Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Αναίρεση έκδοσης 7381374 από τον 46.198.183.45 (Συζήτηση) Ετικέτα: Αναίρεση |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{Πλαίσιο πληροφοριών μονάρχη |
|||
{{ανακατεύθυνση|Φίλιππος Β'}} |
|||
{{Infobox Royalty |
|||
|όνομα = Φίλιππος Β΄ ο Μακεδών |
|όνομα = Φίλιππος Β΄ ο Μακεδών |
||
|χρώμα = background:#C1D8FF; |
|χρώμα = background:#C1D8FF; |
||
| Γραμμή 25: | Γραμμή 24: | ||
|τόπος_θανάτου = {{flagicon|Greek Macedonia}} [[Βεργίνα|Αιγές]], [[Μακεδονία (αρχαίο βασίλειο)|Βασίλειο της Μακεδονίας]] |
|τόπος_θανάτου = {{flagicon|Greek Macedonia}} [[Βεργίνα|Αιγές]], [[Μακεδονία (αρχαίο βασίλειο)|Βασίλειο της Μακεδονίας]] |
||
|τόπος_ταφής = {{flagicon|Greek Macedonia}} [[Βεργίνα|Αιγές]], [[Βασίλειο της Μακεδονίας]] |
|τόπος_ταφής = {{flagicon|Greek Macedonia}} [[Βεργίνα|Αιγές]], [[Βασίλειο της Μακεδονίας]] |
||
|θρησκεία = [[Αρχαία ελληνική θρησκεία| |
|θρησκεία = [[Αρχαία ελληνική θρησκεία|Δωδεκαθεϊσμός]] |
||
|εθνικότητα = [[Έλληνες|Έλληνας]] |
|εθνικότητα = [[Έλληνες|Έλληνας]] |
||
}} |
}} |
||
Έκδοση από την 14:37, 31 Ιανουαρίου 2019
| Φίλιππος Β΄ ο Μακεδών | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 359 π.Χ. - 336 π.Χ. |
| Προκάτοχος | Αμύντας Δ΄ της Μακεδονίας |
| Διάδοχος | Αλέξανδρος ο Μέγας |
| Στέψη | 336 π.Χ. |
| Διάδοχος | Αλέξανδρος ο Μέγας |
| Γέννηση | 382 π.Χ. Πέλλα, Βασίλειο της Μακεδονίας |
| Θάνατος | 336 π.Χ. (46 ετών) Αιγές, Βασίλειο της Μακεδονίας |
| Τόπος ταφής | Αιγές, Βασίλειο της Μακεδονίας |
| Σύζυγος | Αυδάτη Φίλινα Νικησίπολις Μήδα Ολυμπιάδα Κλεοπάτρα - Ευρυδίκη |
| Επίγονοι | Φίλιππος Γ΄ της Μακεδονίας Θεσσαλονίκη της Μακεδονίας Αλέξανδρος ο Μέγας Κυνάνη Κλεοπάτρα της Μακεδονίας |
| Οίκος | Δυναστεία των Αργεαδών |
| Πατέρας | Αμύντας Γ΄ της Μακεδονίας |
| Μητέρα | Ευρυδίκη της Λυγκηστίδος |
| Θρησκεία | Δωδεκαθεϊσμός |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Φίλιππος Β΄ o Μακεδών (382 π.Χ. - 336 π.Χ.) ήταν βασιλιάς του Βασίλειο της Μακεδονίας από το 359 π.Χ. μέχρι τη δολοφονία του το 336 π.Χ.
Ήταν ο βασιλιάς που έκανε τη Μακεδονία ισχυρό βασίλειο, ένωσε υπό την ηγεμονία του τα υπόλοιπα ελληνικά βασίλεια και προετοίμασε στην ουσία την κατάκτηση της Περσίας και του μεγαλύτερου μέρους του τότε γνωστού κόσμου από τον γιό του Μέγα Αλέξανδρο.
Οι πρώτες μεταρρυθμίσεις
Ο Φίλιππος Β΄ γεννήθηκε το 382 π.Χ. στην Πέλλα, ήταν τριτότοκος γιος του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα Γ΄ και της Ευρυδίκης, κόρης του Σίρρα[1] (γαμπρού του βασιλιά της Λυγκηστίδος Αρραβαίου Α') και ο ισχυρότερος και επιφανέστερος Έλληνας της εποχής του. Mε μία σειρά θεμελιωδών μεταρρυθμίσεων στο σύνολο της δομής του βασιλείου του κατάφερε να εισέλθει δυναμικά στο προσκήνιο των ελληνικών υποθέσεων στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Αφού αναδιοργάνωσε ριζικά το στρατό του, εισάγοντας μεταξύ άλλων τη σάρισα και επινοώντας καινούργιες τακτικές για τη φάλαγγα των οπλιτών, προχώρησε σε κεραυνοβόλες επιθετικές ενέργειες εναντίον των βόρειων, δυτικών και ανατολικών γειτόνων του. Ο αναγεννημένος στρατός πέτυχε τότε τις πρώτες του νίκες, εξουδετερώνοντας οριστικά τις ληστρικές επιδρομές των βαλκανικών λαών που περιέβαλλαν τη Μακεδονία. Δημιούργησε έτσι στη χερσόνησο του Αίμου ένα μεγάλο κράτος με σχέσεις συμμαχίας, υποτέλειας ή υποταγής με τους παρακάτω λαούς: Ιλλυριοί, Παίονες, Τριβαλλοί, Θράκες, Γέτες, Σκύθες.
