Φερδινάνδος Α΄ των Δύο Σικελιών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
→Αναφορές: Μεταφορά σε "σημειώσεις ιστορικού" |
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Πρίγκιπες του Σαλέρνο (με το HotCat) |
||
| Γραμμή 93: | Γραμμή 93: | ||
[[Κατηγορία:Οίκος των Βουρβόνων-Ισπανίας]] |
[[Κατηγορία:Οίκος των Βουρβόνων-Ισπανίας]] |
||
[[Κατηγορία:Οίκος των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών]] |
[[Κατηγορία:Οίκος των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών]] |
||
[[Κατηγορία:Πρίγκιπες του Σαλέρνο]] |
|||
Έκδοση από την 16:48, 19 Σεπτεμβρίου 2020
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Φερδινάνδος Α΄ (Ferdinando I delle Due Sicilie, 12 Ιανουαρίου 1751 - 4 Ιανουαρίου 1825) από τον Οίκο των Βουρβόνων-Ισπανίας ήταν πρώτα βασιλιάς της Νάπολης & της Σικελίας και μετά των Δύο Σικελιών (1759-1825).
Βιογραφία
Ήταν ο τρίτος γιος του βασιλιά της Καρόλου Γ΄ της Ισπανίας και της Μαρίας-Αμαλίας των Βέττιν, κόρης του Φρειδερίκου-Αυγούστου Β΄ εκλέκττορα της Σαξονίας και, ως Αυγούστου Γ΄, βασιλιά της Πολωνίας.
Ο πατέρας τού παρέδωσε ένα από τα τρία βασίλεια, που είχε υπό την κατοχή του, αφού στάθηκε αδύνατο να τα κυβερνήσει όλα μόνος του. Τον Ιανουάριο του 1799, στο βασίλειο της Νεαπόλεως κηρύχθηκε δημοκρατία ύστερα από επανάσταση που κράτησε μόνο έξι μήνες. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου ο Φερδινάνδος επανήλθε στον θρόνο. Στις 26 Δεκεμβρίου 1805, ο Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης κατέλαβε το βασίλειό του και τον κήρυξε έκπτωτο τοποθετώντας τον δικό του αδελφό Ιωσήφ Βοναπάρτη. Ο Φερδινάνδος επανήλθε (1815) μετά τη μάχη του Τολεντίνο και στις 8 Δεκεμβρίου 1816 ένωσε τα στέμματα της Νάπολης και της Σικελίας στο βασίλειο των Δύο Σικελιών που το κυβέρνησε ως τον θάνατο του.
Τοποθετήθηκε από τον πατέρα του στη Νάπολη υπό την κηδεμονία του Μπερνάρντο Τανούτσι, με συνθήκες σύμφωνα με τις οποίες απαγορευόταν να προχωρήσει στην ένωση των δύο στεμμάτων. Ο Τανούτσι δεν φρόντισε για τη μόρφωσή του με αποτέλεσμα να στρέψει το ενδιαφέρον του στον αθλητισμό, το κυνήγι και το ψάρεμα. Παρά το ότι ήταν απαίδευτος, ήταν καλλιεργημένος, παραχωρώντας τα κέρδη από τις αθλητικές του δραστηριότητες στους φτωχούς.
Μόλις ενηλικιώθηκε (1767), η πρώτη του πράξη ήταν η εκδίωξη των Ιησουιτών και την επόμενη χρονιά νυμφεύτηκε τη Μαρία Καρολίνα της Αυστρίας (κόρη της Μαρίας-Θηρεσίας της Ουγγαρίας & Βοημίας), αδελφή των Ιωσήφ Β΄ και Λεοπόλδου Β΄ αρχιδουκών της Αυστρίας και βασιλέων της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας, και αδελφή της Μαρίας-Αντουανέτας συζύγου του βασιλιά της Γαλλίας.
Η νέα βασίλισσα ήταν όμορφη, έξυπνη, ευγενική, αλλά ταυτόχρονα σκληρή και αδίστακτη. Μετά την γέννηση του γιου και διαδόχου, είχε λόγο στο κυβερνητικό συμβούλιο και απέκτησε επικίνδυνα μεγάλη δύναμη. Ο Άγγλος σερ Τζον Άκτον, διοικητής του ναυτικού, απέκτησε τη μεγάλη της εύνοια, αφού την παρακίνησε να σπάσει όλους τους δεσμούς του βασιλείου της με την Ισπανία, προσεγγίζοντας την Αυστρία και τη Μεγάλη Βρετανία. Η βασίλισσα τον έκανε πρωθυπουργό και έφερε τη χώρα σε διαφθορά, σήψη και ανασφάλεια.
Κατάληψη της Νάπολης από τον Ναπολέοντα
.jpg)
Στο ξεκίνημα της Γαλλικής επανάστασης, αντέδρασε έντονα, διότι ήταν από την φύση της αντίθετη σε κάθε προοδευτική ιδέα. Μετά την εκτέλεση του βασιλιά και της βασίλισσας αδελφής της, μπήκε με τον σύζυγό της στην πρώτη μεγάλη αντιγαλλική συμμαχία.
