Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βαλτεσινίκο Αρκαδίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 29/12/2022.

Συντεταγμένες: 37°42′19.1″N 22°5′48.1″E / 37.705306°N 22.096694°E / 37.705306; 22.096694

Βαλτεσινίκο
Βαλτεσινίκο is located in Greece
Βαλτεσινίκο
Βαλτεσινίκο
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
Αποκεντρωμένη ΔιοίκησηΠελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου
ΠεριφέρειαΠελοποννήσου
Περιφερειακή ΕνότηταΑρκαδίας
ΔήμοςΓορτυνίας
Δημοτική ΕνότηταΚλείτορος
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΠελοπόννησος
ΝομόςΑρκαδίας
Υψόμετρο1.118 μέτρα
Πληθυσμός
Μόνιμος258
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας220 14
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Το Βαλτεσινίκο είναι ορεινό χωριό του Νομού Αρκαδίας. Κτισμένο σε υψόμετρο 1.118 μέτρων σε μία πλαγιά του βόρειου Μαινάλου, αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς ή πιο συγκεκριμένα υψηλότερα χτισμένους υψομετρικά, της Αρκαδίας και Πελοποννήσου.[1] Έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός.

Το Βαλτεσινίκο ανήκει στο Δήμο Γορτυνίας και ο πληθυσμός του, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι 341 κάτοικοι, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Απέχει 63 χιλιόμετρα από την Τρίπολη[2].

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα χιλιόμετρο μακριά από το χωριό εντοπίζεται η θέση Λενικά, όπου ανακαλύφθηκαν ερείπια αρχαίας πόλης, ναού και μυκηναϊκών τειχών. Το 1939 έγιναν οι πρώτες ανασκαφές από τη Γαλλική Αρχαιολογική Εταιρεία, σύμφωνα με την οποία ο ναός είναι από τον 7ο αιώνα π.Χ. και ήταν αφιερωμένος στη θεά Άρτεμη.

Το Βαλτεσινίκο ήταν γνωστό κατά τη Φραγκoκρατία ως Βάλτες. Στην κορυφή Παλαιόκαστρο βρίσκονται τα ερείπια μεσαιωνικού οχυρού. Ο πληθυσμός του οικισμού είχε ήδη αρχίσει να αυξάνεται, λόγω των επιδρομών κυρίως Σλάβων στις πεδινότερες περιοχές.

Από τις αρχές του 15ου αιώνα και μετά εμφανίζονται Τούρκοι στην περιοχή, οι οποίοι ενίοτε παραχωρούν προνόμια στους ντόπιους. Επί Τουρκοκρατίας, το Βαλτεσινίκο παρουσιάζει από τον 18ο αιώνα εμπορική ανάπτυξη[3]. Το 1770 το χωριό συμμετέχει στα Ορλωφικά, επανάσταση που καταπνίχτηκε με πολλά θύματα και αιχμαλώτους[εκκρεμεί παραπομπή]. Αργότερα, κατά τα τελευταία χρόνια πριν την Ελληνική Επανάσταση, μαρτυρείται στο Βαλτεσινίκο η ύπαρξη διαφόρων εργαστηρίων[3]. Παράλληλα, την ίδια περίοδο λειτουργούσε και «κοινό σχολείο»[4].

Άποψη του χωριού με επίκεντρο τον ναό του Αγίου Γεωργίου.

Το χωριό αποτελούσε ορμητήριο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη κατά την Επανάσταση του 1821, ειδικά μετά την έλευση του Ιμπραήμ και τις σφοδρές συγκρούσεις με τον αιγυπτιακό στρατό[εκκρεμεί παραπομπή]. Από τον 19ο αιώνα, άκμασε στο Βαλτεσινίκο η ξυλογλυπτική, με κύριους εκπροσώπους μέλη της οικογένειας Ντινόπουλου[5].

Με βάση απογραφή που διενεργήθηκε το 1834, στο Βαλτεσινίκο - το οποίο πλέον αποτελούσε έδρα δήμου - ζούσαν 759 κάτοικοι, κατανεμημένοι σε 141 νοικοκυριά[6].