Η πλήρης επικράτηση στη νότιο Ελλάδα
Έχοντας αυξήσει το γόητρο του με το να γίνει ολυμπιονίκης κατά τους 106ους (356 π.Χ.), 107ους (352 π.Χ.) και 108ους (348 π.Χ.) ολυμπιακούς αγώνες στα ιππικά αγωνίσματα του κέλη, τέθριππου και συνωρίδος αντίστοιχα, από το 346 π.Χ. προσπάθησε να πείσει τις ελληνικές πόλεις-κράτη του νότου με τη δύναμη της διπλωματίας για ένωση και κοινή εκστρατεία κατά των Περσών με κυριότερο σύμμαχο ως το 338 π.Χ. τη Θήβα, αλλά και με υπολογίσιμους αντιπάλους την Αθήνα και τη Σπάρτη.
.svg)
Κατά τη διάρκεια του Γ΄ Ιερού Πολέμου (355-352 π.Χ.) συγκρούστηκε με την ανερχόμενη δύναμη της Φωκίδας και τον τύραννο των Φερρών, και παρά τις αρχικές του αποτυχίες κατάφερε να τους νικήσει στη μάχη του Κρόκιου Πεδίου το 352 π.Χ., πετυχαίνοντας παράλληλα άλλες δύο νίκες στο στρατιωτικό και το διπλωματικό πεδίο: την υποταγή της Θεσσαλίας στη Μακεδονία (άρα και την ένταξη του περίφημου θεσσαλικού ιππικού στο στρατό του) και την αποδοχή της Μακεδονίας ως μέλους του Αμφικτυονικού Συνεδρίου των Δελφών, προβάλλοντας έτσι την Μακεδονία ως πρωταγωνιστική δύναμη σταθερότητας στα ελληνικά πράγματα.
Όμως μόλις το 338 π.Χ., μετά την ιδιαίτερης σκληρότητας μάχη της Χαιρώνειας, κατάφερε ο Φίλιππος να ενώσει τους Έλληνες. Στη μάχη αυτή ο Φίλιππος μαζί με τον Αλέξανδρο, που διοικούσε ένα τμήμα του στρατού, αντιμετώπισε το συνασπισμό Αθηναίων, Θηβαίων και όλων σχεδόν των νότιων Ελλήνων και τους νίκησε.
Ύστερα, με το συνέδριο της Κορίνθου, ένωσε τους Έλληνες και πολιτικά, εκτός από τη Σπάρτη, που επέλεξε την απομόνωση και τη συνεχή αντιπαράθεση με τους Μακεδόνες, και την ουδέτερη Κρήτη.
Φίλιππος και Μέγας Αλέξανδρος
O Φίλιππος, έχοντας διώξει την πρώτη του σύζυγο και μητέρα του Αλέξανδρου Ολυμπιάδα, παντρεύτηκε μια Μακεδόνισσα πριγκίπισσα, την Κλεοπάτρα, ανιψιά του Αττάλου. Στο γαμήλιο γλέντι ο Άτταλος εύχεται στο ζευγάρι να αποκτήσει γρήγορα ένα νόμιμο διάδοχο (αποκαλώντας έμμεσα τον Αλέξανδρο νόθο). Ο Αλέξανδρος αδειάζει το ποτήρι του στο πρόσωπο του Αττάλου και ξεσπά ένας φοβερός καυγάς. Ο Φίλιππος, μεθυσμένος, τραβά το ξίφος του, αλλά σκοντάφτει και πέφτει κάτω. Ο Αλέξανδρος σχολιάζει «δείτε τον άνθρωπο που θέλει να περάσει στην Ασία και δεν μπορεί να περάσει πάνω από ένα τραπέζι».
