Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη 1990

Η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη 1990 ανέλαβε στις 11 Απριλίου, από την Οικουμενική κυβέρνηση Ξενοφώντα Ζολώτα 1989. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, μετά την νίκη του στις εκλογές της 8ης Απριλίου του 1990, έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρήστο Σαρτζετάκη και ορκίστηκε στις 11 Απριλίου.

Οικονομική πολιτική

Η κυβέρνηση πολιτεύτηκε μέσα στο διεθνές κλίμα της κατάρρευσης του Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Κατά την τριετία 1990-1993 στον τομέα της οικονομικής ιδιαίτερα πολιτικής προχώρησαν σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές προς την κατεύθυνση της μείωσης του κράτους. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρά την οριακή της πλειοψηφία (152 έδρες) και τις τεράστιες αντιδράσεις, τόσο της αντιπολίτευσης όσο και κάποιας αμφισβήτησης στο εσωτερικό του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας(Μιλτιάδης Έβερτ), ήταν η πρώτη ελληνική κυβέρνηση μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η οποία προχώρησε σε μέτρα περιορισμού της έκτασης και των παρεμβάσεων του κράτους. Συγκεκριμένα:

Προχώρησε η απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος και της κίνησης κεφαλαίων, η απελευθέρωση κατά μεγάλο μέρος της αγοράς των ενοικίων, η απελευθέρωση της εμπορίας καυσίμων, η κατάργηση των ελέγχων τιμών σε όλα τα αγαθά με εξαίρεση τα φάρμακα, η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας με την εισαγωγή της μερικής απασχόλησης και της τέταρτης βάρδιας και η απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων.

Μειώθηκε ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα από 484.000 το 1989 στις 458.000 το 1993, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος.

Παραχωρήθηκε στον ιδιωτικό τομέα η κινητή τηλεφωνία με διαγωνισμό από τον οποίο εισπράχθηκαν για δύο άδειες 328 εκ. δολλάρια. Πραγματοποιήθηκε ο διαγωνισμός για την κατασκευή με αυτοχρηματοδότηση του αεροδρομίου των Σπάτων. Επίσης προωθήθηκε η αυτοχρηματοδότηση των βασικών οδικών αξόνων, με την πραγματοποίηση των διαγωνισμών για την Αττική Οδό (για την υλοποίηση της οποίας πραγματοποιήθηκαν απαλλοτριώσεις ύψους 50 δισ. δρχ.) και τη γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου. Την περίοδο εκείνη υπογράφηκε και η σύμβαση για το μετρό της Αθήνας, το οποίο εκτελέστηκε ως δημόσιο έργο, ο έλεγχος όμως της κατασκευής του ανατέθηκε τότε -για πρώτη φορά- σε ιδιωτική εταιρία.

Πραγματοποιήθηκε η αποκρατικοποίηση των αστικών λεωφορείων της Αθήνας. Η απόφαση για ιδιωτικοποίηση των μέσων μεταφοράς της Αθήνας οδήγησε σε μεγάλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των συνδικαλιστών φορέων. Μεταβιβάστηκαν στον ιδιωτικό τομέα ή εκκαθαρίστηκαν 66 προβληματικές επιχειρήσεις του ΟΑΕ (ΑΓΕΤ, Πειραϊκή Πατραϊκή κ.λπ.) και διευκολύνθηκε με την απομάκρυνση του μη αναγκαίου προσωπικού η αποκρατικοποίηση των υπολοίπων που είχαν απομείνει (συνολικά μειώθηκε, από το 1989 μέχρι το 1993, το προσωπικό των επιχειρήσεων αυτών κατά 9000 εργαζομένους). Ιδιωτικοποιήθηκαν 15 από τις 69 επιχειρήσεις που ανήκαν σε κρατικές τράπεζες (όπως τα ναυπηγεία Ελευσίνος, η Τραπεζα Αθηνών κ.α.). Πραγματοποιήθηκε επιτυχώς η αποκρατικοποίηση μέσω εισαγωγής στο χρηματιστήριο της Βιομηχανίας Ζάχαρης, μεταβιβάστηκε το management της ΕΑΒ (στην Lockheed Martin) και ιδιωτικοποιήθηκε η Olympic Catering. Έκλεισαν επίσης οι παρεμβατικές επιχειρήσεις του δημοσίου (ΠΡΟΜΕΤ, ΙΤΚΟ κ.λπ.), που νόθευαν τον ανταγωνισμό και ανάλογες υπηρεσίες του στενότερου δημόσιου τομέα όπως η ΜΟΜΑ και η ΣΥΚΕΑ.

