder on the Links (1923)
  3. Η δολοφονία του Ρότζερ Άκροϊντ The Murder of Roger Ackroyd (1926)
  4. Οι Μεγάλοι Τέσσερις The Big Four (1927)
  5. Το μυστήριο του Μπλε Τρένου The mystery of the Blue Train (1928)
  6. Θανάσιμος κίνδυνος Peril at End House (1932)
  7. Ο θάνατος του λόρδου Έτζγουερ Lord Edgware Dies (1933)
  8. Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές Murder on the Orient Express (1934)
  9. Τραγωδία σε τρεις πράξεις Three Act Tragedy (1934)
  10. Για Γάμο ή για Κηδεία Death in the Clouds (1935)
  11. Φόνοι με αλφαβητική σειρά The A.B.C. murders (1936)
  12. Φόνος στη Μεσοποταμία Murder in Mesopotamia (1936)
  13. Με ανοιχτά χαρτιά Cards on the Table (1936)
  14. Σιωπηλός μάρτυρας Dumb Witness (1937)
  15. Έγκλημα στον Νείλο Death on the Nile (1937)
  16. Ραντεβού με τον Θάνατο Appointment with Death (1938)
  17. Τα Χριστούγεννα του Ηρακλή Πουαρό Hercule Poirot's Christmas (1938)
  18. Το Θλιμμένο Κυπαρίσσι Sad Cypress (1940)
  19. Ο γρίφος του παπουτσιού με την αγκράφα One, Two, Buckle my Shoe (1940)
  20. Έγκλημα κάτω από τον ήλιο Evil under the Sun (1941)
  21. Πέντε Μικρά Γουρουνάκια Five Little Pigs (1942)
  22. Η κουφάλα The Hollow (1946)
  23. Στην πλημμυρίδα της ζωής Taken at the Food (1948)
  24. Στίγμα στο Πρόσωπο Mrs McGinty is Dead (1952)
  25. Μετά την Κηδεία After the Funeral (1953)
  26. Το Σύμπλεγμα του Κάιν Hickory Dickory Dock (1955)
  27. Το Πέτρινο Φέρετρο Dead Man's Folly (1956)
  28. Γάτα ανάμεσα σε περιστέρια Cat among the Pigeons (1959)
  29. Τα ρολόγια The Clocks (1963)
  30. Το Χαμόγελο της Μέδουσας Third Girl (1966)
  31. Το Πάρτυ Hallowe'en Party (1969)
  32. Οι Ελέφαντες Θυμούνται Elephants Can Remember (1972)
  33. Αυλαία Curtain (1975)

Συλλογές διηγημάτων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ο Πουαρό ερευνά Poirot investigates (1924)
  2. Φόνος στους σταύλους Murder in the Mews (1937)
  3. Το μυστήριο της Ρεγκάτα The Regatta Mystery (1939)
  4. Οι Άθλοι του Ηρακλή The Labours of Hercules (1947)
  5. Ο μάρτυρας για την εκτέλεση και άλλες ιστορίες The witness for the prosecution and other stories (1948)
  6. Τρεις τυφλά ποντίκια και άλλες ιστορίες Three blinded Mice and other stories (1950)
  7. Ο αδικημένος και άλλες ιστορίες The Underdog and other stories (1951)
  8. Η περιπέτεια της χριστουγεννιάτικης πουτίγκας The Adventure of the Christmas Pudding (1960)
  9. Διπλή αμαρτία και άλλες ιστορίες Double Sin and other stories (1961)
  10. Οι πρώτες υποθέσεις του Πουαρό Poirot's Early Cases (1974)
  11. Πρόβλημα στον κόλπο Πολένσα και άλλες ιστορίες Problem at Pollensa Bay and Other Stories (1991)
  12. Το σετ τσαγιού Αρλεκίνος The Harlequin Tea Set (1997)
  13. Καθώς διαρκεί το φως και άλλες ιστορίες While the Light Lasts and other stories (1997).

Αναβίωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2014 οι διαχειριστές της διαθήκης της Άγκαθα Κρίστι, παραχώρησαν τα πνευματικά διακαιώματα στη Βρετανίδα συγγραφέα Σόφι Χάνα, ώστε να ξαναζωντανέψει τον Ηρακλή Πουαρό σε νέα μυθιστορήματα, τα οποία φέρουν τον τίτλο Έγκλημα με υπογραφή (2014), Κλειστό φέρετρο (2016) και Το μυστήριο των τριών τετάρτων (2018). Κυκλοφόρησαν στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Διόπτρα. [14]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Βάση της περιγραφής του χαρακτήρα στη Βελγική Αστυνομία
  2. ↑ «L'origine d'un nom lourd à porter». 
  3. ↑ «ΤΙΤΛΟΣ – Βιβλιοnet» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2021. 
  4. ↑ Hercule Poirot Is Dead; Famed Belgian Detective; Hercule Poirot, the Detective, Dies. 1975. http://query.nytimes.com/gst/abstract.html?res=9907E3D6113AE034BC4E53DFBE66838E669EDE. 
  5. ↑ «Poirot». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2010. CS1 maint: Unfit url (link)
  6. ↑ «20th-Century American Bestsellers». 7 Μαΐου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2006. CS1 maint: Unfit url (link)
  7. ↑ «Για περίπου δέκα λεπτά (ο Πουαρό) κάθισε σε νεκρική σιγή [...] και όλη την ώρα τα μάτια του γινόντουσαν όλο και πιο πράσινα» κεφάλαιο 5, Η μυστηριώδης υπόθεση Στάιλς
  8. ↑ «Δεκατρείς σε Δείπνο». The Movie Database. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2021. 
  9. ↑ «Poirot in TV and in film». 30 Απριλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2008. CS1 maint: Unfit url (link)
  10. ↑ Hamilton, Guy (1982-03-05), Evil Under the Sun, EMI Films, Titan Productions, Mersham Productions Ltd., https://www.imdb.com/title/tt0083908/?ref_=fn_al_tt_1, ανακτήθηκε στις 2021-12-26 
  11. ↑ «David Suchet bids farewell to Agatha Christie's Poirot». 19 Ιουλίου 2013. http://articles.latimes.com/2013/jul/19/entertainment/la-et-st-poirot-20130721. 
  12. ↑ Poirot finale: My agony as Poirot drew his last breath. http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-2506890/Poirot-finale-My-agony-Poirot-drew-breath-David-Suchet.html. 
  13. ↑ «Murder in the Mews». http://www.bbc.co.uk/programmes/b06ss65l. 
  14. ↑ «ΠΡΟΣΩΠΟ – Βιβλιοnet» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2021. 

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ηρακλής_Πουαρό&oldid=10354940"