Νήσοι Μάρσαλ
Συντεταγμένες: 7°04′00″N 171°16′00″E / 7.0667°N 171.2667°E
| Δημοκρατία των Νήσων Μάρσαλ
Aolepān Aorōkin Majeļ Republic of the Marshall Islands | |||
|---|---|---|---|
| |||
Εθνικό σύνθημα: Jepilpilin ke ejukaan (Επιτυχία με την κοινή προσπάθεια) | |||
_(Polynesia_centered).svg) | |||
| και μεγαλύτερη πόλη | Ματζούρο 7°4′N 171°16′E / 7.067°N 171.267°E | ||
| Μαρσαλέζικα, Αγγλικά | |||
| Προεδρική Δημοκρατία | |||
| Χίλντα Χάινε | |||
| Ανεξαρτησία Από τις ΗΠΑ Ισχύον Σύνταγμα | 21 Οκτωβρίου 1986 1η Μαΐου 1979 | ||
| • Σύνολο • % Νερό Ακτογραμμή | 181,3 km2 (213η) αμελητέο 370,4 km | ||
| Πληθυσμός • Απογραφή 2021 • Πυκνότητα | 42.418[1] (218η) 234,4 κατ./km2 (63η) | ||
| ΑΕΠ (ΙΑΔ) • Ολικό (2019) • Κατά κεφαλή | 215 εκατ. $[2] 3.789 $[2] | ||
| ΑΕΠ (ονομαστικό) • Ολικό (2019) • Κατά κεφαλή | 220 εκατ. $[2] 3.866 $[2] | ||
| ΔΑΑ (2021) |  0,639[3] (131η) – μεσαίος | ||
| Νόμισμα | Δολάριο ΗΠΑ (USD) | ||
| (UTC +12) | |||
| Internet TLD | .mh | ||
| Οδηγούν στα | δεξιά | ||
| Κωδικός κλήσης | +692 | ||
Οι Νήσοι Μάρσαλ βρίσκονται στον κεντρικό Ειρηνικό ωκεανό, μεταξύ της Χαβάης και της Παπούα-Νέας Γουινέας, και αποτελούν σύμπλεγμα από 29 κοραλλιογενείς ατόλες και πέντε νήσους, σύνολο 34, από τις οποίες κατοικούνται οι 24. Βρίσκονται αμέσως ανατολικά των Βορείων Μαριανών Νήσων και βορειοανατολικά της ομοσπονδίας της Μικρονησίας. Αποτελεί ανεξάρτητο κράτος από το 1986. Η συνολική έκταση της χώρας είναι 181,3 τ.χλμ.
Γεωγραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα νησιά βρίσκονται στην ίδια γραμμή με το Κιριμπάτι και το Τουβαλού. Πρόκειται για κοραλλιογενή νησιά, τα οποία περιβάλλονται από άλλα, μικρότερα. Σχηματίζουν μία διπλή σειρά, τα Νησιά της Δύσης ή Ράλικ (στα δυτικά) και τα Νησιά της Αυγής ή Ράτακ (στα ανατολικά).