Tο καλοκαίρι του 1993 ψηφίστηκε νόμος που καταργούσε το κρατικό μονοπώλιο της ΔΕΗ στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και δημιουργήθηκε το θεσμικό πλαίσιο για τη δραστηριοποίηση του ιδιωτικού τομέα στη λειτουργία καζίνων και μαρίνων που ήταν ως τότε κρατικά μονοπώλια. Καταργήθηκε εν μέρει το μονοπώλιο τόσο της Ολυμπιακής Αεροπορίας στις εσωτερικές πτήσεις όσο και των ΕΛΤΑ.

Ετέθη σε εκκαθάριση η ΚΥΔΕΠ και προχώρησε η εξυγίανση των συνεταιρισμών με τον έλεγχο των οικονομικών τους και την ανάληψη από το κράτος των χρεών, που είχαν προέλθει από άσκηση κοινωνικής πολιτικής ύστερα από παρότρυνση του κράτους. Εξυγιάνθηκε επίσης, η αγορά των λιπασμάτων.

Επίσης, στο πλαίσιο της εξυγίανσης της οικονομίας προχώρησε η τομή στο ασφαλιστικό σύστημα με τρεις διαδοχικές παρεμβάσεις (1990, 1991, 1992).

Οι προσπάθειες αυτές αντανακλώνται και στις γενικές μακροοικονομικές επιδόσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας Μητσοτάκη:

Μειώθηκε το έλλειμμα του προϋπολογισμού από 19,8% το 1990 σε 13,8% το 1993 (ή στο 8,8% αν υιοθετήσουμε τη μεθοδολογία που χρησιμοποιεί σήμερα -με τη σύμφωνη γνώμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ)- η κυβέρνηση, που υπολογίζει τις κεφαλαιακές μεταβιβάσεις, τις κεφαλαιοποιήσεις τόκων και την εξυγίανση στο ασφαλιστικό σύστημα).

Μειώθηκε ο πληθωρισμός από 22% το 1990 σε 12% το 1993.

Αυξήθηκε το κατά κεφαλήν εισόδημα της Ελλάδας ως ποσοστό του αντίστοιχου μέσου όρου της ΕΕ, από 57,4% το 1990 σε 64,2% το 1993, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη χαρακτηρίζεται ως μια μετριοπαθής προσπάθεια εφαρμογής μιας φιλελεύθερης πολιτικής.

Πολιτικές πρωτοβουλίες

Εξωτερική πολιτική

Στις 11 Ιουνίου 1991, στη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που πραγματοποιήθηκε στο Μάαστριχτ, η Ελλάδα πέτυχε την είσοδό της στην Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση, έναν ευρωπαϊκό οργανισμό συνεργασίας για την άμυνα και την ασφάλεια, ενώ τέθηκαν οι βάσεις για την ενιαία νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω της Ο.Ν.Ε. Παράλληλα, επετεύχθη η εξομάλυνση των σχέσεων Ελλάδας – Η.Π.Α.. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη υπέγραψε το 1990 την τελική συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα. Τον Ιούλιο του 1991 πραγματοποιήθηκε η πρώτη, μετά από 32 χρόνια, επίσημη επίσκεψη Αμερικανού Προέδρου, του Τζορτζ Μπους, στην Ελλάδα, ενώ τον Ιούνιο του 1990, είχε προηγηθεί η πρώτη, μετά από 27 χρόνια, επίσκεψη Έλληνα Πρωθυπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στην εξωτερική πολιτική, η θητεία αυτής της Κυβέρνησης συνέπεσε με την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και την αρχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας. Η Κυβέρνηση ανέλαβε διεθνείς πρωτοβουλίες, με κορυφαία τη Διάσκεψη της Βουλιαγμένης υπό την αιγίδα του Ο.Η.Ε., με σκοπό την αποτροπή της διάλυσης της ενιαίας ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας, πράγμα το οποίο όμως τελικά δεν αποφεύχθηκε. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας επέφερε την ανεξαρτητοποίηση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, το οποίο διεκδικούσε την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Το λεγόμενο «Σκοπιανό» προκάλεσε τις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το πρώτο εξάμηνο του 1992. Από πλευράς Ελληνικής Κυβέρνησης, αρχικά το θέμα χειρίστηκε ο υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς, τον οποίο απομάκρυνε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τον Απρίλιο του 1992, μετά τη δεύτερη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, αναλαμβάνοντας ο ίδιος το Υπουργείο των Εξωτερικών. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πέτυχε να πείσει την Ευρωπαϊκή Ένωση στη Σύνοδο της Λισαβόνας να υιοθετήσει πλήρως τις ελληνικές θέσεις. Οι Η.Π.Α. και η Ρωσία παρά την απόφαση της Συνόδου της Λισαβόνας επέμεναν στην εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης, αρχή της οποίας ήταν η είσοδος των Σκοπίων στον Ο.Η.Ε. με το προσωρινό όνομα «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (Π.Γ.Δ.Μ - F.Y.R.O.M).

