Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δήμος Αμυνταίου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|10|11|2024}}
Δήμος Αμυνταίου
Δήμος
Official logo of {{{official_name}}}

Έμβλημα

Χώρα Ελλάδα
Έδρα Αμύνταιο
Τοπικές έδρες Αμύνταιο, Φιλώτας, Αετός, Λέχοβο, Νυμφαίο, Βαρικό.
Διοίκηση  
 • Δήμαρχος Ιωάννης Λιάσης
(2024- )
Διοικητική υπαγωγή  
 • Αποκ. διοίκηση Ηπείρου - Δυτικής Μακεδονίας
 • Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας
 • Περιφ. ενότητα Φλώρινας
Διαμέρισμα Μακεδονία
Νομός Φλώρινας
Έκταση 599,6 km2
Πληθυσμός 14.169 (απογραφή 2021)
Ιστότοπος https://www.amyntaio.gr/

Ο Δήμος Αμυνταίου είναι δήμος της περιφερειακής ενότητας Φλώρινας της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας που συστάθηκε με το πρόγραμμα Καλλικράτης.

Προέκυψε από την συνένωση των τριών προϋπαρχόντων καποδιστριακών δήμων Αμυνταίου, Φιλώτα και Αετού και των τριών ανεξάρτητων καποδιστριακών κοινοτήτων Λεχόβου, Νυμφαίου και Βαρικού.

Η έκταση του νέου δήμου είναι 599,6 τ.χλμ και ο πληθυσμός του 14.169 σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Έδρα του δήμου είναι το Αμύνταιο και ιστορική έδρα το Νυμφαίο.

Διοικητική οργάνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι δημοτικές και τοπικές κοινότητες και ο πληθυσμός (απογραφή 2011) του δήμου Αμυνταίου είναι:

ΔΗΜΟΣ ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ ΣΥΝΟΛΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΔΗΜΟΥ: 16.973
Δημοτική Ενότητα Αετού: Σύνολο Πληθυσμού: 2.952
Τοπική Κοινότητα Αγραπιδιών Αγραπιδιές 120
Τοπική Κοινότητα Αετού Αετός 759
Τοπική Κοινότητα Αναργύρων Ανάργυροι 452
Τοπική Κοινότητα Ασπρογείων Ασπρόγεια 213
Τοπική Κοινότητα Βαλτονέρων Βαλτόνερα 232
Τοπική Κοινότητα Λιμνοχωρίου Λιμνοχώρι 257
Τοπική Κοινότητα Πεδινού Πεδινό 387
Τοπική Κοινότητα Σκλήθρου Σκλήθρο 532
Δημοτική Ενότητα Αμυνταίου: Σύνολο Πληθυσμού: 7.612
Δημοτική Κοινότητα Αμυνταίου Αμύνταιο 4.306
Τοπική Κοινότητα Αγίου Παντελεήμονος Άγιος Παντελεήμονας 984
Τοπική Κοινότητα Κέλλης Κέλλη 683
Τοπική Κοινότητα Κλειδίου Κλειδί 66
Τοπική Κοινότητα Ξινού Νερού Ξινό Νερό 1.081
Τοπική Κοινότητα Πετρών Πέτρες 312
Τοπική Κοινότητα Ροδώνος Ροδώνας 93
Τοπική Κοινότητα Φανού Φανός 87
Δημοτική Ενότητα Βαρικού: Σύνολο Πληθυσμού: 638
Τοπική Κοινότητα Βαρικού Βαρικό 638
Δημοτική Ενότητα Λεχόβου: Σύνολο Πληθυσμού: 1.115
Τοπική Κοινότητα Λεχόβου Λέχοβο 1.115
Δημοτική Ενότητα Νυμφαίου: Σύνολο Πληθυσμού: 132
Τοπική Κοινότητα Νυμφαίου Νυμφαίο 132
Δημοτική Ενότητα Φιλώτα: Σύνολο Πληθυσμού: 4.524
Τοπική Κοινότητα Αντιγονείας Αντίγονος 424
Τοπική Κοινότητα Βεγόρων Βέγορα 463
Τοπική Κοινότητα Λεβαίας Λεβαία 919
Τοπική Κοινότητα Μανιακίου Μανιάκι 484
Τοπική Κοινότητα Πελαργού Πελαργός 325
Τοπική Κοινότητα Φαραγγίου Φαράγγι 137
Τοπική Κοινότητα Φιλώτα Φιλώτας 1.772

