Φερδινάνδος Ζ΄ της Ισπανίας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 30/04/2016. |
Ο Φερδινάνδος Ζ΄ (Fernando VII de España, 14 Οκτωβρίου 1784 - 29 Σεπτεμβρίου 1833) ήταν βασιλιάς της Ισπανίας (1813-1833). Μεγαλύτερος γιος του Καρόλου Δ΄ της Ισπανίας και της Μαρίας-Λουίζας των Βουρβόνων, κόρης του Φιλίππου δούκα της Πάρμας.
Πίνακας περιεχομένων
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην νεανική του ηλικία αισθανόταν ζήλια απέναντι στον πρωθυπουργό Μανουέλ ντε Γοδόι για την συμπάθεια, που είχαν οι γονείς του απέναντι στον ντε Γοδόι, παραμερίζοντας τον ίδιο. Οι δυσαρεστημένοι από την κακή διακυβέρνηση έκαναν συνωμοσία κατά των γονιών του (1805) στο Εσκοριάλ, στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος, στοχεύοντας και σε βοήθεια από τον Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη. Όταν η συνωμοσία καταπνίγηκε, ο Φερδινάνδος απαρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση του μαζί της.
Ο πατέρας του εκθρονίστηκε από πραξικόπημα (Μάρτιος 1808) και ανέβηκε αυτός στον θρόνο· τότε στράφηκε στον Ναπολέοντα για βοήθεια. Ο Ναπολέων τον ανάγκασε να παραιτηθεί, αιχμαλωτίζοντας τον στο Βαλενσέ για επτά χρόνια. Τον Μάρτιο του 1814 οι σύμμαχοι του επέτρεψαν να επιστρέψει στην Μαδρίτη, ενώ ο Ισπανικός λαός κατηγορούσε -τις πεφωτισμένες τακτικές των Γαλλόφιλων, που επέφεραν τους Ναπολεόντειους πολέμους και την κατοχή- στον επανερχόμενο Φερδινάνδο Ζ΄.
Αντιλαϊκές επιλογές και ταραχές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φερδινάνδος Ζ΄ εγγυήθηκε το Σύνταγμα και τις ελευθερίες του λαού, αλλά μόλις μέσα σε τέσσερις εβδομάδες, πιεζόμενος από συντηρητικούς κύκλους από τον χώρο της Εκκλησίας, άλλαξε διαμετρικά γνώμη και απαρνήθηκε το Σύνταγμα. Επέσυρε το πατροπαράδοτο Βουρβονικό δόγμα, ότι ο βασιλιάς είναι η προσωποποίηση του κράτους.
Οι πόλεμοι στις Ισπανικές αποικίες της Αμερικής, με τους επαναστάτες να καθοδηγούνται από τον Σιμόν Μπολίβαρ, ήταν πολύ σκληροί. Το κράτος ήρθε γρήγορα υπό πτώχευση, αφού οι Αμερικανικές αποικίες αρνούνταν να πληρώσουν φόρους. Στο απολυταρχικό σύστημα που επέβαλε, διοικούσε μια μικρή κλίκα ευνοουμένων υπουργών του, που τους άλλαζε μέσα σε λίγους μήνες, κάτι που τους εξόργιζε σημαντικά.
Οι μέθοδοί του άρχισαν να επιφέρουν οργή και δυσπιστία σε όλους.
Το 1820 προκλήθηκε επανάσταση, που επιζητούσε να επανέλθει το Σύνταγμα του 1812· προκλήθηκαν ταραχές και τα στρατεύματα του Ραφαέλ Ριέγο συνέλαβαν τον Φερδινάνδο Ζ΄ αιχμάλωτο. Ο βασιλιάς στην επιστροφή του είχε επαναφέρει μαζί του και τους Ιησουίτες, οι οποίοι τότε γνώρισαν σκληρές διώξεις, αφού σφαγιάσθηκαν 25 από αυτούς στην Μαδρίτη (1822).
Στις αρχές του 1823 μετά την Συνέλευση της Βερόνα, η Γαλλία αποφάσισε να επιτεθεί στην Ισπανία, για χάρη -όπως ανέφερε- του εκθρονισμένου βασιλιά της, απόγονο του δικού της μεγάλου βασιλιά Ερρίκου Δ΄. Οι επαναστάτες έφεραν τον Φερδινάνδο στο Κάδιθ.