Η χώρα αποτελείται από 29 ατόλες και 5 ακατοίκητα νησιά. Τα νησιά διεκδικούν τη Νήσο Ουέηκ, που διοικείται από τις ΗΠΑ, με το όνομα Enen-kio. Οι ακατοίκητες ατόλες είναι:
|
|
Το έδαφος των περισσότερων νησιών είναι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Κλίμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τυφώνες πλήττουν τα νησιά περιστασιακά και προκαλούν συχνά μεγάλες καταστροφές. Επιπλέον, τα νησιά απειλούνται με αφανισμό λόγω του φαινόμενου του θερμοκηπίου και της ανόδου της στάθμης της θάλασσας ως αποτέλεσμα της αύξησης της θερμοκρασίας. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από τη σχετική έκθεση των Ηνωμένων Εθνών (1989). Η υγρασία στα νησιά φτάνει το 80%, ενώ οι βροχοπτώσεις φτάνουν τα 4.000 χιλιοστά. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 24 βαθμοί Κελσίου. Η βλάστηση είναι γενικά φτωχή και στα νησιά ζουν θαλάσσια ζώα και σαύρες.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Μικρονήσιοι έφτασαν πριν από περίπου 3.000 χρόνια. Τα νησιά αρχικά αποικήθηκαν από τους Ισπανούς από τον 16ο αιώνα μέχρι το 1885 οπότε έγιναν Γερμανικό προτεκτοράτο. Ειδικότερα, στα νησιά έφτασε πρώτος ο Ισπανός Αλόνσο ντε Σαλασάρ, στις 21 Αυγούστου του 1526. Το 1788 στα νησιά έφτασε ο Βρετανός πλοίαρχος Τζον Μάρσαλ, του οποίου το όνομα δόθηκε στη χώρα. Το γερμανικό καθεστώς τερματίστηκε το 1914, ενώ το 1920 η Κοινωνία των Εθνών επικύρωσε την εντολή κυβέρνησης από την Ιαπωνία.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο κατακτήθηκαν από τους Ιάπωνες και το 1945, μετά τις ρίψεις των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι καταλήφθηκαν από τις Η.Π.Α.. Έπειτα από δύο χρόνια, ο ΟΗΕ απέδωσε τις νήσους αυτές επίσημα πλέον υπό κηδεμονία στις ΗΠΑ. Από το 1946 έως το 1958 κάποια από τα νησιά έγιναν πεδία αμερικανικών πυρηνικών δοκιμών, με αποτέλεσμα να μολυνθούν από τη ραδιενέργεια πολλοί από τους κατοίκους. Έως το 1993, η αμερικανική κυβέρνηση είχε πληρώσει 112 εκατομ. δολάρια ως αποζημίωση στα θύματα των πυρηνικών δοκιμών. Το 1994 αποκαλύφθηκε από έγγραφα του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ ότι τα νησιά είχαν εκτεθεί σκόπιμα σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας, με σκοπό να μελετηθούν οι επιπτώσεις της στους ανθρώπους.
Στην ατόλη Μπικίνι το 1946 ξεκίνησε το αμερικανικό πρόγραμμα θερμοπυρηνικών εκρήξεων ενώ στην ατόλη Ενιγουέτοκ (τη δυτικότερη των βορείων νήσων του συμπλέγματος), έγινε η ρίψη της πρώτης υδρογονοβόμβας, σύμφωνα με σχέδιο Sandstone. Τέλος, στο νησί Κουότζελεν οι Η.Π.Α. από το 1947 εγκατέστησαν βάση αφού προηγουμένως είχαν βιαίως μεταφέρει τους κατοίκους στο νησί Ματζούρο όπου βρίσκεται και η πρωτεύουσα της χώρας.
Από το 1946 μέχρι το 1958 πραγματοποιήθηκαν από τις Η.Π.Α στην περιοχή των νήσων Μάρσαλ 66 δοκιμές ατομικών βομβών ή βομβών υδρογόνου. Το 1977 ο Αμερικανός πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ ανακοίνωσε την απόφασή του να καταργηθεί η εντολή κηδεμονίας και τη σχετική συμφωνία.
Το 1979 η χώρα απέκτησε αυτονομία και δικό της Σύνταγμα και από το 1986 άρχισε να ισχύει η συμφωνία ελεύθερης σύνδεσης με τις Η.Π.Α., η οποία εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα τον Σεπτέμβριο του 1983. Το βιοτικό επίπεδο των περισσότερων κατοίκων είναι πολύ χαμηλό. Η οικονομία στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην αμερικανική βοήθεια και στο ενοίκιο που καταβάλουν οι Η.Π.Α. για τον έλεγχο του Κουότζελεν. Το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας είναι η μεγάλη μόλυνση που έχει προκληθεί από τις πυρηνικές δοκιμές και τη μεταφορά τοξικών αποβλήτων από τις Η.Π.Α.