Κατά τον Μεσοπόλεμο, οι κύριες ασχολίες των κατοίκων σχετίζονταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία[7]. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, κατά την απογραφή του 1940 το Βαλτεσινίκο διέθετε 1270 κατοίκους[8]. Μεταπολεμικά ο πληθυσμός του χωριού υπέστη αισθητή μείωση, καθώς μεγάλο μέρος του, ειδικότερα οι νεότερες ηλικίες, μετανάστευσε κινούμενο είτε προς τα αστικά κέντρα (κυρίως στην Αθήνα και τον Πύργο) είτε δευτερευόντως στο εξωτερικό (κυρίως στις ΗΠΑ)[9].

Πολιτισμός - Σημεία ενδιαφέροντος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο χωριό υπάρχει λαογραφικό μουσείο[2]. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η ιδρυθείσα κατά τον 17ο αιώνα μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή «Παναγίας της Βαλτεσινιώτισσας», όπου διασώζονται μεταβυζαντινό καθολικό και αγιογραφίες[10][11]. Λίγο μακρύτερα βρίσκεται και η εγκαταλελειμμένη μονή του Αγίου Νικολάου, γνωστή ως «Παλαιομονάστηρο», η οποία είναι κτισμένη σε βράχο και διαθέτει τοιχογραφίες του 16ου αιώνα[12].

Στις 16 Αυγούστου γίνεται τοπικό πανηγύρι με πλήθος κόσμου, στο οποίο αναβιώνει από το 1998 το έθιμο του παραδοσιακού αλωνίσματος. Πίσω από τη Μονή της Παναγίας, σε ένα πέτρινο αλώνι, συγκεντρώνονται δεμάτια σοδειάς και άλογα για το αλώνισμα, το οποίο διαρκεί σχεδόν ολόκληρη μέρα.

Προσωπικότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Βαλτεσινίκο αποτελεί γενέτειρα του βιομηχάνου Γιανίμπα (fl. 19ος αιώνας) που δραστηριοποιήθηκε στο Λονδίνο[13], των αγωνιστών της Επανάστασης του 1821 Αναστασίου Λογιωτάτου[14], Χρήστου Παναγούλια[15], Σωτηρίου Παπαγιαννόπουλου[16] και Αναγνώστη Παπαδημητρακόπουλου[17], και ο Κωνσταντίνου Οικονομόπουλου, αξιωματικού ΣΤ τάξεως (βλ. Στ.Τσοτσορού…), που χρημάτισε γραμματέας του Θ. Κολοκοτρώνη τα έτη 1826-1828. (βλ. Οι Βαλτεσινιώτες στον αγώνα του 1821, έκδοση του Πολιτιστικού Κέντρου Βαλτεσινίκου, Αθήνα 2021).της οικογένειας Ντινόπουλου, μέλη της οποίας διακρίθηκαν στην ξυλογλυπτική[5], καθώς και του εκπαιδευτικού και συγγραφέα Γρηγόρη Κριμπά (1934)[18].

Οι κάτοικοι του Βαλτεσινίκου απο τα τέλη του 19ου αιώνα ως το 1940, εργάζονταν εποχιακά στα έφορα μέρη του Πύργου Ηλείας – κυρίως στις σταφίδες και πολλοί εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην περιοχή. Απο τετοια οικογένεια προέρχεται ο συγγραφέας Ηλίας Χαραλάμπου Παπαδημητρακό-πουλος (19), ο καθηγητής της Παντείου Σάκης (Διονύσιος) Παναγιώτη Καράγιωργας, αντιστασιακός της χούντας (20) και ο συνθέτης δημιουργός της “Εστουδιαντίνα” Ανδρέας Κατσίγιαννης (21). Απο το Βαλτεσινίκο έλκουν καταγωγή εκ μητρός, ο διάσημος σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς (γιός της Παναγιώτας Σφυρή) (22) και ο ηθοποιός Γιώργος Μιχαλακόπουλος (23) (το γένος Καπελιάνη). Επίσης, τέκνο του Βαλτεσινίκου είναι και ο βαρύτονος, στέλεχος της όπερας του Γκρατς της Αυστρίας με διεθνή καριέρα, Κώστας Γ. Σφυρής. Επιπλέον, από το χωριό κατάγεται η δημοσιογράφος Εύα Αντωνοπούλου[19].

