Πρόσφυγας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σύροι και Ιρακινοί πρόσφυγες, Σκάλα Συκαμιάς Λέσβου (30 Οκτωβρίου 2015). Σύροι και Ιρακινοί πρόσφυγες, Σκάλα Συκαμιάς Λέσβου (30 Οκτωβρίου 2015).
Σύροι και Ιρακινοί πρόσφυγες, Σκάλα Συκαμιάς Λέσβου (30 Οκτωβρίου 2015).
Χωρικοί φεύγουν από το χωριό Κιμπάτι κατά την πολεμική σύγκρουση Νορντ-Κίμου το 2008 στο Κονγκό.

Πρόσφυγας ονομάζεται, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες, κάθε άνθρωπος που εγκαταλείπει χωρίς την θέληση του το κράτος του οποίου είναι πολίτης, εξαιτίας δικαιολογημένου φόβου ότι εκεί θα υποστεί διωγμούς λόγω της θρησκείας, της εθνικότητας, ή ακόμα και εξαιτίας της ιδιότητάς του ως μέλος μιας ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας ή των πολιτικών του απόψεων (πολιτικός πρόσφυγας), και επιπλέον του είναι αδύνατο να εξασφαλίσει προστασία από τη χώρα του ή, εξαιτίας του φόβου αυτού, δεν επιθυμεί να τεθεί υπό αυτή την προστασία.[1][2] Μέχρι να του αναγνωρισθεί νομικά η ιδιότητα του πρόσφυγα από μία χώρα, ένας άνθρωπος μπορεί να βρίσκεται υπό το καθεστώς του «αιτούντος άσυλο»[1]. Συνήθως η αδυναμία εξασφαλίσεως προστασίας είναι αποτέλεσμα πολέμου, ωστόσο ο παραπάνω ορισμός αποκλείει τους πρόσφυγες εξαιτίας φυσικών καταστροφών. Μία άλλη κατηγορία ανθρώπων που ονομάζονται πρόσφυγες και δεν περιλαμβάνονται στον παραπάνω ορισμό είναι όσοι μετεγκαθίστανται ομαδικά σε άλλη περιοχή της δικής τους χώρας, είτε εξαιτίας φυσικών καταστροφών είτε για άλλο λόγο πάνω από τις δυνάμεις τους. Αυτοί ονομάζονται εσωτερικοί πρόσφυγες.

Έλληνες φεύγουν από την Καταστροφή των Ψαρών το 1824 (πίνακας του Ν. Γύζη).

Στο τέλος του 2014 υπολογίζεται ότι υπήρχαν περίπου 19,5 εκατομμύρια πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο, τα 14,4 εκατομμύρια υπό την ευθύνη της UNHCR και τα 5,1 εκατομμύρια, οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, υπό την ευθύνη της UNRWA. Τα 14,4 εκατομμύρια αντιπροσωπεύουν μία αύξηση 2,7 εκατομμυρίων από το 2013 (+23%), την υψηλότερη από το 1995. Ανάμεσά τους, οι πρόσφυγες του συριακού εμφύλιου πολέμου έγιναν η μεγαλύτερη ομάδα προσφύγων το 2014 (3,9 εκατομμύρια, 1,55 εκατομμύριο περισσότεροι από το προηγούμενο έτος), ξεπερνώντας τους Αφγανούς (2,6 εκατομμύρια), που αποτελούσαν τη μεγαλύτερη προσφυγική ομάδα επί τρεις δεκαετίες[3]. Τον Φεβρουάριο του 2015 η Τουρκία έγινε η χώρα που φιλοξενεί τους περισσότερους πρόσφυγες, με 2,2 εκατομμύρια Σύρους και 300 χιλιάδες Ιρακινούς[4][5][6]. Το Πακιστάν έρχεται δεύτερο, φιλοξενώντας 1,6 εκατομμύριο Αφγανούς[7]. Η θρησκευτική ταυτότητα αναδεικνύεται σε σημαντική πλευρά του προσφυγικού ζητήματος στις περισσότερες χώρες φιλοξενίας προσφύγων[8].

Πολλές έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί αναδεικνύουν τον ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ ενάντια στους πρόσφυγες[9][10], τόσο στην Ελλάδα όσο και Διεθνώς [11]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Convention and Protocol relating to the Status of Refugees, Geneva, Switzerland: Office of the United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR), Communications and Public Information Service, 1967, http://www.unhcr.org/protect/PROTECTION/3b66c2aa10.pdf 
  2. The truth about asylum - Who's who: Refugee, Asylum Seeker, Refused asylum seeker, Economic migrant, Λονδίνο: Refugee Council, http://www.refugeecouncil.org.uk/policy_research/the_truth_about_asylum/the_facts_about_asylum, ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2015 
  3. «UNHCR – Global Trends –Forced Displacement in 2014». UNHCR. 18 Ιουνίου 2015. 
  4. «Turkey spent $7.6 billion hosting 2.2 million Syrian refugees». Reuters. 18 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2015. 
  5. «UNHCR Mid-Year Trends 2014». Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. 7 Ιανουαρίου 2015. http://www.unhcr.org/54aa91d89.html. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2015. 
  6. «UN High Commissioner for Refugees Antonio Guterres - Written text of speech to the UN Security Council - 26 Φεβρουαρίου 2015». Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. 26 Φεβρουαρίου 2015. http://www.unhcr.org/print/54ef66796.html. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2015. 
  7. http://www.unhcr.org.uk/about-us/key-facts-and-figures.html, UNHCR, Facts and Figures about Refugees
  8. Bassel, Leah (2012). Refugee Women: Beyond Gender Versus Culture. σελ. 84. 
  9. Avramidis C. and Minotakis Al. (2017) “Infantilizing the refugees as a means of political domination: the case of the ERT’s news bulletins in Arabic”, Belgrade Journal of Media and Communications, 12
  10. Wright Terence (2002) Moving images: The media representation of refugees, Visual Studies, 17:1, 53-66
  11. Avramidis, Christos (26 Αυγούστου 2016). «Evictions in Greece: dozens of people convicted. Their crime? Solidarity». Open Democracy. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]