Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη 1990
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/06/2011. |
Η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη 1990 ανέλαβε στις 11 Απριλίου, από την Οικουμενική κυβέρνηση Ξενοφώντα Ζολώτα 1989. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, μετά την νίκη του στις εκλογές της 8ης Απριλίου του 1990, έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρήστο Σαρτζετάκη και ορκίστηκε στις 11 Απριλίου.
Πίνακας περιεχομένων
Οικονομική πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κυβέρνηση πολιτεύτηκε μέσα στο διεθνές κλίμα της κατάρρευσης του Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Κατά την τριετία 1990-1993 στον τομέα της οικονομικής ιδιαίτερα πολιτικής προχώρησαν σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές προς την κατεύθυνση της μείωσης του κράτους. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρά την οριακή της πλειοψηφία (152 έδρες) και τις τεράστιες αντιδράσεις, τόσο της αντιπολίτευσης όσο και κάποιας αμφισβήτησης στο εσωτερικό του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας(Μιλτιάδης Έβερτ), ήταν η πρώτη ελληνική κυβέρνηση μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η οποία προχώρησε σε μέτρα περιορισμού της έκτασης και των παρεμβάσεων του κράτους. Συγκεκριμένα:
Προχώρησε η απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος και της κίνησης κεφαλαίων, η απελευθέρωση κατά μεγάλο μέρος της αγοράς των ενοικίων, η απελευθέρωση της εμπορίας καυσίμων, η κατάργηση των ελέγχων τιμών σε όλα τα αγαθά με εξαίρεση τα φάρμακα, η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας με την εισαγωγή της μερικής απασχόλησης και της τέταρτης βάρδιας και η απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων.
Μειώθηκε ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα από 484.000 το 1989 στις 458.000 το 1993, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος.
Παραχωρήθηκε στον ιδιωτικό τομέα η κινητή τηλεφωνία με διαγωνισμό από τον οποίο εισπράχθηκαν για δύο άδειες 328 εκ. δολλάρια. Πραγματοποιήθηκε ο διαγωνισμός για την κατασκευή με αυτοχρηματοδότηση του αεροδρομίου των Σπάτων. Επίσης προωθήθηκε η αυτοχρηματοδότηση των βασικών οδικών αξόνων, με την πραγματοποίηση των διαγωνισμών για την Αττική Οδό (για την υλοποίηση της οποίας πραγματοποιήθηκαν απαλλοτριώσεις ύψους 50 δισ. δρχ.) και τη γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου. Την περίοδο εκείνη υπογράφηκε και η σύμβαση για το μετρό της Αθήνας, το οποίο εκτελέστηκε ως δημόσιο έργο, ο έλεγχος όμως της κατασκευής του ανατέθηκε τότε -για πρώτη φορά- σε ιδιωτική εταιρία.
Πραγματοποιήθηκε η ιδιωτικοποίηση των αστικών λεωφορείων της Αθήνας. Η απόφαση για ιδιωτικοποίηση των μέσων μεταφοράς της Αθήνας οδήγησε σε μεγάλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των συνδικαλιστών φορέων. Ιδιωτικοποιήθηκαν ή εκκαθαρίστηκαν 66 προβληματικές επιχειρήσεις του ΟΑΕ (ΑΓΕΤ, Πειραϊκή Πατραϊκή κ.λπ.) και διευκολύνθηκε με απολύσεις προσωπικού η αποκρατικοποίηση των υπολοίπων που είχαν απομείνει (συνολικά μειώθηκε, από το 1989 μέχρι το 1993, το προσωπικό των επιχειρήσεων αυτών κατά 9000 εργαζομένους). Ιδιωτικοποιήθηκαν 15 από τις 69 επιχειρήσεις που ανήκαν σε κρατικές τράπεζες (όπως τα ναυπηγεία Ελευσίνος, η Τραπεζα Αθηνών κ.α.). Πραγματοποιήθηκε επιτυχώς η αποκρατικοποίηση μέσω εισαγωγής στο χρηματιστήριο της Βιομηχανίας Ζάχαρης, μεταβιβάστηκε το management της ΕΑΒ (στην Lockheed Martin) και ιδιωτικοποιήθηκε η Olympic Catering. Έκλεισαν επίσης οι παρεμβατικές επιχειρήσεις του δημοσίου (ΠΡΟΜΕΤ, ΙΤΚΟ κ.λπ.) και ανάλογες υπηρεσίες του στενότερου δημόσιου τομέα όπως η ΜΟΜΑ και η ΣΥΚΕΑ.