Με την άνοδο του Ναπολέοντα Α΄ στην εξουσία, τα Γαλλικά στρατεύματα κατέλαβαν τη Ρώμη, θέτοντας σε συναγερμό τον βασιλιά, που είχε το πλεονέκτημα της απουσίας του Ναπολέοντα Α΄ στην Αίγυπτο και τη νίκη του Νέλσονα. Έφτασε με τα στρατεύματα στη Ρώμη, αλλά μετά από μερικές αποτυχίες επέστρεψε στη Νάπολη.
Στην προσέγγιση του Γαλλικού στρατού στην Νάπολη, δραπέτευσε με τον Αγγλικό στόλο του Νέλσονα, αφήνοντας την πόλη του ακυβέρνητη. Οι Γάλλοι μπήκαν και κατέλαβαν την πόλη, παρά τη σκληρή αντίσταση των Λαζαρόνι, που ήταν πιστά αφοσιωμένοι στον βασιλιά τους, και εγκατέστησαν την Παρθενόπεια δημοκρατία (Ιανουάριος 1799). Οι Ιακωβίνοι ευγενείς εκπρόσωποι των Γάλλων προσπαθούσαν με προπαγάνδα να στρέψουν τον λαό κατά του βασιλιά τους, τονίζοντας τα αγαθά της δημοκρατίας για τον λαό.
Επωφελούμενος την απόσυρση του Γαλλικού στρατού στην βόρεια Ιταλία, ο Φερδινάνδος επιτέθηκε στη Νάπολη με μια ομάδα Καλαβρέζων ληστών υπό τον καρδινάλιο Ρούφο, που με την υποστήριξη της αριστοκρατίας και του κλήρου, ανακατέλαβαν την πόλη και επιδόθηκαν σε πολλές σφαγές και ακρότητες απέναντι στου Γάλλους (1800). Σε λίγο έφτασε και ο Φερδινάνδος και εγκαταστάθηκε μεγαλοπρεπώς στον θρόνο του.
Ο βασιλιάς και η σύζυγός του ήταν ανήσυχοι απέναντι στις επαναστατικές κινήσεις και άκρως αντίθετοι: η βασίλισσα ιδιαίτερα πίστευε ότι είναι πρώτος στόχος, λόγω του ότι ήταν αδελφή της βασίλισσας της Γαλλίας Μαρίας-Αντουανέτας. Ο βασιλιάς επιδόθηκε σε εκτελέσεις μελών της Γαλλικής μερίδας, αλλά πιέστηκε να δώσει αμνηστία στους αντιπάλους του. Όταν ξεκίνησε πόλεμος μεταξύ της Γαλλίας και της Αυστρίας, αρχικά προσποιήθηκε ουδετερότητα, αλλά σε λίγο επέτρεψε στα Γαλλο-Ρωσικά στρατεύματα να περάσουν από το έδαφός του.
Η Γαλλική νίκη στο Αούστερλιτς έδωσε θάρρος στα στρατεύματά τους, που κινήθηκαν (1806) για την ανακατάληψη της Νάπολης. Ο Φερδινάνδος δραπέτευσε προς το Παλέρμο, ενώ σύντομα τον ακολούθησε και η οικογένειά του. Ο Ναπολέων Α΄ μπήκε στη Νάπολη και ανακήρυξε τη δυναστεία των Βουρβόνων έκπτωτη, τοποθετώντας ως βασιλιά τον αδελφό του, Ιωσήφ. Αλλά ο Φερδινάνδος κάτω από την Αγγλική υποστήριξη εξακολουθούσε να είναι τυπικά βασιλιάς και συμφώνησαν στη δημιουργία ενός Συντάγματος,όπου η διοίκηση της χώρας θα ανήκε τόσο σε Γάλλους όσο και σε Άγγλους. Οι δυνάμεις του βασιλιά μειώθηκαν σημαντικά, ενώ η βασίλισσα εξορίστηκε στη γενέτειρά της, Αυστρία, όπου και απεβίωσε (1814).
Προσπάθειες εγκατάστασης αυταρχισμού μέσω της Ιεράς Συμμαχίας
Μετά την πτώση του Βοναπάρτη, ο Γιοακίμ Μυρά, που είχε διαδεχθεί τον Ιωσήφ Βοναπάρτη ως βασιλιάς της Νεαπόλεως (1808), εκθρονίστηκε (1815) και ο Φερδινάνδος επέστρεψε στη Νάπολη.
Παράλληλα μια μυστική συμφωνία που είχε κάνει με τους Αυστριακούς, είχε αλλάξει τον χαρακτήρα του. Είχε συμφωνήσει να συμμαχήσει με τον Μέττερνιχ, να ακολουθήσει την αυταρχική του πολιτική, ενώ παράλληλα να αλλάξει το Ισπανικό καταστατικό που υπήρχε μέχρι τότε και να του επιτραπεί να επιτύχει την ένωση των δύο βασιλείων ή να δημιουργηθεί το βασίλειο των Δύο Σικελιών. Για τέσσερα χρόνια κυβέρνησε αυταρχικά και αυτό έφερε σε μεγάλη κατάπληξη ιδιαίτερα τον λαό, που τον αγαπούσε. Όταν έχασε την υποστήριξη και του στρατού, προκλήθηκε επανάσταση και ο Φερδινάνδος αμέσως δέχθηκε (1820) να επαναφέρει το Ισπανικό Σύνταγμα του 1812.