Ιστορικό πληθυσμού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Πληθυσμός
2001 675
2011 341

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ελληνική Στατιστική Αρχή - Απογραφή πληθυσμού-κατοικιών, 18 Μαρτίου 2001 Αρχειοθετήθηκε 2020-01-10 στο Wayback Machine., σελ. 355, στο e-demography.gr
  2. ↑ 2,0 2,1 «Βαλτεσινίκο Αρκαδίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2009. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Στάθης Ν. Τσοτσορός, Οικονομικοί και κοινωνικοί μηχανισμοί στον ορεινό χώρο. Γορτυνία 1715-1828, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών-Διδακτορική Διατριβή, Αθήνα 1981, σελ. 135-136.
  4. ↑ Τσοτσορός, 1981, σελ. 192.
  5. ↑ 5,0 5,1 Τσοτσορός, 1981, σελ. 108.
  6. ↑ Ιωάννης Αγγ. Κάππος, Η λειτουργία των θεσμών της εκκλησίας, της εκπαίδευσης και της κοινοτικής αυτοδιοίκησης στην επαρχία Γορτυνίας στα χρόνια της βασιλείας το Όθωνα (1833-1862), ΕΚΠΑ-Διδακτορική Διατριβή, Αθήνα 2001, σελ. 241.
  7. ↑ Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη, Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε., έκδοσις πέμπτη εκσυγχρονισμένη δια συμπληρώματος κατά τόμον, Αθήναι 1964, τόμος 4ος, σελ. 887.
  8. ↑ Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α΄ τόμος, σελ. 121.
  9. ↑ Ευάγγελος Καραμανές (επιμ.), Λαογραφικές καταγραφές στο Βαλτεσινίκο Γορτυνίας. Μύθοι ζώων, παραμύθια και τραγούδια, Ακαδημία Αθηνών-Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας, Αθήνα 2009, σελ. 16.
  10. ↑ Καραγιάννη, Φλώρα; Μαμαλούκος, Σταύρος (2009). «Παρατηρήσεις στη διαμόρφωση του διακονικού κατά τη Μέση και την Ύστερη Βυζαντινή περίοδο». Δελτίον της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας (Αθήνα: Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρεία) Περίοδος Δ΄, Τόμος Λ΄: 97, 99. https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/deltion/article/view/4374/4149. 
  11. ↑ Ματσακάς, Γιώργος Π. «Μοναστήρια Βαλτεσινίκου». inarcadia.gr. InArcadia. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024. 
  12. ↑ «Στερέωση και Αποκατάσταση Ι. Μονής Αγίου Νικολάου στο Βαλτεσινίκο Αρκαδίας και αναδιαμόρφωση της κλίμακας καθόδου, Δήμου Κλείτορος, ΠΕ Αρκαδίας». eydpelop2127.gr. ΠΕΠ 2021-2027 – Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Πελοποννήσου. 9 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024. 
  13. ↑ Τσοτσορός, 1981, σελ. 233.
  14. ↑ Φώτιος Χρυσανθόπουλος, Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου, Αθήναι 1888, σελ. 126.
  15. ↑ Χρυσανθόπουλος, 1888, σελ. 146.
  16. ↑ Τσοτσορός, 1981, σελ. 345.
  17. ↑ Τσοτσορός, 1981, σελ. 375.
  18. ↑ «Κριμπάς, Γρηγόρης (1934-)». greekhistoryrepository.gr. Αποθετήριο Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024. 
  19. ↑ «That s life... Από το Βαλτεσινίκο... στο Βερολίνο - Πελοποννησιακό Πρακτορείο Ειδήσεων». pna.gr. 1 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βαλτεσινίκο_Αρκαδίας&oldid=10795799"