-
-
Νόμισμα τύπου Φιλίππειου στατήρα, 323-317 π.Χ., απεικονίζεται ο Απόλλωνας με τα χαρακτηριστικά του Αλεξάνδρου
Η Ολυμπιάδα με τον Αλέξανδρο καταφεύγουν στο σπίτι του πατέρα της στην Ήπειρο. Η φυγή του Αλέξανδρου χαλάει τα σχέδια του Φιλίππου, που δεν μπορεί να εκστρατεύσει χωρίς αντιβασιλέα. Ο Αλέξανδρος αργότερα γύρισε και ο Φίλιππος ξανάρχισε τα σχέδιά του, στέλνοντας τον Ιούνιο του 336 π.Χ. στον Ελλήσποντο τον Άτταλο και τον Παρμενίωνα με 10.000 στρατό, για να προετοιμάσουν την εκστρατεία.
Δολοφονία και διαδοχή
.jpg)
Ακολούθως οργάνωσε τον εορτασμό για τους γάμους της κόρης του Κλεοπάτρας με το βασιλιά των Μολοσσών, Αλέξανδρο Α΄, στο θέατρο των Αιγών. Σύμφωνα με τον Διόδωρο, σε μια επίδειξη δύναμης ο Φίλιππος έκανε την είσοδό του στο θέατρο χωρίς την φρουρά του. Τότε όμως δολοφονήθηκε από έναν από τους πιο έμπιστους σωματοφύλακές του, τον Παυσανία. Ο Παυσανίας σκοτώθηκε λίγα λεπτά αργότερα από τους διώκτες του -Λεοννάτος μαζί με τον Περδίκκα[2][3]-.
Ο Αλέξανδρος και με την υποστήριξη του Αντίπατρου, που εκτελούσε χρέη αντιβασιλέα, ανακηρύχθηκε από τον στρατό νέος βασιλιάς. Οι λόγοι και οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας δεν έγιναν γνωστοί. Φαίνεται όμως ότι είχε συνεργούς, πράγμα που στρέφει τις υποψίες είτε στους Πέρσες, που ήθελαν να αποτρέψουν την εισβολή στο κράτος τους, είτε στην Ολυμπιάδα, που αισθανόταν ταπεινωμένη, επειδή ο Φίλιππος την είχε χωρίσει για μία νεότερη και ανιψιά του στρατηγού Αττάλου. Θα μπορούσαν όμως να είναι κάποιοι εσωτερικοί αντίπαλοι του Φιλίππου στην Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα, ακόμα και ο ίδιος ο Αλέξανδρος, που να ήθελε προσωπικά τη δόξα να οδηγήσει την εκστρατεία κατά των Περσών.
Ο τάφος του Φιλίππου
Στις 8 Νοεμβρίου, 1977, ο αρχαιολόγος Μανώλης Ανδρόνικος ανακοίνωσε την ανακάλυψη του ασύλητου τάφου (Τάφος ΙΙ, όπως έχει ονομαστεί από τους αρχαιολόγους) του Φιλίππου Β΄ στην Βεργίνα της Ημαθίας, γεγονός που υπήρξε μείζων αρχαιολογική ανακάλυψη παγκοσμίως. Τα ευρήματα του τάφου αργότερα συμπεριλήφθηκαν στην έκθεση «Αναζητώντας τον Αλέξανδρο» που έγινε σε τέσσερις πόλεις των Η.Π.Α. από το 1980 ως το 1982. Η ταυτοποίηση του τάφου αμφισβητήθηκε, συχνά στην Αμερική και την Ιταλία, από το 1978 και από Έλληνες αρχαιολόγους και συνεχίζει να αμφισβητείται ακόμη και σήμερα. Από ορισμένους αρχαιολόγους και ιστορικούς, όπως η καθηγήτρια Όλγα Παλαγγιά[4], οι P. Lehmann, Α.Μ. Prestianni Giallobardo, Β. Tripodi, Ε.Ν. Borza, υποστηρίχθηκε ότι ο νεκρός του Τάφου ΙΙ είναι ο Φίλιππος Γ΄ ο Αρριδαίος ο οποίος δολοφονήθηκε το 317 π.Χ. Ο αναπληρωτής καθηγητής αρχαιολογίας Παναγιώτης Φάκλαρης υποστήριξε, από το 1994, ότι οι τάφοι στην Βεργίνα δεν είναι βασιλικοί, και απέκλεισε την ταύτιση της Βεργίνας με τις Αιγές.[5]
-
Τετράδραχμο του Φιλίππου Β´ -
Η είσοδος στο Μουσείο του «Μεγάλου Τύμβου» στην Βεργίνα -
Προτομή του Φιλίππου Β´ στη Γλυπτοθήκη της Καρλσβέργης, Κοπεγχάγη, Δανία
Ο Μιλτιάδης Χατζόπουλος, συνόψισε όλον τον σχετικό επιστημονικό διάλογο έως το 2008, κλίνοντας υπέρ της εκδοχής του Φιλίππου Β', σημειώνοντας ότι η συζήτηση για τη χρονολόγηση του τάφου συσκοτίστηκε από την επιδίωξη δημοσιότητας, πολιτικές ατζέντες, προσωπικές διαφορές και έλλειψη κοινής λογικής, τα οποία οδήγησαν κάποιους σε «σειρά από αμφίβολες υπο-χρονολογήσεις».. [6]
