Λάμδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
JSion (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{πηγές|10|12|2014}} |
|||
{{Α-Ω|letter=Lambda uc lc}} |
{{Α-Ω|letter=Lambda uc lc}} |
||
Το γράμμα '''λάμδα''' (επίσης '''λάμβδα''') (κεφαλαίο '''Λ''', πεζό '''λ''') είναι το ενδέκατο γράμμα του [[Ελληνικό αλφάβητο|ελληνικού αλφαβήτου]]. |
Το γράμμα '''λάμδα''' (επίσης '''λάμβδα''' και '''λάβδα''') (κεφαλαίο '''Λ''', πεζό '''λ''') είναι το ενδέκατο γράμμα του [[Ελληνικό αλφάβητο|ελληνικού αλφαβήτου]]. Στα νέα και τα αρχαιά ελληνικά συμβολίζει το πλάγιο φατνιακό [[Πλάγιο φατνιακό προσεγγιστικό σύμφωνο|/l/]] που πραγματώνεται είτε με τον παρόμοιο φθόγγο [l] είτε, στην περίπτωση των νέων ελληνικών, ως ουρανικός [[Πλάγιο ουρανικό προσεγγιστικό σύμφωνο|[ʎ]]] σε περιπτώσεις ουρανικοποίησης (π.χ. ή'''λι'''ος).<ref>Μποτίνης, Α. (2011): ''Φωνητική της ελληνικής''. ISEL. σελ. 111.</ref> Σε πολλές ελληνικές διαλέκτους και λαλιές ο ουρανικός φθόγγος εμφανίζεται στην επαφή του φωνήματος με το φωνήεν /i/. |
||
Προήλθε από το [[φοινικικό αλφάβητο|φοινικικό]] γράμμα ''λάμεδ'', που στα [[φοινικική γλώσσα|φοινικικά]] σήμαινε ''αλέτρι''. Η αρχαϊκή του μορφή εμφάνιζε διάφορα αλλόγραφα με ορισμένα να πλησιάζουν το λατινικό <[[L]]> (του οποίου αποτέλεσαν και τη βάση) και άλλα να τείνουν προς τη μορφή του <Γ>.<ref>Μπαμπινιώτης, Γ. (2005): ''Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας''. Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. ''s.v.'' «Λ».</ref> Στο ελληνικό γράμμα βασίστηκε και το [[Κυριλλικό αλφάβητο|κυριλλικού]] <Л>. |
|||
Στο [[ελληνικό σύστημα αρίθμησης]] έχει αριθμητική αξία λ´ = 30. |
Στο [[ελληνικό σύστημα αρίθμησης]] έχει αριθμητική αξία λ´ = 30. |
||
==Προέλευση== |
|||
Προήλθε από το [[φοινικικό αλφάβητο|φοινικικό]] γράμμα ''λάμεδ'', που στα [[φοινικική γλώσσα|φοινικικά]] σήμαινε ''αλέτρι''. |
|||
Έχει άμεση σχέση με το γράμμα '''[[L]]''','''[[l]]''' άλλων αλφαβήτων. |
|||
==Χρήσεις== |
==Χρήσεις== |
||
Το [[κεφαλαίο]] "Λ" είναι [[σύμβολο]] : |
Το [[κεφαλαίο]] "Λ" είναι [[σύμβολο]] : |
||
| Γραμμή 21: | Γραμμή 17: | ||
* την αφαίρεση ή συνάρτηση στο [[λογισμός λάμδα|λογισμό λάμδα]] |
* την αφαίρεση ή συνάρτηση στο [[λογισμός λάμδα|λογισμό λάμδα]] |
||
* την [[ανώνυμη συνάρτηση]] στη [[πληροφορική]]. |
* την [[ανώνυμη συνάρτηση]] στη [[πληροφορική]]. |
||
* τα [[λεπτά]] (του [[ευρώ]] και της [[ώρας]] |
* τα [[λεπτά]] (του [[ευρώ]] και της [[ώρας]]) |
||
==Παραπομπές== |
|||
| ⚫ | |||
==Προφορά== |
|||
Το λ είναι [[σύμφωνο]] που χαρακτηρίζεται [[υγρό (σύμφωνο)|υγρό]] [[ημίφωνο]]. |
|||
{{clear}} |
|||
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι== |
|||
| ⚫ | |||
[[Κατηγορία:Γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου|λ]] |
[[Κατηγορία:Γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου|λ]] |
||
[[Κατηγορία:Φατνιακά σύμφωνα]] |
|||
Έκδοση από την 21:39, 21 Μαΐου 2017
Το γράμμα λάμδα (επίσης λάμβδα και λάβδα) (κεφαλαίο Λ, πεζό λ) είναι το ενδέκατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στα νέα και τα αρχαιά ελληνικά συμβολίζει το πλάγιο φατνιακό /l/ που πραγματώνεται είτε με τον παρόμοιο φθόγγο [l] είτε, στην περίπτωση των νέων ελληνικών, ως ουρανικός [ʎ] σε περιπτώσεις ουρανικοποίησης (π.χ. ήλιος).[1] Σε πολλές ελληνικές διαλέκτους και λαλιές ο ουρανικός φθόγγος εμφανίζεται στην επαφή του φωνήματος με το φωνήεν /i/.
Προήλθε από το φοινικικό γράμμα λάμεδ, που στα φοινικικά σήμαινε αλέτρι. Η αρχαϊκή του μορφή εμφάνιζε διάφορα αλλόγραφα με ορισμένα να πλησιάζουν το λατινικό <L> (του οποίου αποτέλεσαν και τη βάση) και άλλα να τείνουν προς τη μορφή του <Γ>.[2] Στο ελληνικό γράμμα βασίστηκε και το κυριλλικού <Л>.
Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία λ´ = 30.
Χρήσεις
Το κεφαλαίο "Λ" είναι σύμβολο :
- Των Λακεδαιμονίων
- Της Κοσμολογικής σταθεράς
- του σωματίου Λ στη σωματιδιακή φυσική
Το πεζό "λ" χρησιμοποιείται για να συμβολίζει:
- το μήκος κύματος στην φυσική (αλλά και γενικότερα μήκη)
- τη σταθερά ραδιενεργούς διάσπασης
- ιδιοτιμές στην γραμμική άλγεβρα
- την αφαίρεση ή συνάρτηση στο λογισμό λάμδα
- την ανώνυμη συνάρτηση στη πληροφορική.
- τα λεπτά (του ευρώ και της ώρας)