Tο καλοκαίρι του 1993 ψηφίστηκε νόμος που καταργούσε το κρατικό μονοπώλιο της ΔΕΗ στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και δημιουργήθηκε το θεσμικό πλαίσιο για τη δραστηριοποίηση του ιδιωτικού τομέα στη λειτουργία καζίνων και μαρίνων που ήταν ως τότε κρατικά μονοπώλια. Καταργήθηκε εν μέρει το μονοπώλιο τόσο της Ολυμπιακής Αεροπορίας στις εσωτερικές πτήσεις όσο και των ΕΛΤΑ.
Ετέθη σε εκκαθάριση η ΚΥΔΕΠ και προχώρησε η εξυγίανση των συνεταιρισμών με τον έλεγχο των οικονομικών τους και την ανάληψη από το κράτος των χρεών. Εξυγιάνθηκε επίσης, η αγορά των λιπασμάτων.
Επίσης, στο πλαίσιο της εξυγίανσης της οικονομίας προχώρησε η τομή στο ασφαλιστικό σύστημα με τρεις διαδοχικές παρεμβάσεις (1990, 1991, 1992).
Στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη χαρακτηρίζεται ως μια μετριοπαθής προσπάθεια εφαρμογής μιας φιλελεύθερης πολιτικής.[1]
Πολιτικές πρωτοβουλίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξωτερική πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 11 Ιουνίου 1991, στη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που πραγματοποιήθηκε στο Μάαστριχτ, η Ελλάδα πέτυχε την είσοδό της στην Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση, έναν ευρωπαϊκό οργανισμό συνεργασίας για την άμυνα και την ασφάλεια, ενώ τέθηκαν οι βάσεις για την ενιαία νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω της Ο.Ν.Ε. Παράλληλα, επετεύχθη η εξομάλυνση των σχέσεων Ελλάδας – Η.Π.Α.. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη υπέγραψε το 1990 την τελική συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα. Τον Ιούλιο του 1991 πραγματοποιήθηκε η πρώτη, μετά από 32 χρόνια, επίσημη επίσκεψη Αμερικανού Προέδρου, του Τζορτζ Μπους, στην Ελλάδα, ενώ τον Ιούνιο του 1990, είχε προηγηθεί η πρώτη, μετά από 27 χρόνια, επίσκεψη Έλληνα Πρωθυπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στην εξωτερική πολιτική, η θητεία αυτής της Κυβέρνησης συνέπεσε με την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και την αρχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας. Η Κυβέρνηση ανέλαβε διεθνείς πρωτοβουλίες, με κορυφαία τη Διάσκεψη της Βουλιαγμένης υπό την αιγίδα του Ο.Η.Ε., με σκοπό την αποτροπή της διάλυσης της ενιαίας ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας, πράγμα το οποίο όμως τελικά δεν αποφεύχθηκε. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας επέφερε την ανεξαρτητοποίηση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, το οποίο διεκδικούσε την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Το λεγόμενο «Σκοπιανό» προκάλεσε τις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το πρώτο εξάμηνο του 1992. Από πλευράς Ελληνικής Κυβέρνησης, αρχικά το θέμα χειρίστηκε ο υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς, τον οποίο απομάκρυνε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τον Απρίλιο του 1992, μετά τη δεύτερη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, αναλαμβάνοντας ο ίδιος το Υπουργείο των Εξωτερικών. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πέτυχε να πείσει την Ευρωπαϊκή Ένωση στη Σύνοδο της Λισαβόνας να υιοθετήσει πλήρως τις ελληνικές θέσεις. Οι Η.Π.Α. και η Ρωσία παρά την απόφαση της Συνόδου της Λισαβόνας επέμεναν στην εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης, αρχή της οποίας ήταν η είσοδος των Σκοπίων στον Ο.Η.Ε. με το προσωρινό όνομα «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (Π.Γ.Δ.Μ - F.Y.R.O.M).
