Φερδινάνδος Ζ΄ της Ισπανίας

Φερδινάνδος Ζ΄ της Ισπανίας
Γέννηση	14 Οκτωβρίου 1784 Σαν Λορέντζο του Ελ Εσκοριάλ
Θάνατος	29 Σεπτεμβρίου 1833 Μαδρίτη
Υπηκοότητα	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Ισπανία
Σύζυγος	Princess Maria Antonia of Naples and Sicily, Μαρία Ισαβέλλα της Πορτογαλίας, Maria Josepha Amalia of Saxony και Maria Christina of the Two Sicilies
Τέκνα	Ισαβέλλα Β΄ της Ισπανίας, Infanta Luisa Fernanda, Duchess of Montpensier και Maria Isabella van Spanje
Γονείς	Κάρολος Δ΄ της Ισπανίας και Μαρία Λουίζα της Πάρμας
Αξίωμα	Γενικός Κυβερνήτης των Φιλιππίνων
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Πνεύματος, Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ και Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος
Πολυμέσα
δεδομένα (  )

Φερδινάνδος Ζ΄ (1784 - 1833) βασιλιάς της Ισπανίας (1813 - 1833). Μεγαλύτερος γιος του βασιλιά της Ισπανίας Καρόλου Δ΄ και της Μαρίας Λουίζας της Πάρμας.

Βιογραφία

Στην νεανική του ηλικία αισθανόταν ζήλια απέναντι στον Μανουέλ ντε Γοδόι για την συμπάθεια που είχαν οι γονείς του απέναντι του παραμερίζοντας τον ίδιο. Οι δυσαρεστημένοι από την κακή διακυβέρνηση έκαναν συνωμοσία κατά των γονιών του (1805) στο Εσκοριάλ, στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος, στοχεύοντας και την βοήθεια από τον Μέγα Ναπολέοντα. Όταν η συνωμοσία καταπνίγηκε, αυτός απαρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση του μαζί της.

Όταν ο πατέρας του εκθρονίστηκε από πραξικόπημα (Μάρτιος 1808) και ανέβηκε αυτός στον θρόνο, στράφηκε στον Ναπολέοντα για βοήθεια. Ο Ναπολέων τον ανάγκασε να παραιτηθεί αιχμαλωτίζοντας τον στο Βαλενσέ για επτά χρόνια. Τον Μάρτιο του 1814, οι σύμμαχοι του επέτρεψαν να επιστρέψει στην Μαδρίτη, ενώ ο Ισπανικός λαός κατηγορούσε τις πεφωτισμένες τακτικές των Γαλλόφιλων που επέφεραν τους Ναπολεόντειους πολέμους και κατοχή στον επανερχόμενο Φερδινάνδο.

Αντιλαϊκές επιλογές και ταραχές

Ο Φερδινάνδος εγγυήθηκε το Σύνταγμα και τις ελευθερίες του λαού, αλλά μόλις μέσα σε τέσσερις εβδομάδες πιεζόμενος από συντηρητικούς κύκλους από τον χώρο της εκκλησίας άλλαξε διαμετρικά γνώμη και απαρνήθηκε το Σύνταγμα. Επέσυρε το πατροπαράδοτο Βουρβωνικό δόγμα ότι ο βασιλιάς είναι η προσωποποίηση του κράτους.

Οι πόλεμοι στις Ισπανικές αποικίες της Αμερικής, με τους επαναστάτες να καθοδηγούνται από τον Σιμόν Μπολίβαρ, ήταν πολύ σκληροί. Το κράτος ήρθε γρήγορα υπό πτώχευση, αφού οι Αμερικάνικες αποικίες αρνούνταν να πληρώσουν φόρους. Στο απολυταρχικό σύστημα που επέβαλε, διοικούσε μια μικρή κλίκα ευνοούμενων υπουργών του που τους άλλαζε μέσα σε λίγους μήνες, κάτι που τους εξόργιζε σημαντικά.

Οι μέθοδοί του άρχισαν να επιφέρουν οργή και δυσπιστία σε όλους.

Το 1820, προκλήθηκε επανάσταση που επιζητούσε να επανέλθει το Σύνταγμα του 1812, προκλήθηκαν ταραχές και τα στρατεύματα του Ραφαέλ Ριέγο συνέλαβαν τον Φερδινάνδο αιχμάλωτο. Ο Φερδινάνδος στην επιστροφή του είχε επαναφέρει μαζί του και τους Ιησουίτες, οι οποίοι τότε γνώρισαν σκληρές διώξεις, αφού σφαγιάσθηκαν 25 από αυτούς στην Μαδρίτη (1822).

Στις αρχές του 1823 μετά την Συνέλευση της Βερόνα η Γαλλία αποφάσισε να επιτεθεί στην Ισπανία, για χάρη, όπως ανέφερε, του εκθρονισμένου βασιλιά της, απόγονο του δικού της μεγάλου βασιλιά Ερρίκου Δ΄. Οι επαναστάτες όρισαν κυβερνήτη τους τον Φερδινάνδο του Κάδιξ.

Μετά την μάχη του Τροκαντερό και την πτώση του Κάδιξ, ο Φερδινάνδος επανήλθε στον Ισπανικό θρόνο. Παρά τους όρκους που έκανε τρία χρόνια ότι θα σεβαστεί το Σύνταγμα και τις λαϊκές ελευθερίες τους καταπάτησε δολοφονώντας πλήθος επαναστατών.

Προβλήματα διαδοχής

Άρχισε να αλλάζει πάλι συνέχεια υπουργούς μέσα σε λίγους μήνες, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του, άρρωστος σωματικά και ψυχικά, είχε γίνει ανίκανος για οτιδήποτε. Έκανε τέταρτο γάμο με την Μαρία Χριστίνα των δυο Σικελιών, με την οποία έκανε δύο κόρες, την Ισαβέλλα και τη Λουίζα-Φερνάντα, ενώ δεν είχε κάνει κανέναν γιο σε κανέναν από τους προηγούμενους γάμους του. Η γυναίκα του προσπαθούσε να τον πείσει να εγκαταλείψει τον Σαλικό νόμο που ίσχυε στην Γαλλία και να ορίσει διάδοχο την κόρη του. Αυτός αρχικά δέχθηκε, αλλά όταν αρρώστησε τον πλησίασαν ιερείς υποστηριχτές του αδελφού του Κάρλο-Μαρία, και του ζήτησαν να αλλάξει γνώμη. Τελικά πέθανε χωρίς να πάρει οριστική απόφαση και η σύζυγός του Χριστίνα, σαν αντιβασίλισσα της κόρης της Ισαβέλλας Β΄, κατέλαβε τον θρόνο. Ο Κάρλο-Μαρία το αμφισβήτησε, με αποτέλεσμα να αντισταθεί δυναμικά και να ξεσπάσουν όλον σχεδόν τον υπόλοιπο αιώνα οι περίφημοι Καρλικοί πόλεμοι.