Ισπανική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.3) (Ρομπότ: Αλλαγή mdf:Испанонь кяль σε mdf:Испаниень кяль; διακοσμητικές αλλαγές
HiW-Bot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ r2.7.2) (Ρομπότ: Τροποποίηση: lez:Испан чIал
Γραμμή 409: Γραμμή 409:
[[lad:Lingua castilyana]]
[[lad:Lingua castilyana]]
[[lb:Spuenesch]]
[[lb:Spuenesch]]
[[lez:Испан чӀал]]
[[lez:Испан чIал]]
[[li:Castiliaans]]
[[li:Castiliaans]]
[[lij:Lengua spagnòlla]]
[[lij:Lengua spagnòlla]]

Έκδοση από την 08:40, 19 Οκτωβρίου 2012

Ισπανικά/καστιλιάνικα
Castellano/Español
español και castellano
ΤαξινόμησηΙνδοευρωπαϊκές γλώσσες
Σύστημα γραφήςλατινική γραφή
Κατάσταση
Επίσημη γλώσσα Ισπανία
Αργεντινή Αργεντινή
Βολιβία Βολιβία
Χιλή Χιλή
Κολομβία Κολομβία
Κόστα Ρίκα Κόστα Ρίκα
Κούβα Κούβα
Δομινικανή Δημοκρατία Δομινικανή Δημοκρατία
Ισημερινός (χώρα) Ισημερινός
Ελ Σαλβαδόρ Ελ Σαλβαδόρ
Ισημερινή Γουινέα Ισημερινή Γουινέα
Γουατεμάλα Γουατεμάλα
Ονδούρα Ονδούρα
Μεξικό Μεξικό
Νικαράγουα Νικαράγουα
Παναμάς Παναμάς
Παραγουάη Παραγουάη
 Περού
Πουέρτο Ρίκο Πουέρτο Ρίκο
 Ουρουγουάη
Βενεζουέλα Βενεζουέλα
Μπελίζ Μπελίζ
Ανδόρρα Ανδόρρα
 ΗΠΑ
 Τρίνινταντ και Tομπάγκο
Ολλανδικές Αντίλλες
Αρούμπα Αρούμπα
Ρυθμιστής
Ένωση Ακαδημιών της Ισπανικής Γλώσσας (Asociación de Academias de la Lengua Española)
ISO 639-1es
ISO 639-2spa
ISO 639-3spa
SILSPN

Τα ισπανικά (español) ή καστιλιάνικα (castellano) είναι μια ιβηρική ρομανική γλώσσα. Είναι η ευρύτερα ομιλούμενη ρομανική γλώσσα και η τέταρτη σε σειρά κατάταξης ομιλούμενη γλώσσα παγκοσμίως σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ενώ άλλες την κατατάσσουν τρίτη[1]. Ομιλείται ως πρώτη γλώσσα από περίπου 500 εκατομμύρια ανθρώπους. Θεωρείται η δεύτερη πιθανώς σημαντική γλώσσα μετά την αγγλική σε ό,τι αφορά τον δυτικό κόσμο, χάρη στην αυξανόμενη χρήση της στις ΗΠΑ, της σχετικής επιβολής της στην εκπαίδευση, της αυξανόμενης οικονομίας του ισπανόφωνου κόσμου, της επιρροής της στη μουσική βιομηχανία και την παγκόσμια λογοτεχνία.

Ονομασία

Οι Ισπανοί αποκαλούν τη γλώσσα τους español όταν τη συγκρίνουν ή την ταξινομούν μαζί με γλώσσες άλλων χωρών, αλλά την αποκαλούν Καστιλιάνικα (castellano) από την περιοχή της Καστίλης όταν τη συγκρίνουν με άλλες γλώσσες της Ισπανίας όπως η γαλικιανή, η Βασκική και η καταλανική/βαλενθιανή. Το ισπανικό σύνταγμα του 1978 χρησιμοποιεί τον όρο castellano ως ορισμό της επίσημης γλώσσας του κράτους, διακρίνοντάς τη από τις las demás lenguas españolas ("τις άλλες ισπανικές γλώσσες"). Στο άρθρο III του συντάγματος αναφέρονται τα παρακάτω:

El castellano es la lengua española oficial del Estado. (...) Las demás lenguas españolas serán también oficiales en las respectivas Comunidades Autónomas...
Τα Καστιλιάνικα είναι η επίσημη ισπανική γλώσσα του Κράτους. (...) Άλλες ισπανικές γλώσσες θα είναι επίσημες στις αντίστοιχες Αυτόνομες Κοινότητες...