Εσωτερική πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Κυβέρνηση προχώρησε πάραυτα σε αλλαγή του εκλογικού νόμου και ψήφισε τον νόμο 1907/1990, ο οποίος εκτός των άλλων διαφορών εισήγαγε στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα για πρώτη φορά τη ρήτρα του 3% για την εκπροσώπηση κάποιου κόμματος στην Βουλή.
Επί των ημερών της κυβέρνησης αυτής εκλέχτηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην πέμπτη ψηφοφορία με 153 ψήφους.
Χαρακτηριστικές στιγμές κοινωνικών και συνδικαλιστικών αντιδράσεων της περιόδου υπήρξαν οι καταλήψεις σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Το Νοέμβριο του 1990 (όταν υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων ήταν ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος), εκδηλώθηκε κύμα μαθητικών καταλήψεων (ως αντίδραση για την τότε επιχειρούμενη από την κυβέρνηση μεταρρύθμιση στο χώρο της Παιδείας) που κράτησε τρεις μήνες, κατά την διάρκεια των οποίων δολοφονήθηκε ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας από τον Ιωάννη Καλαμπόκα, στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας, ο οποίος και καταδικάστηκε σε δίκη που ακολούθησε.
Το 1992 η κυβέρνηση σύναψε συμφωνία με τον τέως Βασιλιά Κωνσταντίνο, η οποία κυρώθηκε με το νόμο 2086/1992 και προέβλεπε την απόδοση στο ελληνικό κράτος του μεγαλύτερου μέρους της, επικαλούμενης, «Βασιλικής Περιουσίας» και τη διατήρηση από το τέως μονάρχη των παλαιών θερινών ανακτόρων του Τατοΐου στην Αθήνα, του Μον Ρεπό στην Κέρκυρα και του κτήματος στο Πολυδένδρι. Το 1993 έλαβε χώρα η πρώτη επίσκεψη του τέως Βασιλιά στην Ελλάδα μετά το 1981, μια επίσκεψη που προκάλεσε την έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης, καθώς και τη δυσφορία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού εξ αιτίας της πολιτικής χροιάς, που έλαβε.
Η κυβέρνηση αντιμετώπισε σε όλη σχεδόν την διάρκεια της θητείας της εσωκομματική αντίδραση, άλλοτε συγκαλυμμένη (Μιλτιάδης Έβερτ) και άλλοτε απροκάλυπτη (Αντώνης Σαμαράς), που οδήγησε στην παραίτηση του Σαμαρά από την κυβέρνηση τον Απρίλιο του 1992. Μετά την παραίτησή του, ο Αντώνης Σαμαράς ίδρυσε, στις 30 Ιουνίου 1993, πολιτικό σχήμα με την ονομασία «Πολιτική Άνοιξη» και το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους προέτρεψε τους προσκείμενους σε αυτόν βουλευτές της ΝΔ να ανεξαρτητοποιηθούν, προκαλώντας την πτώση της κυβέρνησης με την άρση της εμπιστοσύνης του βουλευτή Κιλκίς, Γιώργου Σιμπιλίδη. Έχοντας χάσει τη δεδηλωμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τον Σεπτέμβριο του 1993 η κυβέρνηση παραιτήθηκε και ζήτησε την διεξαγωγή εκλογών τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
Σύνθεση της Κυβέρνησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Υπουργείο | Υπουργοί | Διάρκεια | Αναπληρωτές Υπουργοί | Διάρκεια | Υφυπουργοί | Διάρκεια | |
| Προεδρίας της Κυβέρνησης | Μιλτιάδης Έβερτ | 11 Απριλίου 1990 - 31 Οκτωβρίου 1991 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού | Βύρων Πολύδωρας | 11 Απριλίου 1990 - 7 Αυγούστου 1992 | ||
| Σωτήριος Κούβελας | 31 Οκτωβρίου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993 | Γεώργιος Κοντογιώργης | 14 Σεπτεμβρίου 1993 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Εθνικής Άμυνας | Ιωάννης Βαρβιτσιώτης | 11 Απριλίου 1990 - 13 Οκτωβρίου 1993 | Αλέξανδρος Παπαδόγγονας | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | Ιωάννης Σταθόπουλος | 8 Αυγούστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993 | |
| Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Εξωτερικών | Αντώνιος Σαμαράς | 11 Απριλίου 1990 - 14 Απριλίου 1992 | Ευθύμιος Χριστοδούλου | 11 Απριλίου 1990 - 1 Οκτωβρίου 1990 | Γεώργιος Παπαστάμκος | 28 Δεκεμβρίου 1990 - 13 Οκτωβρίου 1993 | |
| Βιργινία Τσουδερού | 8 Αυγούστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Κωνσταντίνος Μητσοτάκης | 14 Απριλίου 1992 - 7 Αυγούστου 1992 | Γεώργιος Παπούλιας | 1 Οκτωβρίου 1990 - 28 Δεκεμβρίου 1990 | Ιωάννης Τζούνης | 14 Απριλίου 1992 - 7 Αυγούστου 1992 | ||
| Μιχαήλ Παπακωνσταντίνου | 7 Αυγούστου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | Βύρων Πολύδωρας | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Εσωτερικών | Σωτήριος Κούβελας | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού. | Νικόλαος Κλείτος | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | ||
| Νικόλαος Κλείτος | 8 Αυγούστου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | ||||||
| Ιωάννης Κεφαλογιάννης | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 14 Σεπτεμβρίου 1993 | Άγγελος Μπρατάκος | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Ιωάννης Γεωργάκης | 14 Σεπτεμβρίου 1993 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Εθνικής Οικονομίας | Γεώργιος Σουφλιάς | 11 Απριλίου 1990 - 1 Οκτωβρίου 1990 | Ευθύμιος Χριστοδούλου | 1 Οκτωβρίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | Αριστείδης Τσιπλάκος | 11 Απριλίου 1990 - 13 Οκτωβρίου 1993 | |
| Κωνσταντίνος Μητσοτάκης | 1 Οκτωβρίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | Γεώργιος Παπαστάμκος | 11 Απριλίου 1990 - 28 Δεκεμβρίου 1990 | ||||
| Ευθύμιος Χριστοδούλου | 8 Αυγούστου 1991 - 17 Φεβρουαρίου 1992 | Σωτήριος Χατζηγάκης | 8 Αυγούστου 1991 - 31 Οκτωβρίου 1991 | ||||
| Στέφανος Μάνος | 17 Φεβρουαρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | Κωνσταντίνος Δούσης | 17 Φεβρουαρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Θεόδωρος Κασσίμης | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Οικονομικών | Ιωάννης Παλαιοκρασσάς | 11 Απριλίου 1990 - 7 Αυγούστου 1992 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού. | Παναγιώτης Δελημήτσος | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | ||
| Αριστοτέλης Παυλίδης | 11 Απριλίου 1990 - 24 Μαΐου 1990 | ||||||
| Κωνσταντίνος Γιατράκος | 8 Αυγούστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Στέφανος Μάνος | 7 Αυγούστου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | Μιχαήλ Γαλενιανός | 7 Αυγούστου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Πέτρος Δούκας | 7 Αυγούστου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Γεωργίας | Μιχαήλ Παπακωνσταντίνου | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | Παναγιώτης Χατζηνικολάου | 12 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | Χρήστος Κοσκινάς | 8 Αυγούστου 1991 - 27 Νοεμβρίου 1992 | |
| Σωτήριος Κούβελας | 8 Αυγούστου 1991 - 31 Οκτωβρίου 1991 | Απόστολος Σταύρου | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Σωτήριος Χατζηγάκης | 31 Οκτωβρίου 1991 - 27 Νοεμβρίου 1992 | Ευάγγελος Μπασιάκος | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Χρήστος Κοσκινάς | 27 Νοεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | Ανδρέας Καραγκούνης | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Εργασίας | Αριστείδης Καλαντζάκος | 11 Απριλίου 1990 - 13 Οκτωβρίου 1993 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού. | Νικόλαος Αγγελόπουλος | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||
| Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων | Μαριέττα Γιαννάκου | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | Γεώργιος Σούρλας | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | Δημήτριος Σιούφας | 8 Αυγούστου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | |
| Γεώργιος Σούρλας | 8 Αυγούστου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | Νικόλαος Αναστασόπουλος | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Δημήτριος Σιούφας | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | Φάνη Πάλλη - Πετραλιά | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Δικαιοσύνης | Αθανάσιος ΚανελλόπουλοςΣημ.1 | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού ή υφυπουργού | ||||
| Μιχαήλ Παπακωνσταντίνου | 11 Απριλίου 1990 - 7 Αυγούστου 1992 | ||||||
| Ιωάννης Βαρβιτσιώτης | 7 Αυγούστου 1992 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | ||||||
| Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 14 Σεπτεμβρίου 1993 | ||||||
| Γεώργιος Πλαγιανάκος | 14 Σεπτεμβρίου 1993 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων | Βασίλειος Κοντογιαννόπουλος | 11 Απριλίου 1990 - 10 Ιανουαρίου 1991 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού. | Βασίλης Μπεκίρης | 11 Απριλίου 1990 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | ||
| Καλλιόπη (Κέλλυ) Μπουρδάρα | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | ||||||
| Γεώργιος Σουφλιάς | 10 Ιανουαρίου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993 | Βύρων Πολύδωρας | 7 Αυγούστου 1992 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | ||||
| Αναστάσιος Σπηλιόπουλος | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Θωμάς Κούρτης | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Πολιτισμού | Τζαννής ΤζαννετάκηςΣημ.2 | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | Φάνη Πάλλη - Πετραλιά | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | |
| Βασίλειος Παπαγεωργόπουλος | 8 Αυγούστου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | ||||||
| Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη | 8 Αυγούστου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | Ευάγγελος Μεϊμαράκης | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Θεοδώρα ΜπακογιάννηΣημ.3 | 7 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | Καλλιόπη (Κέλλυ) Μπουρδάρα | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Δημόσιας Τάξης | Ιωάννης Βασιλειάδης | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγουστου 1991 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού. | Κωνσταντίνος Σαψάλης | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||
| Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος | 8 Αυγουστου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | ||||||
| Νίκος Γκελεστάθης | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 14 Σεπτεμβρίου 1993 | ||||||
| Δημήτριος Μανίκας | 14 Σεπτεμβρίου 1993 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Μακεδονίας - Θράκης | Γεώργιος Τζιτζικώστας | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγουστου 1991 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού ή υφυπουργού. | ||||
| Παναγιώτης Χατζηνικολάου | 8 Αυγουστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Αιγαίου | Γεώργιος Μισαηλίδης | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγουστου 1991 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού. | Γεώργιος Μισαηλίδης | 28 Αυγούστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||
| Κωνσταντίνος Μητσοτάκης | 8 Αυγουστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων | Στέφανος Μάνος | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγουστου 1991 | Αχιλλέας Καραμανλής | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγουστου 1991 | Χρήστος Κατσιγιάννης | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγουστου 1991 | |
| Αχιλλέας Καραμανλής | 8 Αυγουστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993 | Γεώργιος Βουλγαράκης | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας | Σταύρος Δήμας | 11 Απριλίου 1990 - 29 Ιουλίου 1991 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού. | Βασίλειος Μαντζώρης | 11 Απριλίου 1990 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | ||
| Ανδρέας Ανδριανόπουλος | 8 Αυγούστου 1991 - 7 Αυγούστου 1992 | ||||||
| Ιωάννης Παλαιοκρασσάς | 7 Αυγούστου 1992 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | Θεόδωρος Δαμιανός | 3 Δεκεμβρίου 1992 -13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Βασίλειος Κοντογιαννόπουλος | 3 Δεκεμβρίου 1992 -13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Εμπορίου | Αθανάσιος Ξαρχάς | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | Σωτήριος Χατζηγάκης | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | Βασίλειος Μαντζώρης | 26 Νοεμβρίου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | |
| Ανδρέας Ανδριανόπουλος | 8 Αυγούστου 1991 - 7 Αυγούστου 1992 | ||||||
| Ιωάννης Παλαιοκρασσάς | 7 Αυγούστου 1992 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | Μιχαήλ Γεώργιος Λιάπης | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Βασίλειος Κοντογιαννόπουλος | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Μεταφορών και Επικοινωνιών | Νίκος Γκελεστάθης | 11 Απριλίου 1990 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού. | Απόστολος Κράτσας | 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991 | ||
| Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | Παναγιώτης Δελημήτσος | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||
| Εμπορικής Ναυτιλίας | Κωνσταντίνος Μητσοτάκης | 11 Απριλίου 1990 - 1 Οκτωβρίου 1990 | Αριστοτέλης Παυλίδης | 24 Μαΐου 1990 - 1 Οκτωβρίου 1990 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός υφυπουργού. | ||
| Αριστοτέλης Παυλίδης | 1 Οκτωβρίου 1990 - 3 Δεκεμβρίου 1992 | ||||||
| Αλέξανδρος Παπαδόγγονας | 3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Τουρισμού | Γεώργιος Σουφλιάς | 11 Απριλίου 1990 - 24 Μαΐου 1990 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού ή υφυπουργού. | ||||
| Ιωάννης Κεφαλογιάννης | 24 Μαΐου 1990 - 4 Σεπτεμβρίου 1991 | ||||||
| Επικρατείας | Ιωάννης Κεφαλογιάννης | 24 Μαΐου 1990 - 8 Αυγουστου 1991 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού ή υφυπουργού. | ||||
| Τζαννής Τζανετάκης | 8 Αυγουστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993 | ||||||
| Αθανάσιος Κανελλόπουλος | 8 Αυγουστου 1991 - 21 Φεβρουαρίου 1992 | ||||||
| Ανδρέας Ανδριανόπουλος | 7 Αυγούστου 1992 - 11 Μαΐου 1993 | ||||||
| Χωρίς χαρτοφυλάκιο | Μιχαήλ (Μίκης) Θεοδωράκης | 11 Απριλίου 1990 - 1 Απριλίου 1992 | Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού ή υφυπουργού. | ||||
Σημ.1 Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης από 11 Απριλίου 1990 έως 8 Αυγούστου 1991 και από 8 Αυγούστου 1991 έως 21 Φεβρουαρίου 1992.
Σημ.2 Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης από 11 Απριλίου 1990 έως 8 Αυγούστου 1991 και από 8 Αυγούστου 1991 έως 13 Οκτωβρίου 1993.
Σημ.3 Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό από 1 Οκτωβρίου 1990 έως 8 Αυγούστου 1991 και από 7 Αυγούστου 1992 έως 3 Δεκεμβρίου 1992. Υφυπουργοί στον Πρωθυπουργό διετέλεσαν, επίσης,οι Νικόλαος Λέανδρος Λιναρδάτος από 8 Αυγούστου 1991 έως 7 Αυγούστου 1992 και Κωνσταντίνος Σημαιοφορίδης από 3 Δεκεμβρίου 1992 έως 13 Οκτωβρίου 1993.
Διαδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ανέλαβε ο νικητής των εκλογών του 1993, Ανδρέας Παπανδρέου που σχημάτισε την Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου 1993.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ΓΓ της Κυβέρνησης - Η σύνθεση και οι μεταβολές στην κυβερνητική δομή
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εκδοτική Αθηνών, Ιστορία Ελληνικού Έθνους, τομ. 16, σελ. 395, Αθήνα 2000
