Ιερόθεος Ιεροσολύμων

Ιερόθεος Ιεροσολύμων
	Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιερόθεος στην Ποικίλη Στοά του 1883
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Ιερόθεος Ιεροσολύμων (Ελληνικά)
Γέννηση	1818; Σάμος
Θάνατος	11 Ιουνίου 1882;
Εθνικότητα	Ρωμιοί
Χώρα πολιτογράφησης	Οθωμανική Αυτοκρατορία
Θρησκεία	Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	χριστιανός ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Πατριάρχης Ιεροσολύμων
Υπογραφή
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Ιερόθεος διετέλεσε Πατριάρχης Ιεροσολύμων από το 1875 μέχρι το 1882.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Χώρα Σάμου το 1818^[1]. Εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Τιμίου Σταυρού Σάμου και χειροτονήθηκε διάκονος. Το 1845 πήγε στα Ιεροσόλυμα, όπου υπηρέτησε ως διάκονος του Πατριάρχη Κυρίλλου Β΄ (επίσης Σάμιου στην καταγωγή^[1]).

Το 1850 εστάλη στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, όπου διετέλεσε μέλος της εκεί αγιοταφιτικής επιτροπής. Το 1852 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Μολδαβίας Σωφρόνιο. Έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και ορίστηκε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Μπουρνόφσκι. Κατόπιν διετέλεσε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Γαλατά, μέχρι την απέλασή του από τον Ηγεμόνα της Ρουμανίας Αλέξανδρο Κούζα^[1]. Στη συνέχεια διορίστηκε έξαρχος του Παναγίου Τάφου στη Σμύρνη, όπου παρέμεινε μέχρι το 1875.

Στις 29 Ιουνίου 1875 χειροτονήθηκε Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Επί των ημερών της Πατριαρχίας του, η εσωτερική αναταραχή στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων συνεχίστηκε, με επίκεντρο κυρίως το βουλγαρικό ζήτημα, στο οποίο ο Ιερόθεος στοιχήθηκε με την πλευρά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αναγνωρίζοντας την Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης του 1872^[2]. Η θέση του αυτή ήταν αντίθετη με την πολιτική της Ρωσίας, η οποία κατέσχεσε τα μετόχια του Παναγίου Τάφου στη Βεσσαραβία και τον Καύκασο, επικαλούμενη κακοδιαχείριση. Αυτό υπονόμευσε σε μεγάλο βαθμό την οικονομική κατάσταση του Πατριαρχείου και οδήγησε στο κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού (ξανάνοιξε το 1881, όταν η ρωσική κυβέρνηση επέστρεψε τα κατασχεθέντα στο Πατριαρχείο)^[2].

Στις 28 Μαΐου 1882, καθώς μετέβαινε στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Ιεροσολύμων, έπεσε από το άλογο στο οποίο επέβαινε^[1]. Διαπιστώθηκε κατόπιν υποστατική υπεραιμία στους πνεύμονες και τελικά πέθανε στα Ιεροσόλυμα στις 11 Ιουνίου 1882.