Μετά την μάχη του Τροκαντερό και την πτώση του Κάδιθ, ο Φερδινάνδος επανήλθε στον Ισπανικό θρόνο. Παρά τους όρκους που έκανε τρία χρόνια, ότι θα σεβαστεί το Σύνταγμα και τις λαϊκές ελευθερίες, καταπάτησε τις υποσχέσεις του, δολοφονώντας πλήθος επαναστατών.
Προβλήματα διαδοχής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άρχισε να αλλάζει πάλι συνέχεια υπουργούς μέσα σε λίγους μήνες, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του, άρρωστος σωματικά και ψυχικά, είχε γίνει ανίκανος για οτιδήποτε. Έκανε τέταρτο γάμο με την Μαρία-Χριστίνα, με την οποία έκανε δύο κόρες, την Ισαβέλλα και τη Λουίζα-Φερνάντα, ενώ δεν είχε κάνει κανέναν γιο από τους προηγούμενους γάμους του. Η σύζυγός του προσπαθούσε να τον πείσει να εγκαταλείψει τον Σαλικό νόμο, που ίσχυε στην Γαλλία και να ορίσει διάδοχο την πρώτη κόρη του. Αυτός αρχικά δέχθηκε, αλλά όταν αρρώστησε, τον πλησίασαν ιερείς, υποστηρικτές του αδελφού του Κάρλο-Μαρία, και του ζήτησαν να αλλάξει γνώμη. Τελικά απεβίωσε, χωρίς να πάρει οριστική απόφαση και τον η σύζυγός του Μαρία-Χριστίνα, σαν αντιβασίλισσα της 3ετούς κόρης της Ισαβέλλας Β΄, ανέλαβε την εξουσία. Ο Κάρλο-Μαρία το αμφισβήτησε, με αποτέλεσμα να αντισταθεί δυναμικά και να ξεσπάσουν όλον σχεδόν τον υπόλοιπο αιώνα οι περίφημοι Καρλικοί πόλεμοι.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε πρώτα το 1802 την εξαδέλφη του Μαρία-Ανοτυανέττα των Βουρβόνων, κόρη του Φερδινάνδου Α΄ των Δύο Σικελιών· δεν απέκτησαν επιζώντες απογόνους.
Το 1806 απεβίωσε η Μαρία-Αντουανέττα και το 1816 ο Φερδινάνδος Ζ΄ έκανε δεύτερο γάμο με την ανιψιά του Μαρία-Ισαβέλλα των Αβίς-Μπραγκάνσα, κόρη του Ιωάννη ΣΤ΄ της Πορτογαλίας· δεν είχε επιζώντα τέκνα.
Το 1818 απεβίωσε η Μαρία-Ισαβέλλα και το 1819 ο Φερδινάνδος Ζ΄ έκανε τρίτο γάμο με τη Μαρία-Γιοζέφα-Αμαλία των Βέττιν, κόρη του Μαξιμιλιανού διαδόχου της Σαξονίας· δεν απέκτησαν απογόνους.
Το 1829 απεβίωσε η Μαρία-Γιοζέφα-Αμαλία και το ίδιο έτος ο Φερδινάνδος Ζ΄ έκανε τέταρτο γάμο με την ανιψιά του Μαρία-Χριστίνα των Βουρβόνων, κόρη του Φραγκίσκου Α΄ των Δύο Σικελιών και είχε τέκνα:
- Ισαβέλλα Β΄ 1830-1904, βασίλισσα της Ισπανίας, παντρεύτηκε τον εξάδελφό της Φραγκίσκο δε Ασίς των Βουρβόνων-Ισπανίας δούκα του Κάδιθ.
- Λουίζα-Φερνάντα 1832-1897, παντρεύτηκε τον Αντώνιο των Βουρβόνων-Ορλεάνης δούκα του Μονπανσιέ (γιο του Λουδοβίκου-Φιλίππου της Γαλλίας).
| ||||||||||||||||||||||||||
|
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Ferdinand VII of Spain της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Ferdinand-VII. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Spanish Biographical Dictionary. Real Academia de la Historia. 2009. 10096. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 8852608. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