Ο πρώτος πρόεδρος της χώρας, Αμάτα Καμπούα, πέθανε εν ενεργεία το 1996 και τον διαδέχθηκε ο ξάδερφός του, Ιμάτα Καμπούα. Από το 2020 πρόεδρος είναι ο γιος του Αμάτα Καμπούα, ο Ντέιβιντ.
Δημογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι κάτοικοι είναι Μικρονήσιοι, με καταγωγή από την Πολυνησία. Ήρθαν από την Ασία χιλιάδες χρόνια πριν. Τα δύο τρίτα του πληθυσμού ζουν στη Ματζούρο και στην Εμπέγιε. Στα αστικά κέντρα ζουν το 34% του συνολικού πληθυσμού. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού είναι 74,38 χρόνια (72,12 για τους άντρες και 76,76 χρόνια για τις γυναίκες), με βάση στοιχεία του 2021.[4] Στα πιο απόμακρα νησιά η πυκνότητα του πληθυσμού είναι πολύ μικρότερη εξαιτίας της ανεργίας και των μειωμένων ευκαιριών για οικονομική ανάπτυξη. Αναφορικά με την κοινωνική οργάνωση, σε κάθε ατόλλη υπάρχει ένα χωριό με έναν αρχηγό.
Θρησκεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πλειονότητα των κατοίκων είναι Χριστιανοί Προτεστάντες (περίπου 55%) Σημαντικές θρησκευτικές ομάδες είναι η Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού, οι Μορμόνοι και οι Ρωμαιοκαθολικοί (με 8,4%).[5]. Επίσης, υπάρχουν 207 Μάρτυρες του Ιεχωβά[6] και 6.187 Μορμόνοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών[7]. To 1,5% των κατοίκων είναι άθεοι ή δεν πρεσβεύουν καμία θρησκεία. Η ελευθερία της θρησκείας κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα.
Γλώσσα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Επίσημη γλώσσα είναι η Μαρσαλέζικη γλώσσα, όπως και η αγγλική. Σε μερικές περιστάσεις ομιλείται και η ιαπωνική γλώσσα σε μερικές περιοχές. Η μαρσαλέζικη έχει δύο διαλέκτους.
Οικονομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
Η οικονομία βασίζεται κατά κύριο λόγο στην αμερικανική βοήθεια. Με βάση τους όρους του Συμφώνου Ελεύθερης Σύνδεσης, οι ΗΠΑ θα χορηγούν εκατομμύρια δολάρια ανά έτος στα νησιά Μάρσαλ μέχρι το 2023. Νόμισμα είναι το Δολάριο ΗΠΑ ενώ το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν 2.500 δολάρια ΗΠΑ το 2008. Οι περισσότεροι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία και με την αλιεία. Καλλιεργούνται κοκοφοίνικες για παραγωγή κόπρας[8]πεπόνια, ντομάτες, αρτόκαρποι και κακάο, ενώ επίσης εκτρέφονται χοίροι. Ο βιομηχανικός τομέας δεν είναι ανεπτυγμένος και τα καύσιμα εισάγονται. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η κυβέρνηση έλαβε μέτρα για την ενίσχυση του τουριστικού τομέα. Η χώρα έγινε μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO) το 2007. [9] Η φορολογία είναι χαμηλή.
Επικοινωνίες και μεταφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα νησιά Μάρσαλ δεν υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ το βασικότερο λιμάνι είναι στην πρωτεύουσα Ματζούρο. Ωστόσο τέσσερα μεγάλα αεροδρόμια εξυπηρετούν τις εναέριες συγκοινωνίες. Το οδικό δίκτυο καλύπτει 64,5 χλμ. με βάση στοιχεία του 2002, εκ των οποίων όλα είναι ασφαλτοστρωμένα. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.
Διακυβέρνηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα νησιά είναι Προεδρική Δημοκρατία, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να είναι αρχηγός Κράτους και αρχηγός Κυβέρνησης. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από τη Βουλή, που απαρτίζεται από 33 μέλη, τα οποία εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία, για τετραετή θητεία. Ο Πρόεδρος αναπληρώνεται από υπουργό παρά τω Προέδρω. Σήμερα λειτουργούν στη χώρα τρία πολιτικά κόμματα. Αναφορικά με την εκπαίδευση, λειτουργούν κρατικά εκπαιδευτήρια[10]
Υγεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η υγειονομική κατάσταση των κατοίκων είναι αρνητική. Τα νησιά έχουν τα περισσότερα κρούσματα λέπρας στον κόσμο.[11]
Διοικητική διαίρεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα νησιά από διοικητική άποψη διαιρούνται σε 34 δήμους, οι οποίοι αντιστοιχούν σε ισάριθμες ατόλλες. Αυτές είναι:
- Αϊλινγκινάε (ακατοίκητη)
- Αϊλινγκλάπλαπ
- Αϊλούκ
- Άουρ
- Άρνο
- Έμπον
- Ενεγουετάκ
- Ερικούμπ (ακατοίκητη)
- Κίλι
- Κουατζαλέιν
- Λάε
- Λίκιεπ
- Λιμπ
- Μαλοελάπ
- Ματζούρο
- Μετζίτ
- Μίλι
- Μπικάρ (ακατοίκητη)
- Μπικίνι
- Μποκάκ (ακατοίκητη)
- Ναμορίκ
- Ναμού
- Ναντικντίκ (ακατοίκητη)
- Ουτζάε
- Ουτζελάνγκ (ακατοίκητη)
- Ουότζε
- Ουότο
- Ουτιρίκ
- Ρονγκελάπ (ακατοίκητη)
- Ρόνγκρικ (ακατοίκητη)
- Τζαλουίτ
- Τζαμπάτ
- Τζέμο (ακατοίκητη)
- Τόκι (ακατοίκητη)
Πρόεδρος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται από το Κοινοβούλιο.
Εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Άνδρες και γυναίκες ηλικίας 18 ετών και άνω έχουν δικαίωμα ψήφου. Το νομοθετικό όργανο είναι η Βουλή (Legislature).
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Συλλογικό έργο, Πλανήτης Γη, ΔΟΛ, 2002.
- Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας., εκδ. ΔΟΜΗ 2006, τ.15ος, σελ. 191-203.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «VOLUME 1: BASIC TABLES AND ADMINISTRATIVE REPORT» (PDF). Pacific Community (SPC), the Marshall Islands Economic Policy, Planning and Statistics Office (EPSSO). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Report for Selected Countries and Subjects». ΔΝΤ.
- ↑ Human Development Report 2021-22: Uncertain Times, Unsettled Lives: Shaping our Future in a Transforming World (PDF). hdr.undp.org. United Nations Development Programme. 8 Σεπτεμβρίου 2022. σελίδες 272–276. ISBN 978-9-211-26451-7. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Νήσοι Μάρσαλ Αρχειοθετήθηκε 2010-07-11 στο Wayback Machine. CIA World Factbook
- ↑ International Religious Freedom Report 2007: Marshall Islands Αρχειοθετήθηκε 2008-09-10 στο Wayback Machine.. United States Bureau of Democracy, Human Rights and Labor (14 Σεπτεμβρίου 2007).
- ↑ Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2014, Watch Tower Bible And Tract Society of Pennsylvania, σελ. 182
- ↑ "Facts and Statistics", mormonnewsroom.org
- ↑ «Afp.google.com, Pacific Islands look to coconut power to fuel future growth». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2007.
- ↑ [https://web.archive.org/web/20080724051220/http://www.ilo.org/global/About_the_ILO/Media_and_public_information/Press_releases/lang--en/WCMS_083235/index.htm Αρχειοθετήθηκε 2008-07-24 στο Wayback Machine. Republic of the Marshall Islands becomes 181st ILO member State [Press releases]]
- ↑ «Κυβέρνηση Νήσων Μάρσαλ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2008.
- ↑ Marshall Islands - Economic Policy, Planning and Statistics Office - Home page
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