Η επανάσταση στη Νάπολη ανησύχησε τον Μέττερνιχ και την Ιερά Συμμαχία, που φοβήθηκαν μην τυχόν και βρουν μιμητές και σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη. Προσκλήθηκε να παρακολουθήσει το Συνέδριο του Λάιμπαχ (1821). Εκεί, ο Φερδινάνδος ζήτησε συγγνώμη, που παρέβη τις διατάξεις της Ιεράς Συμμαχίας και ορκίστηκε να κρατήσει το νέο καταστατικό. Αλλά όταν έφτασε στη Νάπολη, διώχθηκε, διότι δεν κράτησε τους όρκους του, και άρχισε να στέλνει γράμματα σε όλους τους Ευρωπαίους ηγεμόνες για να τονίσει τη δύσκολη θέση του.
Αυτή η ενέργεια εξέφρασε μια απειλή για τις μεγάλες δυνάμεις της Συμμαχίας και ο Φερδινάνδος πήρε γράμμα από τον Φρήντριχ φον Γκεντς να μην καταπατήσει τους όρκους του για χάρη κάποιων παροδικά μεγάλων δυνάμεων. Ο Μέττερνιχ απείλησε να καταλάβει την Νάπολη με Αυστριακό στρατό.
Οι Ναπολιτάνοι ηττήθηκαν στην επέλαση των Αυστριακών στο Ριέτι (Μάρτιος 1821), που μπήκαν στη Νάπολη εγκαθιστώντας την απολυταρχία. Το κοινοβούλιο διαλύθηκε και ο Φερδινάνδος ξεκίνησε ξανά μια εποχή σκληρών διώξεων κατά των δημοκρατικών, ως τον θάνατό του.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 1768 τη Μαρία-Καρολίνα των Αψβούργων-Λωρραίνης, κόρη του Φραγκίσκου Α΄ αρχιδούκα της Αυστρίας & βασιλιά της Γερμανίας και είχε τέκνα:
- Μαρία-Θηρεσία 1772-1807, παντρεύτηκε τον εξάδελφό της Φραγκίσκο Β΄ των Αψβούργων-Λωρραίνης αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας, Γερμανίας.
- Λουίζα 1773-1802, παντρεύτηκε τον εξάδελφό της Φερδινάνδο Γ΄ των Αψβούργων-Λωρραίνης μεγάλο δούκα της Τοσκάνης.
- Φραγκίσκος Α΄ 1777-1830, βασιλιάς των Δύο Σικελιών.
- Μαρία-Χριστίνα 1779-1849, παντρεύτηκε τον Κάρολο-Φήλικα του Οίκου της Σαβοΐας βασιλιά της Σαρδηνίας.
- Μαρία-Αμαλία 1782-1866, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο-Φίλιππο των Βουρβόνων-Ορλεάνης, βασιλιά της Γαλλίας.
- Μαρία-Αντωνία 1784-1806, παντρεύτηκε τον εξάδελφό της Φερδινάνδο Ζ΄ των Βουρβόνων-Ισπανίας βασιλιά της Ισπανίας.
- Λεοπόλδος 1790-1851, πρίγκιπας του Σαλέρνο.
- Γκενάρο-Κάρλο 1780-1789, Μαρία-Ιζαμπέλα 1793-1801, Μαρία-Κλοτίλντε 1786-1792, Αλμπέρτο 1792-1798, Μαρία-Ενριτσέτα 1787-1792, Μαρία-Άννα 1775-1780, Κάρλο-Τίτο 1775-1778, Τζουζέππε 1781-1783, Κάρλο-Γκενάρο 1788-1789, Μαρία-Χριστίνα 1783, απεβίωσαν το πολύ 9 ετών.
To 1814 απεβίωσε η Μαρία-Καρολίνα και ο Φερδινάνδος Α΄ έκανε δεύτερο, μοργανατικό γάμο το ίδιο έτος με τη Λουτσία Μιλιάτσο, κόρη του Βιντσέντσο δούκα της Φλορίντια των Συρακουσών.
Πηγές
Αναφορές
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 91468139. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. ferdinando-i-di-borbone-re-delle-due-sicilie. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Ferdinand-I-king-of-the-Two-Sicilies. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 7,0 7,1 p10578.htm#i105778. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 8,00 8,01 8,02 8,03 8,04 8,05 8,06 8,07 8,08 8,09 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 15 Δεκεμβρίου 2014. 500276493. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2022.
| Προκάτοχος: Γιοακίμ Μυρά |
'Βασιλιάς της Νεαπόλεως' 1815–1825 |
Διάδοχος: Φραγκίσκος Α΄ |
|