Άλλοι οικισμοί

Οικισμοί του δήμου που ανήκουν στις δημοτικές ή τοπικές κοινότητες είναι:

Φυσικό περιβάλλον

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δήμος Αμυνταίου βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του νομού Φλώρινας και έχει συνολική έκταση 240.141 στρέμματα. Η περιοχή του δήμου χαρακτηρίζεται ορεινή – ημιορεινή με εξαίρεση τα αγροκτήματα του Αμυνταίου και του Ροδώνα, τα οποία είναι κατά κύριο λόγο πεδινά.

Λίμνη Βεγορίτιδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λίμνη Βεγορίτιδα ή Οστρόβου έχει υπερτοπικό χαρακτήρα, καθώς διοικητικά ανήκει στους νομούς Πέλλας και Φλώρινας και στους δήμους Αμυνταίου, Φιλώτα και Βεγορίτιδας. Περιβάλλεται από τα βουνά Βέρνου, Βόρας και Βέρμιο και αποτελεί το χαμηλότερο σημείο του συμπλέγματος των λιμνών Ζάζαρης, Χειμαδίτιδας και Πετρών, των οποίων δέχεται τα νερά μέσα από σύστημα διωρύγων και σήραγγας.

Μαζί με τις άλλες λίμνες της περιοχής αποτέλεσε σημαντικό παραγωγικό πυρήνα, γύρω από τον οποίο αναπτύχθηκαν οικισμοί από την πρώιμη αρχαιότητα. Αυτό τεκμηριώνεται από τυχαία, επιφανειακά ευρήματα αν και μέχρι στιγμής δεν έχει προωθηθεί συστηματική αρχαιολογική έρευνα. Πέρα από τη στενά παραγωγική της σημασία αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί ένα τόπο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους που προσήλκυε έναν σημαντικό αριθμό επισκεπτών, αποκτώντας με τον τρόπο αυτό μια νέα παραγωγική σημασία σε ένα δεύτερο επίπεδο. Οι απόκρημνες όχθες της αποτελούν ιδανικό καταφύγιο για πλήθος άγριων πουλιών, όπως οι ασπροπάρηδες, οι αετογερακίνες, καθώς και για το παγκοσμίως απειλούμενο κιρκινέζι και έχει χαρακτηρισθεί ως Περιοχή Κοινοτικού Ενδιαφέροντος στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Natura 2000. Η λίμνη αποτελεί ιδανικό ψαρότοπο με συνηθέστερα είδη το γριβάδι, τον κορήγονο, τις τούρνες, τις πλατίκες, τους γουλιανούς και τα τσιρόνια.

Λίμνη Πετρών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λίμνη των Πετρών όπως και η Βεγορίτιδα δεν μπορεί να συσχετιστεί μόνο με έναν οικισμό. Η σχετικά ρηχή αυτή λίμνη, μέγιστο βάθος 3,5 μ, βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της λίμνης Βεγορίτιδος, με την οποία συνδέεται μέσω διώρυγας και σήραγγας και καταλαμβάνει έκταση 14 χμ2. Το ευρύτερο οικοσύστημα των λιμνών με τους γειτονικούς ορεινούς όγκους και την αμπελουργική ζώνη, συνθέτει το ιδιαίτερο τοπίο της περιοχής, ενώ έχει χαρακτηρισθεί ως Περιοχή Κοινοτικού Ενδιαφέροντος στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Natura 2000, λόγω της διαβίωσης περισσότερων από 130 ειδών πουλιών και αρπακτικών με σπανιότερα τη λαγγόνα και τη νανόχηνα. Η ιδιαίτερη σημασία που έχει για την ορνιθοπανίδα η προστασία της μιας από τις τρεις μοναδικές στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποικίες αναπαραγωγής της λαγγόνας και της νανόχηνας οδήγησε τις αρμόδιες υπηρεσίες της Ε.Ε να εντάξουν τη λίμνη των Πετρών στο πρόγραμμα LIFE Προστασία της λαγγόνας και της νανόχηνας.

