Πολίτικη διάλεκτος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(δείτε επίσης: Ελληνικό αλφάβητο)
Πρωτοελληνική (περ. 3000 π.Χ.)
Μυκηναϊκή (περ. 1600–1200 π.Χ.)
Ομηρική (περ. 1200–800 π.Χ.)
Αρχαία ελληνική (περ. 800–300 π.Χ.)
Διάλεκτοι:
Αιολική, Αρκαδοκυπριακή,
ΑττικήΙωνική, Δωρική, Παμφυλιακή, Ομηρική
Μακεδονική

Ελληνιστική Κοινή (περ. από 330 π.Χ. ως 700)


Ιδιώματα: Ασιανισμός, Αττικισμός


Μεσαιωνική ελληνική (περ. 700–1700)
Νέα ελληνική γλώσσα (από το 1700)
Ιδιώματα: Δημοτική, Καθαρεύουσα, Αττικισμός
Διάλεκτοι:
Καππαδοκική, Κατωιταλική , Κρητική, Κυπριακή, Ποντιακή, Ρωμανιώτικη, Τσακωνική

Άλλες μορφές (από 19ο/20ό αιώνα)
Ελληνικός κώδικας Μπράιγ,
Ελληνική νοηματική γλώσσα,
Κώδικας Μορς

Η Πολίτικη διάλεκτος ή Κωνσταντινοπολίτικη διάλεκτος είναι η διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας που χρησιμοποιείται από περίπου διακόσιες χιλιάδες Ρωμιούς (Έλληνες Κωνσταντινοπολίτες) στην Ελλάδα και μερικές χιλιάδες Ρωμιούς της Πόλης. Σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιείται ως επίσημος γραπτός λόγος, αλλά είναι η κοινή ομιλουμένη των περισσοτέρων Ελλήνων Κωνσταντινοπολιτών.

Συνήθως, σε επίσημο περιβάλλον θεωρείται πιο αποδεκτή η χρήση της Κοινής Νέας Ελληνικής (όπως στα σχολεία, στο κοινοβούλιο, στα μέσα ενημέρωσης και παρουσία μη Πολίτων ομιλητών της Ελληνικής).

Πολλοί λογοτέχνες, συνήθως ποιητές αλλά και πεζογράφοι, χρησιμοποιούν ακόμα την Πολίτικη διάλεκτο. Υπάρχει επίσης πληθώρα πολίτικών τραγουδιών (παραδοσιακά, δημοτικά και σύγχρονα), αλλά και σκετς και θεατρικά που χρησιμοποιούν τη διάλεκτο.

Διαλεκτολογική ένταξη και χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Πολίτικη διάλεκτος αποτελεί μια σύσμιξη ελληνικών λέξεων,αγγλικών,τούρκικων και γαλλικών.Σημαντικοί σταθμοί στην ιστορία της διαλέκτου, οι οποίοι άφησαν αξιοσημείωτα ίχνη στη σύγχρονη μορφή της, υπήρξαν η Ενετοκρατία (από το 1204) και κατόπιν η Τουρκοκρατία (από το 1453). Τέλος, η ισχυρή πολιτιστική επιρροή της αγγλικής γλώσσας είναι εμφανής (από το 1800) και συνεχής στην Πολίτικη διάλεκτο.

Από διαλεκτολογικής πλευράς η Πολίτικη συγκαταλέγεται στα βορεια ιδιώματα της Ελληνικής γλώσσας, καθώς διατηρεί εκτεταμένες κωφώσεις και μειώσεις. Ακόμη ανήκει στη λεγόμενη ζώνη του με και σε', επειδή χρησιμοποιεί την αντωνυμία «με» αντί της αντωνυμίας «μου».

Τα κύρια χαρακτηριστικά του Κωνσταντινουπολίτικου γλωσσικού ιδιώματος είναι: - η σύνταξη των ρημάτων αρέσω, λέγω, δίνω, με αιτιατική προσώπου: σε λέγω (σε το είπα, τον λέω) ότι δεν θέλω,

-η έρρινη προφορά των μπ, ντ, γκ,

-το ρήμα εμφανίζεται ενίοτε στο τέλος της φράσης (τουρκική επίδραση): η Μαρία ωραία είναι...»