Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη 1980

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη
Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού10 Μαΐου 1980
Ημερομηνία διάλυσης21 Οκτωβρίου 1981
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΚωνσταντίνος Καραμανλής
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΓεώργιος Ράλλης
Αντιπρόεδρος ΚυβέρνησηςΚωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου
Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας (από 29 Ιουνίου 1981)
Συμμετέχοντα κόμματαΝέα Δημοκρατία
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμαΚυβέρνηση πλειοψηφίας
175 / 300 (58%)
Αξιωματική ΑντιπολίτευσηΠανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
Αρχηγός Αξιωματικής ΑντιπολίτευσηςΑνδρέας Παπανδρέου
Ιστορία
Εκλογέςχωρίς εκλογές (αλλαγή προσώπου)
Θητεία νομοθετικού σώματος4 Ιουλίου 1977 - 15 Σεπτεμβρίου 1981 (Β΄ κοινοβουλευτική περίοδος)[1]
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1977
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου 1981

Η Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη 1980 (Μάιος 1980 - Οκτώβριος 1981), διορίστηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Τσάτσο[2], ως συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης Καραμανλή. Ο Γεώργιος Ράλλης, μετά την απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να παραιτηθεί από αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, προκειμένου να μεταπηδήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας, εκλέχτηκε στις 8 Μαΐου 1980 από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος που αριθμούσε 175 βουλευτές, ως ο επόμενος αρχηγός.[3][4][5] Έτσι, στις 10 Μαΐου ως αρχηγός πλέον του κυβερνώντος κόμματος ανέλαβε και την Πρωθυπουργία.

Τα προβλήματα από τις τότε καταστροφικές διεθνείς συγκυρίες (η δεύτερη συνεχόμενη πετρελαϊκή κρίση, η οποία ξέσπασε το 1979 εξαιτίας της Ιρανικής Επανάστασης και οξύνθηκε περαιτέρω τα έτη 1980 και 1981 λόγω του πολέμου μεταξύ Ιράν και Ιράκ, με αποτέλεσμα παγκόσμιες πληθωριστικές πιέσεις), αλλά και η κόπωση του κυβερνώντος κόμματος από τα έξι συνεχόμενα χρόνια διακυβέρνησης του τόπου, έγιναν ορατά κατά την διάρκεια της κυβέρνησης Ράλλη.

Τα επεισόδια του εορτασμού της 7ης επετείου του Πολυτεχνείου, με τον θάνατο των δυο διαδηλωτών Κουμή και Κανελλοπούλου,[6] θα αμαυρώσουν την εικόνα της κυβέρνησης στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό, ενώ η απόφαση για την επάνοδο της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ θα πυροδοτήσει μια σειρά διαδηλώσεων, αφού θα βρει αντίθετη την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει διαρκείς απεργιακές κινητοποιήσεις, αλλά και τη δράση νέων τρομοκρατικών οργανώσεων όπως ο Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας.

Το 1981 θα κάνει την εμφάνισή του το νέο φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού. Ο Ξενοφών Ζολώτας, ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, θα επισημάνει πρώτος το φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού: μειούμενο Α.Ε.Π. (-1,6 %) και επιταχυνόμενος πληθωρισμός (το μέγιστο νούμερο σε ολόκληρη τη σύγχρονη ιστορία της χώρας 24,5 % λόγω των παγκόσμιων πληθωριστικών πιέσεων, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν). Αποτέλεσμα όλων αυτών των παραγόντων ήταν η ήττα του κυβερνώντος κόμματος στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 (εκλογές που η κυβέρνηση διοργάνωσε ταυτόχρονα με τις πρώτες Ευρωεκλογές) και η ακόλουθη παραίτηση του Γεωργίου Ράλλη από την αρχηγία του κόμματός του.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[7]

  • «Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου» : Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου
  • «Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου» :Ιωάννης Παλαιοκρασσάς
- αντικαταστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980 από τον Σταύρο Δήμα
- παραιτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1981 και η θέση έμεινε κενή
- αντικαταστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980 από τον Πρωθυπουργό
- αντικαταστάθηκε στις 29 Ιουνίου 1981 από τον Ιωάννη Παλαιοκρασσά
    • «Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού» : Ιωάννης Παλαιοκρασσάς (η θέση συστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980)
- παραιτήθηκε στις 29 Ιουνίου 1981 και η θέση έμεινε κενή
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- αντικαταστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980 από τον Αριστείδη Καλατζάκο
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981
- παραιτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1981

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1981 και εν όψει των επερχόμενων εκλογών η κυβέρνηση μετατράπηκε σε Υπηρεσιακή. Στις 17 Σεπτεμβρίου παραιτήθηκε όλο το υπουργικό συμβούλιο, και την ίδια ημέρα επαναδιορίστηκαν μόνο οι υπουργοί (χωρίς υφυπουργούς), ενώ τα σχετικά με τις εκλογές υπουργεία επανδρώθηκαν από εξωκοινοβουλευτικούς παράγοντες, και συγκεκριμένα από τους:[8]

  1. http://www.ipet.gr/vouli/periodoi.html#6
  2. ΦΕΚ Α119/ 1980
  3. Αναστασιάδης, Γιώργος (1993). Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδας (1974-1992). Θεσσαλονίκη: Μαλλιάρης-Παιδεία. σελ. 68. ISBN 960-239-146-4. 
  4. Γιαννακα, Σοφία (24 Νοεμβρίου 2008). «Από τον Καραμανλή σε Καραμανλή». Το Βήμα Online. 
  5. Ο Γεώργιος Ράλλης επικράτησε του συνυποψήφιού του, Ευάγγελου Αβέρωφ - Τοσίτσα με 88 έναντι 84 ψήφων και 3 λευκών.
  6. «Πολυτεχνείο 1980: Η ματωμένη επέτειος - Δυο νεκροί, δεκάδες τραυματίες». ProtoThema. 18 Νοεμβρίου 2017. 
  7. «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», https://gslegal.gov.gr/?p=1283
  8. ΦΕΚ Α271 / 1981