Ωστόσο, σε ορισμένα σημεία της Ισπανίας, ιδιαίτερα σε εκείνα στα οποία ομιλείται η γαλικιανή,η βασκική και η καταλανική, η επιλογή ιδιαίτερου λεξιλογίου αποκαλύπτει την αίσθηση του ανήκειν του ομιλητή και πιθανώς τις πολιτικές του απόψεις. Κάτοικοι δίγλωσσων περιοχών θεωρούν πιθανώς προσβλητικό τον τίτλο español, καθώς ο συγκεκριμένος όρος επιλέχθηκε από τον δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο, επί της εποχής του οποίου απαγορεύθηκε η χρήση τοπικών ιδιωμάτων και γιατί υποννοεί ότι η βασκική, η γαλικιανή και η καταλανική δεν είναι γλώσσες της Ισπανίας. Η επιλογή του όρου español προτιμάται κυρίως από τους εθνικιστές που πιστεύουν στη χρήση της γλώσσας ως στοιχείου ενότητας του κράτους ή όσους επιθυμούν να υποδηλώσουν την αποστασιοποίηση της περιοχής τους από το υπόλοιπο κράτος.

Ορισμένοι φιλόλογοι χρησιμοποιούν τον όρο "καστιλιάνικα" μόνο όταν αναφέρονται στη γλώσσα που ομιλείτο στην Καστίλη κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα και προτιμούν να χρησιμοποιούν τον όρο "ισπανικά" όταν αναφέρονται στη σύγχρονη δομή της γλώσσας.

Ταξινόμηση και σχετικές γλώσσες

Η ισπανική είναι μέλος του κλάδου των ρομανικών γλωσσών της οικογένειας των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, καταγόμενη κυρίως από τη λατινική γλώσσα και διατηρεί πολλά κοινά στοιχεία με τις γλώσσες των όμορων ευρωπαϊκών κρατών.

Ως γλώσσα σχετίζεται με αρκετές άλλες σε ό,τι αφορά στη φωνολογία, τη γραμματική και την ορθογραφία. Πλησιέστερη όλων των μείζονων γλωσσών είναι η πορτογαλική γλώσσα. Ωστόσο, η ισπανική συνδέεται στενά με την καταλανική, την αστουριανή, τη γαλικιανή και αρκετές άλλες ρομανικές γλώσσες. Η ιταλική γλώσσα ομοιάζει αρκετά με την ισπανική γεγονός που κάνει δυνατή τη σχετική επικοινωνία ανάμεσα στους δύο λαούς. Λιγότερες είναι οι ομοιότητες με τη γαλλική και τη ρουμανική. Η πορτογαλική στο πεδίο της ορθογραφίας είναι όμοια με την ισπανική από πολλές απόψεις αλλά έχει διακριτή φωνολογία.

Ιστορία

Η ισπανική γλώσσα αναπτύχθηκε από την δημώδη λατινική, με επιδράσεις από την κελτιβηρική, τη βασκική και την αραβική, στον βορρά της ιβηρικής χερσονήσου. Κατά τη διάρκεια της Reconquista, τούτη η βόρεια διάλεκτος μεταφέρθηκε νότια και σήμερα παραμένει μειονοτική γλώσσα στο Μαρόκο.

Η πρώτη γραμματική για την ισπανική γλώσσα (Gramática de la Lengua Castellana) γράφτηκε στη Σαλαμάνκα, της Ισπανίας, το 1492 από τον Έλιο Αντόνιο ντε Νεμπρίχα. Όταν παρουσιάστηκε το έργο στην Ισαβέλλα της Καστίλης εκείνη φέρεται ότι ρώτησε, Τι χρειάζομαι ένα τέτοιο έργο, αν ήδη γνωρίζω τη γλώσσα;. Η απάντηση που έλαβε ήταν, Κυρία, η γλώσσα είναι το εργαλείο της αυτοκρατορίας.Με τη Gramática και –αργότερα- την Ortografía του (1517) ο Nebrija επιβράδυνε την ακατάσχετη εισροή λατινικών λέξεων στα Ισπανικά που χαρακτήριζε τα προηγούμενα χρόνια.