Ορεινοί όγκοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ορεινοί όγκοι που περικλείουν το λεκανοπέδιο της περιοχής Αμυνταίου, δημιουργούν, σε συνδυασμό με τις λίμνες Πετρών και Βεγορίτιδα, ένα μοναδικό τοπίο. Το Ραντόσι, το Λελέκι, οι πρόποδες του Βόρα, αλλά και τα μικρότερα βουνά της περιοχής, εκτός από τους εντυπωσιακούς τους σχηματισμούς, αποτελούν χώρους διαβίωσης πτηνών (πέρδικες, σπάνια είδη αρπακτικών κλπ.) και θηλαστικών (λύκοι, αγριογούρουνα, αρκούδες, αλεπούδες κλπ.).

Με την ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού έχουν δημιουργηθεί και βελτιώνονται συνεχώς υποδομές για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών, όπως περιπατητικές διαδρομές, χώροι δασικής αναψυχής κλπ, όπου ο επισκέπτης μπορεί να χαρεί την ομορφιά της φύσης.

Προϊόντα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανθρακούχο μεταλλικό νερό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τη διετία 1916 - 1918, οι συμμαχικές δυνάμεις μαστίζονταν από ελονοσία, δυσεντερίες και ισπανική γρίπη σ’ όλο το μήκος του μακεδονικού μετώπου, σύμφωνα με τον Α.J. MANN, Μ.Α. Ιταλοί και Γάλλοι αντιλήφθηκαν την αξία του ανθρακούχου νερού του Ξινού Νερού[1], για τις γαστρεντερικές παθήσεις όπως διηγείται ο Θέμης Λιάνης. Ο Τάκης Αλτίνης γράφει:

«πρώτοι διαπίστωσαν τα σπάνια και εξαιρετικά από απόψεως υγείας συστατικά του νερού οι Ιταλοί και οι Γάλλοι κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Χωρίς να περιορισθούν μόνο εις την διαπίστωσιν, διότι αμέσως επενόησαν την εκμετάλλευσιν του «Ξινού Νερού» και κατεσκεύασαν προς τούτο εργοστάσιον εμφιαλώσεως του νερού, το οποίον μετά την εμφιάλωσιν προωθούσαν εις την Ιταλία και κυρίως εις τα ιταλικά στρατιωτικά και πολιτικά νοσοκομεία... Εις το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά την αποχώρησιν των Ιταλών το εργοστάσιο και οι εγκαταστάσεις εγκατελείφθησαν, διά να το κονιορτοποιήσει η πάροδος του χρόνου».

Γράφει επίσης:

«Το 1950 ο πρώην υπουργός και πολιτευτής Φλωρίνης Γ. Μόδης, πέτυχε δια Β. Δ/τος παραχώρησιν της εκμεταλλεύσεως του νερού εκ μέρους του Δημοσίου στην κοινότητα Ξινού Νερού για μια εικοσιπενταετία. Χάρη εις τον ήδη υπουργό Εσωτερικών Δ. Μακρή, το ενδιαφέρον του οποίου ξεπερνά κάθε όριον, την 3ην Ιουνίου 1957 υπεγράφη η σύμβαση της εκμισθώσεως του «Ξινού Νερού» και την εκμετάλλευσιν ανέλαβε ο πλειοδοτήσας εις την δημοπρασία Αλέξανδρος Χωναίος».

Ο μεγαλοεπιχειρηματίας Αλέξανδρος Χωναίος, με κυριότερο συνεργάτη τον οικονομολόγο και πρώην Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Βορείου Ελλάδος Γεώργιο Αραβόπουλο κάλεσε τον (Κ.;) Αρώνη, καθηγητή γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο οποίος υπέδειξε, όπως κι έγινε, νέα γεώτρηση σε μικρό λοφίσκο στην Β.Δ. πλευρά του χωριού, όπου με επιτελείο μηχανικών, εργολάβων, υδρολόγων κατασκευάσθηκε σύγχρονο εργοστάσιο, ο λοφίσκος ηλεκτροφωτίσθηκε, γενόμενος ορατός από απόσταση πολλών χιλιομέτρων από τον κάμπο του Αμυνταίου. Ο ανάδοχος σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης εκτός από το ετήσιο μίσθωμα κατέβαλε στην κοινότητα και 0,2 δραχμές ανά κιλό πωλουμένου ύδατος.

