Δαμιανός Α΄ Ιεροσολύμων
| Δαμιανός Α΄ Ιεροσολύμων | |
|---|---|
 Ο Δαμιανός Α΄ | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Δαμιανός Α΄ (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 10ιουλ. / 22 Ιουλίου 1848γρηγ. Μαραθόκαμπος Σάμου |
| Θάνατος | 14 Αυγούστου 1931 Ιερουσαλήμ |
| Εθνικότητα | Έλληνες |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χριστιανός ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πατριάρχης Ιεροσολύμων (1897–1931, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Δαμιανός Α΄ (10 Ιουλίου 1848, Μαραθόκαμπος Σάμου – 14 Αυγούστου 1931 ήταν από το 1897 έως το 1931 ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Ιεροσολύμων και Πάσης Παλαιστίνης.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γιος των Κωνσταντίνου και Ελισάβετ, εντάχθηκε μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών το 1872, στην Αδελφότητα του Αγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ ως μοναχός. Μετά τη χειροτονία του, διακόνησε αρχικά στο Μετόχιο της Ιερουσαλήμ στο Ταγκανρόγκ όπου διδάχθηκε τη ρωσική γλώσσα. Με τον βαθμό του Αρχιμανδρίτη υπήρξε στη συνέχεια εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Τυφλίδα, και από το 1887 στην Κωνσταντινούπολη. Το 1893, ο Πατριάρχης Γεράσιμος Α΄ τον χειροτόνησε Επίσκοπο Φιλαδελφείας και τον όρισε Πατριαρχικό Βικάριο της Βηθλεέμ. Το 1896 εκπροσώπησε το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στην στέψη του Τσάρου Νικολάου Β΄ στη Μόσχα.
Μετά τον θάνατο του Γερασίμου ο Δαμιανός εκλέχτηκε ως διάδοχός του και ενθρονίστηκε στις 15 Αυγούστου 1897. Οι πατριαρχικές διενέξεις οδήγησαν το 1909 στο κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού και στην εκδίωξη δύο ανώτερων μελών της Αδελφότητας του Αγίου Τάφου από τον Δαμιανό: του Μελέτιου Μεταξάκη και του Χρυσόστομου Παπαδόπουλου. Δυο ακόμη κρίσεις έλαβαν χώρα το 1920 και το 1924. Στις 9 Ιουλίου 1929, ο Πατριάρχης υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Απεβίωσε στις 14 Αυγούστου 1931.[1][2]