Από τον 16ο αιώνα και μετά η γλώσσα πέρασε στην Αμερική, στην Ομοσπονδία της Μικρονησίας, το Γκουάμ, τις νήσους Μαριάνες, το Παλάου και τις Φιλιππίνες μέσω του ισπανικού αποικισμού. Ιδιαίτερα στην αμερικανική ήπειρο γνώρισε ιδιαίτερη εξέλιξη με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί πληθώρα διαλέκτων με διαφοροποιήσεις, κυρίως στη φωνολογία αλλά και στο λεξιλόγιο και τον τομέα της γραμματικής και του συντακτικού.

Κατά τον 20ο αιώνα η ισπανική εισήχθη στην Ισημερινή Γουινέα και τη Δυτική Σαχάρα και τμήματα των Η.Π.Α., όπως το Ισπανικό Χάρλεμ στην πόλη της Νέας Υόρκης, που δεν ανήκαν στην Ισπανική αυτοκρατορία.

Γεωγραφική κατανομή

Τα ισπανικά είναι μια από τις επίσημες γλώσσες των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πλειοψηφία των ομιλητών της γλώσσας βρίσκονται στο Δυτικό Ημισφαίριο και την Ισπανία.

Το Μεξικό έχει το μεγαλύτερο πληθυσμό ισπανόφωνων (106 εκατομμύρια ομιλητές), ενώ ακολουθούν η Κολομβία (44 εκ.), η Ισπανία (40 εκ.), η Αργεντινή (39 εκ.) κι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (31 εκ.) [1].

Τα ισπανικά αποτελούν επίσημη και πιο σημαντική γλώσσα σε 20 χώρες: Αργεντινή, Βολιβία, Χιλή, Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Κούβα, Δομινικανή Δημοκρατία, Εκουαδόρ, Ελ Σαλβαδόρ, Γουινέα Ισημερινού, Γουατεμάλα, Ονδούρα, Μεξικό, Νικαράγουα, Παναμάς, Παραγουάη, Περού, Πουέρτο Ρίκο, Ισπανία, Ουρουγουάη, Βενεζουέλα και Δυτική Σαχάρα.

Στο Μπελίζ, τα ισπανικά δεν έχουν αναγνωριστεί επίσημα, αλλά είναι η μητρική γλώσσα περίπου του μισού πληθυσμού, ενώ από το 20% των κατοίκων ομιλείται ως δεύτερη γλώσσα.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα ισπανικά μιλιούνται από το 75% του ισπανόφωνου πληθυσμού, καθώς κι από έναν μικρό, αλλά συνεχώς αυξανόμενο αριθμό ομιλητών, οι οποίοι χρησιμοποιούν τη γλώσσα στο εμπόριο, στον επαγγελματικό τομέα, καθώς και στην πολιτική.

Στην Βραζιλία, η ισπανική γλώσσα έχει αποκτήσει σημαντικότατο κύρος ως δεύτερη γλώσσα μεταξύ νεαρών σπουδαστών και πολλών επαγγελματιών. Τα τελευταία χρόνια, με τη Βραζιλία να μειώνει τις εμπορικές της δραστηριότητες με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη και με το να αυξάνει τις εμπορικές της δραστηριότητες και τους δεσμούς της με τους ισπανόφωνους γείτονές της (ιδιαίτερα και ως μέλος του εμπορικού μπλοκ της Mercosur ), μεγάλος ζήλος έχει υπάρξει για τη διγλωσσία και την άψογη γνώση των ισπανικών στη χώρα (το ίδιο επιζητούν και οι Πορτογάλοι με τις γειτονικές τους χώρες). Στις 7 Ιουλίου του 2005, το Εθνικό Κογκρέσο της Βραζιλίας ενέκρινε οριστικά το κονδύλι που κάνει την ισπανική υποχρεωτική ξένη γλώσσα στα δημόσια και ιδιωτικά δημοτικά σχολεία. [2]. Η στενή γενετική σχέση μεταξύ των δύο γλωσσών, όπως και το γεγονός ότι τα ισπανικά είναι η κυρίαρχη αλλά και επίσημη γλώσσα σχεδόν όλων των χωρών που συνορεύουν με τη Βραζιλία συμβάλλουν στη διάδοσή της. Πρότυπα ισπανικά και λαντίνο (εβραιοϊσπανικά που ομιλούνται από Εβραίους Σεφαρδίτες) μπορεί επίσης να ομιλούνται ως κύρια γλώσσα από Βραζιλιάνους ισπανικής καταγωγής, οικονομικούς μετανάστες από τις γειτονικές ισπανόφωνες χώρες από Σεφαρδίτες Βραζιλιάνους αντίστοιχα, που την έχουν διατηρήσει ως πατροπαράδοτη γλώσσα. Επιπλέον, στις συνοριακές περιοχές της Βραζιλίας που έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν το εκπαιδευτικό τους σύστημα, τα ισπανικά διδάσκονται εδώ και χρόνια. Σε άλλες πάλι πόλεις και χωριά της συνοριακής γραμμής (ιδιαίτερα κατά μήκος των συνόρων Ουρουγουάης - Βραζιλίας) ομιλείται συχνά μία μεικτή γλώσσα γνωστή ως Portuñol (Πορτογαλλοισπανικά).