Μετά από τις αμφισβητήσεις έγινε επανεξέταση των οστών που βρέθηκαν στον Τάφο ΙΙ, από Βρετανούς ειδικούς, η οποία απορρίπτει την εκδοχή του Φιλίππου Γ’ Αρριδαίου.[7] Μεταγενέστερη κριτική εξέταση των επιχειρημάτων έως το 2011 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι σίγουρα ο τάφος δεν ανήκει στον Φίλιππο Γ' Αρριδαίο και ότι αυτή η άποψη μπορεί να απορριφθεί από τη σύγχρονη επιστήμη.[8]
Τον Μάρτιο του 2015, πιστοποιήθηκε από ομάδα ερευνητών ότι η σορός του Τάφου Ι εμφανίζει οπή στο οστό του γονάτου. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, το 339 π.Χ., τρία χρόνια δηλαδή πριν από τη δολοφονία του Φιλίππου, κατά τη διάρκεια μάχης, είχε τραυματιστεί από δόρυ που διαπέρασε το πόδι του. Το οστούν έχει επίσης υποστεί αγκύλωση μεταξύ της κνήμης και του μηρού, που δείχνει ότι το άτομο κούτσαινε, όπως και ο Φίλιππος μετά τον τραυματισμό του. Όλα αυτά δείχνουν, κατά την ερευνητική ομάδα, πως ο Τάφος Ι ανήκει στον Φιλίππο Β΄ και ο ασύλητος Τάφος ΙΙ (τον οποίο ο Ανδρόνικος είχε συνδέσει με τον Φίλιππο Β΄) στον Φίλιππο Γ΄ Αριδαίο.[9][10]
Βιβλιογραφία
- Συλλογικό, Φίλιππος βασιλεύς Μακεδόνων, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1980
- Χρυσούλα Σαατσόγλου-Παλιαδέλη, Βεργίνα. Ο τάφος του Φιλίππου. Η τοιχογραφία με το κυνήγι, Βιβλιοθήκη της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας αρ. 231 (Αθήνα 2004).
- N. G. L. Hammond, Φίλιππος ο Μακεδών, Α. ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ - ΠΑΙΔΕΙΑ Α.Ε., Θεσσαλονίκη, 1997
Παραπομπές
- ↑ Ανδρόνικος, V24,50. Έργον 1983.30, 1990.83 EMTh3, 1989 (1992) 28,34.
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης. 16.94.4
- ↑ «pothos.org - Leonnatus».
- ↑ «Αρχαιότητα, Αναγέννηση: μια εκλεκτική συγγένεια». Αρχαιολογία Online. 2016-03-23. http://www.archaiologia.gr/blog/2016/03/23/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE/. Ανακτήθηκε στις 2017-05-09.
- ↑ εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, Ο τάφος του Φιλίππου: όνειρα και αλήθειες Τα ευρήματα της Βεργίνας,η πρωτεύουσα των Μακεδόνων και οι αντικρουόμενες απόψεις των αρχαιολόγων ανακτήθηκε στις 3/11/2014
- ↑ Hatzopoulos B. Miltiades. The Burial of the Dead (at Vergina) or The Unending Controversy on the Identity of the Occupants of Tomb II. Περιοδικό «Τεκμήρια», Εθν. Ίδρυμα Ερευνών, τομ. 9, 2008, σελ. 117, 118.
- ↑ Musgrave Jonathan et al. The Occupants of Tomb II at Vergina. Why Arrhidaios and Eurydice must be excluded. Int J Med Sci 2010; 7(6):s1-s15. doi:10.7150/ijms.7.s1
- ↑ Robin Lane Fox, Introduction: Dating the royal tombs at Vergina, στο Robin J. Fox (εκδ.) Brill's Companion to Ancient Macedon: Studies in the Archaeology and History of Macedon, 650 BC - 300 AD. BRILL, 22 Ιουν 2011, σελ. 1-34.
- ↑ Antonis Bartsiokas, Juan-Luis Arsuagab, Elena Santosb, Milagros Algabab, and Asier Gómez-Olivencia. The lameness of King Philip II and Royal Tomb I at Vergina, Macedonia.
- ↑ Saraceni, Jessica E. «Study Confirms Remains as Philip II of Macedon - Archaeology Magazine». www.archaeology.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2017.
Επιπλέον βιβλιογραφία
- M. B. Hatzopoulos (2018). La mort de Philippe II: Une étude des sources. ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ. 76. Αθήνα: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών - Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών.
| |||||||||||||||||||||||||||||
|
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την αρχαία Μακεδονία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |