Πάπυρος του Δερβενίου
 Τα τμήματα του παπύρου όπως εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. | |
| Γλώσσα | Αρχαία ελληνικά |
|---|---|
| Ημερομηνία δημιουργίας | Δεκαετία του 340 π.Χ. |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Πάπυρος του Δερβενίου είναι αρχαίο ελληνικό χειρόγραφο και ένα από τα αρχαιότερα γνωστά φιλολογικά έγγραφα της Ευρώπης. Χρονολογείται στο δεύτερο ήμισυ του 4ου αιώνα π.Χ.. Βρέθηκε το 1962 στον τάφο ενός ευγενούς στο Δερβένι.[1] Αρχικά το κείμενο έμεινε αμετάφραστο, ώσπου τον Οκτώβριο του 2006, ο Έλληνας καθηγητής κλασικής φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ και παπυρολόγος Κυριάκος Τσαντσάνογλου ανακοίνωσε την επιτυχή πλήρη μετάφραση του κειμένου. Περιέχει την φιλοσοφική έκθεση ενός άγνωστου συγγραφέα σχετικά με την γέννηση των θεών. Πιστεύεται ότι ο συγγραφέας ανήκε στο περιβάλλον του Αναξαγόρα.[2] Ο πάπυρος φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Το αρχαιότερο βιβλίο της Ευρώπης - UNESCO Memory of The World Register
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πάπυρος του Δερβενίου αποτελεί το αρχαιότερο βιβλίο της Ευρώπης και το 2015 εγγράφηκε από την UNESCO στον κατάλογο "ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ".[3]
Την 12 Δεκεμβρίου 2015, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε η επίσημη εκδήλωση για την εγγραφή του Παπύρου του Δερβενίου στον Διεθνή κατάλογο της UNESCO «MNHMH TOY KΟΣΜΟΥ» (UNESCO Memory of the World Register)[4].
Σύμφωνα με την UNESCO "Ο Πάπυρος του Δερβενίου έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για τη μελέτη της ελληνικής θρησκείας και της φιλοσοφίας, οι οποίες είναι η βάση της δυτικής φιλοσοφικής σκέψης, αλλά και επειδή αποδεικνύει την πρώιμη χρονολόγηση των Ορφικών ποιημάτων προσφέροντας μια ξεχωριστή έκδοση του προσωκρατικών φιλοσόφων. Ο Πάπυρος του Δερβενίου, που αποτελεί το πρώτο βιβλίο της δυτικής παράδοσης, έχει παγκόσμια σημασία, δεδομένου ότι αντανακλά τις οικουμενικές αξίες του ανθρώπου: την ανάγκη του να κατανοήσει τον κόσμο , την επιθυμία του να ανήκει σε μια ανθρώπινη κοινωνία με κοινώς παραδεκτούς κανόνες και την αγωνία του να αντιμετωπίσει το τέλος της ζωής."[5]
Δημοσίευση του κειμένου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- The Derveni papyrus. Ed. with introduction and commentary by Theokritos Kouremenos, George M. Parássoglou, Kyriakos Tsantsanoglou. Firenze: Leo S. Olschki Editore, 2006. - ISBN 88-222-5567-4
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- The Mouseion Project, Harvard University Αρχειοθετήθηκε 2022-01-15 στο Wayback Machine., το κείμενο του Πάπυρου του Δερβενίου σύμφωνα με την έκδοση K. Tsantsanoglou and G.M. Parássoglou
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Marco Antonio Santamaría Álvarez (ed.) 2018, The Derveni Papyrus. Unearthing Ancient Mysteries, Brill, series: Papyrologica Lugduno-Batava, vol. 36, (ISBN 978-90-04-38485-9)
- A. Bernabé, "The Derveni theogony: many questions and some answers", en:Harvard Studies in Classical Philology 103, 2007, 99-133.
- en:Gábor Betegh, 2004. The Derveni Papyrus: Cosmology, Theology and Interpretation (Cambridge University Press). A preliminary reading, critical edition and translation. (ISBN 0-521-80108-7). ([1])
- Richard Janko's Review of Betegh 2004
- Richard Janko. "The Physicist as Hierophant: Aristophanes, Socrates and the Authorship of the Derveni Papyrus," en:Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 118, 1997, pp. 61–94.
- R. Janko, "The Derveni Papyrus (Diagoras of Melos, Apopyrgizontes Logoi?): a New Translation," Classical Philology 96, 2001, pp. 1–32.
- R. Janko, downloadable Interim Text of The Derveni Papyrus Derveni Papyrus Interim Text by Janko
- R. Janko, "The Derveni Papyrus: An Interim Text," Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 141, 2002, pp. 1–62.
- A. Laks, "Between Religion and Philosophy: The Function of Allegory in the Derveni Papyrus", Phronesis 42, 1997, pp. 121–142.
- A. Laks, G.W. Most (editors), 1997. Studies on the Derveni Papyrus (Oxford University Press). (books.google.)
- G.W. Most, "The Fire Next Time. Cosmology, Allegories, and Salvation in the Derveni Papyrus", en:Journal of Hellenic Studies 117, 1997, pp. 117–135.
- Io. Papadopoulou and L. Muellner (editors), Washington D.C. 2014. Poetry as Initiation: The Center for Hellenic Studies Symposium on the Derveni Papyrus (Hellenic Studies Series).
- K. Tsantsanoglou, G.M. Parássoglou, T. Kouremenos (editors), 2006. The Derveni Papyrus (Leo. S. Olschki Editore, Florence [series Studi e testi per il Corpus dei papiri filosofici greci e latini, vol. 13]). (ISBN 88-222-5567-4).
- V. Piano (editor), 2016. Il Papiro di Derveni tra religione e filosofia (Leo. S. Olschki Editore, Florence [series Studi e testi per il Corpus dei papiri filosofici greci e latini, vol. 18]). (ISBN 88-222-6477-0).
- V. Piano, "P.Derveni III-VI: una riconsiderazione del testo", Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 197, 2016, pp. 5–16.
- Richard Janko's Review of Tsantsanoglou, Parássoglou, & Kouremenos 2006;Tsantsanoglou, Parássoglou, & Kouremenos' Response to Janko; Janko's Response.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- André Laks, Glenn W. Most (edd.): Studies on the Derveni Papyrus. Oxford: Clarendon Press, 1997. - ISBN 0-19-815032-6 (Google-Buchvorschau)
- http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/flagship-project-activities/memory-of-the-world/register/full-list-of-registered-heritage/registered-heritage-page-8/the-derveni-papyrus-the-oldest-book-of-europe/
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «THE PAPYRUS OF DERVENI». web.archive.org. 28 Απριλίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ «Publications - Projects - Derveni». The Center for Hellenic Studies (στα Αγγλικά). 2 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ «The Derveni Papyrus: The oldest 'book' of Europe | United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization». www.unesco.org. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ «Greece - Memory of the World Register | United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization». www.unesco.org. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ Janko, Richard (2002). «The Derveni Papyrus: An Interim Text». Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 141: 1–62. ISSN 0084-5388. https://www.jstor.org/stable/20191519.