Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|25|03|2023}}
Στο Δερβένι (Λητή) βρέθηκε ο μόνος πάπυρος στην Ελλάδα, γνωστός ως Πάπυρος του Δερβενίου, ίσως ο αρχαιότερος ελληνικός πάπυρος (μέσα 4ου αι. π. Χ.).
Το Παλαιόκαστρο αποτελεί τον παλαιότερο οικισμό, που βρίσκεται νότια του Ωραιοκάστρου. Ο Ναός Αγίου Αθανασίου Παλαιοκάστρου ανάγεται πριν το 1864 καθώς επιγραφή διασώζει το γεγονός της ανακαίνισης του ναού μετά απο πυρκαγιά το έτος 1864. Στην τοιχοποιϊα του απεκαλύφθηκαν μαρμάρινες επιγραφές ελληνιστικών χρόνων, τμήματα κιονοκράνων και μαρμάρων από αρχαία κτίσματα.
Σύμφωνα με μια εκδοχή, που υποστηρίζεται από παλιούς κατοίκους, το όνομα Ωραιόκαστρο προέκυψε μετά από πρόταση ποντίων προσφύγων εις ανάμνηση ιστορικού κάστρου που βρίσκεται στο Χατς της Άρδασσας του Πόντου. Η περιοχή του Ωραιοκάστρου επιλέχθηκε από την επιτροπή αποκατάστασης προσφύγων, το 1922, για να εγκατασταθούν πρόσφυγες από τον Πόντο και τον Καύκασο. Οι πρώτες προσφυγικές οικογένειες που εγκαταστάθηκαν ήταν λιγότερες από 200. Συνολικά παραχωρήθηκαν 22.000 στρέμματα που εκτεινόταν, ξεκινώντας από νότια, από τα όρια του σημερινού Παλαιόκαστρου. Το επιλεγμένο τοπίο, επί τουρκοκρατίας, είχε χρήση βοσκότοπου, χωρίς οικιστικές εγκαταστάσεις πέρα από κτηνοτροφικές μονάδες. Οι κτηνοτρόφοι χρησιμοποιούσαν την έκταση κατόπιν άδειας από τούρκους γαιοκτήμονες. Λόγω της διαμόρφωσης του εδάφους με πολλές χαράδρες, η περιοχή παρουσίαζε τοπικά στάσιμα νερά που φιλοξενούσαν πλήθος κουνουπιών, τα οποία αποτέλεσαν πληγή ελονοσίας για τους πρώτους κατοίκους.
Η Γαλήνη είναι αυτόνομος μεταγενέστερος οικισμός που βρίσκεται νότια-ανατολικά του Ωραιοκάστρου.
Γυναικεία παραδοσιακή ενδυμασία του Μελισσοχωρίου.
6ος αι. - Ο Στέφανος Βυζάντιος βασιζόμενος στα Μακεδονικά του Θεαγένη (3ος -4ος αι. μ.Χ.) και αναφέρει ότι η Λητή πήρε την ονομασία της από ένα ιερό της Λητούς εκεί κοντά, ενώ το εθνικό επίθετο ήταν Ληταίος.
1864 - ανακαίνιση ναού Αγίου Αθανασίου Παλαιοκάστρου
1913 - Το Μελισσοχώρι αποτελεί την έδρα του Ελληνικού γενικού στρατηγείου κατά την μάχη του Κιλκίς
1922 - εγκατάσταση πρώτων κατοίκων στο Ωραιόκαστρο
1926 - επίσημη ίδρυση κοινότητας Ωραιοκάστρου
1932 - διανομή αγροτεμαχίων Ωραιοκάστρου
1939 - διανομή οικοπέδων Ωραιοκάστρου
1965 - ανοικοδόμηση οικισμού Γαλήνης νότια του Ωραιοκάστρου από τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό Υπαλλήλων Καπνεμπορικών Επιχειρήσεων θεσσαλονίκης
1974 - εγκαίνια ιερού ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ωραιοκάστρου
1994 - η κοινότητα Ωραιοκάστρου μετά από 65 χρόνια μετατρέπεται σε Δήμο
1995 - ένταξη στο σχέδιο πόλεως 4.217 στρεμμάτων προς τα νότια του Ωραιοκάστρου
2010 - συνένωση δήμου Ωραιοκάστρου με τους γειτονικούς δήμους Μυγδονίας και Καλλιθέας.
Ελλάδα
.svg)