Εσωτερική πολιτική

Η Κυβέρνηση προχώρησε πάραυτα σε αλλαγή του εκλογικού νόμου και ψήφισε τον νόμο 1907/1990, ο οποίος εκτός των άλλων διαφορών εισήγαγε στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα για πρώτη φορά τη ρήτρα του 3% για την εκπροσώπηση κάποιου κόμματος στην Βουλή.

Επί των ημερών της κυβέρνησης αυτής εκλέχτηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην πέμπτη ψηφοφορία με 153 ψήφους.

Χαρακτηριστικές στιγμές κοινωνικών και συνδικαλιστικών αντιδράσεων της περιόδου υπήρξαν οι καταλήψεις σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Το Νοέμβριο του 1990 (όταν υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων ήταν ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος), εκδηλώθηκε κύμα μαθητικών καταλήψεων (ως αντίδραση για την τότε επιχειρούμενη από την κυβέρνηση μεταρρύθμιση στο χώρο της Παιδείας) που κράτησε τρεις μήνες, κατά την διάρκεια των οποίων δολοφονήθηκε ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας από τον Ιωάννη Καλαμπόκα, στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας, ο οποίος και καταδικάστηκε σε δίκη που ακολούθησε.

Το 1992 η κυβέρνηση σύναψε συμφωνία με τον τέως Βασιλιά Κωνσταντίνο, η οποία κυρώθηκε με το νόμο 2086/1992 και προέβλεπε την απόδοση στο ελληνικό κράτος του μεγαλύτερου μέρους της, επικαλούμενης, «Βασιλικής Περιουσίας» και τη διατήρηση από το τέως μονάρχη των παλαιών θερινών ανακτόρων του Τατοΐου στην Αθήνα, του Μον Ρεπό στην Κέρκυρα και του κτήματος στο Πολυδένδρι. Το 1993 έλαβε χώρα η πρώτη επίσκεψη του τέως Βασιλιά στην Ελλάδα μετά το 1981, μια επίσκεψη που προκάλεσε την έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης, καθώς και τη δυσφορία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού εξ αιτίας της πολιτικής χροιάς, που έλαβε.

Η κυβέρνηση αντιμετώπισε σε όλη σχεδόν την διάρκεια της θητείας της εσωκομματική αντίδραση, άλλοτε συγκαλυμμένη (Μιλτιάδης Έβερτ) και άλλοτε απροκάλυπτη (Αντώνης Σαμαράς), που οδήγησε στην παραίτηση του Σαμαρά από την κυβέρνηση τον Απρίλιο του 1992. Μετά την παραίτησή του, ο Αντώνης Σαμαράς ίδρυσε, στις 30 Ιουνίου 1993, πολιτικό σχήμα με την ονομασία «Πολιτική Άνοιξη» και το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους προέτρεψε τους προσκείμενους σε αυτόν βουλευτές της ΝΔ να ανεξαρτητοποιηθούν, προκαλώντας την πτώση της κυβέρνησης με την άρση της εμπιστοσύνης του βουλευτή Κιλκίς, Γιώργου Σιμπιλίδη. Έχοντας χάσει τη δεδηλωμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τον Σεπτέμβριο του 1993 η κυβέρνηση παραιτήθηκε και ζήτησε την διεξαγωγή εκλογών τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.

Σύνθεση της Κυβέρνησης

Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης
Υπουργείο	Υπουργοί	Διάρκεια	Αναπληρωτές Υπουργοί	Διάρκεια	Υφυπουργοί	Διάρκεια
Προεδρίας της Κυβέρνησης	Μιλτιάδης Έβερτ	11 Απριλίου 1990 - 31 Οκτωβρίου 1991	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού		Βύρων Πολύδωρας	11 Απριλίου 1990 - 7 Αυγούστου 1992
	Σωτήριος Κούβελας	31 Οκτωβρίου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993			Γεώργιος Κοντογιώργης	14 Σεπτεμβρίου 1993 - 13 Οκτωβρίου 1993
Εθνικής Άμυνας	Ιωάννης Βαρβιτσιώτης	11 Απριλίου 1990 - 13 Οκτωβρίου 1993	Αλέξανδρος Παπαδόγγονας	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991	Ιωάννης Σταθόπουλος	8 Αυγούστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993
					Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
Εξωτερικών	Αντώνιος Σαμαράς	11 Απριλίου 1990 - 14 Απριλίου 1992	Ευθύμιος Χριστοδούλου	11 Απριλίου 1990 - 1 Οκτωβρίου 1990	Γεώργιος Παπαστάμκος	28 Δεκεμβρίου 1990 - 13 Οκτωβρίου 1993
					Βιργινία Τσουδερού	8 Αυγούστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993
	Κωνσταντίνος Μητσοτάκης	14 Απριλίου 1992 - 7 Αυγούστου 1992	Γεώργιος Παπούλιας	1 Οκτωβρίου 1990 - 28 Δεκεμβρίου 1990	Ιωάννης Τζούνης	14 Απριλίου 1992 - 7 Αυγούστου 1992
	Μιχαήλ Παπακωνσταντίνου	7 Αυγούστου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993			Βύρων Πολύδωρας	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
Εσωτερικών	Σωτήριος Κούβελας	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού.		Νικόλαος Κλείτος	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991
	Νικόλαος Κλείτος	8 Αυγούστου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992
	Ιωάννης Κεφαλογιάννης	3 Δεκεμβρίου 1992 - 14 Σεπτεμβρίου 1993			Άγγελος Μπρατάκος	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
	Ιωάννης Γεωργάκης	14 Σεπτεμβρίου 1993 - 13 Οκτωβρίου 1993
Εθνικής Οικονομίας	Γεώργιος Σουφλιάς	11 Απριλίου 1990 - 1 Οκτωβρίου 1990	Ευθύμιος Χριστοδούλου	1 Οκτωβρίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991	Αριστείδης Τσιπλάκος	11 Απριλίου 1990 - 13 Οκτωβρίου 1993
	Κωνσταντίνος Μητσοτάκης	1 Οκτωβρίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991			Γεώργιος Παπαστάμκος	11 Απριλίου 1990 - 28 Δεκεμβρίου 1990
	Ευθύμιος Χριστοδούλου	8 Αυγούστου 1991 - 17 Φεβρουαρίου 1992			Σωτήριος Χατζηγάκης	8 Αυγούστου 1991 - 31 Οκτωβρίου 1991
	Στέφανος Μάνος	17 Φεβρουαρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993			Κωνσταντίνος Δούσης	17 Φεβρουαρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
					Θεόδωρος Κασσίμης	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
Οικονομικών	Ιωάννης Παλαιοκρασσάς	11 Απριλίου 1990 - 7 Αυγούστου 1992	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού.		Παναγιώτης Δελημήτσος	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991
					Αριστοτέλης Παυλίδης	11 Απριλίου 1990 - 24 Μαΐου 1990
					Κωνσταντίνος Γιατράκος	8 Αυγούστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993
	Στέφανος Μάνος	7 Αυγούστου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993			Μιχαήλ Γαλενιανός	7 Αυγούστου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
					Πέτρος Δούκας	7 Αυγούστου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
Γεωργίας	Μιχαήλ Παπακωνσταντίνου	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991	Παναγιώτης Χατζηνικολάου	12 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991	Χρήστος Κοσκινάς	8 Αυγούστου 1991 - 27 Νοεμβρίου 1992
	Σωτήριος Κούβελας	8 Αυγούστου 1991 - 31 Οκτωβρίου 1991			Απόστολος Σταύρου	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
	Σωτήριος Χατζηγάκης	31 Οκτωβρίου 1991 - 27 Νοεμβρίου 1992			Ευάγγελος Μπασιάκος	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
	Χρήστος Κοσκινάς	27 Νοεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993			Ανδρέας Καραγκούνης	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
Εργασίας	Αριστείδης Καλαντζάκος	11 Απριλίου 1990 - 13 Οκτωβρίου 1993	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού.		Νικόλαος Αγγελόπουλος	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων	Μαριέττα Γιαννάκου	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991	Γεώργιος Σούρλας	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991	Δημήτριος Σιούφας	8 Αυγούστου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992
	Γεώργιος Σούρλας	8 Αυγούστου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992			Νικόλαος Αναστασόπουλος	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
	Δημήτριος Σιούφας	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993			Φάνη Πάλλη - Πετραλιά	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
Δικαιοσύνης	Αθανάσιος ΚανελλόπουλοςΣημ.1	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού ή υφυπουργού
	Μιχαήλ Παπακωνσταντίνου	11 Απριλίου 1990 - 7 Αυγούστου 1992
	Ιωάννης Βαρβιτσιώτης	7 Αυγούστου 1992 - 3 Δεκεμβρίου 1992
	Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη	3 Δεκεμβρίου 1992 - 14 Σεπτεμβρίου 1993
	Γεώργιος Πλαγιανάκος	14 Σεπτεμβρίου 1993 - 13 Οκτωβρίου 1993
Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων	Βασίλειος Κοντογιαννόπουλος	11 Απριλίου 1990 - 10 Ιανουαρίου 1991	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού.		Βασίλης Μπεκίρης	11 Απριλίου 1990 - 3 Δεκεμβρίου 1992
					Καλλιόπη (Κέλλυ) Μπουρδάρα	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991
	Γεώργιος Σουφλιάς	10 Ιανουαρίου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993			Βύρων Πολύδωρας	7 Αυγούστου 1992 - 3 Δεκεμβρίου 1992
					Αναστάσιος Σπηλιόπουλος	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
					Θωμάς Κούρτης	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
Πολιτισμού	Τζαννής ΤζαννετάκηςΣημ.2	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991	Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991	Φάνη Πάλλη - Πετραλιά	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991
					Βασίλειος Παπαγεωργόπουλος	8 Αυγούστου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992
	Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη	8 Αυγούστου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992			Ευάγγελος Μεϊμαράκης	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
	Θεοδώρα ΜπακογιάννηΣημ.3	7 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993			Καλλιόπη (Κέλλυ) Μπουρδάρα	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
Δημόσιας Τάξης	Ιωάννης Βασιλειάδης	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγουστου 1991	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού.		Κωνσταντίνος Σαψάλης	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
	Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος	8 Αυγουστου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992
	Νίκος Γκελεστάθης	3 Δεκεμβρίου 1992 - 14 Σεπτεμβρίου 1993
	Δημήτριος Μανίκας	14 Σεπτεμβρίου 1993 - 13 Οκτωβρίου 1993
Μακεδονίας - Θράκης	Γεώργιος Τζιτζικώστας	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγουστου 1991	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού ή υφυπουργού.
	Παναγιώτης Χατζηνικολάου	8 Αυγουστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993
Αιγαίου	Γεώργιος Μισαηλίδης	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγουστου 1991	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού.		Γεώργιος Μισαηλίδης	28 Αυγούστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993
	Κωνσταντίνος Μητσοτάκης	8 Αυγουστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993
Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων	Στέφανος Μάνος	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγουστου 1991	Αχιλλέας Καραμανλής	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγουστου 1991	Χρήστος Κατσιγιάννης	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγουστου 1991
	Αχιλλέας Καραμανλής	8 Αυγουστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993			Γεώργιος Βουλγαράκης	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας	Σταύρος Δήμας	11 Απριλίου 1990 - 29 Ιουλίου 1991	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού.		Βασίλειος Μαντζώρης	11 Απριλίου 1990 - 3 Δεκεμβρίου 1992
	Ανδρέας Ανδριανόπουλος	8 Αυγούστου 1991 - 7 Αυγούστου 1992
	Ιωάννης Παλαιοκρασσάς	7 Αυγούστου 1992 - 3 Δεκεμβρίου 1992			Θεόδωρος Δαμιανός	3 Δεκεμβρίου 1992 -13 Οκτωβρίου 1993
	Βασίλειος Κοντογιαννόπουλος	3 Δεκεμβρίου 1992 -13 Οκτωβρίου 1993
Εμπορίου	Αθανάσιος Ξαρχάς	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991	Σωτήριος Χατζηγάκης	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991	Βασίλειος Μαντζώρης	26 Νοεμβρίου 1991 - 3 Δεκεμβρίου 1992
	Ανδρέας Ανδριανόπουλος	8 Αυγούστου 1991 - 7 Αυγούστου 1992
	Ιωάννης Παλαιοκρασσάς	7 Αυγούστου 1992 - 3 Δεκεμβρίου 1992			Μιχαήλ Γεώργιος Λιάπης	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
	Βασίλειος Κοντογιαννόπουλος	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
Μεταφορών και Επικοινωνιών	Νίκος Γκελεστάθης	11 Απριλίου 1990 - 3 Δεκεμβρίου 1992	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού.		Απόστολος Κράτσας	11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991
	Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993			Παναγιώτης Δελημήτσος	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
Εμπορικής Ναυτιλίας	Κωνσταντίνος Μητσοτάκης	11 Απριλίου 1990 - 1 Οκτωβρίου 1990	Αριστοτέλης Παυλίδης	24 Μαΐου 1990 - 1 Οκτωβρίου 1990	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός υφυπουργού.
	Αριστοτέλης Παυλίδης	1 Οκτωβρίου 1990 - 3 Δεκεμβρίου 1992
	Αλέξανδρος Παπαδόγγονας	3 Δεκεμβρίου 1992 - 13 Οκτωβρίου 1993
Τουρισμού	Γεώργιος Σουφλιάς	11 Απριλίου 1990 - 24 Μαΐου 1990	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού ή υφυπουργού.
	Ιωάννης Κεφαλογιάννης	24 Μαΐου 1990 - 4 Σεπτεμβρίου 1991
Επικρατείας	Ιωάννης Κεφαλογιάννης	24 Μαΐου 1990 - 8 Αυγουστου 1991	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού ή υφυπουργού.
	Τζαννής Τζανετάκης	8 Αυγουστου 1991 - 13 Οκτωβρίου 1993
	Αθανάσιος Κανελλόπουλος	8 Αυγουστου 1991 - 21 Φεβρουαρίου 1992
	Ανδρέας Ανδριανόπουλος	7 Αυγούστου 1992 - 11 Μαΐου 1993
Χωρίς χαρτοφυλάκιο	Μιχαήλ (Μίκης) Θεοδωράκης	11 Απριλίου 1990 - 1 Απριλίου 1992	Δεν πραγματοποιήθηκε διορισμός αναπληρωτή υπουργού ή υφυπουργού.

Σημ.1 Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης από 11 Απριλίου 1990 έως 8 Αυγούστου 1991 και από 8 Αυγούστου 1991 έως 21 Φεβρουαρίου 1992.
Σημ.2 Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης από 11 Απριλίου 1990 έως 8 Αυγούστου 1991 και από 8 Αυγούστου 1991 έως 13 Οκτωβρίου 1993.
Σημ.3 Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό από 1 Οκτωβρίου 1990 έως 8 Αυγούστου 1991 και από 7 Αυγούστου 1992 έως 3 Δεκεμβρίου 1992. Υφυπουργοί στον Πρωθυπουργό διετέλεσαν, επίσης,οι Νικόλαος Λέανδρος Λιναρδάτος από 8 Αυγούστου 1991 έως 7 Αυγούστου 1992 και Κωνσταντίνος Σημαιοφορίδης από 3 Δεκεμβρίου 1992 έως 13 Οκτωβρίου 1993.

Διαδοχή

Μετά την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ανέλαβε ο νικητής των εκλογών του 1993, Ανδρέας Παπανδρέου που σχημάτισε την Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου 1993.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• ΓΓ της Κυβέρνησης - Η σύνθεση και οι μεταβολές στην κυβερνητική δομή