Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1568–1570)
| Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1568–1570) | |||
|---|---|---|---|
| Ρωσοτουρκικοί πόλεμοι | |||
 Η περιοχή στην οποία έλαβαν χώρα η συγκρούσεις | |||
| Χρονολογία | 1568–1570 | ||
| Τόπος | Αστραχάν και Αζόφ | ||
| Αίτια | Η διεκδίκηση του Χανάτου του Αστραχάν | ||
| Έκβαση | Νίκη των Ρώσων, στρατιωτική ήττα των Οθωμανών[1] Οθωμανική εμπορική νίκη[2] | ||
| Εδαφικές μεταβολές | Η Ρωσία καταστρέφει το οχυρό στις όχθες του ποταμού Τέρεκ, αλλά επιτρέπει στους Οθωμανούς εμπόρους την πρόσβαση μέσω Αστραχάν | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
| Δυνάμεις | |||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=icon}
Ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1568-1570) ή “Εκστρατεία Ντον - Βόλγα - Αστραχάν του 1569”[4] (ή όπως αναφέρεται στις οθωμανικές πηγές: “Εκστρατεία στο Αστραχάν”, Astrakhan Expedition) ήταν πόλεμος ανάμεσα στο Βασίλειο της Ρωσίας και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η αιτία του πολέμου ήταν η διεκδίκηση του Χανάτου του Αστραχάν.
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1556, το Χανάτο του Αστραχάν κατακτήθηκε από τον Ιβάν τον Τρομερό, ο οποίος κατασκεύασε και ένα νέο φρούριο σε έναν απότομο λόφο με θέα τον ποταμό Βόλγα.[5] Το 1568 ο Μεγάλος Βεζύρης Σοκολού Μεχμέτ Πασάς, ο οποίος ήταν η πραγματική εξουσία στη διοίκηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπό τον σουλτάνο Σελίμ Β΄, ξεκίνησε την πρώτη διένεξη μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την μέλλουσα βόρεια αντίπαλό της. Τα πρώτα αποτελέσματα προανήγγειλαν τις αρκετές καταστροφές που ακολούθησαν. Το σχέδιο των Τούρκων για να ενώσουν τους ποταμούς Βόλγα και Ντον, με κανάλι, ήταν σχεδιασμένο λεπτομερώς από την Κωνσταντινούπολη και το καλοκαίρι του 1569 μια μεγάλη στρατιωτική δύναμη, υπό τις εντολές του Κασίμ Πασά, από 20.000 Τούρκους και 10.000 Τατάρους στάλθηκε να πολιορκήσει την Αστραχάν και να αρχίσουν τα έργα στο κανάλι, ενώ μέρος του οθωμανικού στόλου πολιόρκησε την περιοχή της Αζοφικής. Όμως η εξόρμηση της φρουράς, υπό τον Κνιάζ Σερεμπριανιί (Knyaz Serebrianyi), στρατιωτικό διοικητή του Αστραχάν οδήγησε σε οπισθοχώρηση τους πολιορκητές. Σύντομα αποστάλθηκε και απελευθερωτικός στρατός 30.000 Ρώσων στρατιωτών που επιτέθηκε και διασκόρπισε τους εργάτες και τη δύναμη των Τατάρων, οι οποίοι είχαν αποσταλεί για την προστασία τους. Στο δρόμο της φυγής τους, μέχρι την πατρίδα τους, περίπου το 70% των απομεινάντων στρατιωτών και εργατών, πάγωσε μέχρι θανάτου στις στέπες ή έπεσαν θύματα επιθέσεων από τους Κιρκάσιους. Ο οθωμανικός στόλος καταστράφηκε από μια καταιγίδα.
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, αν και στρατιωτικά ηττήθηκε, επέμεινε και κέρδισε, την ασφαλή διέλευση για τους μουσουλμάνους προσκυνητές και τους Οθωμανούς εμπόρους από την Κεντρική Ασία, καθώς και την καταστροφή του ρωσικού οχυρού στις όχθες του ποταμού Τέρεκ.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Janet Martin, Medieval Russia:980-1584, (Cambridge University Press, 1996), 356.
- ↑ Janet Martin, Medieval Russia:980-1584, 356.
- ↑ 3,0 3,1 Николай Шефов. Битвы России. Военно-историческая библиотека. М., 2002
- ↑ DeVries, Kelly Robert (2014-05-01). «The European tributary states of the Ottoman Empire in the sixteenth and seventeenth centuries» (στα αγγλικά). Choice 51 (09): 51-5179. doi:. ISSN 0009-4978. http://www.cro3.org/content/51/09/51-5179.
- ↑ Janet Martin, Medieval Russia:980-1584, 354.
- ↑ Janet Martin, Medieval Russia:980-1584, 356.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Attila Weiszhár and Balázs Weiszhár: “Lexicon of Wars”, Atheneaum publisher, Budapest 2004.
- Finkel, Caroline, “Osman's Dream”, (Basic Books, 2005), 57; "Istanbul was only adopted as the city's official name in 1930".
| |||||||||||||||||||||||