Στην Ευρώπη και σε χώρες εκτός της Ισπανίας, τα ισπανικά ομιλούνται σε ισπανόφωνες κοινότητες μεταναστών, κυρίως στην Ανδόρα (όπου ομιλούνται, παρά το ότι δεν αποτελούν επίσημη γλώσσα), στην Ολλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία και στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου υπάρχει μία ισχυρή κοινότητα στο Λονδίνο. Υπάρχει κατακόρυφη άνοδος στην δημοτικότητα των ισπανικών στην Αγγλία τα τελευταία χρόνια. Τα Ισπανικά ομιλούνται πολύ από τον πληθυσμό του Γιβραλτάρ, παρά το ότι τα Αγγλικά παραμένουν η επίσημη γλώσσα του κρατιδίου. Επίσης ομιλείται η Yanito (ή llanito), μία ισπανοαγγλική μεικτή γλώσσα.

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια η ισπανική έχει γνωρίσει μεγάλη διάδοση. Διδάσκεται μάλιστα πιλοτικά και στη δημόσια εκπαίδευση, ενώ από το 1999 λειτουργεί τμήμα Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και τμήμα Ισπανικής Γλώσσας και Πολιτισμού στο ΕΑΠ (Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο).

Στην ευρύτερη περιοχή της Ωκεανίας, τα Ισπανικά είναι η έβδομη γλώσσα που ομιλείται περισσότερο στην Αυστραλία, καθώς εκεί υπάρχει ισχυρή ισπανόφωνη κοινότητα (Σύδνεϋ). Ομιλείται επίσης από τους περίπου 3.000 κατοίκους της Νήσου του Πάσχα, που ανήκει στη Χιλή. Οι εθνότητες των νησιών Γκουάμ, Παλάου, και Βόρειες Μαριάνες, Νησιά Μάρσαλ και Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας κάποτε αποτελούνταν από ισπανόφωνους, αλλά τώρα πια τα Ισπανικά έχουν ξεχαστεί, αν και έχει παραμείνει η επιρροή της Ισπανικής γλώσσας στις τοπικές γλώσσες των ιθαγενών.

Στην Ασία η ισπανική γλώσσα ακολουθεί μάλλον καθοδική πορεία. Τα Ισπανικά σταμάτησαν να αποτελούν την επίσημη γλώσσα των Φιλιππίνων το 1987, και τώρα ομιλούνται μόνο από λιγότερους από 0.01% των κατοίκων; 2,658 ισπανόφωνοι (μέτρηση του 1990). Ωστόσο, μία μοναδική και ιδιαίτερη γλώσσα, η ισπανοασιατική κρεολική γλώσσα, η Chabacano, ομιλείται επίσης από το 0.4% του πληθυσμού των Φιλιππίνων; 292,630 (1990 census). Άλλες πάλι γλώσσες και διάλεκτοι των Φιλιππίνων περιέχουν μεγάλες ποσότητες ισπανικών λέξεων. Ανάμεσα στα υπόλοιπα ασιατικά κράτη, τα ισπανικά ομιλούνται ακόμη από παλιούς μετανάστες, όπως εκείνοι που γεννήθηκαν στο Μεξικό κινεζικής καταγωγής και επέστρεψαν στην Κίνα στην τρίτη ή στην τέταρτη γενιά και ιαπωνικής εθνικότητας Περουβιανοί που επέστρεψαν στην πατρίδα των προγόνων τους, στην Ιαπωνία.

Στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική, υπάρχουν μικρές ισπανόφωνες κοινότητες στο Ισραήλ (όπου ομιλούνται και τα κλασικά ισπανικά και τα λαντίνο), στο βόρειο Μαρόκο (επίσημα ισπανικά και λαντίνο), στην Τουρκία (λαντίνο), και στις ισπανικές Θέουτα και Μελίγια.

Στη Βόρεια Αμερική και στην Καραϊβική, τα ισπανικά ομιλούνται επίσης από πληθυσμιακές ομάδες στην Αρούμπα, στον Καναδά (κυρίως στο Τορόντο και στο Μόντρεαλ), στις Ολλανδικές Αντίλλες (κυρίως στα Μπονέρ, Κουρατσάο και Σεντ Μάρτεν), Τρινιντάντ και Τομπάγκο, και στις Αμερικανικές Παρθένους Νήσους (Παρθένους Νήσους και κυρίως στο [Σεντ Κρουά]]).

Στην Ανταρκτική, οι εδαφικές ιδιαιτερότητες και οι σταθερές βάσεις της Αργεντινής, της Χιλής, του Περού, της Ουρουγουάης και της Ισπανίας σηματοδοτούν την Ισπανική ως επίσημη γλώσσα της περιοχής και των περίκλειστων εδαφών.


Τοπικές διάλεκτοι

Αριθμός ομιλητών

Χώρες με μεγάλο πληθυσμό ισπανόφωνων
οι χώρες αλφαβητικά Οι χώρες με φθίνουσα σειρά
  1. Αϊτή (1.650.000)
  2. Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι (3.980)
  3. Ανδόρρα (40.000)
  4. Αργεντινή (41.248.000)
  5. Αρούμπα (105.000)
  6. Αυστραλία (150.000)
  7. Αυστρία (1.970)
  8. Βενεζουέλα (26.021.000)
  9. Βολιβία (7.010.000)
  10. Βραζιλία (19.700.000)
  11. Γαλλία (2.100.000)
  12. Γαλλική Γουϊάνα (13.000)
  13. Γερμανία (410.000)
  14. Γουατεμάλα (8.163.000)
  15. Γουϊάνα (198.000)
  16. Γουινέα Ισημερινού (447.000)
  17. Δομινικανή Δημοκρατία (8.850.000)
  18. Δυτική Σαχάρα (341.000)
  19. Εκουαδόρ (10.946.000)
  20. Ελ Σαλβαδόρ (6.859.000)
  21. Ελβετία (172.000)
  22. Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (41.000.000)
  23. Ηνωμένο Βασίλειο (900.000)
  24. Ισπανία (44.400.000)
  25. Ισραήλ (160.000)
  26. Ιταλία (455.000)
  27. Ιαπωνία (500.000)
  28. Καναδάς (272.000)
  29. Κίνα (250.000)
  30. Κολομβία (45.600.000)
  31. Κόστα Ρίκα (4.220.000)
  32. Κούβα (11.285.000)
  33. Κουβέιτ (1.700)
  34. Κουρατσάο (112.450)
  35. Λίβανος (2.300)
  36. Μαρόκο (960.706)
  37. Μεξικό (106.255.000)
  38. Μπελίζ (130.000)
  39. Μπονέρ (5.700)
  40. Νέα Ζηλανδία (26.100)
  41. Νικαράγουα (5.503.000)
  42. Νότια Κορέα (90.000)
  43. Ολλανδία (17.600)
  44. Ονδούρα (7.267.000)
  45. Ουρουγουάη (3.442.000)
  46. Παναμάς (3.108.000)
  47. Παραγουάη (4.737.000)
  48. Περού (26.152.265)
  49. Πορτογαλία (1.750.000)
  50. Πουέρτο Ρίκο (4.017.000)
  51. Ρουμανία (7.000)
  52. Ρωσία (1.200.000)
  53. Σουηδία (39.700)
  54. Τουρκία (29.500)
  55. Τρινιντάντ και Τομπάγκο (32.200)
  56. Φιλιππίνες (2.900.000)
  57. Φινλανδία (17.200)
  58. Χιλή (15.795.000)
  1. Μεξικό (106.255.000)
  2. Κολομβία (45.600.000)
  3. Ισπανία (44.400.000)
  4. Αργεντινή (41.248.000)
  5. Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (41.000.000)
  6. Περού (26.152.265)
  7. Βενεζουέλα (26.021.000)
  8. Βραζιλία (19.700.000)
  9. Χιλή (15.795.000)
  10. Κούβα (11.285.000)
  11. Εκουαδόρ (10.946.000)
  12. Δομινικανή Δημοκρατία (8.850.000)
  13. Γουατεμάλα (8.163.000)
  14. Ονδούρα (7.267.000)
  15. Βολιβία (7.010.000)
  16. Ελ Σαλβαδόρ (6.859.000)
  17. Νικαράγουα (5.503.000)
  18. Παραγουάη (4.737.000)
  19. Κόστα Ρίκα (4.220.000)
  20. Πουέρτο Ρίκο (4.017.000)
  21. Ουρουγουάη (3.442.000)
  22. Παναμάς (3.108.000)
  23. Φιλιππίνες (2.900.000)
  24. Γαλλία (2.100.000)
  25. Πορτογαλία (1.750.000)
  26. Αϊτή (1.650.000)
  27. Ρωσία (1.200.000)
  28. Μαρόκο (960.706)
  29. Ηνωμένο Βασίλειο (900.000)
  30. Ιαπωνία (500.000)
  31. Ιταλία (455.000)
  32. Γουινέα Ισημερινού (447.000)
  33. Γερμανία (410.000)
  34. Δυτική Σαχάρα (341.000)
  35. Καναδάς (272.000)
  36. Κίνα (250.000)
  37. Γουϊάνα (198.000)
  38. Ελβετία (172.000)
  39. Ισραήλ (160.000)
  40. Αυστραλία (150.000)
  41. Μπελίζ (130.000)
  42. Κουρατσάο (112.450)
  43. Αρούμπα (105.000)
  44. Νότια Κορέα (90.000)
  45. Ανδόρρα (40.000)
  46. Σουηδία (39.700)
  47. Τρινιντάντ και Τομπάγκο (32.200)
  48. Τουρκία (29.500)
  49. Νέα Ζηλανδία (26.100)
  50. Ολλανδία (17.600)
  51. Φινλανδία (17.200)
  52. Γαλλική Γουϊάνα (13.000)
  53. Ρουμανία (7.000)
  54. Μπονέρ (5.700)
  55. Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι (3.980)
  56. Λίβανος (2.300)
  57. Αυστρία (1.970)
  58. Κουβέιτ (1.700)
Είναι δύσκολο να καθοριστεί ο ακριβής αριθμός των ομιλητών της ισπανικής καθώς δε ζουν όλοι σε χώρες όπου η γλώσσα είναι επίσημη. Παρόμοια, οι περισσότεροι ισπανόφωνοι των ΗΠΑ είναι δίγλωσσοι σε ισπανικά και αγγλικά.

