Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη 1980
Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία | |
Ημερομηνία σχηματισμού | 10 Μαΐου 1980 |
---|---|
Ημερομηνία διάλυσης | 21 Οκτωβρίου 1981 |
Πρόσωπα και δομές | |
Αρχηγός Κράτους | Κωνσταντίνος Καραμανλής |
Πρόεδρος Κυβέρνησης | Γεώργιος Ράλλης |
Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης | Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας (από 29 Ιουνίου 1981) |
Συμμετέχοντα κόμματα | Νέα Δημοκρατία |
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | Κυβέρνηση πλειοψηφίας 175 / 300 (58%) |
Αξιωματική Αντιπολίτευση | Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα |
Αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης | Ανδρέας Παπανδρέου |
Ιστορία | |
Εκλογές | χωρίς εκλογές (αλλαγή προσώπου) |
Θητεία νομοθετικού σώματος | 4 Ιουλίου 1977 - 15 Σεπτεμβρίου 1981 (Β΄ κοινοβουλευτική περίοδος)[1] |
Προηγούμενη | Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1977 |
Διάδοχη | Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου 1981 |
Η Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη 1980 (Μάιος 1980 - Οκτώβριος 1981), διορίστηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Τσάτσο[2], ως συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης Καραμανλή. Ο Γεώργιος Ράλλης, μετά την απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να παραιτηθεί από αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, προκειμένου να μεταπηδήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας, εκλέχτηκε στις 8 Μαΐου 1980 από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος που αριθμούσε 175 βουλευτές, ως ο επόμενος αρχηγός.[3][4][5] Έτσι, στις 10 Μαΐου ως αρχηγός πλέον του κυβερνώντος κόμματος ανέλαβε και την Πρωθυπουργία.
Τα προβλήματα από τις τότε καταστροφικές διεθνείς συγκυρίες (η δεύτερη συνεχόμενη πετρελαϊκή κρίση, η οποία ξέσπασε το 1979 εξαιτίας της Ιρανικής Επανάστασης και οξύνθηκε περαιτέρω τα έτη 1980 και 1981 λόγω του πολέμου μεταξύ Ιράν και Ιράκ, με αποτέλεσμα παγκόσμιες πληθωριστικές πιέσεις), αλλά και η κόπωση του κυβερνώντος κόμματος από τα έξι συνεχόμενα χρόνια διακυβέρνησης του τόπου, έγιναν ορατά κατά την διάρκεια της κυβέρνησης Ράλλη.
Τα επεισόδια του εορτασμού της 7ης επετείου του Πολυτεχνείου, με τον θάνατο των δυο διαδηλωτών Κουμή και Κανελλοπούλου,[6] θα αμαυρώσουν την εικόνα της κυβέρνησης στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό, ενώ η απόφαση για την επάνοδο της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ θα πυροδοτήσει μια σειρά διαδηλώσεων, αφού θα βρει αντίθετη την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει διαρκείς απεργιακές κινητοποιήσεις, αλλά και τη δράση νέων τρομοκρατικών οργανώσεων όπως ο Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας.
Το 1981 θα κάνει την εμφάνισή του το νέο φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού. Ο Ξενοφών Ζολώτας, ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, θα επισημάνει πρώτος το φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού: μειούμενο Α.Ε.Π. (-1,6 %) και επιταχυνόμενος πληθωρισμός (το μέγιστο νούμερο σε ολόκληρη τη σύγχρονη ιστορία της χώρας 24,5 % λόγω των παγκόσμιων πληθωριστικών πιέσεων, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν). Αποτέλεσμα όλων αυτών των παραγόντων ήταν η ήττα του κυβερνώντος κόμματος στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 (εκλογές που η κυβέρνηση διοργάνωσε ταυτόχρονα με τις πρώτες Ευρωεκλογές) και η ακόλουθη παραίτηση του Γεωργίου Ράλλη από την αρχηγία του κόμματός του.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Γεώργιος Ράλλης
- «Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης»: Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου
- «Β΄ Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης»: Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας (από 29 Ιουνίου 1981)
- «Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου» : Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου
- «Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου» :Ιωάννης Παλαιοκρασσάς
- - αντικαταστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980 από τον Σταύρο Δήμα
- «Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου με αρμοδιότητα θέματα ΕΟΚ» : Γεώργιος Κοντογιώργης
- - παραιτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1981 και η θέση έμεινε κενή
- «Υπουργείο Συντονισμού»
- «Υπουργός Συντονισμού» : Ιωάννης Μπούτος
- - αντικαταστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980 από τον Πρωθυπουργό
- - αντικαταστάθηκε στις 29 Ιουνίου 1981 από τον Ιωάννη Παλαιοκρασσά
- «Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού» : Ιωάννης Παλαιοκρασσάς (η θέση συστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980)
- - παραιτήθηκε στις 29 Ιουνίου 1981 και η θέση έμεινε κενή
- «Υφυπουργός Συντονισμού» : Γεώργιος Σουφλιάς
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υφυπουργός Συντονισμού» : Γεώργιος Τζιτζικώστας (από 29 Ιουνίου 1981}
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως»
- «Υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» : Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος
- «Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» : Αχιλλέας Καραμανλής
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» : Αθανάσιος Τσαλδάρης
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υπουργείον Εξωτερικών»
- «Υπουργός Εξωτερικών» : Κωνσταντίνος Μητσοτάκης
- «Υφυπουργός Εξωτερικών» : Θεοχάρης Ρέντης
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υφυπουργός Εξωτερικών» : Δημήτριος Βουδούρης
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υπουργείον Εθνικής Αμύνης»
- «Υπουργός Εθνικής Αμύνης» : Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας
- «Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» : Αλέξανδρος Αβραμίδης
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» : Γεώργιος Ροδίου
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- Υπουργείον Δικαιοσύνης
- «Υπουργός Δικαιοσύνης» : Γεώργιος Σταμάτης
- «Υπουργείον Εσωτερικών»
- «Υπουργός Εσωτερικών» : Χριστόφορος Στράτος
- «Υφυπουργός Εσωτερικών» : Ιωάννης Κεφαλογιάννης
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υπουργείον Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων»
- «Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Αθανάσιος Ταλιαδούρος
- «Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Βασίλειος Κοντογιαννόπουλος
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Νικόλαος Καλτεζιώτης
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υπουργείον Οικονομικών»
- «Υπουργός Οικονομικών» : Μιλτιάδης Έβερτ
- «Υφυπουργός Οικονομικών» : Παναγιώτης Μποκοβός
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υφυπουργός Οικονομικών» : Κωνσταντίνος Ι. Παπαρρηγόπουλος
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υπουργείον Γεωργίας»
- «Υπουργός Γεωργίας» : Αθανάσιος Κανελλόπουλος
- «Υφυπουργός Γεωργίας» : Χρυσόστομος Καραπιπέρης
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υφυπουργός Γεωργίας» : Χρήστος Γραμματίδης
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υπουργείον Πολιτισμού και Επιστημών»
- «Υπουργός Πολιτισμού και Επιστημών» : Ανδρέας Ανδριανόπουλος
- «Υπουργείον Βιομηχανίας και Ενεργείας»
- «Υπουργός Βιομηχανίας και Ενεργείας» : Στέφανος Μάνος
- «Υφυπουργός Βιομηχανίας και Ενεργείας» : Λάζαρος Μιχαήλ
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υπουργείον Εμπορίου»
- «Υπουργός Εμπορίου» : Σταύρος Δήμας
- - αντικαταστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980 από τον Αριστείδη Καλατζάκο
- «Υφυπουργός Εμπορίου» : Σταύρος Ταταρίδης
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υπουργείο Εργασίας»
- «Υπουργός Εργασίας» : Κωνσταντίνος Λάσκαρης
- «Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών»
- «Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών» : Σπυρίδων Δοξιάδης
- «Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών» : Γεράσιμος Αποστολάτος
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών» : Αθανάσιος Τσουκαντάς
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υπουργείο Δημοσίων Έργων»
- «Υπουργός Δημοσίων Έργων» : Τζαννής Τζαννετάκης
- «Υπουργείο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος»:
- «Υπουργός Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος» : Γεώργιος Πλυτάς
- «Υπουργείο Συγκοινωνιών»
- «Υπουργός Συγκοινωνιών» : Γεώργιος Παναγιωτόπουλος
- «Υφυπουργός Συγκοινωνιών» : Γεώργιος Μούτσιος
- - παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- «Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως»
- «Υπουργός Δημοσίας Τάξεως» : Δημήτριος Δαβάκης
- «Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας»
- «Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας» : Ιωάννης Φικιώρης
- «Υπουργείο Βορείου Ελλάδος»
- «Υπουργός Βορείου Ελλάδος» : Νικόλαος Μάρτης
Στις 17 Σεπτεμβρίου 1981 και εν όψει των επερχόμενων εκλογών η κυβέρνηση μετατράπηκε σε Υπηρεσιακή. Στις 17 Σεπτεμβρίου παραιτήθηκε όλο το υπουργικό συμβούλιο, και την ίδια ημέρα επαναδιορίστηκαν μόνο οι υπουργοί (χωρίς υφυπουργούς), ενώ τα σχετικά με τις εκλογές υπουργεία επανδρώθηκαν από εξωκοινοβουλευτικούς παράγοντες, και συγκεκριμένα από τους:[8]
- Υπουργείον Δικαιοσύνης
- «Υπουργός Δικαιοσύνης» : Σόλων Ράγκας - (τέως Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου)
- «Υπουργείον Εσωτερικών»
- «Υπουργός Εσωτερικών» : Γεώργιος Δ. Δασκαλάκης - (Πρόεδρος του Ε.Ο.Τ.)
- «Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως»
- «Υπουργός Δημοσίας Τάξεως» : Ιωάννης Κατσαδήμας - (Αντιστράτηγος ε.α.)
- «Υπουργείο Συντονισμού»
- «Υφυπουργός Συντονισμού» : Γεώργιος Αναστασόπουλος - (πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ http://www.ipet.gr/vouli/periodoi.html#6
- ↑ ΦΕΚ Α119/ 1980
- ↑ Αναστασιάδης, Γιώργος (1993). Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδας (1974-1992). Θεσσαλονίκη: Μαλλιάρης-Παιδεία. σελ. 68. ISBN 960-239-146-4.
- ↑ Γιαννακα, Σοφία (24 Νοεμβρίου 2008). «Από τον Καραμανλή σε Καραμανλή». Το Βήμα Online.
- ↑ Ο Γεώργιος Ράλλης επικράτησε του συνυποψήφιού του, Ευάγγελου Αβέρωφ - Τοσίτσα με 88 έναντι 84 ψήφων και 3 λευκών.
- ↑ «Πολυτεχνείο 1980: Η ματωμένη επέτειος - Δυο νεκροί, δεκάδες τραυματίες». ProtoThema. 18 Νοεμβρίου 2017.
- ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», https://gslegal.gov.gr/?p=1283
- ↑ ΦΕΚ Α271 / 1981