Η λειτουργία του εργοστασίου υπό τον Αλέξανδρο Χωναίο άρχισε τον Μάιο του 1958 και διήρκησε ως το 1991. Στην αρχή παρήγαγε μόνο εμφιαλωμένο Ξινό Νερό και αργότερα πορτοκαλάδες, λεμονάδες με παραγωγή κατά τους μήνες αιχμής 2.500 κιβώτια ημερησίως των 24 φιαλών το καθένα και προσωπικό σε τρεις βάρδιες των 15-20 εργατριών - εργατών η κάθε μια. Την γνωμάτευση για την πώληση επιπλέον του νερού και πορτοκαλάδων - λεμονάδων είχε κάνει ο τότε καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κώστας Σημίτης, μετέπειτα πρωθυπουργός. Συμπερασματικά, όπως αναφέρει ο Τάκης Αλτίνης:

«η κοινότητα του Ξινού Νερού επί ημερών Χωναίου εξασφάλισε ένα σημαντικό εισόδημα, πέραν του γεωργικού και κτηνοτροφικού και το Ξινό Νερό έγινε ένα από τα μεγαλύτερα, ευπρεπέστερα, καθαρότερα και πλουσιότερα χωριά του νομού Φλώρινας και στο πρόσωπο του Αλεξάνδρου Χωναίου πέτυχε ένα σπάνιο επιχειρηματικό πνεύμα κι έναν άνθρωπο με σπάνιο ήθος».

Σχετικά με τις θεραπευτικές (ευεργετικές) ιδιότητες του «Ξινού Νερού» ασχολήθηκε ο τότε καθηγητής της Υδροθεραπευτικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ε. Φωκάς. Συγκεκριμένα, γράφει στην Ακαδημαϊκή Ιατρική, τεύχος 5 τον Μάιο του 1958 ότι «το νερό «Ξυνό Νερό» ενδείκνυται για δυσπεπτικές καταστάσεις, χρόνιες γαστρίτιδες, γαστρικές ατονίες, εντερικές διαταραχές, ελαφρές ηπατικές ανεπάρκειες, αρθριτισμούς, ελαφρές ουραιμίες, νεφρολιθιάσεις, ψαμμιάσεις και είναι ενισχυτικό του οργανισμού σε ασβέστιο κύηση - παιδική ηλικία».

Η γεύση του Ξινού Νερού είναι ευχάριστη και ελαφρώς υπόξινη λόγω του ελεύθερου διοξειδίου άνθρακα με ποσότητα 0,6 gr. ανά κιλό νερού που προκαλεί ευφραντικό συναίσθημα και όχι μόνο δεν ερεθίζει τον βλεννογόνο του στομαχιού, αλλά σε περίπτωση που αυτό εκκρίνει χλώριο, εξουδετερώνει το χλώριο. Επίσης όπως μας είπε ο διακεκριμένος καρδιολόγος και εξαιρετικός συγγραφέας Νικήτας Κακκαβάς, «μέσα στο Ξινό Νερό περιέχονται τα μεταλλικά στοιχεία ασβέστιο, μαγνήσιο, κάλιο, νάτριο σε αναλογία που προσειδεάζει στις ανάγκες του ανθρώπινου οργανισμού».

Ο Γεώργιος Χατζηκυριάκου, επιθεωρητής σχολείων Μακεδονίας, που μετέπειτα ως υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων το 1926 εγκαινίασε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σε περιοδεία του το 1905 - 1906 διερχόμενος από το Ξινό Νερό γράφει, «το Εξησού ωνομάσθη ούτω, διότι παραυτώ υπάρχει πηγή ύδατος, αναβλύζουσα οξύ ύδωρ (τουρκιστί Εξη-Σού ίσον Ξυνό Νερό) και το οξύ ύδωρ εν τη Λυγκηστίδι μνημονεύεται υπό των αρχαίων. Ο Αριστοτέλης εις τα Μετεωρολογικά του λέγει, “έστι δε και περί Λύγκον κρήνη ύδατος οξέος».

Κρασιά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το οροπέδιο του Αμυνταίου αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες αμπελουργικές ζώνες της Ελλάδας και η καλλιέργεια του αμπελιού έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Τα ευρήματα της περιοχής και η πατροπαράδοτη λατρεία του Διονύσου και του Αγίου Τρύφωνα στα χριστιανικά χρόνια επιβεβαιώνουν τη σχέση αμπελιού και Αμυνταίου.

Ο αμπελώνας του Αμυνταίου αποτελεί την πιο ηπειρωτική ζώνη της Ελλάδας, εκτείνεται σε υψόμετρο 650 μέτρα και περιλαμβάνει 7.500 στρέμματα. Στην περιοχή δεσπόζει η εκλεκτή ποικιλία ξινόμαυρο η αποκαλούμενη και Ποπόλκα. Το 1972 ο ερυθρός οίνος και ο αφρώδης οίνος Αμυνταίου εντάχθηκαν στους οίνους Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας, ενώ από το 1995 στην ίδια ονομασία εντάχθηκε και ο ροζέ οίνος. Απαραίτητη προϋπόθεση τα σταφύλια να προέρχονται από την οριοθετημένη ζώνη ΟΠΑΠ Αμυνταίου και να είναι της ποικιλίας ξινόμαυρο. Για τους ερυθρούς οίνους ορίζεται απαραίτητα η παλαίωση τους σε δρύινα βαρέλια για έναν τουλάχιστον χρόνο. Ο μοναδικός ροζέ ελληνικός οίνος που ανήκει στην κατηγορία vqprd, στους οποίους υπάγονται οι ελληνικοί οίνοι Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας (ΟΠΑΠ), παράγεται στην ακριτική περιοχή του Αμυνταίου. Στους αμπελώνες αυτής της περιοχής καλλιεργείται η εκλεκτή ποικιλία ξινόμαυρο, η ίδια εκείνη ποικιλία που στους αμπελώνες της Νάουσας, της Γουμένισσας και της Ραψάνης δίνει οίνους της ίδιας κατηγορίας αλλά ερυθρούς. Κάποιοι οινοποιοί κάνουν επίσης ένα λευκό κρασί που προέρχεται από την ερυθρή ποικιλία ξινόμαυρο. Τα κρασιά αυτά ονομάζονται Blanc de Noirs.

Τα 600 με 750 μέτρα υψόμετρο οι πολλοί υδάτινοι όγκοι, οι λοφώδεις εκτάσεις οι εκτεθειμένες στους ανέμους, το κεκλιμένο αμμώδες και ελαφρύ έδαφος, τα κλίματα που ξεχειμωνιάζουν στα χιόνια, η μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύκτας συνθέτουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στα οποία αποδίδεται το επιτυχές αποτέλεσμα του τοπικού κρασιού. Στην περιοχή αποφεύγεται η χρήση φυτοφαρμάκων, γεγονός που καθιστά την καλλιέργεια σχεδόν βιολογική.

Το οινοποιείο δημιουργήθηκε το 1960 για να καλύψει τις ανάγκες των αμπελουργών της περιοχής. Στη μακρά πορεία του πέτυχε την αναγνώριση του τοπικού κρασιού σε διεθνές επίπεδο, ενώ με το εξειδικευμένο προσωπικό του βοήθησε τους αμπελοπαραγωγούς να βελτιώσουν ποιοτικά τα προϊόντα τους. Επίσης ήταν αυτό που μετά από επίμονες προσπάθειες πέτυχε την αναγνώριση της αμπελουργικής ζώνης Αμυνταίου σε ζώνη Ονομασίας Προέλευσης Ανώτερης Ποιότητας. Είναι το μοναδικό ελληνικό συνεταιριστικό οινοποιείο που λειτουργεί στα πρότυπα του ISO 9002 και η σημερινή δυνατότητα εμφιάλωσης ανέρχεται σε 750.000 φιάλες με άμεσο στόχο τις 1.500.000. Εμφιαλώνει ακόμη ροζέ οίνους ΟΠΑΠ και για λογαριασμό άλλων οίκων εμφιάλωσης κρασιών, όπως η οινοποιία Τσάνταλη και η οινοποιία Μεγαπάνου.

Από το 2002 το οινοποιείο εκμεταλλευόμενο την παράδοση της περιοχής στην παραγωγή τσίπουρου παράγει και εμφιαλώνει το πατροπαράδοτο προϊόν με την ονομασία Spirito. Το οινοποιείο είναι μέλος της Ε.ΝΟ.Α.Μ και συμμετέχει στο πρόγραμμα Δρόμοι του κρασιού της Μακεδονίας, ενώ από το 2001 κατέστη επισκέψιμο και στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους του, μπορεί να δεχθεί σημαντικό αριθμό επισκεπτών.

Περιηγητές όπως ο Εβλιγιά Τσελεμπή και ο Φρανσουά Πουκεβίλ εκθειάζουν τα αμπέλια της περιοχής ενώ τον 3ο αιώνα μ.Χ. ο Αθήναιος εκθειάζει τον Κελληνό ελαφρύ οίνο. Όταν ο Αλή Πασάς γίνεται κύριος της περιοχής προμηθεύεται προϊόντα αμπελοκαλλιέργειας από τους αμπελώνες της, ενώ κατά τους βαλκανικούς πολέμους ο Σπύρος Μελάς αναφέρεται στο εξαίρετο κρασί του Σόροβιτς. Ακόμα στη μεγάλη ακμή της πόλης υπάρχουν έμποροι που διακινούν το κρασί μέχρι το Μοναστήρι, το Βελιγράδι και τη Βιέννη.

Δίκτυο δήμου Αμυνταίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο πλαίσιο της Πρόσκλησης 105, ο δήμος Αμυνταίου έχει υλοποιήσει ένα Ασύρματο Ευρυζωνικό Δίκτυο τοπικής πρόσβασης, συνολικού προϋπολογισμού 84.728,00 €. Το δίκτυο αυτό παρέχει δικτυακές υπηρεσίες υψηλής ταχύτητας καταρχήν στους τομείς της δημόσια διοίκησης, της παιδείας και του αθλητισμού. Αλλά μετά από μερικούς μήνες λειτουργίας το έργο εγκαταλείφθηκε στην τύχη του.

Τοπολογία δικτύου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη λειτουργία του δικτύου έχει υιοθετηθεί η ελεύθερη μπάντα συχνοτήτων των 5,4 GHz (UNII Band) με χρήση του πρωτοκόλλου IEEE 802.11a, που υποστηρίζει ταχύτητες από 6 έως 54 Mbps. Η προαναφερθείσα μπάντα συχνοτήτων προτιμήθηκε από την αντίστοιχη των 2,4 GHz (ISM Band) για λόγους που αφορούν την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, τις ταχύτητες διασύνδεσης, τις αποστάσεις στις οποίες επιτυγχάνονται αυτές οι ταχύτητες, καθώς και τις παρεμβολές από και σε ήδη υπάρχοντα δίκτυα.

Παρακάτω παρουσιάζονται αναλυτικά τα σημεία διασύνδεσης του δικτύου:

Α/Α Σημείο Διασύνδεσης Είδος Κόμβου 1 Δημαρχείο Κεντρικός 2 Αμιγής Δημοτική Επιχείρηση Εμπορική-Βιομηχανική «Ξινό Νερό» Διανομής 3 Τοπικό γραφείο Δ.Δ. Αγίου Παντελεήμονα Τερματικός 4 Τοπικό γραφείο Δ.Δ. Πετρών Τερματικός 5 Δημοτικό Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης (Κ.Ε.Κ) - ΤΕΕ - Μουσικό γυμνάσιο Τερματικός 6 Στέγαστρα Εργατοτεχνικού Προσωπικού Δήμου Τερματικός 7 Κέντρο Πληροφόρησης Νέων Τερματικός 8 Τοπικό γραφείο Δ.Δ. Ξινού Νερού Τερματικός 9 Τοπικό γραφείο Δ.Δ. Κέλλης Τερματικός 10 Τοπικό γραφείο Δ.Δ. Ροδώνα Τερματικός 11 Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Τερματικός 12 Εγκαταστάσεις Βιολογικού Καθαρισμού Τερματικός 13 Γυμνάσιο Αμυνταίου Τερματικός 14 Ενιαίο Λύκειο Αμυνταίου Τερματικός 15 Δεξαμενή Νερού Αγίου Παντελεήμονα Αναμετάδοσης 16 Αναμεταδότης Τηλεοπτικού Σήματος Αγίου Παντελεήμονα Αναμετάδοσης 17 Νέα Δεξαμενή Νερού Κέλλης

Συγκεντρωτικά, το Ασύρματο Ευρυζωνικό Δίκτυο τοπικής πρόσβασης του Δήμου Αμυνταίου αποτελείται από:

  • έναν (1) κεντρικό κόμβο
  • έναν (1) κόμβο διανομής
  • τρεις (3) κόμβους αναμετάδοσης
  • δώδεκα (12) τερματικά σημεία

Παράλληλα, στο πλαίσιο συμπληρωματικής δράσης, τέσσερα (4) ασύρματα Access Points, που λειτουργούν στη συχνότητα των 2,4 GHz, εγκαταστάθηκαν σε επιλεγμένα σημεία, επιτρέποντας την ασύρματη πρόσβαση στο διαδίκτυο μέσω ξεχωριστής, από αυτής του Δικτύου «ΣΥΖΕΥΞΙΣ», γραμμής ADSL. Η πρόσβαση αυτή παρέχεται δωρεάν και είναι διαθέσιμη στις κεντρικές πλατείες των δημοτικών διαμερισμάτων: Αγίου Παντελεήμονα, Αμυνταίου, Κέλλης και Ροδώνα.

Δήμαρχοι Αμυνταίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Θητεία Δήμαρχος Σημειώσεις
1947-1949 Αντώνης Ζούγκας
1949-1950 Ιωάννης Παρτάλης
1950-1951 Ιορδάνης Μπάντης
1951-1954 Κωνσταντίνος Παπαθανασίου
1954-1956 Στέργιος Τσύρλης
1956 Τρύφων Χατζής Εξελέγη σε επαναληπτική εκλογή το 1956 και ορκίστηκε δήμαρχος στις 9 Μαΐου 1956.[2]
1956-1959 Στέργιος Τσύρλης
1959-1964 Λεωνίδας Ρακόπουλος
1964 Βασίλειος Χατζής
1964-1967 Τρύφων Χατζής
1967-1974 Διορισμός δημάρχου από τη χούντα.
1974-1975 Υπηρεσιακός δήμαρχος, διορισμένος από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας
1975-1982 Γεώργιος Φιλίππου Πρώτος αιρετός δήμαρχος μεταπολιτευτικά.
1983-1986 Στέφανος Γιαγκούλης
1987-1990 Ιωάννης Στάιος
1991-1994 Στέφανος Γιαγκούλης
1995-1999 Θωμάς Μίγκος
2003-2006 Ιωάννης Λιάσης
2007-2010 Κωνσταντίνος Θεοδωρίδης Πρώτη φορά
2011-2014 Ιωακείμ Ιωσηφίδης
2014-2019 Κωνσταντίνος Θεοδωρίδης
2019-2023 Άνθιμος Μπιτάκης
1 Ιανουαρίου 2024-σήμερα: Ιωάννης Λιάσης Εξελέγη το 2023 από τον πρώτο γύρο με ποσοστό 76,06%.[3]. [4]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Τρυφωνόπουλος, Γεώργιος (30 Μαΐου 2020). «Ισπανική Γρίπη του 1918-19 - το Χρονικό κατασκευής του Εργαστασίου «πηγή Ξινού Νερού»». ΗΧΏ Φλώρινας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2023. 
  2. ↑ "Ειδήσεις εκ Φλωρίνης", εφ. Το Φως, φύλλο 11ης Μαΐου 1956, σελ. 2.
  3. ↑ Επανεκλογή του νυν Δημάρχου Φλώρινας, ΕΡΤ news, 9 Οκτωβρίου 2023, ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2023.
  4. ↑ Συγκεντρωτικά αποτελέσματα δημοτικών εκλογών, τελ. ενημέρωση 17 Οκτωβρίου 2023.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δήμος_Αμυνταίου&oldid=10791325"