Γραμματική

Η ισπανική είναι μία σχετικώς κλιτή γλώσσα, με ένα διγενές γραμματικό σύστημα και περίπου 50 ρηματικά κλιτικά παραδείγματα, αλλά περιορισμένη κλίση στα ουσιαστικά και στις αντωνυμίες.

Όσον αφορά στη σύνταξη, η κύρια σειρά των όρων της πρότασης είναι Υποκείμενο - Ρήμα - Αντικείμενο, αν και δε λείπουν και παραλλαγές τους μοντέλου αυτού. Τα ισπανικά είναι μια γλώσσα όπου ο προσδιορισμός έπεται του του προσδιοριζόμενου. Έτσι, τα επίθετα μπαίνουν ως επί το πλείστον μετά τα ουσιαστικά και χρησιμοποιούνται προθέσεις.

Τα ισπανικά είναι επίσης γλώσσα pro-drop, δηλαδή, όπως και στα ελληνικά, η δήλωση του υποκειμένου και με προσωπική αντωνυμία δεν είναι γραμματικά υποχρεωτική. Η κατεύθυνση της κίνησης κωδικοποιείται λεξικά, μέσα στο ρήμα, και όχι συντακτικά, με ξεχωριστό επίρρημα που συνοδεύει στο ρήμα, όπως συμβαίνει στα αγγλικά.

Εξωτερικοί δεσμοί

Wikipedia
Wikipedia

Για την Ισπανική γλώσσα

Λεξικά

Γραμματική βοήθεια

Διδακτικά εγχειρίδια

Πηγές

Αναφορές


CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Spanish language της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).



Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA